Άμστερνταμ, Ολλανδία | Αλληλεγγύη στη Παλαιστίνη, οργή για τους νέο-Ναζί της Μακάμπι!

Jeruzalem van het Westen!  Ιερουσαλήμ της Δύσης!  Έτσι αποκαλούσαν για αιώνες το Άμστερνταμ.  Μια  πόλη που φημίζονταν για την ανεκτικότητα,  την θρησκευτική ελευθερία   και  τις οικονομικές  ευκαιρίες   για την μεγάλη εβραϊκή κοινότητα που αναπτύχτηκε από τα τέλη του 16ου - αρχές του 17ου  αιώνα  όταν   Ασκενάζι Εβραίοι από την Ισπανία και την Πορτογαλία εγκαταστάθηκαν  εκεί.  Πριν την Σοά,  δηλαδή  το ολοκαύτωμα από τους Γερμανούς Ναζί,   στο Άμστερνταμ  ζούσαν  περίπου 80  χιλιάδες Εβραίοι  από τους οποίους το 75%   εξοντώθηκαν. Ανάμεσα τους  και μια οικογένεια Γερμανό-εβραίων που κρύβονταν σχεδόν για δύο χρόνια  σε ένα σπίτι μπροστά στο κανάλι  Πρίνσενχραχτ στον αριθμό 263 μέχρι να συλληφθούν τον Αύγουστο του 1944.   Ένα από τα δύο κορίτσια της οικογένειας  που πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν το 1945  ήταν η Άννα Φρανκ. 

Παλαιστίνη, Βόρεια Γάζα | Σε εφαρμογή το σιωνιστικό σχέδιο εθνοκάθαρσης!

«Δεν έχω λόγια!» O ορθοπεδικός χειρούργος Μοχάμεντ Ομπέιντ στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν στην βόρεια Γάζα, προσπαθούσε απεγνωσμένα να περιγράψει σε μια σύντομη επικοινωνία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) το απόγευμα της 25ης Οκτωβρίου την κατάσταση εκεί. «Επικρατεί ο θάνατος παντού… στο νοσοκομείο και στη Βόρεια Γάζα. Ο βομβαρδισμός δεν σταματά. Το πυροβολικό δεν σταματά. Τα αεροπλάνα δεν σταματούν. Το νοσοκομείο είναι στόχος … μοιάζει με ταινία, σαν να μην είναι αλήθεια!... Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την κατάσταση… το νοσοκομείο έχει καταστραφεί. Παντού υπάρχουν τραυματίες, έξω και μέσα στο νοσοκομείο, και δεν έχουμε ιατρικό και χειρουργικό εξοπλισμό για να τους περιθάλψουμε…». Ο Δρ. Μοχάμεντ Ομπέιντ αγνοείται μετά από αυτήν την επικοινωνία και οι ΓΧΣ με επείγουσα ανακοίνωση τους εκφράζουν ανησυχία για την ζωή του. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρκετοί από το προσωπικό του νοσοκομείου συνελήφθησαν το πρωινό της 26ης Οκτωβρίου από τον ισραηλινό στρατό. Ο γιατρός είναι μεταξύ 800 και πλέον γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού που επιμένουν να εργάζονται για λογαριασμό της διεθνούς οργάνωσης στην Γάζα. Είχε μεταφέρει στον νοσοκομείο την οικογένεια του, ύστερα από τον βομβαρδισμό του σπιτιού του, για να συνεχίσει να εργάζεται νυχθημερόν.

Γ.Ν. Σαϊμπάμπα | Αμετακίνητος σαν βουνό, υπέκυψε μόνο στον θάνατο!

Μια θανατική ποινή που εκτελέστηκε μετά από μια αθωωτική απόφαση! Επτά μήνες μετά την κατάκτηση της ελευθερίας του, ύστερα από πολύχρονη αντίσταση στην φυλακή και μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης μέσα και έξω από την Ινδία, ο αγωνιστής καθηγητής Γκοκαρακόντα Νάγκα Σαϊμπάμπα πέθανε το βράδυ της 12ης Οκτωβρίου, στο ιατρικό ινστιτούτο Νιζάμ του Χαϊντεραμπάντ. Ύστερα από μια χολοκυστεκτομή, αντιμετώπισε επιπλοκές στο πάγκρεας και μετά από λίγες ημέρες στην εντατική, η καρδιά του δεν άντεξε. Παρά την ολική σχεδόν σωματική αναπηρία του ο Σαϊμπάμπα δεν είχε κάποια σοβαρή ασθένεια πριν συλληφθεί. Η υγεία του κλονίστηκε και εμφανίστηκαν βλάβες σε ζωτικά όργανα ως αποτέλεσμα της πολυετούς φυλάκισης, των σκληρών συνθηκών της απομόνωσης και της ιατρικής παραμέλησης. Από την σύλληψη του το 2014 ο Σάι έμεινε στην φυλακή της Ναγκπούρ στην πολιτεία Μαχαράστρα συνολικά οκτώ χρόνια και τα περισσότερα από αυτά στο σκληρό κελί Άντα, δηλαδή σε μια φυλακή μέσα στην φυλακή. Μετά την αθώωση και την απελευθέρωση του, διαψεύδοντας τις προσδοκίες των βασανιστών του να κάμψουν την θέληση του ο καθηγητής είχε όρεξη για ζωή και αγώνα. Μίλησε σε εκδηλώσεις περιγράφοντας την περιπέτεια του, σχεδίαζε την έκδοση των δοκιμίων και των άρθρων που έγραψε τα τελευταία χρόνια, επικοινώνησε με εκατοντάδες συναγωνιστές του, ενδιαφέρονταν για την δημιουργία ενός λογοτεχνικού φόρουμ και αναζητούσε τρόπους να επανέλθει στην θέση του στο κολλέγιο Ram Lal Anand στο πανεπιστήμιο στο Νέο Δελχί ή έστω να εργαστεί σε κάποιο άλλο ιδιωτικό εκπαιδευτικό ίδρυμα. Ο ξαφνικός θάνατος του προξένησε συγκίνηση αλλά και οργή σε εκατομμύρια Ινδούς. Ανακοινώσεις και συλλυπητήρια μηνύματα εξέδωσαν δεκάδες κόμματα και οργανώσεις στην Ινδία και σε όλο τον κόσμο, συνεχίζουν να γράφονται νεκρολογίες για την προσωπικότητα και την δράση του και προγραμματίζονται εκδηλώσεις στην μνήμη του.

Κίνα | Γερασμένος είναι ο καπιταλισμός και όχι ο πληθυσμός

Η Xia Zengming συχνά συμπληρώνει δωδεκάωρο στην δουλειά. Αν και είναι 66 χρόνων για τριάντα χρόνια συνεχίζει να κάνει μια σκληρή εργασία. Στρώνει πλακάκια, σοβαντίζει, βάφει και φτιάχνει ξύλινες κατασκευές σε νεόκτιστα ή για ανακαίνιση διαμερίσματα στην Σαγκάη. Δουλεύει μαζί με τον άντρα της Hou, ο οποίος είναι 65άρης, κάνοντας συμφωνίες σαν ελεύθεροι επαγγελματίες με τεχνικές κατασκευαστικές εταιρίες. Για να κερδίσει χρόνο το ζευγάρι μερικές φορές κοιμάται μέσα στα ημιτελή διαμερίσματα. «Σύνταξη; Ούτε για ιδέα!» απαντούν όταν τους ρωτούν για το μέλλον. Με καταγωγή από ένα χωριό 250 χιλιόμετρα βόρεια της Σαγκάης, ανήκουν στα εκατομμύρια των Κινέζων εσωτερικών μεταναστών, τα οποία στα πρώτα χρόνια της ξέφρενης καπιταλιστικής ανάπτυξης μετακινήθηκαν από την ύπαιθρο στις πόλεις. Μια τεράστια μετακίνηση εργατικού δυναμικού με την σκληρή εργασία του οποίου πραγματοποιήθηκε μια σύγχρονη, αλλά με όρους πρώτο-καπιταλιστικής εποχής, τεράστια συσσώρευση κεφαλαίου. Η μεγάλη πλειοψηφία αυτών των εργατών παραμένουν στο καθεστώς του μετανάστη δίχως να έχουν τα δικαιώματα των εργατών στις πόλεις. Θεωρούνται ακόμη τμήμα του αγροτικού πληθυσμού σύμφωνα με το σύστημα Hukou. Μια από τις πολλές διαφορές είναι και το δικαίωμα στην σύνταξη αλλά και στις υπόλοιπες κρατικές κοινωνικές παροχές. Ενώ οι εργαζόμενοι που θεωρούνται μέρος του αστικού πληθυσμού στην Σαγκάη μπορούν να ελπίζουν σε μια σύνταξη 4.000 γιουάν ( περίπου 575 δολάρια ΗΠΑ) και μερικοί μέχρι 10.000 γιουάν, οι μετανάστες-εργάτες για τα ίδια χρόνια και μάλιστα αρκετές φορές πιο σκληρότερης εργασίας θα πάρουν την κατώτερη σύνταξη των 123 γιουάν (γύρω στα 17 δολάρια) και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις 300 γιουάν. Το 2020 το Εθνικό Γραφείο Στατιστικής υπολόγισε σε 285,6 εκατομμύρια τον συνολικό πληθυσμό μεταναστών-εργαζόμενων με μέση ηλικία τα 41 χρόνια. Για τα εκατομμύρια αυτά Κινέζων που βρίσκονται στην ίδια θέση με την Xia και τον Hou, το ηλικιακό όριο για συνταξιοδότηση αντί για προστασία λειτουργεί ως εμπόδιο. Δεν μπορούν να έχουν μια σταθερή εργασία και οι εργοδότες όταν τους παίρνουν στην δουλειά δεν τους δίνουν όλα τα δικαιώματα των νόμιμων εργαζόμενων. Έτσι αναγκάζονται να δουλεύουν στον γκρίζο τομέα της οικονομίας, στις πιο σκληρές συνθήκες ως οικοδόμοι, καθαριστές και οικιακοί βοηθοί σε υπερήλικους, απροστάτευτοι σε ενδεχόμενα ατυχήματα και ασθένειες.

Μπατίρ, Παλαιστίνη | Η γη των ελιών και αμπελιών, στόχος των σιωνιστικού αποικισμού

Άλλες φορές το αποκαλούσαν «κήπο της Ιερουσαλήμ» και άλλοτε «το πανέρι των λαχανικών» της. Ανάμεσα στην μεσογειακή παράκτια ζώνη και την άνυδρη κοιλάδα του Ιορδάνη μια έκταση λίγο περισσότερο από 12 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μεγάλες ποσότητες από σταφύλια, ροδάκινα, ελιές, μήλα, σύκα και ζαρζαβατικά συνεχίζουν να προμηθεύουν την αγορά της ιστορικής πόλης. Μέσα σε αυτά και η φημισμένη μελιτζάνα Μπατίρι. Σε μια κατάφυτη κοιλάδα, έξι χιλιόμετρα δυτικά της Βηθλεέμ και επτά νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ,το παλαιστινιακό χωριό Μπατίρ των 5.000 κατοίκων, οφείλει την πλούσια γεωργική παραγωγή του σε ένα σύστημα από αρδευόμενες πεζούλες στις πλαγιές της κοιλάδας. Κληρονομιά από τους αρχαίους χρόνους. Η περιοχή κατοικήθηκε τουλάχιστον από την Μέση Εποχή του Χαλκού και του πολιτισμού των Χαναναίων και στην συνέχεια πέρασαν από εκεί μεταξύ άλλων Εβραίοι, Ρωμαίοι και τελευταίοι οι Άραβες. Στο Μπατίρ λένε, η εβδομάδα έχει 8 ημέρες! Γιατί οι οκτώ μεγάλες οικογένειες του χωριού εναλλάσσονται καθημερινά στη χρήση των αρδευτικών καναλιών για το πότισμα των αναβαθμίδων. Ένας προαιώνιος τρόπος κοινοτικής αλληλέγγυας εκμετάλλευσης του νερού το οποίο έρχεται μέσω αγωγών από επτά γειτονικές πηγές και αποθηκεύεται σε δεξαμενές, μια από τις οποίες είναι κτισμένη από τα ρωμαϊκά χρόνια. Εκτός από την εύφορη γη, το Μπατίρ είναι ξεχωριστό και για την στρατηγική θέση του ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και την Βηθλεέμ. Ιδιαίτερα ύστερα από την κατασκευή την τελευταία Οθωμανική περίοδο επί Αβδούλ Χαμίτ, της σιδηροδρομικής γραμμής που περνά και συνδέει την Ιερουσαλήμ με την Γιάφα, στη μεσογειακή ακτή της Παλαιστίνης.

EuroPride 2024, Θεσσαλονίκη | Εταιρίες και δυτικές πρεσβείες σας καλούν στους δρόμους!

Το αμερικάνικο προξενείο στην Θεσσαλονίκη  δεν  θα μπορέσει να  αποδείξει   την ολόψυχη υποστήριξη του στην διοργάνωση  του  EuroPride 2024. Ιδιαίτερα  σε όσους θα διασχίζουν  τις επόμενες ημέρες  την οδό  Τσιμισκή.  Αν  ίσχυαν  οι παλιότερες οδηγίες του Στέητ Ντιπάρτμεντ  στις αμερικανικές διπλωματικές  αποστολές  θα έπρεπε να είχε υψώσει   δίπλα στην αμερικάνικη σημαία, μια μικρότερου μεγέθους με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μέρος  λεπτομερών  οδηγιών  για την συμμετοχή  στον  Μήνα Υπερηφάνειας   που ξεκίνησαν  να δίνονται από την περίοδο της  προεδρίας Ομπάμα,  ανεστάλησαν όταν ο Τραμπ  μπήκε στον Λευκό Οίκο  και επανήλθαν  με την προεδρία Μπάιντεν. Φέτος όμως συνέβη  κάτι  αναπάντεχο!  Κατά τη διάρκεια των  διαπραγματεύσεων   στο Κογκρέσο  για την έγκριση του πακέτου των 1,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την χρηματοδότηση της αμερικάνικης κυβέρνησης  οι ρεπουμπλικάνοι   έθεσαν εκτός των άλλων και ένα επιπλέον όρο   για να  το ψηφίσουν.  Έτσι τον Μάρτιο του 2024 στον νόμο 2882  για τις κυβερνητικές πιστώσεις  οι οποίες ισχύουν μέχρι τον  ερχόμενο Σεπτέμβριο,   συμπεριελήφθη   όρος   πως κανένα κυβερνητικό κτίριο  που χρηματοδοτείται από αυτές  δεν  θα  πρέπει   να αναρτά  άλλη  σημαία εκτός  από την  αστερόεσσα.  Αν και δεν υπάρχει ρητή αναφορά όλοι  ξέρουν πως αυτός ο όρος  μπήκε  για να εμποδιστεί   η ανάρτηση της σημαίας   που χρησιμοποιεί   το κίνημα  των    ΛΟΑΤΚΙ.   Οι Δημοκρατικοί αναγκάστηκαν   να το  δεχθούν   αν και η κυβέρνηση  Μπάιντεν  στη συνέχεια εξέφρασε την δυσαρέσκεια  της και υποσχέθηκε  να αναζητήσει τρόπους για ακύρωση της απαγόρευσης.

Κανακύ (Νέα Καληδονία) | Θα πολεμάμε εις τους αιώνας των αιώνων!

Η φετινή επέτειος της μεγάλης εξέγερσης των Κανάκ στις 25 Ιουνίου, δεν θα είναι σαν άλλες των τελευταίων χρόνων, στις οποίες η νέο-αποικιακή διοίκηση με τους ντόπιους συνεργάτες της προσπαθούσαν να την μετατρέψουν σε γιορτή συμφιλίωσης! Με την απαγόρευση της νυκτερινής κυκλοφορίας σε ισχύ και σποραδικές μάχες να συνεχίζονται σε απομακρυσμένα σημεία του νησιού ανάμεσα στις ενισχυμένες γαλλικές δυνάμεις και ένοπλους νεαρούς Κανάκ, οι μνήμες απ’ όσα τρομερά συνέβησαν το 1878 έχουν ζωντανέψει.

Κίνημα Jacic, Σεντζέν, Κίνα | Ποιοι και που είναι οι Κινέζοι σύντροφοι;

Οι εργατικές αντιστάσεις και διεκδικήσεις στην Κίνα, αυξήθηκαν σημαντικά το 2023. Ένας απολογισμός που δημοσιεύτηκε από σχετικό παρατηρητήριο που εδρεύει στο Χονγκ-Κόνγκ κατέγραψε 1794 περιπτώσεις απεργιών, ύστερα από την σημαντική υποχώρηση τους στα χρόνια της πανδημίας. Το 2022 στην ίδια καταγραφή ο αριθμός ήταν 822, δηλαδή ένας υπερδιπλασιασμός. Από αυτές οι περισσότερες έγιναν στον κατασκευαστικό κλάδο (945) και στην μεταποίηση(438). Η συντριπτική πλειοψηφία τους συνέβη όπως πάντα στην παραλιακή ζώνη αν και υπάρχουν αναφορές και για την ενδοχώρα. Σχεδόν στις μισές περιπτώσεις οι εργάτες κινητοποιήθηκαν γιατί ήταν απλήρωτοι ενώ η δεύτερη συνηθέστερη αιτία ήταν οι μαζικές απολύσεις και το κλείσιμο εργοστασίων. Η έκθεση του China Labour Bulletin επιχειρεί να συνδέσει την γεωγραφική και κλαδική απεργιακή μορφολογία με τις μεταβολές και τα προβλήματα στην κινέζικη οικονομία καθώς και με τις νέες πολιτικές των κινέζικων και δυτικών πολυεθνικών, μετά το σοκ στις εφοδιαστικές αλυσίδες που προκάλεσε η πανδημία αλλά και οι νέοι εμπορικοί πόλεμοι. Αλλαγές όπως η μεγάλη υποχώρηση του κατασκευαστικού τομέα, η φυγή μεταποιητικών μονάδων σε γειτονικές χώρες χαμηλότερου εργατικού κόστους, η σταδιακή διόγκωση του τομέα των υπηρεσιών, η μείωση των κρατικών χρηματοδοτήσεων στις τοπικές διοικήσεις, οι αλλαγές στο λιανεμπόριο που είχαν αποτέλεσμα πτωχεύσεις και κλείσιμο αλυσίδων κλπ. Η ανοδική τάση στις εργατικές κινητοποιήσεις συνεχίστηκε και στο πρώτο πεντάμηνο του 2024, παρά τις προσπάθειες καταστολής και υπονόμευσης που διεξάγουν τα αφεντικά και οι κρατικές αρχές.

Λονδίνο –Κιγκάλι | Ταξίδι δίχως επιστροφή και ελπίδα!

 

«Έλα σαν επισκέπτης, φύγε σαν φίλος»! είναι το μήνυμα στην είσοδο του ξενοδοχείου Ελπίδα στη Καγκούγκου στα βόρειο-ανατολικά του Κιγκάλι, το πιο πυκνοκατοικημένο προάστιο της πρωτεύουσας της Ρουάντα. Με πενήντα δίκλινα δωμάτια, τα οποία καθαρίζονται σχεδόν καθημερινά, προετοιμασμένο για υποδοχή, είναι εντελώς άδειο τα δύο τελευταία χρόνια. Αλλά ο ξενοδόχος Ισμαήλ Μπακίνα, δεν στεναχωριέται καθόλου. Πληρώνεται αδρά για να είναι έτοιμος να υποδεχθεί τους μακρινούς επισκέπτες που περιμένει από τότε που έδιωξε κακήν-κακώς τους παλιούς ενοίκους του. Ορφανά παιδιά από τον εμφύλιο που φιλοξενούνταν επί χρόνια, όταν λειτουργούσε ως ξενώνας μιας φιλανθρωπικής οργάνωσης. Οι δαπάνες για την ετοιμότητα του «Ελπίδα» πληρώνονται αδρά από την βρετανική κυβέρνηση στα πλαίσια του λεγόμενου προγράμματος Ρουάντα. Δηλαδή την μετεγκατάσταση στην αφρικανική χώρα μεταναστών που βρίσκονται παράνομα,σύμφωνα με τον νόμο στη Βρετανία.

Ουαλίντ Ντάκα | Η αντοχή της ελιάς, το πείσμα για ζωή και η δύναμη της αντίστασης

Ο δωδεκάχρονος Ζουντ ζει με την λαχτάρα να επισκεφτεί και να γνωρίσει τον φυλακισμένο πατέρα του. Γεννήθηκε με τεχνητή γονιμοποίηση, όταν το σπέρμα του πατέρα του βγήκε κρυφά από την φυλακή. Όταν μαθαίνει πως οι αρχές κατοχής ματαίωσαν την επίσκεψη επικαλούμενες λόγους ασφαλείας, αποκαρδιώνεται. Παίρνει τους δρόμους και περπατώντας στη παλαιστινιακή ύπαιθρο συναντά και μιλά με ζώα και φυτά που ζουν σε αυτήν. Ο Σαμούρ το κουνέλι, το πουλί με το φώναζαν Αμπού Ρίσα, η γάτα που την λέγανε Χανφούρ και ο σκύλος Αμπούρ ακούνε την περιπέτεια του και του διηγούνται τις δικές τους. Όλων οι ιστορίες είναι γεμάτες με τα δεινά της κατοχής και την επιθυμία για ελευθερία. Ο Ζουντ αναζητά τον τρόπο να περάσει τον ψηλό τοίχο, να μπει στην φυλακή. Οι νέοι φίλοι του δεν μπορούν να του δώσουν απάντηση στο πως θα τα καταφέρει να συναντήσει τον πατέρα του. Τότε εμφανίζεται η Ουμ Ρουμί, μια γέρικη ελιά, την οποία οι κατακτητές είχαν φοβερίσει πως θα την ξεριζώσουν και θα την μεταφέρουν από το σπίτι της στην Δυτική Όχθη στην Αφούλα στον βορρά. Η Ουμ Ρουμί αποκαλύπτει στον μικρό το μυστικού του ιερού λαδιού. Αν αλείψει το σώμα του με αυτό, θα γίνει αόρατος. Όταν ο Ζουντ τα καταφέρει να περάσει απαρατήρητος τους τοίχους φυλακής και φτάσει στο κελί του πατέρα του, εκείνος θα νομίσει πως έχει παραισθήσεις ακούγοντας τη φωνή ενός παιδιού που του λέει: «Είμαι ο γιος σου, ο Ζουντ!».