Μπαριλότσε –Αργεντινή. Η ματωμένη πουεμπλάδα

Η Σαν Κάρλος ντε Μπαριλότσε, όπως είναι ολόκληρο το όνομα της πόλης κανονικά θα έπρεπε να κοιμόταν, τα ξημερώματα της 17 του Ιούνη, αν η διαφορά της ώρας με την Νότια Αφρική, δεν κρατούσε ξάγρυπνους πολλούς από τους κατοίκους της, μιας και στο άλλο ημισφαίριο η ομάδα του Μέσι και του Μαραντόνα έπαιζε με την Νότια Κορέα στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου. Έτσι το τραγικό νέο, διαδόθηκε γρήγορα, ειδικά στα φτωχά μπάριος της πόλης και αντί για πανηγυρισμούς οι χιονισμένοι δρόμοι και το κέντρο της Μπαριλότσε γέμισαν με νεανική οργή. Στην πλατεία Otto Goedecke y Ossés, στην συνοικία Μπορίς Φουρμάν, μια ομάδα αστυνομικών είχε πυροβολήσει θανάσιμα τον δεκαπεντάχρονο Ντιέγκο Μπονεφόι, με την πρόφαση πως προσπάθησε να διαφύγει όταν τον εντόπισαν να προσπαθεί να κλέψει. Μετά από αυτό η οργή για το αστυνομικό έγκλημα, ήταν δύσκολο να περιοριστεί. Εκατοντάδες νέοι επιτέθηκαν σε κρατικά κτίρια και στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής, έκαψαν αυτοκίνητα και για δύο ημέρες η Μπαριλότσε γνώρισε ένα πρωτοφανές κύμα συγκρούσεων και καταστροφών. Στις διαδηλώσεις η αστυνομία ξανάριξε στο ψαχνό σκοτώνοντας τον Σέρτζιο Καρντένας, 29 χρονών και τον δεκαεπτάχρονο Νικολά Καράσκο. Πρωταγωνιστές οι δολοφόνοι του ειδικού αστυνομικού σώματος Bora που στάλθηκαν για να ενισχύσουν την τοπική αστυνομία ενώ ακούστηκαν και φωνές για κλήση της εθνοφυλακής

Παντσίρ- Αφγανιστάν. Σμαράγδια στην κοιλάδα των λιονταριών

Στις παρυφές του Ινδοκούς, εκατόν πενήντα χιλιόμετρα βόρεια της Καμπούλ, η κοιλάδα του Παντσίρ συγκεντρώνει την μεγαλύτερη κοινότητα Τατζίκων στην χώρα. Από τις τριακόσιες χιλιάδες περίπου κατοίκους στα χωριά, τις κωμοπόλεις και την πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, την Μπαζαράκ, το 95% είναι Τατζίκοι με ελάχιστες κοινότητες Χαζάρων, Παστούνων και Νουριστανών που συμπληρώνουν το υπόλοιπο ποσοστό. Το Παντσίρ, που στα νταρί, σημαίνει πέντε λιοντάρια, έγινε γνωστό στα χρόνια του αντικατοχικού αγώνα ενάντια στους Σοβιετικούς, σαν ορμητήριο του τατζίκου οπλαρχηγού Μασούντ, του επονομαζόμενου Λιονταριού του Παντσίρ, που δολοφονήθηκε λίγο πριν το Αφγανιστάν δεχθεί την επίθεση των Αμερικάνων. Απομονωμένος γεωγραφικά και εθνοτικά πιο ομοιογενής, ο πληθυσμός της κοιλάδας κατάφερε να αντισταθεί με επιτυχία στους Σοβιετικούς και στους Ταλιμπάν σε αντίθεση με τους Αμερικάνους που δεν χρειάστηκε να πολεμήσουν μιας και η ηγεσία των Τατζίκων στα πλαίσια της Βόρειας Συμμαχίας υποστήριξαν την επέμβαση. Όσοι έχουν ταξιδέψει στο Παντσίρ, μιλάνε εντυπωσιασμένοι για τις δυνατότητες μιας εύφορης λωρίδας γης και για τους καρπούς που η φύση θα μπορούσε να δώσει απλόχερα αν η καταστροφή από τις ξένες επεμβάσεις δεν διέλυε τις κοινωνικές και οικονομικές δομές και αυτής της περιοχής.