18 Οκτ 2019

Όουκλαντ, Καλιφόρνια | Πώς θα κρυφτούν οι άστεγοι;


Οι άστεγοι αγαπούν τις γέφυρες! Στο Όουκλαντ συνηθίζουν να διαλέγουν αυτές που χρησιμοποιεί ο γρήγορος σιδηρόδρομος BART. Από κάτω στήνουν τα πρόχειρα καταλύματά τους από ξύλο και πλαστικό, μέχρις ότου οι δημοτικές αρχές έρθουν να τους διώξουν, συνήθως με το πρόσχημα της καθαριότητας. Τότε μετακινούνται με όλα τα υπάρχοντά τους σε κάποιο άλλο σημείο, κάτω από μια άλλη γέφυρα, άλλοτε στις άκρες μιας λεωφόρου ή σε μια μεριά ενός ελεύθερου πάρκινγκ. Μια συνεχής μετακίνηση σε μια πόλη που δεν θέλει να τους «βλέπει», αλλά όλο και περισσότερο τους συναντά μπροστά της. Έτσι έγινε και στις 11 Σεπτεμβρίου στη γέφυρα δίπλα στην οδό Σαν Λεάντρο, στη στάση Κολοσσαίο, μεταξύ της 81ης και της 85ης λεωφόρου, πολύ κοντά στο μεγάλο στάδιο, στο ύψος περίπου του διεθνούς αεροδρομίου, στην ανατολική πλευρά της πόλης. Οι τοπικές εφημερίδες, την επόμενη ημέρα, με ρεπορτάζ, προσωπικές ιστορίες και φωτογραφίες περιέγραψαν με λεπτομέρειες την υπομονετική προσπάθεια των αστέγων να μαζέψουν τα πράγματά τους και να μετακινήσουν τις κατοικίες τους. Το πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι δεν απασχόλησε κανένα από τα ρεπορτάζ. Όλοι γνωρίζουν πως δεν θα είναι μακριά.

4 Οκτ 2019

Αγιοτσινάπα, Γκερέρο, Μεξικό | Θα καταφέρουν να τερματίσουν οι χελώνες;

Αν και πέρασαν πέντε χρόνια, ούτε η οργή καταλάγιασε, ούτε η λαϊκή απαίτηση να μαθευτεί η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι σταμάτησε! Το Μεξικό συνεχίζει να συγκλονίζεται για την εξαφάνιση και την μαζική δολοφονία των 43 σπουδαστών του αγροτικού κολεγίου Ραούλ Ισίντρο Μπούργκος της Αγιοτσινάπα, κατά την αστυνομική επίθεση που δέχτηκαν στην Ιγουάλα στην πολιτεία Γκερέρο. Ύστερα από αμέτρητες εκδηλώσεις σε όλη την χώρα η κορύφωση διαδραματίστηκε στην πρωτεύουσα. Από το μεσημέρι της Πέμπτης 26 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εξαφάνισης, χιλιάδες Μεξικάνοι συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγγελου της Ανεξαρτησίας και διαδήλωσαν μέχρι την Ζόκαλο, την απέραντη πλατεία του Συντάγματος στην καρδιά της Πόλης του Μεξικού, διαμέσου της λεωφόρου Πασέο Ρεφόρμα, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή των λαϊκών κινητοποιήσεων. Επικεφαλής οι γονείς των νεαρών Νορμαλίστας, οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει αυτά τα χρόνια να αναζητούν τα παιδιά τους και την αλήθεια.

21 Σεπ 2019

Μπαχάμες, Τυφώνας Ντόριαν | Οι φυσικές καταστροφές... τιμωρούν τους φτωχούς!

Ο ισχυρός τυφώνας Ντόριαν, που γεννήθηκε στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής και πήρε δύναμη ταξιδεύοντας πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ξέσπασε την οργή του στις Μπαχάμες, το νησιώτικο σύμπλεγμα στη βόρεια άκρη της Καραϊβικής, στο αρχιπέλαγος Λουκάγιαν, νοτιοανατολικά της Φλόριντα. Όταν έφτασε εκεί στις 1 Σεπτεμβρίου, είχε δύναμη Πέντε, την ανώτερη στην κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον, με ταχύτητα ανέμων τριακόσια χιλιόμετρα την ώρα, κτυπώντας με καταστροφική μανία τα νησιά Άμπακος και Γκραν Μπαχάμα. Φεύγοντας για τις νοτιοανατολικές ακτές των ΗΠΑ, άφησε πίσω ισοπεδωμένες ολόκληρες συνοικίες στη Μαρς Χάρμπουρ, στο νησί Μεγάλο Άμπακο και στη High Rock και στη Rocky Creek στην ανατολική Γκραν Μπαχάμα, τεράστιες καταστροφές στις υποδομές, πενήντα νεκρούς και αγνοούμενους ο αριθμός των οποίων δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Σύμφωνα με τις αμερικάνικες βάσεις δεδομένων, ο Ντόριαν ήταν ο πέμπτος σε ισχύ τυφώνας του Ατλαντικού που έχει καταγραφεί από τις αρχές του 20ου αιώνα και ο πιο ισχυρός που έπληξε ποτέ τις Μπαχάμες.

6 Σεπ 2019

Καμηλόβρυση, Λαμία | Ασυνήθιστη αθλιότητα, ανεπιθύμητο πρόβλημα

Υπήρχαν καμήλες στη Λαμία; Το ερώτημα τέθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο στα τοπικά μέσα της πόλης, όταν δημοσιεύτηκε σε στερεοσκοπική καρτ-ποστάλ η εικόνα ενός καραβανιού από καμήλες στη διαδρομή Αθήνα-Λαμία. Η απάντηση φυσικά είναι γνωστή και διασταυρωμένη από πολλές πηγές, από τον 19ο αιώνα και πριν από αυτόν. Όχι μόνο υπήρχαν, αλλά εκτρέφονταν συστηματικά και από τα βάθη των χρόνων αποτελούσαν το βασικό μέσο μεταφοράς εμπορευμάτων. Ο διαπρεπής Γερμανοεβραίος γεωλόγος και γεωγράφος Άλφρεντ Φίλιπσον, στο βιβλίο που έγραψε ύστερα από περιήγηση που έκανε στην κεντρική Ελλάδα το 1893, αναφέρεται εντυπωσιασμένος στο πλήθος των καμηλών που συνάντησε στο Δομοκό. Η Καμηλόβρυση, πεντέμισι χιλιόμετρα βόρεια της Λαμίας, είναι ένα από τα τοπωνύμια που συνηγορούν στη μαζική χρήση αυτών των ζώων στους μακρινούς δρόμους εκείνων των εποχών. Όπως και η ομώνυμη στη θέση «Μοιρά» στην Υπάτη με τις πελεκητές κούπες, η βρύση μπορεί να μην υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, επιζεί όμως στο όνομα που έδωσαν οι καμήλες στην τοποθεσία.

28 Ιουλ 2019

Σακοπέι, Μινεσότα | Η Άμαζον και οι Σομαλοί εργάτες

Το στοίβαγμα και η διαλογή για να σταλεί για συσκευασία ένα εμπόρευμα είναι οι πιο απαιτητικές και σκληρές εργασίες σε κάθε αποθηκευτικό κέντρο διανομής προϊόντων της Άμαζον. Σε αυτό συμφωνούν σχεδόν όλοι όσοι έχουν δουλέψει εκεί. Όταν τα προϊόντα έρχονται στο κέντρο πρέπει πολύ γρήγορα, ακολουθώντας τους εξοντωτικούς ρυθμούς που υπαγορεύουν οι μηχανές εκφόρτωσης, να διαλεχτούν και να τοποθετηθούν σε καθορισμένα σημεία με την βοήθεια των πορτοκαλί ρομπότ που κινούν τις στήλες αποθήκευσης μέσα στον απέραντο χώρο. Όταν έρθει η παραγγελία το ίδιο γρήγορα ακολουθώντας την ταχύτητα των ταινιόδρομων, τα προϊόντα που αγοράστηκαν από τους καταναλωτές, πρέπει να μεταφερθούν από τα σημεία προσωρινής αποθήκευσης στο τμήμα της συσκευασίας και εκεί αφού τοποθετηθούν σε κουτιά, ασφαλιστούν και μαρκαριστούν να οδηγηθούν στο sortation centre, στο σημείο εξόδου και παράδοσης στους τελικούς μεταφορείς. Ο "picker" όπως αποκαλείται ο εργάτης που θα διαλέξει από την αυτοκινούμενη αποθηκευτική στήλη- ρομπότ το προϊόν για να το ανεβάσει στην ταινία μεταφοράς για το πακετάρισμα πρέπει να μην χάσει χρόνο! Όλα απαιτείται να γίνουν στην κυριολεξία μέσα σε δευτερόλεπτα. Τα περιθώρια είναι καθορισμένα για τα οποία οι προσωπάρχες της Άμαζον έχουν βάλει νόρμες που συνεχώς τις ανεβάζουν. «Πρέπει να προσπαθείς διαρκώς να νικήσεις τα μηχανήματα!» σχολίασε πρόσφατα ένας εργαζόμενος της εταιρίας. Σε κάθε τμήμα, οι εργαζόμενοι παρακολουθούνται ξεχωριστά για το ποσοστά που πιάνουν τα οποία εμφανίζονται με γραφήματα που ανάλογα με την ταχύτητα αλλάζουν χρώμα από το κόκκινο της αργοπορίας στο κίτρινο και στο πράσινο.

13 Ιουλ 2019

Γάζα | Η επιστροφή του άψυχου καϊκιού

Πρωινό της Δευτέρας 1 Ιουλίου. Οι σκηνές που αιχμαλώτισαν οι φωτογράφοι στο σημείο ελέγχου, στο πέρασμα Κέρεμ Σαλόμ στην νότια Γάζα κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο, δεν ήταν από τις συνηθισμένες. Μια πλατφόρμα που την έσερνε ένας τράκτορας, κουβαλούσε με δυσκολία από τα ελεγχόμενα από τους Ισραηλινούς εδάφη, ένα μεγάλο ξύλινο ψαροκάικο. Σε όλη τη διάρκεια της πολύωρης διαδρομής μέχρι την ακτή, το παράξενο φορτίο περνώντας μέσα από τους δρόμους του αποκλεισμένου θύλακα, έτυχε μαζικής υποδοχής από τους Παλαιστίνιους. Το δέκα επτά μέτρων μήκους σκαρί, βάρους εξήντα τόνων, ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο ψαροκάικο που επέστρεψαν οι Ισραηλινοί στους ψαράδες της Γάζας, ύστερα από πρόσφατη δικαστική απόφαση. Εξαιτίας του μεγέθους και της έλλειψης μηχανών, αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να γυρίσει πίσω. Τα σημαντικά έξοδα μεταφοράς αναγκάστηκε να τα αναλάβει ο ιδιοκτήτης του. Ο Αμπτέλ Μούτι αλ- Χάμπιλ περίμενε με αγωνία την ολοκλήρωση της επιστροφής. Το πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ είχε κατασχέσει το σκάφος του τον Σεπτέμβριο του 2016, ανοικτά της Deir al Balah, στην κεντρική Γάζα. Εκείνη την ημέρα, οι Ισραηλινοί άνοιξαν πυρ, προξενώντας καταστροφές στο αλιευτικό, κατηγορώντας τον καπετάνιο πως παραβίασε την ζώνη των έξι ναυτικών μιλίων. Από τότε, εικοσιτέσσερις οικογένειες, οι περισσότερες συγγενικές έμειναν δίχως δουλειά και εισόδημα. Ο Αμπτέλ αλ-Χαμπίλ, που άρχισε να δουλεύει ψαράς από τα δεκαπέντε του δίπλα στον πατέρα του και υπήρξε πρόεδρος του αλιευτικού συνεταιρισμού της Γάζας, ξεκίνησε δικαστικό αγώνα με την συμπαράσταση οργανώσεων αλληλεγγύης, δυο παλαιστινιακών και μιας εβραϊκής. Πριν λίγο καιρό, το ανώτατο δικαστήριο των κατακτητών αναγκάστηκε να υποχωρήσει και διέταξε την επιστροφή εξήντα πέντε κατασχεθέντων αλιευτικών σκαφών. Το πρώτο που επέστρεψε ήταν το καΐκι του αλ –Χαμπίλ. Όπως και τα υπόλοιπα που γύρισαν μέσω θαλάσσης έτσι και αυτό, επιστράφηκαν δίχως τις μηχανές και τα δίχτυα τους! Ο αλ Χαμπίλ δήλωσε σε δημοσιογράφους που τον συνάντησαν στην ακτή δίπλα στο πληγωμένο καΐκι του πως είναι σαν να παίρνεις ένα πτώμα δίχως καρδιά!

29 Ιουν 2019

Άτμπαρα, Σουδάν | Το τρένο της εξέγερσης

Όλα ξεκίνησαν την Τετάρτη στις 19 Δεκεμβρίου. Ήταν η πρώτη μαζική αντίδραση στην πρόσφατη απόφαση της δικτατορικής κυβέρνησης του Σουδάν για τριπλασιασμό της τιμής του ψωμιού. Το καρβέλι ανέβηκε από μια λίρα στις τρεις! Στους φούρνους σχηματίστηκαν ουρές. Ήταν η θρυαλλίδα σε μια ωρολογιακή βόμβα που από καιρό είχε αρχίσει να μετράει αντίστροφα, εξαιτίας της εκτεταμένης λαϊκής δυσαρέσκειας, αποτέλεσμα των οικονομικών αδιεξόδων και των σκληρών μέτρων λιτότητας. Τα τελευταία ήταν συνταγές της ομάδας που έστειλε το Δ.Ν.Τ. τον Ιούλιο του 2018 στο Χαρτούμ για να …βοηθήσει την παραπαίουσα οικονομία του Σουδάν. Μόλις έπιασαν δουλειά οι απεσταλμένοι, απαίτησαν να κοπούν οι κρατικές επιδοτήσεις στο ψωμί, στα φάρμακα και στα καύσιμα. Στο κέντρο της Άτμπαρα, τριακόσια χιλιόμετρα ανατολικά του Χαρτούμ, μια ομάδα νεαρών ξεκίνησε την πρώτη μαζική διαμαρτυρία. Την επόμενη ημέρα, η κινητοποίηση γενικεύτηκε και οι διαδηλωτές έκαψαν τα γραφεία του κυβερνώντος κόμματος. Ξέσπασαν συγκρούσεις με την αστυνομία και τις παραστρατιωτικές ομάδες του καθεστώτος. Άρχισαν οι πυροβολισμοί στο ψαχνό. Οι δύο πρώτοι διαδηλωτές έπεσαν νεκροί. Ο ένας ήταν ο Ταρίκ Αλί, φοιτητής μηχανολογίας στο Πανεπιστήμιο της Κοιλάδας του Νείλου. Ο άλλος ήταν ένας νεαρός που λεγόταν Μοχάμεντ Αχμεντ Αμπτελτζαλίλ. Οι δύο έγιναν οι πρώτοι μάρτυρες της εξέγερσης. Οι διαδηλωτές κατηγόρησαν την μισητή Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών και Ασφάλειας ( NISS) ως υπεύθυνη για την δολοφονική επίθεση. Η κηδεία του Ταρίκ, αργά το απόγευμα, μετατράπηκε σε οργισμένη διαδήλωση, ενώ έφταναν συνεχώς ειδήσεις και για άλλους νεκρούς στις διαδηλώσεις, που εξαπλώθηκαν και σε άλλες πόλεις στα ανατολικά της χώρας. Ενόψει της απειλητικής Παρασκευής 21 Δεκεμβρίου, ημέρα προσευχής και μαζικής προσέλευσης στα τζαμιά, η κυβέρνηση έσπευσε να επιβάλει απαγόρευση της κυκλοφορίας σε τέσσερις επαρχίες. Ήταν όμως αργά! Η φλόγα της εξέγερσης είχε αρχίσει να εξαπλώνεται σε όλη σχεδόν την αχανή αφρικάνικη χώρα! Στο Πορτ Σουντάν. Στην Νχούντ. Στην Γκαντάρεφ. Στην Ντονγκόλα.

14 Ιουν 2019

Τορίνο, Ιταλία | Ο αθάνατος Τζίτζι ...και το ουράνιο του θανάτου!


Βράδυ της Τρίτης 28 Οκτωβρίου 2018. Όταν έφτασαν οι αστυνομικοί στο διαμέρισμα του πέμπτου ορόφου στην οδό Ρόστα, στο κέντρο του Τορίνο και βρέθηκαν εμπρός στο άψυχο σώμα του κρεμασμένου άνδρα, λίγα πράγματα χρειάστηκε να ερευνήσουν. Αν και δεν βρήκαν κάποιο σημείωμα, γρήγορα σιγουρεύτηκαν πως είχαν να κάνουν με μια αυτοκτονία. Ο σαραντάχρονος αυτόχειρας είχε βρεθεί σε αδιέξοδο, πίστευε πως είχε σοβαρούς λόγους να προχωρήσει σε αυτή την ενέργεια και οι τριγύρω του, αν και δεν φαντάζονταν πως θα έφτανε μέχρι εκεί, ήξεραν πως τον τελευταίο καιρό ένιωθε στριμωγμένος. Μια συνέντευξη του, μάλιστα, σε μια τοπική εφημερίδα της πόλης που είχε δώσει πριν λίγες ημέρες, δεν άφηνε καμιά αμφιβολία.

31 Μαΐ 2019

Βάγιε ντελ Κάουκα, Κολομβία | Ο διοικητής Σααβέντρα μέσα στο σμήνος με τις κίτρινες πεταλούδες!


Στην Κολομβία οι σφαίρες στους δρόμους δεν αποτελούν εξαιρετική είδηση. Όμως, οι πέντε απανωτοί πυροβολισμοί που έπεσαν το απομεσήμερο της Τρίτης 14 Μαΐου, από δύο άνδρες που πέρασαν πάνω σε μια μοτοσυκλέτα εμπρός από το εστιατόριο Ράντσο Πανοράμα, στα περίχωρα της ανατολικής Τουλουά στο μπάριος Εσταμπούλ, στην καρδιά της κοιλάδας της Κάουκα, στην νοτιοδυτική Κολομβία, ακούστηκαν σε όλη τη χώρα και πέρα από αυτήν. Για πρώτη φορά ύστερα από τη συμφωνία ειρήνης της Αβάνας το 2016, που σήμανε τον αφοπλισμό και την διάλυση του αντάρτικου, Επαναστατικές Ένοπλες Δυνάμεις Κολομβίας - Λαϊκός Στρατός (FARC – EP), έπεφτε νεκρός από δολοφονικά πυρά, ένα ανώτερο στέλεχος του, ένας πρώην διοικητής. Ο 49χρονος Χόρχε Ενρίκε Κορεδόρ Γκονζάλες, γνωστός με το επαναστατικό ψευδώνυμο Ουίλσον Σααβέντρα, ξεψύχησε λίγο αργότερα στο νοσοκομείο της πόλης.

17 Μαΐ 2019

Φρανς Τέλεκομ | Ο Ρεμί και ο μάνατζερ του τρόμου

Τρίτη 26 Απριλίου 2011. Μερινιάκ, νομός Ζιρόντ, νοτιοδυτική Γαλλία, στα περίχωρα του Μπορντώ, κοντά στο διεθνές αεροδρόμιο, δίπλα στην λεωφόρο Ανρί Βινιώ, στο κέντρο Πισέ. Όσοι πλησίαζαν στο σημείο στο οποίο αυτοπυρπολήθηκε ο Ρεμί Λουβραντού, συγκλονισμένοι από την είδηση για να αφήσουν λίγα λουλούδια, δεν απέφυγαν τον συνειρμό. Στην πίσω πλευρά του κτιρίου στο οποίο εργάζονταν ο αυτόχειρας, ένας περίεργος σταυρός από τσιμέντο και γυαλί σχηματίζεται όταν η οριζόντια σειρά παραθύρων συναντά την διάφανη κάθετη στήλη του εξωτερικού ανελκυστήρα. Εκεί, στην βάση του τοίχου, στην πρασιά δίπλα στον χώρο στάθμευσης, στις επτά το πρωί ο Ρεμί Λουβραντού έβαλε με τραγικό τρόπο τέλος στην ζωή του. Ο Ρεμί ήταν πενήντα έξι ετών, υψηλόβαθμο στέλεχος της Φρανς Τέλεκομ, η οποία αργότερα μετονομάστηκε σε Όραντζ, αφότου ξεκίνησε η μερική ιδιωτικοποίησή της. Πατέρας τεσσάρων παιδιών, ήταν στην εταιρία από νεαρή ηλικία, ξεκίνησε από χαμηλά για να ανέβει τα σκαλοπάτια της ιεραρχίας, αλλά αφότου άρχισε το πρόγραμμα για μείωση του προσωπικού, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση. Αρνήθηκε να συνεργαστεί στο πρόγραμμα της υποτιθέμενης εθελούσιας εξόδου και από τότε τον έριξαν στο καλάθι με τα άχρηστα. Τον άλλαζαν συνεχώς πόστα, σχεδόν κάθε δύο μήνες, μέχρι που τον έστειλαν στο Μερινιάκ.