Λε Ντιν Κιν | Στην υπηρεσία του λαού, ενάντια στο κόμμα του άγριου καπιταλισμού!

Περισσότερα από τρία χρόνια ιστορία έχει η σύγκρουση ανάμεσα στις κρατικές αρχές και στους κατοίκους του συνοικισμού Ντονγκ Ταμ στο χωριό Θον Χάιν στα νοτιοανατολικά περίχωρα του Ανόι, σαράντα χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Βιετνάμ. Αιτία το σχεδιαζόμενο στρατιωτικό αεροδρόμιο Μίου Μον, για την κατασκευή του οποίου έχουν απαλλοτριωθεί κατά διαστήματα εύφορες αγροτικές εκτάσεις, τις οποίες καλλιεργούσαν για πολλές δεκαετίες μικροί παραγωγοί ρυζιού. Σκληροτράχηλοι και αποφασισμένοι, οι χωρικοί του Ντονγκ Ταμ τον Απρίλιο του 2017, όταν κορυφώθηκε η αντιπαράθεση, ύστερα από συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής και ως απάντηση σε συλλήψεις ηγετών τους, αιχμαλώτισαν για μια εβδομάδα τριάντα οκτώ αστυνομικούς! Η ομηρία έληξε σταδιακά, όταν οι αρχές άφησαν ελεύθερους τους συλληφθέντες. Παρά τις αντίθετες διαβεβαιώσεις, όμως, επανήλθαν αργότερα με διώξεις ενάντια στους πρωταίτιους. Από τότε το χωριό έγινε πανεθνικό σύμβολο της αντίστασης στις αυθαίρετες κρατικές και εταιρικές απαλλοτριώσεις καλλιεργούμενης γης.

Νικολέττα Ντόσιο | Στη φυλακή η Πασιονάρια της Βαλσούζα!

Η Νικολέττα Ντόσιο υποδέχτηκε τον νέο χρόνο στην φυλακή Λορούσσο και Κοτούνιο στην συνοικία Βαλέττε στο Τορίνο. Συνελήφθη στις 30 Δεκεμβρίου από τους καραμπινιέρους στο σπίτι της στο Μπουσολένο, προς εκτέλεση της ποινής που της είχε επιβληθεί και τελεσιδικήσει. Ένας χρόνος φυλάκιση για ένα μισάωρο άνοιγμα των διοδίων του αυτοκινητόδρομου στο ύψος της Αβιλιάνα δυτικά του Τορίνο στις 3 Μαρτίου του 2012. Ήταν διαμαρτυρία για την κατασκευή της σιδηροδρομικής υπερταχείας, γνωστής ως TAV στην κοιλάδα Βαλσούζα, στο Πιεμόντε στην βορειοδυτική Ιταλία, στα σύνορα με την Γαλλία. Εβδομήντα τριών ετών, συνταξιούχος καθηγήτρια λατινικών και ελληνικών, η Νικολέττα αρνήθηκε να δεχθεί τον κατ΄ οίκον περιορισμό ως εναλλακτική μορφή έκτισης της ποινής, προτιμώντας, όπως δήλωσε, να δείξει πόσο άδικη και αλαζονική είναι η πολιτική του ιταλικού κράτους. Ως απάντηση, η εισαγγελία διέταξε να οδηγηθεί στην φυλακή. Κάτοικοι της επαρχιακής πόλης ακινητοποίησαν για αρκετή ώρα το αυτοκίνητο της αστυνομίας, πριν αυτό την οδηγήσει στο Τορίνο. Η καταδίκη της μαζί με άλλους ένδεκα αγωνιστές του κινήματος No Tav, βασίστηκε σε διατάξεις του Ποινικού Κώδικα που επιβιώνουν από την εποχή του φασισμού. Πρόκειται για τον περιβόητο κώδικα Ρόκο, που πήρε το όνομα του από τον Αλφρέντο Ρόκο, υπουργό Δικαιοσύνης του Μουσολίνι. Καιρό τώρα, όλες οι ιταλικές κυβερνήσεις από την διακυβέρνηση Μόντι και ύστερα αντιμετωπίζουν τα στελέχη του κινήματος ως εν δυνάμει τρομοκράτες και το τελευταίο διάστημα τα δικαστήρια επιβάλλουν δυσανάλογα εξοντωτικές ποινές.

Παλαιστίνη, Δυτική Όχθη | Αιχμάλωτοι νεκροί

“Ζω τις τελευταίες μου ημέρες και ώρες και θέλω να τις ξοδέψω δίπλα στην μητέρα μου και την αγαπημένη μου οικογένεια. Θέλω να πεθάνω στα χέρια της μητέρας μου. Δεν θέλω να αφήσω την τελευταία μου πνοή με δεμένα τα χέρια και τα πόδια, μπροστά στους δεσμοφύλακες οι οποίοι αγαπούν τον θάνατο και χαίρονται με το πόνο μας....” Αυτήν την κραυγή περιείχε το τελευταίο γράμμα από την φυλακή του Παλαιστίνιου Σάμι Αμπού Ντιάκ με το οποίο ζητούσε μάταια να αποφυλακιστεί ενόψει του βέβαιου θανάτου. Στις 25 Νοεμβρίου 2019, ο τριανταεπτάχρονος, καταδικασμένος τρεις φορές ισόβια για τον θάνατο τριών Ισραηλινών, πέθανε σε ισραηλινό νοσοκομείο. Με καταγωγή από το χωριό Σιλάτ Αλ Νταχίρ, νοτιοδυτικά της Τζενίν, στην Δυτική Όχθη ήταν στην φυλακή από το 2002, όταν τον Αύγουστο του 2015 διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Υπεβλήθη σε απανωτές χειρουργικές επεμβάσεις αλλά η υγεία του επιδεινώθηκε τον τελευταίο καιρό εξαιτίας της λειψής ιατρικής φροντίδας όπως κατήγγειλε επανειλημμένως η οικογένεια του. Οδηγήθηκε στον θάνατο από οξεία πνευμονική και νεφρική ανεπάρκεια. Ο Σάμι ήταν ο 222ος Παλαιστίνιος κρατούμενος που πεθαίνει σε ισραηλινή φυλακή από το 1967 εκ των οποίων 67 μαζί με τον ίδιο εξαιτίας της ανεπαρκούς ιατρικής φροντίδας. Με τον Σάμι, έγιναν πέντε οι Παλαιστίνιοι δεσμώτες που πέθαναν μέσα στο 2019.

Κονσεπσιόν, Χιλή | Ο δεύτερος θάνατος του Πέδρο ντε Βαλδίβια

Η λεωφόρος Πέδρο ντε Βαλδίβια ξεκινά σχεδόν από το κέντρο της Κονσεπσιόν με κατεύθυνση τον Νότο. Ακριβώς προς τα εκεί που πολέμησε επίμονα, διαπράττοντας πλήθος μαζικών εγκλημάτων, ο Κονκισταδόρ που διόρισε ο Φρανθίσκο Πιθάρρο, με σκοπό να αρπάξει τα εύφορα εδάφη από τους ιθαγενείς και να ιδρύσει αποικίες. Προς τιμήν του σκληρού κατακτητή, δόθηκε το όνομα σε αυτή την οδική αρτηρία. Πρώτος κυβερνήτης της Χιλής ως ισπανικής αποικίας και ιδρυτής του Σαντιάγο, της Κονσεπσιόν και άλλων πόλεων στον Νότο, ο Πέδρο ντε Βαλδίβια ανακηρύχθηκε από τα μετααποικιακά καθεστώτα ήρωας και πρόδρομος της σύγχρονης Χιλής. Η θανάτωσή του, αφού αιχμαλωτίστηκε από τους Μαπούτσε, με διαταγή του στρατιωτικού αρχηγού τους Λαουτάρο στα 1553, συνοδεύεται με ευφάνταστες φοβερές στιγμές, που δεν μπορούν να επιβεβαιωθούν. Κανείς από τους πενήντα στρατιώτες του Βαλδίβια στο φρούριο του Τούκαπελ δεν σώθηκε για να περιγράψει το τέλος.

Επαρχία Χα Τινχ - Βιετνάμ | Ο μακρύς δρόμος προς τον θάνατο του νεαρού Νουέν Ντιν Λουόγκ

Το όνομα του εικοσάχρονου Νουέν Ντιν Λουόγκ καταχωρήθηκε δεύτερο στην επίσημη λίστα που έδωσε στη δημοσιότητα η αγγλική αστυνομία. Η ανακοίνωση επιβεβαίωσε τις υποψίες για το μακάβριο φορτίο με τις τριάντα εννέα σορούς, που ανακαλύφθηκε σε εγκαταλελειμμένο φορτηγό-ψυγείο, στο βιομηχανικό πάρκο Γουότεργκλειντ του Γκρέις, στο Έσσεξ της Βρετανίας. Ήταν όλοι τους Βιετναμέζοι, οι περισσότεροι νεαροί, από φτωχές αγροτικές περιοχές της χώρας, που ήρθαν παράνομα από τη Γαλλία. Ανάμεσά τους οκτώ γυναίκες. Ο μεγαλύτερος ήταν σαράντα τεσσάρων και μικρότεροι δύο αγόρια δεκαπέντε ετών. Αναγκάστηκαν να διαλέξουν τον επικίνδυνο δρόμο του «διοξειδίου του άνθρακα», όπως ονομάζεται η παράνομη διαδρομή μέσω κυρίως φορτηγών και κοντέινερ που μεταφέρουν στοιβαγμένους τους παράνομους μετανάστες, περνώντας την Μάγχη.

Σταθμός Μπακεντάνο, Σαντιάγο | Ζωντανά τα φαντάσματα της δικτατορίας!

Παρότι η επίσημη ονομασία έχει αλλάξει από το 1928 και φέρει το όνομα του αήττητου στρατηγού στον πόλεμο του Ειρηνικού, οι κάτοικοι στο Σαντιάγο επιμένουν να αποκαλούν την Μπακεντάνο, πλατεία Ιταλίας. Σε σχήμα ωοειδές στην καρδιά της πόλης, είναι ο ιστορικός τόπος για τις γιορτές αλλά και τις κοινωνικές ταραχές που έχουν σημαδέψει την νεότερη ιστορία της Χιλιανής πρωτεύουσας. Έτσι και τώρα, η πλατεία έγινε από τα επίκεντρα των διαδηλώσεων και των συγκρούσεων με την αστυνομία και εδώ έδωσαν ραντεβού ένα εκατομμύριο Χιλιάνοι στις 25 Οκτωβρίου. Ομώνυμη της πλατείας είναι η διπλανή στάση του μετρό, του οποίου η γραμμή 1 περνά σχεδόν από κάτω, με διεύθυνση ανατολικά –δυτικά παράλληλα της κεντρικής λεωφόρου Αλαμέδα. Η γραμμή είναι η πρώτη που κατασκευάστηκε και εγκαινιάστηκε από τον Πινοτσέτ πανηγυρικά τον Σεπτέμβρη του 1975, στα πρώτα σκληρά χρόνια της φασιστικής δικτατορίας. Το φάντασμά της ζωντάνεψε αυτές τις ημέρες όχι μόνο στους δρόμους του Σαντιάγο αλλά και μέσα στις υπόγειες στοές του μετρό.

Όουκλαντ, Καλιφόρνια | Πώς θα κρυφτούν οι άστεγοι;

Οι άστεγοι αγαπούν τις γέφυρες! Στο Όουκλαντ συνηθίζουν να διαλέγουν αυτές που χρησιμοποιεί ο γρήγορος σιδηρόδρομος BART. Από κάτω στήνουν τα πρόχειρα καταλύματά τους από ξύλο και πλαστικό, μέχρις ότου οι δημοτικές αρχές έρθουν να τους διώξουν, συνήθως με το πρόσχημα της καθαριότητας. Τότε μετακινούνται με όλα τα υπάρχοντά τους σε κάποιο άλλο σημείο, κάτω από μια άλλη γέφυρα, άλλοτε στις άκρες μιας λεωφόρου ή σε μια μεριά ενός ελεύθερου πάρκινγκ. Μια συνεχής μετακίνηση σε μια πόλη που δεν θέλει να τους «βλέπει», αλλά όλο και περισσότερο τους συναντά μπροστά της. Έτσι έγινε και στις 11 Σεπτεμβρίου στη γέφυρα δίπλα στην οδό Σαν Λεάντρο, στη στάση Κολοσσαίο, μεταξύ της 81ης και της 85ης λεωφόρου, πολύ κοντά στο μεγάλο στάδιο, στο ύψος περίπου του διεθνούς αεροδρομίου, στην ανατολική πλευρά της πόλης. Οι τοπικές εφημερίδες, την επόμενη ημέρα, με ρεπορτάζ, προσωπικές ιστορίες και φωτογραφίες περιέγραψαν με λεπτομέρειες την υπομονετική προσπάθεια των αστέγων να μαζέψουν τα πράγματά τους και να μετακινήσουν τις κατοικίες τους. Το πού πήγαν αυτοί οι άνθρωποι δεν απασχόλησε κανένα από τα ρεπορτάζ. Όλοι γνωρίζουν πως δεν θα είναι μακριά.

Αγιοτσινάπα, Γκερέρο, Μεξικό | Θα καταφέρουν να τερματίσουν οι χελώνες;

Αν και πέρασαν πέντε χρόνια, ούτε η οργή καταλάγιασε, ούτε η λαϊκή απαίτηση να μαθευτεί η αλήθεια και να τιμωρηθούν οι πραγματικοί ένοχοι σταμάτησε! Το Μεξικό συνεχίζει να συγκλονίζεται για την εξαφάνιση και την μαζική δολοφονία των 43 σπουδαστών του αγροτικού κολεγίου Ραούλ Ισίντρο Μπούργκος της Αγιοτσινάπα, κατά την αστυνομική επίθεση που δέχτηκαν στην Ιγουάλα στην πολιτεία Γκερέρο. Ύστερα από αμέτρητες εκδηλώσεις σε όλη την χώρα η κορύφωση διαδραματίστηκε στην πρωτεύουσα. Από το μεσημέρι της Πέμπτης 26 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της εξαφάνισης, χιλιάδες Μεξικάνοι συγκεντρώθηκαν στο μνημείο του Άγγελου της Ανεξαρτησίας και διαδήλωσαν μέχρι την Ζόκαλο, την απέραντη πλατεία του Συντάγματος στην καρδιά της Πόλης του Μεξικού, διαμέσου της λεωφόρου Πασέο Ρεφόρμα, ακολουθώντας την κλασσική διαδρομή των λαϊκών κινητοποιήσεων. Επικεφαλής οι γονείς των νεαρών Νορμαλίστας, οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει αυτά τα χρόνια να αναζητούν τα παιδιά τους και την αλήθεια.

Μπαχάμες, Τυφώνας Ντόριαν | Οι φυσικές καταστροφές... τιμωρούν τους φτωχούς!

Ο ισχυρός τυφώνας Ντόριαν, που γεννήθηκε στα ανοικτά της Δυτικής Αφρικής και πήρε δύναμη ταξιδεύοντας πάνω από τον Ατλαντικό Ωκεανό, ξέσπασε την οργή του στις Μπαχάμες, το νησιώτικο σύμπλεγμα στη βόρεια άκρη της Καραϊβικής, στο αρχιπέλαγος Λουκάγιαν, νοτιοανατολικά της Φλόριντα. Όταν έφτασε εκεί στις 1 Σεπτεμβρίου, είχε δύναμη Πέντε, την ανώτερη στην κλίμακα Σαφίρ-Σίμπσον, με ταχύτητα ανέμων τριακόσια χιλιόμετρα την ώρα, κτυπώντας με καταστροφική μανία τα νησιά Άμπακος και Γκραν Μπαχάμα. Φεύγοντας για τις νοτιοανατολικές ακτές των ΗΠΑ, άφησε πίσω ισοπεδωμένες ολόκληρες συνοικίες στη Μαρς Χάρμπουρ, στο νησί Μεγάλο Άμπακο και στη High Rock και στη Rocky Creek στην ανατολική Γκραν Μπαχάμα, τεράστιες καταστροφές στις υποδομές, πενήντα νεκρούς και αγνοούμενους ο αριθμός των οποίων δεν έχει ακόμη προσδιοριστεί. Σύμφωνα με τις αμερικάνικες βάσεις δεδομένων, ο Ντόριαν ήταν ο πέμπτος σε ισχύ τυφώνας του Ατλαντικού που έχει καταγραφεί από τις αρχές του 20ου αιώνα και ο πιο ισχυρός που έπληξε ποτέ τις Μπαχάμες.

Καμηλόβρυση, Λαμία | Ασυνήθιστη αθλιότητα, ανεπιθύμητο πρόβλημα

Υπήρχαν καμήλες στη Λαμία; Το ερώτημα τέθηκε πριν από περίπου ένα χρόνο στα τοπικά μέσα της πόλης, όταν δημοσιεύτηκε σε στερεοσκοπική καρτ-ποστάλ η εικόνα ενός καραβανιού από καμήλες στη διαδρομή Αθήνα-Λαμία. Η απάντηση φυσικά είναι γνωστή και διασταυρωμένη από πολλές πηγές, από τον 19ο αιώνα και πριν από αυτόν. Όχι μόνο υπήρχαν, αλλά εκτρέφονταν συστηματικά και από τα βάθη των χρόνων αποτελούσαν το βασικό μέσο μεταφοράς εμπορευμάτων. Ο διαπρεπής Γερμανοεβραίος γεωλόγος και γεωγράφος Άλφρεντ Φίλιπσον, στο βιβλίο που έγραψε ύστερα από περιήγηση που έκανε στην κεντρική Ελλάδα το 1893, αναφέρεται εντυπωσιασμένος στο πλήθος των καμηλών που συνάντησε στο Δομοκό. Η Καμηλόβρυση, πεντέμισι χιλιόμετρα βόρεια της Λαμίας, είναι ένα από τα τοπωνύμια που συνηγορούν στη μαζική χρήση αυτών των ζώων στους μακρινούς δρόμους εκείνων των εποχών. Όπως και η ομώνυμη στη θέση «Μοιρά» στην Υπάτη με τις πελεκητές κούπες, η βρύση μπορεί να μην υπάρχει εδώ και πολλά χρόνια, επιζεί όμως στο όνομα που έδωσαν οι καμήλες στην τοποθεσία.