11 Δεκ 2020

Αλ-Μουγκαγίρ, Δυτική Οχθη | Οι τελευταίες ώρες του νεαρού Αλί Αϊμάν

Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου ο νεαρός Αλί Αϊμάν Αμπού Αλίγια είχε γενέθλια. Συμπλήρωνε τα δεκατέσσερα χρόνια. Γεννημένος στο χωριό Αλ-Μουγκαγίρ, στην Δυτική Όχθη, βορειανατολικά της Ραμάλα, περίμενε με ανυπομονησία την γιορτή και τα δώρα που του είχαν υποσχεθεί. Ξύπνησε χαράματα για να πάει φαγητό σε ένα θείο του που φροντίζει τα ζώα της οικογένειας έξω από το χωριό. Ο παππούς του μικρού συνηθίζει να λέει πως η οικογένεια ήταν κτηνοτρόφοι από τότε που ο Θεός δημιούργησε την γη! Πήγε και γύρισε καβάλα στον γάιδαρο διασχίζοντας μια περιοχή με καλλιέργειες και ελαιώνες. Ήδη στο σπίτι η Νιχάντ, η μητέρα του, είχε ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την γιορτή. Μια τούρτα και για φαγητό την παραδοσιακή Μακγλούμπα που άρεσε πολύ στον μικρό. Κοτόπουλο με ρύζι, λαχανικά και μπαχαρικά. Το δώρο θα ήταν ένα ζευγάρι καινούρια παπούτσια. Ήταν γύρω στις δέκα και μισή η ώρα, όταν ο Αλί έμαθε πως είχε ξεκινήσει ο συνηθισμένος πετροπόλεμος στην ανατολίτικη είσοδο του χωριού προς την μεριά που οι Ισραηλινοί εγκατέστησαν παράνομα εποίκους. Είχαν εμφανιστεί και πάλι οι στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία με δακρυγόνα και σφαίρες. Αμέσως έτρεξε μαζί με τον δεκαεπτάχρονο αδερφό του. Δεν ήταν άλλωστε πρώτη φορά που οι κατοχικές δυνάμεις θα προκαλούσαν με υπέρμετρη επίδειξη δύναμης επιλέγοντας την Παρασκευή, ημέρα προσευχής για τους πιστούς. Με πρόσχημα την προστασία των εποίκων που έκλεψαν την γη των Παλαιστίνιων, επιδίδονται σε ένα διαρκές τρομοκρατικό κυνηγητό των νεαρών Παλαιστίνιων. Κατά τις μιάμιση, παρά το γεγονός πως ο μικρός παρακολουθούσε τον πετροπόλεμο από απόσταση σύμφωνα με τις ορμήνιες του αδερφού του, ξαφνικά διπλώθηκε και σωριάστηκε. Μια σφαίρα από τουφέκι Ruger 10/22, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, τον βρήκε στην κοιλιά. Μεταφέρθηκε γρήγορα με ιδιωτικό αυτοκίνητο στην γειτονική Turmus Ayya και αμέσως μετά με ασθενοφόρο σε νοσοκομείο στην Ραμάλα. Μάταια οι γιατροί στο χειρουργείο επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να τον σώσουν από την ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία. Ο μικρός ξεψύχησε, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των μικρών παιδιών που έχουν δολοφονήσει οι εγκληματίες σιωνιστές. “Έφυγε από το σπίτι μας λουλούδι και επέστρεψε μάρτυρας » επαναλάμβανε ανάμεσα στους θρήνους η εβδομηνταπεντάχρονη γιαγιά του.

28 Νοε 2020

Κελμπατζάρ, Αζερμπαϊτζάν | Στον Καύκασο τα δάκρυα …άλλαξαν πλευρά!


Οι Αρμένιοι την ονομάζουν Καρβατσάρ ή Καραβάτζαρ. Οι Αζέροι την αποκαλούν Κελμπατζάρ. Η επικρατέστερη ετυμολογία την συνδέει με τούρκικο τοπωνύμιο που δίνονταν για φρούρια που ήταν στις όχθες ποταμού. Με έκταση πάνω –κάτω δύο χιλιάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι από τις πιο ορεινές περιοχές με υψόμετρα ανάμεσα στα 1500 και στα 3800 μέτρα. Τμήμα του ευρύτερου οροπεδίου του Καραμπάχ στα βορειοδυτικά, ανάμεσα στα όρια του αρμένικου θύλακα και τα σύνορα της επίσημης Αρμενίας, βρίσκεται στην κοιλάδα του ποταμού Ταρτάρ, στα όρη του λεγόμενου Μικρού Καυκάσου. Κατάφυτη, με αλπικά τοπία στις τριγύρω ψηλές κορυφές, διατρέχεται από μικρά και μεγάλα ποτάμια, έχει πλούσια πανίδα και από το ηφαιστειογενές έδαφος αναβλύζουν εκατοντάδες ιαματικές πηγές με ζεστά νερά. Σε αυτές αποδίδουν ορισμένοι το φαινόμενο να συναντά κανείς αιωνόβιους ανθρώπους. «Μόνο αυτός που δεν έχει δει ποτέ την κοιλάδα του Ταρτάρ θα εντυπωσιαστεί από τα τοπία της Ελβετίας” έγραψε ένας δημοσιογράφος που ταξίδεψε εκεί. Πριν τον πρώτο πόλεμο στην δεκαετία του Ενενήντα στην πρωτεύουσα, στην λουτρόπολη Ιστίσου και στα 128 χωριά κατοικούσαν περίπου εξήντα χιλιάδες, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν Αζέροι και ορεσίβιοι Κούρδοι. Λιγοστοί Ρώσοι και ελάχιστοι Αρμένιοι. Ο τελευταίος σημαντικός αριθμός αρμενικού πληθυσμού υπήρξε στα τέλη του 18ου αιώνα.

13 Νοε 2020

Μπαϊρακλί, Σμύρνη | Το Μανχάταν του Αιγαίου... με τα πήλινα πόδια!



Ανάμεσα στο Κορδελιό, τη σύγχρονη Καρσίγιακα και τον Μπουρνόβα, στην βόρεια -ανατολική μεριά του κόλπου της Σμύρνης βρίσκεται το Μπαϊρακλί με την μακραίωνη ιστορία. Εκεί βρέθηκε ο πρώτος προϊστορικός οικισμός της περιοχής από την 3η χιλιετία, ο οποίος αποτέλεσε τον πυρήνα της αρχαίας Σμύρνης μέχρι τον 4ο αιώνα π.χ., όταν αυτή καταστράφηκε από επιδρομές. Σύμφωνα με τον μύθο οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν από τις κορφές του Σίπυλου όρους, εκεί που διαφέντευε ο μυθικός βασιλιάς της Φρυγίας Τάνταλος. Παιδοκτόνος και άπληστος για πλούτη και εξουσία προσπάθησε να εξαπατήσει τους θεούς. Συγκέντρωσε γι αυτό την οργή τους. Για τιμωρία ο Δίας τον καταδίκασε να βρίσκεται αιώνια θαμμένος στα έγκατα του ‘Αδη, παντοτινά πεινασμένος και διψασμένος. Οι παραδόσεις μνημονεύουν έναν τρομερό σεισμό που συνόδεψε την αρχή του ατέλειωτου μαρτυρίου του Ταντάλου, συντάραξε το Σίπυλο Όρος και γέννησε μια λίμνη στις πλαγιές του. Αρκετοί συνδέουν την σημερινή ειδυλλιακή λίμνη Καραγκιόλ, οκτακόσια πενήντα μέτρα ψηλά, με αυτόν τον μύθο και τους πρώτους κατοίκους στο Μπαϊρακλί, να έρχονται εδώ από τα ορεινά, κυνηγημένοι από την οργή του Δία. Αυτήν την φορά όμως η συμφορά δεν ήρθε από τους θεούς αλλά από τα έργα των ανθρώπων.

1 Νοε 2020

Πολωνία, νόμος για αμβλώσεις | Ταξικός πόλεμος ενάντια στις γυναίκες!


Ήταν 28 Νοεμβρίου του 1918 όταν μια ομάδα από σουφραζέτες συγκεντρώθηκαν έξω από την βίλα του στρατάρχη Γιόζεφ Πιλσούντσκι, ηγέτη της, μόλις μερικών εβδομάδων, Δεύτερης Πολωνικής Δημοκρατίας και μετέπειτα σκληρού αντικομουνιστή δικτάτορα. Κρατώντας ομπρέλες άρχισαν να κτυπάνε πόρτες και παράθυρα ζητώντας δικαίωμα ψήφου. Έμειναν κάτω από την βροχή και μέσα στο κρύο επί ώρες. Στο τέλος ο στρατάρχης υποχώρησε. Ορισμένοι θεωρούν πως αυτό έγινε ύστερα από την πίεση που του άσκησε η γυναίκα του Αλεξάντρα, γνωστή φεμινίστρια της εποχής. Η αλήθεια είναι πως αυτά έγιναν κάτω από την πίεση των επαναστατικών αλλαγών που συνέβαιναν εκείνο τον καιρό στην Ρωσία, μεταξύ άλλων και στην κοινωνική θέση της γυναίκας. Αρκετά ευρωπαϊκά κράτη στην διετία 1918-1919 αναγκάζονται να παραχωρήσουν δικαίωμα ψήφου. Στις 26 Ιανουαρίου 1919 διεξάγονται οι πρώτες εκλογές στην ανεξάρτητη Πολωνία με την συμμετοχή γυναικών. Εκλέγονται οκτώ βουλευτίνες στην Σέιμ, ποσοστό μόλις 2%,αλλά η αρχή είχε γίνει. Με καταγωγή την Πολωνία η Ρόζα Λούξεμπουργκ σε σχετικό άρθρο της στα 1912 υπογράμμιζε πως η μάχη για τα πολιτικά δικαιώματα των γυναικών είναι μόνο μια έκφραση και ένα μέρος της μάχης του προλεταριάτου για απελευθέρωση, διαχωρίζοντας τους αγώνες των γυναικών των καταπιεσμένων τάξεων από τις διεκδικήσεις των γυναικών της μπουρζουαζίας.

17 Οκτ 2020

Λούισβιλ, Κεντάκι | Ο εισαγγελέας που διάλεξε την… λάθος ιστορία


Όταν ο Ντάνιελ Κάμερον υπερψηφίστηκε ως ο πρώτος Αφροαμερικανός Γενικός Εισαγγελέας στην πολιτεία του Κεντάκι, η επικοινωνιακή ναυαρχίδα του αμερικάνικου καπιταλισμού το πανηγύρισε δεόντως. Την Παρασκευή στις 20 του περασμένου Δεκεμβρίου, μερικές ημέρες μετά την ορκωμοσία του, η «Γουώλ Στρητ Τζόρναλ» δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης με τίτλο «Ο Ντάνιελ Κάμερον ξεπέρασε τον ρατσισμό και έγραψε ιστορία». Από το 1792, όταν υιοθετήθηκε το σύνταγμα με το οποίο το Κεντάκι έγινε η 15η πολιτεία των ΗΠΑ, από την θέση του Γενικού Εισαγγελέα πέρασαν πενήντα λευκοί και η εκλογή του Κάμερον ήταν πράγματι ένα ιστορικό γεγονός. Αλλά και στις υπόλοιπες πολιτείες μόνο δέκα Αφροαμερικανοί έχουν βρεθεί στην ανάλογη θέση, οι περισσότεροι μόλις τα τελευταία χρόνια. Σήμερα, άλλοι πέντε είναι σε ενεργή θητεία, στην Ιντιάνα, το Ιλινόις, τη Νέα Υόρκη, τη Μινεσότα και τη Νεβάδα. Για τους θιασώτες του αμερικάνικου μοντέλου «δημοκρατίας», η εκλογή του Κάμερον ήταν μια επιπλέον απόδειξη πως αυτό μπορεί να νικά τις διακρίσεις, να ενσωματώνει τις μειονότητες, να ανανεώνει την κοινωνική ελίτ και να ανοίγει δρόμους προς την κορυφή για τους ικανούς, ανεξάρτητα από χρώμα και καταγωγή.

19 Σεπ 2020

Τσορίγιος, Λίμα | Τεφροδόχοι αντί για τάφους!


Το γραφείο νεκρώσιμων τελετών «Κρεματόριο Πιεδριάνχελ», δίπλα στο στρατιωτικό νεκροταφείο Σάντα Ρόζα στο Τσορίγιος στη νότια Λίμα, πριν την 19 Μαρτίου, ημέρα που καταγράφτηκε ο πρώτος θάνατος από Covid-19 στο Περού, είχε τριάντα πέντε εργαζόμενους. Από τότε που ξεκίνησε η εξάπλωση του κορωνοϊού, στην επιχείρηση εργάζονται εκατόν είκοσι άτομα, όλο το εικοσιτετράωρο, χωρισμένα σε τρεις βάρδιες. Εκτός από τις βιαστικές τελετές, στην επιχείρηση ανατέθηκε να συλλέγει νεκρούς από σπίτια που αποφεύγουν να πλησιάσουν οι συγγενείς. Πολλοί από τους έκτακτους εργαζόμενους είναι μετανάστες από τη Βενεζουέλα. Ο εξηνταπεντάχρονος Έκτωρ Ορεγιάνκι Νασιμέντο είναι Περουβιανός. Τα τελευταία πέντε χρόνια δούλευε στο γραφείο ως οδηγός νεκροφόρας. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας, άλλαξε πόστο για προληπτικούς λόγους. Ανέλαβε μια σχετικά πιο ασφαλή δουλειά. Να παραδίδει τις τεφροδόχους στα σπίτια των συγγενών. Τους τελευταίους μήνες, ο Έκτωρ Ορεγιάνκι, φορώντας μια άσπρη στολή και μάσκα για προστασία, έχει παραδώσει περισσότερα από διακόσια μαρμάρινα δοχεία με υπολείμματα των νεκρών που ασθένησαν με Covid-19. Το γραφείο Πιεδριάνχελ είναι υπεύθυνο για τουλάχιστον τρεισήμισι χιλιάδες καύσεις, στο αποτεφρωτήριο στο Τσορίγιος, στους μήνες της πανδημίας. Πριν από αυτή, διεκπεραίωνε λιγότερες από τριακόσιες κάθε μήνα. «Νιώθω πόνο μέσα μου, αλλά δεν μπορώ να τον δείξω όταν παραδίνω τα δοχεία στις οικογένειες. Πρέπει να τους στηρίξω.» δήλωσε σε δημοσιογράφους που τον πλησίασαν ο Έκτωρ Ορεγιάνκι.

5 Σεπ 2020

Νιου Τζέρσεϊ, ΗΠΑ | Αχώριστο ζευγάρι, αναλώσιμοι νοσηλευτές!

O Αλφρέντο Παμπατάο και η Σουζάνα Γκαλαπάτε μεγάλωσαν στην ίδια μεσοαστική γειτονιά στην Κεσόν στην μητροπολιτική περιοχή της Μανίλα, την πρωτεύουσα των Φιλιππίνων. Γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παρά τη διαφορετική γνώμη των οικογενειών τους, παντρεύτηκαν το 1976 αποκτώντας πέντε παιδιά. Το 2001 μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Πήραν μαζί τους τα τρία μικρότερα παιδιά τους και προσπάθησαν μάταια να φέρουν και τα υπόλοιπα δύο. Στο μεταξύ αυτά ενηλικιώθηκαν και δυσκόλεψαν περισσότερα τα πράγματα. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Palisades Park, ένα δήμο στο Νιου Τζέρσεϊ, στον οποίο πλειοψηφούν Αμερικάνοι ασιατικής καταγωγής. Το ζευγάρι ξεκίνησε να κάνει μια από τις πιο συνηθισμένες εργασίες στις οποίες σχεδόν αναγκαστικά οδηγούνται οι Φιλιππινέζοι μετανάστες. Η Σουζάνα έπιασε δουλειά σαν βοηθός νοσοκόμου στο Ιατρικό Κέντρο Bergen New Bridge, μια μονάδα μακροχρόνιας ιατρικής φροντίδας στο βόρειο Νιου Τζέρσεϋ και ο Αλφρέντο ως βοηθητικός υπάλληλος στο ιατρικό δίκτυο Hackensack Meridian.

18 Ιουλ 2020

Λέστερ, κεντρική Αγγλία | Ο κορωνoϊός αποκάλυψε τον «εργασιακό Τρίτο Κόσμο»!

Ο εργάτης υφαντουργίας από το Λέστερ που δέχτηκε μετά από πολλούς δισταγμούς να μιλήσει πριν λίγες ημέρες στον δημοσιογράφο της βρετανικής Γκάρντιαν δεν ήθελε να γίνει γνωστό το πραγματικό όνομά του. Είχε τον φόβο πως θα τον απέλυαν. Ο Ανίλ, όνομα που διάλεξε ο συντάκτης, πατέρας δύο παιδιών, δουλεύει σε εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων για σαράντα ώρες την εβδομάδα με μισθό διακόσιες λίρες. Δηλαδή πέντε λίρες την ώρα, ίσως το ανώτερο ωρομίσθιο των φθηνών εργατών, κυρίως μεταναστών από την Ασία και την Αφρική, που προτιμούν να προσλάβουν τα αφεντικά στα υφαντουργεία και τα ραφεία στον εκτεταμένο τομέα κατασκευής ενδυμάτων στο Λέστερ. Σε άλλους και ιδιαίτερα στους ανειδίκευτους στη συσκευασία, τα ωρομίσθια δεν ξεπερνάνε τις τρεισήμισι λίρες! Ο Ανίλ μαζί με άλλους εργάτες, κυρίως γυναίκες, στο διάστημα της καραντίνας δούλευαν ασταμάτητα, ακόμη και στη νυκτερινή βάρδια, όταν τα αφεντικά αποφάσισαν να αγνοήσουν το «λοκ ντάουν» στην πόλη και κλείδωσαν τις πόρτες του εργοστασίου για να αποφύγουν τους ελέγχους. Στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς επαρκή εξαερισμό και μερικές φορές δίπλα σε ποντίκια, δίχως καντίνα για φαγητό και δίχως μέτρα προστασίας και απολύμανσης, είναι οι εικόνες που μεταφέρει ο Ανίλ στη συνέντευξη του και παραπέμπουν στη βικτωριανή Αγγλία του 19ου αιώνα!

6 Ιουλ 2020

Κομητεία Γιακίμα, πολιτεία Ουάσιγκτον | Τα μήλα της οργής!

Η αναγγελία στις 31 Μαΐου στην ηλεκτρονική σελίδα της τοπικής εφημερίδας «Γιακίμα Χέραλντ» αν και ολιγόλογη δεν πέρασε απαρατήρητη. «Ο Ντέιβιντ Κρουζ Σεράνο, 60 ετών, πέθανε στο νοσοκομείο Βιρτζίνια Μέισον Μεμόριαλ. Η κηδεία του θα γίνει από το γραφείο τελετών Shaw & Sons». Ώρες πριν την δημοσίευση, η είδηση του θανάτου είχε προξενήσει μεγάλες αντιδράσεις οι οποίες συνεχίζονται ακόμη.

Ο Ντέιβιντ Κρουζ δούλευε για δώδεκα χρόνια στην εταιρεία φρούτων «Αδέλφια Άλαν» στο Νάτσις στην κοιλάδα Γιακίμα της βορειοδυτικής αμερικάνικης πολιτείας Ουάσινγκτον. Εργάτης στο τμήμα συσκευασίας, για πολλά χρόνια συναρμολογούσε τα χαρτόκουτα στο τελευταίο τμήμα της αλυσίδας. Ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν όταν τα αφεντικά αρνήθηκαν να σταματήσουν την παραγωγή, να πάρουν μέτρα προστασίας για την εξάπλωση της επιδημίας του κορωναϊού και συνέχισαν να κρατάνε στοιβαγμένους τους εργαζόμενους μέσα στα κτίρια. Στις περισσότερες περιπτώσεις αρνήθηκαν να χορηγήσουν ακόμη και απλές προστατευτικές μάσκες. Ύστερα από τα πρώτα δεκατέσσερα κρούσματα οι εργάτες ξεσηκώθηκαν. Εξέλεξαν μια επιτροπή και στις 7 Μαΐου ξεκίνησαν απεργία, προσπαθώντας να συντονιστούν με τα άλλα συσκευαστήρια φρούτων. Ο Ντέιβιντ ήθελε να προστατεύσει την οικογένεια του και είχε απομονωθεί, αλλά συνέχιζε παρά τους φόβους να πηγαίνει στην δουλειά. Οι λογαριασμοί του σπιτιού «έτρεχαν» μαζί με την επιδημία! Λίγες ημέρες αργότερα ένιωσε τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας. Για να μην ανησυχήσει την γυναίκα του Ρέινα και τις τέσσερις κόρες του πήγε μόνος του στο νοσοκομείο. Εκεί πάλεψε για 22 ημέρες αλλά δεν τα κατάφερε. Ο πρώτος θάνατος στην κοιλάδα της Γιακίμα μεγάλωσε την αγανάκτηση ανάμεσα στους εργάτες που δουλεύουν εκεί. Η απεργία επεκτάθηκε και σε άλλες μονάδες, συνδικαλιστές από ομοσπονδιακές ενώσεις έσπευσαν για υποστήριξη και οργανώθηκαν διαμαρτυρίες έξω από κυβερνητικά κτίρια και υπηρεσίες υγείας.

20 Ιουν 2020

Κεράλα, Ινδία | Η μαθήτρια που έχασε για πάντα το «πρώτο κουδούνι» της τηλεκπαίδευσης

Στην αρχή ακούστηκε απίστευτο και γέννησε υποψίες. Πολλοί έκαναν άλλες σκέψεις. Πώς είναι δυνατόν να αυτοκτονεί ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, μόνο γιατί δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει τα εξ αποστάσεως μαθήματα του σχολείου της; Όσο όμως περνούσαν οι ώρες, γίνονταν γνωστές οι λεπτομέρειες, μίλησαν συντετριμμένοι οι γονείς και μεγάλωναν οι αντιδράσεις, η τραγική πράξη της Ντέβικα Μπαλακρίσνα προξένησε μεγάλη εντύπωση σε όλη την Ινδία. Και έγινε αφορμή για να ανοίξει μια ζωηρή συζήτηση γύρω από το εκπαιδευτικό σύστημα και τους αποκλεισμένους από αυτό. Η πανδημία, όπως και σε άλλα κοινωνικά προβλήματα, ανέσυρε βίαια στην επιφάνεια τις σκοτεινές πλευρές.