Jeju – Νότια Κορέα Ο καταραμένος παράδεισος

 

Το Jeju, ένα κομψοτέχνημα της φύσης και υποψήφιο σε μια παγκόσμια λίστα για να χαρακτηριστεί σαν ένα από τα επτά φυσικά θαύματα του πλανήτη, είναι δημιούργημα του σιωπηλού για πολλά χρόνια ηφαιστείου Χολασάν που ορθώνεται στο κέντρο του νησιού. Η ηφαιστειακή λάβα διαμόρφωσε εκτός από τις απόκρημνες ακτές και ένα σύμπλεγμα υφάλων τριγύρω, στο οποίο υπάρχει πλούσια θαλάσσια ζωή, πηγή τροφής για τους ανθρώπους στο νησί και ένα υπέροχο θέαμα για τους επισκέπτες, ειδικά στα δάση με τα πολύχρωμα κοράλλια. Στα ανοικτά τα ισχυρά ρεύματα της θάλασσας μεταφέρουν εκτός από πλούσια αλιεύματα και κοπάδια δελφινιών που συχνά πλησιάζουν στο νησί για κυνήγι και παιγνίδι. Αγαπημένος τόπος για τον μήνα του μέλιτος και για καλοκαιρινές διακοπές, το νησί που γνώρισε στις τελευταίες δεκαετίες οικονομική άνθιση εξαιτίας του τουρισμού, βρίσκεται στο θαλάσσιο στενό ανάμεσα στις νότιες ακτές της Κορεατικής χερσονήσου και της Ιαπωνίας, τριακόσια μίλια από τα κινέζικα παράλια και αυτό αποτελεί μια γεωστρατηγική κατάρα. Για αιώνες υπήρξε «μήλο της έριδος» για τις αυτοκρατορίες της περιοχής με τελευταία την σκληρή γιαπωνέζικη κατοχή πριν ενσωματωθεί στην Νότια Κορέα σαν αυτόνομη περιοχή. Η ενσωμάτωση αυτή συνοδεύτηκε από μια απίστευτα αιματηρή καταστολή της αντίστασης των κατοίκων του νησιού που στην μεγάλη τους πλειοψηφία ήταν οπαδοί του κομμουνιστικού εργατικού κόμματος. Η σφαγή που ορισμένες εκτιμήσεις την ανεβάζουν σε εξήντα χιλιάδες ανθρώπους ακολούθησε την γνωστή εξέγερση του Jeju, η οποία ξεκίνησε τον Απρίλη του 1948 και διήρκεσε μέχρι τον Μάη του 1949. Υπεύθυνοι για την Sasam ( σφαγή), που προκάλεσε τον θάνατο του 30% του πληθυσμού και την ισοπέδωση του 70% των χωριών, ήταν οι πραιτοριανοί του αμερικανόδουλου καθεστώτος Σήγκμαν Ρη και οι προστάτες του.

Τζιμπουτί, Υεμένη Δάκρυα στον πέρασμα των εξήντα χιλιάδων χρόνων

Η Haradh, μια μικρή σκονισμένη πόλη στα βορειοδυτικά της Υεμένης, είναι κοντά στα σύνορα με την Αραβία των Σαούντ και το μοναδικό πια επίσημο σημείο για να περάσει κανείς στο πλούσιο βασίλειο. Ειδικά από τότε που το Ριάντ αποφάσισε να σφραγίσει τα νότια σύνορά του, φτιάχνοντας ένα τείχος από εμπόδια και συρματοπλέγματα στην έρημο από το φόβο της δράσης των ισλαμιστών, όπως δικαιολογήθηκε. Αυτό σε κανονικούς καιρούς θα ήταν προνόμιο, αλλά σήμερα είναι μεγάλη ατυχία, μιας και η πόλη έχει γίνει μια απέραντη αποθήκη απελπισμένων ανθρώπων που βρίσκονται στη μέση του… πουθενά. Υεμενίτες πρόσφυγες από τον εμφύλιο αλλά και Σομαλοί, Αιθίοπες και άλλοι δυστυχισμένοι Αφρικανοί που εμποδίζονται να περάσουν στα βασίλεια και εμιράτα της φανταστικής ευδαιμονίας ή έχουν απελαθεί κακήν-κακώς από τους σκληρούς σαουδάραβες αστυνομικούς και στρατιώτες που περιπολούν στα σύνορα και κυνηγούν στην έρημο όσους καταφέρνουν να περάσουν παράνομα. Σε αυτήν την έρημο, αρκετοί έχουν χάσει τη ζωή τους κάτω από τον καυτό ήλιο, ενώ άλλοι δεν καταφέρνουν να παραπλανήσουν τα αποσπάσματα, τα οποία πάνω στα γρήγορα 4Χ4 τους προλαβαίνουν και τους συλλαμβάνουν. Μια από τις διαδεδομένες μέθοδες παραπλάνησης είναι το δέσιμο των παπουτσιών ανάποδα, αλλά και αυτό μερικές φορές δεν πετυχαίνει. Η Haradh, δηλαδή, είναι ένα από τα πολλά ανάλογα κομβικά σημεία στον παγκόσμιο χάρτη των μεταναστευτικών ροών, όπως λέγονται επιστημονικά και ουδέτερα τα κύματα των απελπισμένων που οδηγούνται σε αναγκαστική μετανάστευση και προσφυγιά εξαιτίας των πολέμων και της φτώχειας.