Εκατό μέτρα ψηλότερα από εκεί που κυλάει ο Άνω Τίγρης και αφού μεσολαβεί μια στενή λωρίδα εύφορης γης γεμάτη με λαχανόκηπους και οπωροφόρα δένδρα ( οι περίφημοι μπαχτσέδες Χεβσέλ) , στην δεξιά όχθη του ποταμού, υψώνονται τα επιβλητικά μαύρα τείχη της παλιάς πόλης του Ντιγιάρμπακιρ. Η ιστορία του κάστρου είναι απόλυτα ταυτισμένη με την πολυκύμαντη πορεία της πόλης στο διάβα των αιώνων από την εποχή του Ασσυριακού βασιλείου ως τα σήμερα. Τον τρίτο μεταχριστιανικό αιώνα, στα χρόνια του Ρωμαίου αυτοκράτορα Κωνστάντιου Β’ πραγματοποιείται η πρώτη συστηματική κατασκευή, εκεί που υπήρχαν τα προϊστορικά περιτειχίσματα. Στην συνέχεια έγιναν προσθέσεις και αλλαγές από τους πολλούς κατακτητές της πόλης, ειδικά τους Οθωμανούς. Εξαιρετικό δείγμα της μεσαιωνικής στρατηγικής τέχνης στην Μέση Ανατολή, τα διπλά τείχη από μαύρο βασάλτη, ύψους δώδεκα μέτρων, εκτείνονται σε μήκος 5,8 χιλιομέτρων, διαθέτοντας ογδόντα δύο πύργους και τέσσερις πύλες, στα αντίστοιχα σημεία του ορίζοντα. Οι οχυρώσεις του Ντιγιάρμπακιρ είναι το καλύτερο ζωντανό παράδειγμα μιας ομάδας κάστρων που χτίστηκαν σε πεδιάδες, χρησιμοποιώντας ένα φυσικό χαρακτηριστικό, όπως ένα βράχο στη θάλασσα ή ένα ποτάμι, ως όριο στη μία πλευρά τους.