Στην σκιά του Τσιτσοντεπέκ, του βουνού με το ηφαίστειο που δεσπόζει σχεδόν σε όλη την χώρα απλώνεται η επαρχία Σαν Βινσέντε. Ένα λοξό τρίγωνο γης στη μέση του Ελ Σαλβαδόρ με την κορυφή να φτάνει στην ακτή του Ειρηνικού. Πριν το ξέσπασμα του εμφυλίου, δηλαδή το 1979-1980, ήταν από τις πιο ευημερούσες περιοχές της χώρας. Εργάτες στις ζαχαροφυτείες και στην αγροτική βιομηχανία η πλειοψηφία των κατοίκων της. Όταν διεκδίκησαν καλύτερες αμοιβές και δικαιότερη μοιρασιά της γης εισέπραξαν σφαίρες από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Και στην συνέχεια όταν, αντιδρώντας, πύκνωσαν τις γραμμές του αντάρτικου στρατού του μετώπου “ Φαραμπούντο Μαρτί ”, η επαρχία στην κυριολεξία βυθίστηκε σε λουτρό αίματος. Χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν με την υποψία πως ήταν υποστηρικτές των ανταρτών. Τα χωριά ερήμωσαν, οι νέοι μετανάστευσαν, οι περισσότεροι ταξίδεψαν παράνομα με προορισμό τις ΗΠΑ και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έγιναν ζητιάνοι στις πόλεις. Σε ένα άρθρο τους οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», τον Μάιο του 1983 περιέγραφαν κάπως έτσι τα τραύματα του εμφυλίου πολέμου στην επαρχία. Τραύματα τα οποία αποτελούν μια από τις ρίζες του σύγχρονου, βάρβαρου βιοπολιτικού θεάματος, όπως εύστοχα ονομάστηκε η μεταφορά εκατοντάδων φυλακισμένων, που έκανε τον γύρο του κόσμου, μέσω των ΜΜΕ.
11 Μαρ 2023
Τεκολούκα, Ελ Σαλβαδόρ | Οι Μαρέρος και το βάρβαρο βιοπολιτικό θέαμα
Στην σκιά του Τσιτσοντεπέκ, του βουνού με το ηφαίστειο που δεσπόζει σχεδόν σε όλη την χώρα απλώνεται η επαρχία Σαν Βινσέντε. Ένα λοξό τρίγωνο γης στη μέση του Ελ Σαλβαδόρ με την κορυφή να φτάνει στην ακτή του Ειρηνικού. Πριν το ξέσπασμα του εμφυλίου, δηλαδή το 1979-1980, ήταν από τις πιο ευημερούσες περιοχές της χώρας. Εργάτες στις ζαχαροφυτείες και στην αγροτική βιομηχανία η πλειοψηφία των κατοίκων της. Όταν διεκδίκησαν καλύτερες αμοιβές και δικαιότερη μοιρασιά της γης εισέπραξαν σφαίρες από τις κυβερνητικές δυνάμεις. Και στην συνέχεια όταν, αντιδρώντας, πύκνωσαν τις γραμμές του αντάρτικου στρατού του μετώπου “ Φαραμπούντο Μαρτί ”, η επαρχία στην κυριολεξία βυθίστηκε σε λουτρό αίματος. Χιλιάδες άμαχοι σκοτώθηκαν με την υποψία πως ήταν υποστηρικτές των ανταρτών. Τα χωριά ερήμωσαν, οι νέοι μετανάστευσαν, οι περισσότεροι ταξίδεψαν παράνομα με προορισμό τις ΗΠΑ και οι μεγαλύτεροι σε ηλικία έγιναν ζητιάνοι στις πόλεις. Σε ένα άρθρο τους οι «Νιου Γιορκ Τάιμς», τον Μάιο του 1983 περιέγραφαν κάπως έτσι τα τραύματα του εμφυλίου πολέμου στην επαρχία. Τραύματα τα οποία αποτελούν μια από τις ρίζες του σύγχρονου, βάρβαρου βιοπολιτικού θεάματος, όπως εύστοχα ονομάστηκε η μεταφορά εκατοντάδων φυλακισμένων, που έκανε τον γύρο του κόσμου, μέσω των ΜΜΕ.
27 Ιαν 2023
Μπάχο Αγουάν, Ονδούρα | Δολοφονίες κοινωνικών αγωνιστών, εξόντωση της φύσης
Είχε βραδιάσει η Τετάρτη 18 Ιανουαρίου όταν ο Ομάρ Κρουζ Τομέ δέχτηκε τουλάχιστον δώδεκα πυροβολισμούς. Μια ομάδα ενόπλων εισέβαλλε στο σπίτι του στην Τοκόα στην επαρχία Κολόν στην βόρεια Ονδούρα και τον σκότωσε μαζί με τον πεθερό του Άντι Μαρτίνεζ, ο οποίος ήταν μαζί του. Πρόεδρος του αγροτικού συνεταιρισμού Λος Λαουρέλες ο 46χρονος Κρουζ είναι ο τρίτος κοινωνικός ηγέτης που δολοφονείται στην Ονδούρα αυτόν τον Ιανουάριο! Μέλος της Αγροτικής Πλατφόρμας της Κοιλάδας Αγουάν, ο συνεταιρισμός παλεύει εδώ και δεκαετίες για να υπερασπίσει την γη των φτωχών αγροτών από την αρπακτικότητα των γαιοκτημόνων και των πολυεθνικών. Μερικές ημέρες νωρίτερα, στις 11 Ιανουαρίου ο Κρουζ είχε καταγγείλει τον επικεφαλής μιας μεγάλης εταιρίας ως ηθικό αυτουργό και συνεργό των εγκλημάτων που διαπράττει στην περιοχή η συμμορία «Los Cachos». Πολυκλαδικό αγροδιατροφικό μονοπώλιο η Dinant, ιδιοκτησία της οικογένειας του διαβόητου ολιγάρχη Μιγκέλ Φακούς, διαθέτει εκτός των άλλων, φυτείες για παραγωγή φοινικέλαιου και προσπαθεί να καταπατήσει τις συνεταιριστικές γαιοκτησίες. Ο Λος Λαουρέλες είναι ένας από τους 84 συνεταιρισμούς στην χώρα, έχει στην ιδιοκτησία του 600 εκτάρια γης και βρίσκεται επικεφαλής των αγώνων ενάντια στον σφετερισμό της γης μαζί με άλλους συνεταιρισμούς της περιοχής της Τοκόα, όπως οι Καμαρόνες, Τρανβίο, Μπρίσας ντελ Αγουάν, Οξιντεντάλ και Ελ Τσίλε. Αντιμετωπίζουν συνεχείς απειλές και επιθέσεις από ιδιωτικές εταιρίες μπράβων και ένοπλες συμμορίες που έχει στην δούλεψη της η Dinant. Σύμφωνα με τους συντρόφους του στον συνεταιρισμό ο Κρουζ είχε δεχθεί απειλές και η Αγροτική Πλατφόρμα από τον Οκτώβριο είχε καταγγείλει σχέδιο για εξόντωση των ηγετών του αγροτικού κινήματος στην κοιλάδα. «Ξέραμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί» δήλωσε ένα στέλεχος της πλατφόρμας σε δημοσιογράφους υπενθυμίζοντας πως ο Κρουζ είχε συρθεί στα δικαστήρια από την εταιρία μαζί άλλους 17 συνεταιριστές αγρότες με την κατηγορία πως καταπατούν την ιδιοκτησία της! Είχε αθωωθεί από το δικαστήριο αλλά όπως αποδείχτηκε είχε καταδικαστεί σε θάνατο από τους διώκτες του. Αυτήν την φορά μάλιστα η Dinant απαξίωσε να βγάλει ακόμη και την συνηθισμένη ανακοίνωση διάψευσης για την εμπλοκή της στις δολοφονίες.
7 Μαρ 2020
Σιουντάδ Χουάρες, βόρειο Μεξικό | Ισαμπέλ Καμπανίγιας ντε λα Τόρρε: Ni una mas!
4 Οκτ 2019
Αγιοτσινάπα, Γκερέρο, Μεξικό | Θα καταφέρουν να τερματίσουν οι χελώνες;
3 Μαΐ 2019
Οαχάκα, Μεξικό | Η τελευταία μάχη του Κομαντάτε Γκάτο που συνεχίζεται....
29 Ιουν 2018
Σαν Χουάν Οστουντσάλκο, Γουατεμάλα | Το τελευταίο ταξίδι της Κλαούντια Γκονσάλες
Η νεαρή είχε αποφασίσει να ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα της, ο οποίος για χρόνια δούλεψε παράνομος μετανάστης στις ΗΠΑ και μόλις πέρυσι απελάθηκε και γύρισε πίσω. Αποχαιρέτησε την οικογένειά της και έφυγε από το Σαν Χουάν Οστουντσάλκο, μια περιοχή με μικρές κοινότητες αυτοχθόνων Maya Mam στην δυτική Γουατεμάλα, κοντά στην πόλη Κετσαλτενάνγκο. Η Κλαούντια που μεγάλωσε ανάμεσα στις γυναίκες της οικογένειας, οι περισσότερες από τις οποίες είχαν άνδρες μετανάστες, σε συνθήκες σκληρής φτώχειας αλλά και ανεμελιάς, κατάφερε να προχωρήσει στο σχολείο και να τελειώσει το λύκειο αποκτώντας πιστοποιητικό λογιστικής. Έδωσε εξετάσεις για να μπει στο πανεπιστήμιο Σαν Κάρλος για να συνεχίσει τα λογιστικά, αλλά απέτυχε στο εισαγωγικό μάθημα. Το Σαν Κάρλος είναι το μοναδικό δημόσιο πανεπιστήμιο και η οικογένεια της ούτε κατά διάνοια θα μπορούσε να την στείλει σε ιδιωτικό. Η νεαρή βρέθηκε μπροστά σε αδιέξοδο όταν άρχισε να ψάχνει δουλειά σε τράπεζες και επιχειρήσεις και να μην βρίσκει, έχοντας σκοπό να συνεχίσει παράλληλα τις σπουδές της. Ο δρόμος της παράνομης μετανάστευσης προς το βορρά που ακολουθούν δεκαετίες τώρα χιλιάδες και χιλιάδες απεγνωσμένοι άνεργοι και φτωχοί Γουατεμαλτέκοι άρχισε να γίνεται η μοναδική επιλογή και γι’ αυτήν. Ύστερα από έναν χρόνο αναζήτησης και προβληματισμού, πήρε την απόφαση. Θα πήγαινε για να δουλέψει και να μαζέψει χρήματα για τα δίδακτρά της. Την βοήθησαν σε αυτό και τα μηνύματα ενός φίλου και συμμαθητή της που είχε καταφέρει να φτάσει στην πολιτεία της Βιρτζίνια.
12 Μαρ 2016
Μπέρτα Κάσερες - Ονδούρα
Μια προαναγγελθείσα δολοφονία
29 Νοε 2014
Μεξικό
Η Γιορόνα …τα δάκρυα και η οργή
19 Οκτ 2014
Αγιοτζινάπα, πολιτεία Γκερέρο, Μεξικό
Η ακαδημία που συνεχίζει να παράγει ιστορία
4 Οκτ 2014
Δομινικανή Δημοκρατία, Σαν Ντομίνγκο
Ο αρχιεπίσκοπος και τα παιδιά του δρόμου
21 Ιουν 2014
Ματακεσκουίντλα, Γουατεμάλα
Ο σιωπηλός πόλεμος των εξορυκτικών πολυεθνικών
Το τραγικό τέλος της μικρής Μαριλίν Τοπάσιο Ρεινόσο Πατσέκο είχε σχεδόν όλες τις προδιαγραφές ώστε να γίνει μια από εκείνες τις προσωπικές ιστορίες που κυνηγούν καθημερινά τα λεγόμενα διεθνή μέσα ενημέρωσης για να συγκινήσουν το πλατύ δυτικό κοινό. Η δεκαεξάχρονη ζούσε σε μια αγροτική περιοχή μιας φτωχής χώρας όπως είναι η Γουατεμάλα. Ήταν κοινωνικά δραστήρια, συμμετείχε στην ζωή της κοινότητας και επικεφαλής της τοπικής νεανικής οργάνωσης που αγωνίζεται με μη βίαια μέσα, ενάντια σε μια εξορυκτική πολυεθνική η οποία κτίζει ένα εργοστάσιο παραγωγής ασημιού. Έγραφε ποιήματα και έπαιζε όμορφα τραγούδια στην κιθάρα. Είχε λογαριασμό στο φέισμπουκ με πολλούς φίλους, ήταν όμορφη και πολύ αγαπητή στους συνομηλίκους της . Επιστρέφοντας στο σπίτι της, μαζί με τον πατέρα της , πυροβολήθηκε από αγνώστους. Η ίδια ξεψύχησε στο νοσοκομείο ενώ ο Αλεχάντερ Ρεινόσο ακόμη χαροπαλεύει στην εντατική. Στην πόλη της , την Ματακεσκουίντλα και σε όλη την επαρχία της Χαλάπα και στην γειτονική Σάντα Ρόσα στην νοτιοανατολική Γουατεμάλα, η δολοφονία συγκλόνισε, παρά το γεγονός πως στην χώρα η αξία της ζωής βρίσκεται πολύ χαμηλά. Η Γουατεμάλα βασανίζεται εδώ και δεκαετίες από την εκτεταμένη εγκληματικότητα και την δράση των συμμοριών και οι δολοφονίες είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Αυτός όμως δεν είναι ο λόγος που τα δυτικά μέσα αγνόησαν το γεγονός το οποίο μόλις και πέρασε στα ψιλά μερικών εξειδικευμένων ειδησεογραφικών σελίδων.
6 Απρ 2013
Πόλη της Γουατεμάλα
Η Δίκη
10 Νοε 2012
Γουατεμάλα, ορυχείο Μαρλίν
Αμετακίνητη σαν αιωνόβιο δένδρο
28 Μαΐ 2011
Μπάχο Αγκουάν- Ονδούρα
Η Αυγή …που αντιστέκεται στην βία
26 Φεβ 2011
Ταμαουλίπας –Μεξικό
Η σφαίρα στον λαιμό που σκότωσε το όνειρο.
28 Αυγ 2010
Bocas del Toro, Παναμάς
Οργή στις μπανανοφυτείες
26 Ιουν 2010
Καμπάνιας –Σαλβαδόρ. Ποιός σκότωσε τον Μαρσέλο Ριβέρα ;
26 Ιαν 2008
Cananea –Βόρειο Μεξικό. Απόδραση από το Μουσείο
6 Οκτ 2007
ΟΑΧΑΚΑ-ΜΕΞΙΚΟ Το βιολί ….που επιμένει να αντιστέκεται!
Ήταν ανάμεσα στις οκτώ με δέκα το βράδυ της 25ης του περασμένου Μάη, σε δρόμο στην κεντρική αγορά της Οαχάκα ύστερα από μια διαδήλωση , όταν μια ειδική ομάδα της αστυνομίας συνέλαβε στα μουλωχτά δύο μεσήλικες άνδρες. Χωρίς καμία δημόσια γνωστοποίηση οδηγήθηκαν πρώτα στα γραφεία του τοπικού εισαγγελέα και κατόπιν σε μια στρατιωτική βάση στην πρωτεύουσα του Μεξικού για να συνεχιστεί η ανάκριση και η κακοποίηση τους. Λίγες ημέρες μετά γίνονταν γνωστό σε όλη την χώρα πως οι δύο άνδρες , ο πενηνταπεντάχρονος Raymundo Rivera Bravo και ο πενηντάχρονος Edmundo Reyes Amaya, ψευδώνυμο του Gabriel Alberto Cruz Sanchez , ήταν ηγετικά στελέχη του παράνομου Δημοκρατικού Επαναστατικού Λαϊκού Κόμματος ( PDPR) και γι αυτό οι αρχές τους θεωρούσαν και ιθύνοντες του θυγατρικού ένοπλου Επαναστατικού Λαϊκού Μετώπου ( EPR). Στις καταγγελίες πλήθους ανθρωπιστικών και κοινωνικών οργανώσεων , οι αρχές της πολιτείας αλλά και η ομοσπονδιακή κυβέρνηση αρνήθηκαν πως τους κρατάνε στα χέρια τους, άρνηση που μέχρι και τώρα συνεχίζουν να επαναλαμβάνουν χωρίς φυσικά να γίνονται πιστευτοί.
Στην Nezahualcoyotl, μια λαϊκή περιοχή στο βορειοανατολικό άκρο της Πόλης του Μεξικό, ο Edmundo Reyes, ιδιοκτήτης ενός παντοπωλείου που πουλούσε συνήθως γλυκά και αναψυκτικά, ήταν αγαπητός και θεωρούνταν ένας φιλήσυχος άνθρωπος. Μετανάστευσε πριν από χρόνια από την Οαχάκα στην πρωτεύουσα, αναζητώντας δουλειά , και συνήθιζε συχνά να επισκέπτεται την πατρίδα του για να συναντήσει τους συγγενείς του. Ανάλογη εικόνα είχαν και αυτοί που γνώριζαν τον Raymundo Rivera. Για τους δύσπιστους, που θεωρούσαν πως κάποια παρεξήγηση έγινε και οι δύο άνδρες θα γυρνούσαν γρήγορα στις οικογένειες τους , οι ισχυρές εκρήξεις στις 5 και 10 του Ιούλη, που κατέστρεψαν εκτεταμένα τμήματα των αγωγών πετρελαίου της κρατικής Pemex, στο κεντρικό Μεξικό, ήταν ένα ξάφνιασμα. Οι αντάρτες του EPR, με αυτό τον ηχηρό τρόπο ανακοίνωσαν πως εγκαινιάζουν μια εκστρατεία για την απελευθέρωση των δύο ανδρών και απευθυνόμενοι στον λαομίσητο τοπικό κυβερνήτη της Οαχάκα , Ρουίς, και στην κυβέρνηση του προέδρου Καλντερόν, διακήρυξαν: « Τους πήρατε ζωντανούς και τους θέλουμε αμέσως πίσω ζωντανούς !» Ο απόηχος των επιθέσεων , που ανάγκασε μεγάλες πολυεθνικές βιομηχανίες όπως η Χόντα να διακόψουν για ημέρες την παραγωγή τους, ακούστηκε μέχρι την Ουάσιγκτον. Αλλά και η συνέχεια ήταν εξίσου εντυπωσιακή , όταν μια ομάδα ανταρτών κατέλαβε, τις υπό κατασκευή φυλακές στην Τσιάπας δένοντας τους επιστάτες ενώ στις αρχές του Αυγούστου βόμβες έσκασαν στο εμπορικό κέντρο Plaza del Valle, στην Οαχάκα.
Η αντίδραση των ανταρτών, ακόμα και για όσους από τους παλιούς αντάρτες στην χώρα πιστεύουν πως ο ένοπλος αγώνας είναι αδιέξοδος , φάνηκε κατανοητή. Στο Μεξικό ύστερα από τις τελευταίες εκλογές-πραξικόπημα και ειδικά μετά την αιματηρή καταστολή της εξέγερσης στην Οαχάκα, είναι πασίγνωστο πως οι κρατικές αρχές έχουν ξανά-ξεκινήσει τον βρώμικο πόλεμο των απαγωγών και των εξαφανίσεων αγωνιστών. Μια μέθοδος προσφιλής στην δεκαετία του εβδομήντα όταν εκατοντάδες αριστεροί δολοφονήθηκαν από τις στρατιωτικές και αστυνομικές συμμορίες. Η έκπληξη όμως ήταν πως ενώ αρκετοί πίστευαν πως το EPR, που εμφανίστηκε το 1996, την ημέρα της επετείου της σφαγής 17 επαναστατημένων αγροτών στην Aguas Blancas, στην πολιτεία Γκερέρο στις 28 του Ιούνη του 1995, είχε αποδυναμωθεί, έδειξε πως διαθέτει ακόμη αρκετή ισχύ και υποστήριξη. Οι ρίζες του συνεχίζουν να ποτίζονται από τις θεαματικές κοινωνικές ανισότητες και τις πολιτικές που εξυπηρετούν μια μικρή πλειοψηφία που πλουτίζει πάνω σε έναν ωκεανό μιζέριας.
* Για το κλίμα που επικρατεί στο Μεξικό , ενδεικτικό είναι πως το πιο δημοφιλές φιλμ , που πουλιέται σε cd στους δρόμους, είναι το “The Violin”, του Francisco Vargas.( 2006-98’) Στην ταινία ο γερο-Πλούταρχο , ο γιος του Τζενάρο και ο εγγονός του Λούσιο, ζούνε διπλή ζωή. Την ημέρα είναι μουσικοί και το βράδυ βοηθάνε τους αντάρτες της επαρχίας Γκερέρο που αγωνίζονται για την απελευθέρωση των αγροτών από την καταπίεση, στην δεκαετία του Εβδομήντα. Ο γερο-Πλούταρχο όταν οι στρατιωτικοί καταλαμβάνουν το χωριό αντιστέκεται έχοντας ένα βιολί στο χέρι. (Περισσότερα για το φιλμ στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://www.filmmovement.com/downloads/press/THE_VIOLIN_FM_Press_Kit.pdf)
26 Μαΐ 2007
Μάρας – Πόλη της Γουατεμάλα. Συμμορίες made in USA
Η El-Mezqital, βρίσκεται στο νότιο άκρο της Πόλης της Γουατεμάλα και στις έξι μεγάλες γειτονιές της ζούνε περίπου εκατόν είκοσι χιλιάδες άνθρωποι. Μαζί με την La Limonada και την Carolingia είναι μερικά από τα asentamientos, δηλαδή τις δορυφορικές κωμοπόλεις που αναπτύχθηκαν ύστερα από το μεγάλο κύμα αστικοποίησης την δεκαετία του Ογδόντα και από τα πιο επικίνδυνα σημεία της, ουσιαστικά «κόκκινες ζώνες», αφού είναι παραδοσιακά ορμητήρια των άγριων νεανικών συμμοριών που λυμαίνονται την πρωτεύουσα της κέντρο-αμερικάνικης χώρας. Από το δεύτερο μισό της ίδιας δεκαετίας όταν στην πόλη υπήρχαν μερικές δεκάδες νεανικές τοπικές συμμορίες όπως η Tigresa (τίγρη), οι Angeles Infernales (σατανικοί άγγελοι), ο Escorpion (σκορπιός) κ.λπ. ορισμένες σημαντικές εξελίξεις αναγόρευσαν τις συμμορίες Μάρας 13 και 18 σε αδιαφιλονίκητους αρχηγούς που κατάφεραν να απορροφήσουν όλες τις μικρές ομάδες.
Οι Μάρας ή Marabuntas, από το ισπανικό λαϊκό ιδίωμα που ονομάζει την συμμορία αλλά και ένα επικίνδυνο μυρμήγκι στην Κεντρική Αμερική, γεννήθηκαν στις ισπανόφωνες προσφυγο-γειτονιές του Λος Άντζελες, από νέους που δραπέτευσαν από την κόλαση των εμφυλίων και της κρατικής τρομοκρατίας που κυρίευσε την περιοχή στην δεκαετία του Ογδόντα με οργανωτές τους Αμερικάνους. Από τους δρόμους της αμερικάνικης μεγαλούπολης δεν πήραν μόνο τους αριθμούς που ξεχώριζαν τους Μάρας ανάλογα με την χώρα προέλευσης αλλά και τον επαγγελματισμό, τις διασυνδέσεις και την σταθερή ενασχόληση με το οργανωμένο έγκλημα, τα ναρκωτικά και την πορνεία. Η συνεχής μεταναστευτική ροή από αυτές τις χώρες προς τις ΗΠΑ υπήρξε η δεξαμενή γιγάντωσης των συμμοριών αλλά και το κανάλι για κερδοφόρες δουλειές από και προς τις αμερικάνικες πόλεις.
Με το τέλος του εμφύλιου στην Γουατεμάλα αλλά και τις ανάλογες εξελίξεις στο γειτονικό Σαλβαδόρ και την Νικαράγουα, η Ουάσιγκτον υλοποίησε ένα πρόγραμμα επαναπρόωθησης των προσφύγων. Από τις φυλακές και τους δρόμους χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες γύρισαν με το ζόρι πίσω, αυξάνοντας έτσι τους κοινωνικά περιθωριοποιημένους που οι κατεστραμμένες οικονομίες αυτών των χωρών δεν μπορούσαν να απορροφήσουν και οι διαλυμένες κοινωνικές και κρατικές δομές άφηναν μεγάλα κενά για παράνομες δραστηριότητες. Σχεδόν ταυτόχρονα το εμπόριο της κοκαΐνης από την Κολομβία αναζήτησε καινούριους δρόμους και σταθμούς και η Κεντρική Αμερική προσφερόταν για αυτό.
Έτσι οι Μάρας γιγαντώθηκαν σε ένα πανίσχυρο παρακράτος, συνενώθηκαν με τους αποστρατευμένους από τα αντίπαλα στρατόπεδα των εμφυλίων, οι Μαρέρος έγιναν κανονικός στρατός με ιεραρχικές δομές, διεύρυναν τις διεθνείς διασυνδέσεις τους και οργάνωσαν πολυεθνικά δίκτυα. Υπολογίζεται βάσιμα πως ο αριθμός των Μαρέρος είναι αρκετά πάνω από τις δεκαεννιά χιλιάδες άνδρες της αστυνομίας σε όλη την χώρα και ξεχωρίζουν από το κατάστικτο από τατουάζ και διάφορα σύμβολα δέρμα τους. Αποτέλεσμα να ανέβουν κατακόρυφα τα ποσοστά της εγκληματικότητας σε σημείο που να ξεπεράσουν και αυτά της Κολομβίας! Στην Γουατεμάλα αναλογούσαν 37,5 δολοφονημένοι στους εκατό χιλιάδες το 2005 ενώ στην Κολομβία 33,7. Το 2006 οι δολοφονημένοι έφτασαν στους έξι χιλιάδες περίπου, δηλαδή πεντακόσιοι περισσότεροι από το 2005 και 60% περισσότεροι από το 2003, τους πρώτους μήνες του 2007, τα ποσοστά έχουν αυξηθεί κατά 25% από πέρυσι και ο ετήσιος μέσος όρος ξεπέρασε πλέον και την περίοδο του 26χρονου εμφυλίου που κόστισε στην χώρα διακόσιες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές. Άλλωστε η πηγή των μεγάλων δεινών στην χώρα ξεκίνησε όταν οι Αμερικάνοι για να εξυπηρετήσουν την United Fruit οργάνωσαν το πραξικόπημα του 1954 και έκτοτε επέβαλλαν στην ουσία ένα βρώμικο εμφύλιο πόλεμο που τσάκισε την Αριστερά. Από τότε η Γουατεμάλα παραπαίει οικονομικά και κοινωνικά με το 75% των κατοίκων της να ζούνε κάτω από το όριο της φτώχειας.
* Στο επίκεντρο των προεδρικών εκλογών του ερχόμενου Σεπτέμβρη έχει μπει αναγκαστικά το μεγάλο κύμα εγκληματικότητας. Ετσι ο δεξιός υποψήφιος, απόστρατος στρατηγός Otto Perez Molina έχει κεντρικό σύνθημα «Χρειάζεται ένα σκληρό χέρι τώρα!» συντασσόμενος με την αντιτρομοκρατική ρητορεία των ΗΠΑ που συμπεριέλαβαν τα τελευταία χρόνια, τις συμμορίες που ουσιαστικά οι ίδιες δημιούργησαν με την επεμβατική ληστρική πολιτική τους, στις λίστες των εν δυνάμει τρομοκρατών.