19 Οκτ 2014

Αγιοτζινάπα, πολιτεία Γκερέρο, Μεξικό
Η ακαδημία που συνεχίζει να παράγει ιστορία

Δεκατέσσερα χιλιόμετρα έξω από την Τσιλπασίνγκο, την πρωτεύουσα της πολιτείας Γκερέρο, κοντά στον οικισμό της Αγιοτζινάπα, στο τέλος ενός χωματόδρομου μια κόκκινη μεταλλική αψίδα ειδοποιεί πως εκεί βρίσκεται η αγροτική παιδαγωγική ακαδημία Ραούλ Ισίντρο Μπούργκος. Με έτος ίδρυσης το 1926, είναι τμήμα ενός πανεθνικού δικτύου δεκαπέντε αγροτικών σχολών δασκάλων και πήρε το όνομα της από τον εκπαιδευτικό και ποιητή που την δημιούργησε. Ό,τι απέμεινε από τις προοδευτικές εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις των επαναστατικών χρόνων και της πρώιμης προεδρίας Καρντένας το πρώτο μισό του 20ου αιώνα. Νέοι, περίπου εξακόσια αγόρια, από φτωχές αγροτικές οικογένειες καλλιεργητών καλαμποκιού και φασολιών, από το Γκερέρο επί το πλείστον, έρχονται στην σχολή ως οικότροφοι για να σπουδάσουν. Η ακαδημία κουβαλά μια βαριά ριζοσπαστική κληρονομιά η οποία δεν επιβιώνει μόνο στις εντυπωσιακές τοιχογραφίες, που απεικονίζουν μεταξύ άλλων τον Μαρξ, τον Λένιν, τον Τσε, τον Ζαπάτα και στα συνθήματα που μιλάνε για τον σοσιαλισμό και την ανεξαρτησία.
Το επαναστατικό πνεύμα είναι ζωντανό στην καθημερινή ζωή και εκπαίδευση των σπουδαστών. Στα μαθήματα, στον συλλογικό τρόπο διοίκησης του ιδρύματος, στην ενεργή συμμετοχή τους στα κοινωνικά κινήματα της περιοχής και στην διαρκή αντίσταση ενάντια στις κυβερνητικές πολιτικές περικοπών και ιδιωτικοποίησης. Η σχολή περηφανεύεται πως σε αυτήν φοίτησε και αναδείχτηκε σε ηγέτη των φοιτητών ο Λούσιο Καμπάνιας Μπαριέντος, ο ιδρυτής του ένοπλου στρατού των φτωχών και ο Χενάρο Βάσκες Ρόχας, και οι δύο επικεφαλής του αντάρτικου στο Γκερέρο στις δεκαετίες του ‘60 και ‘70. Το σύνθημα «Αγιοτζινάπα, το λίκνο της κοινωνικής συνείδησης», που υποδέχεται τον επισκέπτη, τα λέει όλα. Γι αυτόν της τον ρόλο, οι φοιτητές της σχολής πλήρωσαν όχι λίγες φορές βαρύ τίμημα, μεγάλο φόρο αίματος και σκληρών διώξεων. Το 1941 με μαζικές συλλήψεις και το 1974 και το 1975 με την εισβολή του στρατού, όταν ο Καμπάνιας απήγαγε τον γερουσιαστή Φιγκουερόα. Τον Δεκέμβρη του 2011, η αστυνομία έριξε στο ψαχνό όταν οι σπουδαστές απέκλεισαν τον αυτοκινητόδρομο ντελ Σολ σκοτώνοντας δύο από αυτούς. Από τα ξημερώματα της 27ης του περασμένου Σεπτέμβρη, η σχολή ζει την μεγαλύτερη τραγωδία στην ιστορία της.

Ήταν μια από τις συνηθισμένες κινηματικές εξορμήσεις μιας ομάδας εκατόν είκοσι σπουδαστών με στόχο να συνδυάσουν την διαμαρτυρία με την συλλογή χρημάτων, στην Τσιπαλσίνγκο και την Ιγουάλα, την τρίτη σε πληθυσμό πόλη του Γκερέρο. Θέλανε να εξασφαλίσουν τα έξοδα για το ταξίδι όλης της σχολής στην Πόλη του Μεξικού για να συμμετάσχουν στην μεγάλη ετήσια διαδήλωση στις 2 του Οκτώβρη, για την σφαγή στην πλατεία των Τριών Πολιτισμών στην συνοικία Τλατελόλκο το 1968. Γίνονται διάφορες υποθέσεις για το τι προκάλεσε την πρωτοφανή δολοφονική σκληρότητα της αστυνομίας και των ένοπλων νάρκο-συμμοριών που συνεργάζονται στενά. Η κυριότερη την συσχετίζει με το ότι η γυναίκα του δήμαρχου της Ιγουάλα, Μαρία Πινέδα, εκείνη την ημέρα μιλούσε σε μια εκδήλωση και οι σπουδαστές βρήκαν την ευκαιρία να την αποδοκιμάσουν. Η ομάδα των σπουδαστών κατέλαβε δύο λεωφορεία της τοπικής συγκοινωνίας, συνηθισμένη πρακτική των νέων στο Μεξικό, όταν πήραν τον δρόμο του γυρισμού. Στην διαδρομή, πριν βγουν από την Ιγουάλα, δέχθηκαν την πρώτη επίθεση σε ένα αστυνομικό μπλόκο. Εκεί έπεσαν οι πρώτοι νεκροί. Αργότερα, περασμένα μεσάνυχτα, κυνηγημένοι δέχτηκαν δεύτερη επίθεση στην οποία πήραν μέρος και μπράβοι της συμμορίας Γκερέρος Ουνίδος. Αποτέλεσμα αυτών των δολοφονικών επιθέσεων, έξι νεκροί, εκ των οποίων τρεις σπουδαστές και ένας δεκαπεντάχρονος, και σαράντα τρεις αγνοούμενοι, όλοι σπουδαστές της ακαδημίας. Αν και εθισμένη τα τελευταία χρόνια η κοινωνία της χώρας στα μαζικά εγκλήματα και στις χιλιάδες δολοφονίες, πάγωσε στην είδηση. Όλοι σκέφτηκαν το χειρότερο. Πως οι απαγωγείς τους σκότωσαν και προσπάθησαν να εξαφανίσουν τα πτώματά τους. Η οργή ξέσπασε όχι μόνο στο Γκερέρο αλλά και σε όλο το Μεξικό. Έγιναν αμέτρητες διαδηλώσεις, πολλές από τις οποίες κατέληξαν σε συγκρούσεις με την αστυνομία. Στην πρωτεύουσα η διαδήλωση για την σφαγή του ‘68 μετατράπηκε σε ένα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι που ζητούσε να γυρίσουν σώοι οι αγνοούμενοι.

Όταν η κατακραυγή μεγάλωσε και άρχισαν διεθνείς πιέσεις, η κεντρική κυβέρνηση του προέδρου Νιέτο αναγκάσθηκε να κινηθεί. Προφυλάκισε γύρω στους είκοσι αστυνομικούς με την κατηγορία πως συνεργάζονταν με την μαφία, αντικατέστησε την τοπική αστυνομία με ομοσπονδιακές δυνάμεις και υποσχέθηκε έρευνες για να βρεθούν οι αγνοούμενοι νέοι. Παρά τις υποσχέσεις, ούτε η κρατική καταστολή μειώθηκε στο Γκερέρο ούτε σοβαρές έρευνες διεξάγονται. Ορισμένοι μαζικοί τάφοι που βρέθηκαν σε λόφους στο Πουέμπλο Βιέχο δεν έδωσαν απαντήσεις στα πολλά ερωτηματικά. Όσο περνούν οι ημέρες δείχνουν να επιβεβαιώνονται οι πιο απαισιόδοξοι για την τύχη των νεαρών. Εν τω μεταξύ, η οργή μεγαλώνει και οι διαδηλώσεις αγριεύουν. Η έδρα του κυβερνήτη στην Τσιλπασίνγκο, ένα σύγχρονο μεγάλο κτίριο, τυλίχτηκε στις φλόγες. Ο δήμαρχος της Ιγουάλα και η γυναίκα του την κοπάνησαν από τις πρώτες ώρες. Το Γκερέρο και όλη η χώρα βράζουν από αγανάκτηση. Γιατί όλοι ξέρουν πως στην πραγματικότητα την ευθύνη την φέρνει το ολιγαρχικό καθεστώς και οι πολιτικοί που το υπηρετούν.


ΔΕΙΤΕ ρεπορτάζ και φωτογραφίες από τις κινητοποιήσεις στο Μεξικό και σε όλο τον κόσμο. www.lahaine.org/mundo.php/fotos-indignacion-y-rabia-contra

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ την σελίδα της σχολής www.ayotzinapa.260mb.com,
και δείτε μια ταινία για τους αγώνες των σπουδαστών
www.youtube.com/watch?v=f-LdCDN0LpY

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου