Άμστερνταμ, Ολλανδία | Αλληλεγγύη στη Παλαιστίνη, οργή για τους νέο-Ναζί της Μακάμπι!

Jeruzalem van het Westen!  Ιερουσαλήμ της Δύσης!  Έτσι αποκαλούσαν για αιώνες το Άμστερνταμ.  Μια  πόλη που φημίζονταν για την ανεκτικότητα,  την θρησκευτική ελευθερία   και  τις οικονομικές  ευκαιρίες   για την μεγάλη εβραϊκή κοινότητα που αναπτύχτηκε από τα τέλη του 16ου - αρχές του 17ου  αιώνα  όταν   Ασκενάζι Εβραίοι από την Ισπανία και την Πορτογαλία εγκαταστάθηκαν  εκεί.  Πριν την Σοά,  δηλαδή  το ολοκαύτωμα από τους Γερμανούς Ναζί,   στο Άμστερνταμ  ζούσαν  περίπου 80  χιλιάδες Εβραίοι  από τους οποίους το 75%   εξοντώθηκαν. Ανάμεσα τους  και μια οικογένεια Γερμανό-εβραίων που κρύβονταν σχεδόν για δύο χρόνια  σε ένα σπίτι μπροστά στο κανάλι  Πρίνσενχραχτ στον αριθμό 263 μέχρι να συλληφθούν τον Αύγουστο του 1944.   Ένα από τα δύο κορίτσια της οικογένειας  που πέθαναν στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν-Μπέλσεν το 1945  ήταν η Άννα Φρανκ. 

Παλαιστίνη, Βόρεια Γάζα | Σε εφαρμογή το σιωνιστικό σχέδιο εθνοκάθαρσης!

«Δεν έχω λόγια!» O ορθοπεδικός χειρούργος Μοχάμεντ Ομπέιντ στο νοσοκομείο Καμάλ Αντουάν στην βόρεια Γάζα, προσπαθούσε απεγνωσμένα να περιγράψει σε μια σύντομη επικοινωνία με τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα (ΓΧΣ) το απόγευμα της 25ης Οκτωβρίου την κατάσταση εκεί. «Επικρατεί ο θάνατος παντού… στο νοσοκομείο και στη Βόρεια Γάζα. Ο βομβαρδισμός δεν σταματά. Το πυροβολικό δεν σταματά. Τα αεροπλάνα δεν σταματούν. Το νοσοκομείο είναι στόχος … μοιάζει με ταινία, σαν να μην είναι αλήθεια!... Δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψω την κατάσταση… το νοσοκομείο έχει καταστραφεί. Παντού υπάρχουν τραυματίες, έξω και μέσα στο νοσοκομείο, και δεν έχουμε ιατρικό και χειρουργικό εξοπλισμό για να τους περιθάλψουμε…». Ο Δρ. Μοχάμεντ Ομπέιντ αγνοείται μετά από αυτήν την επικοινωνία και οι ΓΧΣ με επείγουσα ανακοίνωση τους εκφράζουν ανησυχία για την ζωή του. Σύμφωνα με μαρτυρίες αρκετοί από το προσωπικό του νοσοκομείου συνελήφθησαν το πρωινό της 26ης Οκτωβρίου από τον ισραηλινό στρατό. Ο γιατρός είναι μεταξύ 800 και πλέον γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού που επιμένουν να εργάζονται για λογαριασμό της διεθνούς οργάνωσης στην Γάζα. Είχε μεταφέρει στον νοσοκομείο την οικογένεια του, ύστερα από τον βομβαρδισμό του σπιτιού του, για να συνεχίσει να εργάζεται νυχθημερόν.

Μπατίρ, Παλαιστίνη | Η γη των ελιών και αμπελιών, στόχος των σιωνιστικού αποικισμού

Άλλες φορές το αποκαλούσαν «κήπο της Ιερουσαλήμ» και άλλοτε «το πανέρι των λαχανικών» της. Ανάμεσα στην μεσογειακή παράκτια ζώνη και την άνυδρη κοιλάδα του Ιορδάνη μια έκταση λίγο περισσότερο από 12 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Μεγάλες ποσότητες από σταφύλια, ροδάκινα, ελιές, μήλα, σύκα και ζαρζαβατικά συνεχίζουν να προμηθεύουν την αγορά της ιστορικής πόλης. Μέσα σε αυτά και η φημισμένη μελιτζάνα Μπατίρι. Σε μια κατάφυτη κοιλάδα, έξι χιλιόμετρα δυτικά της Βηθλεέμ και επτά νοτιοδυτικά της Ιερουσαλήμ,το παλαιστινιακό χωριό Μπατίρ των 5.000 κατοίκων, οφείλει την πλούσια γεωργική παραγωγή του σε ένα σύστημα από αρδευόμενες πεζούλες στις πλαγιές της κοιλάδας. Κληρονομιά από τους αρχαίους χρόνους. Η περιοχή κατοικήθηκε τουλάχιστον από την Μέση Εποχή του Χαλκού και του πολιτισμού των Χαναναίων και στην συνέχεια πέρασαν από εκεί μεταξύ άλλων Εβραίοι, Ρωμαίοι και τελευταίοι οι Άραβες. Στο Μπατίρ λένε, η εβδομάδα έχει 8 ημέρες! Γιατί οι οκτώ μεγάλες οικογένειες του χωριού εναλλάσσονται καθημερινά στη χρήση των αρδευτικών καναλιών για το πότισμα των αναβαθμίδων. Ένας προαιώνιος τρόπος κοινοτικής αλληλέγγυας εκμετάλλευσης του νερού το οποίο έρχεται μέσω αγωγών από επτά γειτονικές πηγές και αποθηκεύεται σε δεξαμενές, μια από τις οποίες είναι κτισμένη από τα ρωμαϊκά χρόνια. Εκτός από την εύφορη γη, το Μπατίρ είναι ξεχωριστό και για την στρατηγική θέση του ανάμεσα στην Ιερουσαλήμ και την Βηθλεέμ. Ιδιαίτερα ύστερα από την κατασκευή την τελευταία Οθωμανική περίοδο επί Αβδούλ Χαμίτ, της σιδηροδρομικής γραμμής που περνά και συνδέει την Ιερουσαλήμ με την Γιάφα, στη μεσογειακή ακτή της Παλαιστίνης.

Ουαλίντ Ντάκα | Η αντοχή της ελιάς, το πείσμα για ζωή και η δύναμη της αντίστασης

Ο δωδεκάχρονος Ζουντ ζει με την λαχτάρα να επισκεφτεί και να γνωρίσει τον φυλακισμένο πατέρα του. Γεννήθηκε με τεχνητή γονιμοποίηση, όταν το σπέρμα του πατέρα του βγήκε κρυφά από την φυλακή. Όταν μαθαίνει πως οι αρχές κατοχής ματαίωσαν την επίσκεψη επικαλούμενες λόγους ασφαλείας, αποκαρδιώνεται. Παίρνει τους δρόμους και περπατώντας στη παλαιστινιακή ύπαιθρο συναντά και μιλά με ζώα και φυτά που ζουν σε αυτήν. Ο Σαμούρ το κουνέλι, το πουλί με το φώναζαν Αμπού Ρίσα, η γάτα που την λέγανε Χανφούρ και ο σκύλος Αμπούρ ακούνε την περιπέτεια του και του διηγούνται τις δικές τους. Όλων οι ιστορίες είναι γεμάτες με τα δεινά της κατοχής και την επιθυμία για ελευθερία. Ο Ζουντ αναζητά τον τρόπο να περάσει τον ψηλό τοίχο, να μπει στην φυλακή. Οι νέοι φίλοι του δεν μπορούν να του δώσουν απάντηση στο πως θα τα καταφέρει να συναντήσει τον πατέρα του. Τότε εμφανίζεται η Ουμ Ρουμί, μια γέρικη ελιά, την οποία οι κατακτητές είχαν φοβερίσει πως θα την ξεριζώσουν και θα την μεταφέρουν από το σπίτι της στην Δυτική Όχθη στην Αφούλα στον βορρά. Η Ουμ Ρουμί αποκαλύπτει στον μικρό το μυστικού του ιερού λαδιού. Αν αλείψει το σώμα του με αυτό, θα γίνει αόρατος. Όταν ο Ζουντ τα καταφέρει να περάσει απαρατήρητος τους τοίχους φυλακής και φτάσει στο κελί του πατέρα του, εκείνος θα νομίσει πως έχει παραισθήσεις ακούγοντας τη φωνή ενός παιδιού που του λέει: «Είμαι ο γιος σου, ο Ζουντ!».

Ααρών Μπουσνέλ | Αυτοθυσία- κραυγή για τη μεγαλύτερη γενοκτονία του αιώνα

Ήταν σούρουπο  στις   2 Νοεμβρίου  του 1965, όταν ο Νόρμαν Μόρισον  στάθηκε  στα σκαλιά  του Αμερικάνικου Πενταγώνου, σχεδόν κάτω από το παράθυρο  του  γραφείου  του Υπουργού Άμυνας Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, βρέχθηκε  με βενζίνη και τυλίχθηκε στις φλόγες. Πατέρας τριών  παιδιών, πιστός Κουάκερος από την Πενσυλβάνια  και φανατικός ειρηνιστής  ο Μόρισον σε ηλικία 31 χρόνων  ταξίδεψε  από την Βαλτιμόρη  στην Ουάσιγκτον εξοργισμένος με  την απόφαση του Αμερικάνου προέδρου Τζόνσον να κλιμακώσει τον πόλεμο στο  Βιετνάμ  χρησιμοποιώντας βόμβες ναπάλμ. Μαζί με το  αποχαιρετιστήριο  γράμμα στη γυναίκα  του  στο οποίο  εξηγούσε το κίνητρο της πράξης του είχε συμπεριλάβει ένα απόκομμα εφημερίδας που έγραφε για  ένα βιετναμέζικο χωριό που είχε αποδεκατιστεί από τα αμερικανικά βομβαρδιστικά. Η είδηση συγκλόνισε όλη την χώρα και  μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Στο Βιετνάμ έγινε  λαϊκός ήρωας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο  του Νοτίου Βιετνάμ  έστειλε συλλυπητήρια  επιστολή    εκ μέρους  όλων των Βιετναμέζων  και ο    ποιητής   Το Χου  έγραψε ένα ποίημα με τίτλο «Εμιλυ, παιδί μου» βάζοντας τον Μόρισον να απευθύνεται   στην ενός  έτους   κόρη του, την οποία κρατούσε στην   αγκαλιά   λίγο πριν αυτοπυρποληθεί.  Αργότερα το  Βόρειο Βιετνάμ, στο οποίο ο Αμερικάνος ειρηνιστής  άρχισε να αποκαλείται  Mo Ri Xon,  κυκλοφόρησε γραμματόσημο  προς τιμή του και ένας δρόμος στο Ανόι πήρε το όνομα του. Ο  ίδιος  ο  Χο Τσι Μινχ προσκάλεσε την γυναίκα του  Αν  Μόρισον  να επισκεφτεί την Βιετνάμ, πράγμα που έγινε πολύ αργότερα το 1999, όταν ο θείος Χο δεν υπήρχε και το επαναστατικό κύμα είχε υποχωρήσει. Παρ΄ όλα  αυτά οι Βιετναμέζοι της  επιφύλαξαν συγκινητική  υποδοχή δείχνοντας   πως η μνήμη και η θυσία του  Μόρισον  δεν έχουν ξεχαστεί.

Γάζα, Παλαιστίνη | Εγκλήματα και εθνοκάθαρση στο όνομα της αγάπης!

Ο Ολι Αλεξάντερ θα εκπροσωπήσει τελικά την Βρετανία στο φετινό διαγωνισμό της Γιουροβίζιον. Η πρεσβεία του Ισραήλ, σιωνιστικές οργανώσεις ακόμη και φωνές από το Συντηρητικό κόμμα είχαν ζητήσει από το BBC να ακυρώσει τη συμμετοχή του. Αιτία η υπογραφή που έβαλε σε μια δημόσια επιστολή- καταγγελία της ισραηλινής πολιτικής του απαρτχάιντ και της γενοκτονίας σε βάρος των Παλαιστίνιων που κυκλοφόρησε η Voices4 London, μια ΛΟΑΤΚΙ πρωτοβουλία για διεθνείς δράσεις. Ηθοποιός και γνωστός ποπ τραγουδιστής ο Αλεξάντερ είναι ένας από τους πολλούς καλλιτέχνες στην Δύση που αρνήθηκαν να συνταχθούν με την καθοδηγούμενη φίλο-σιωνιστική υστερία ενάντια στην δίκαια αντίσταση των Παλαιστίνιων. Ενόχλησε ιδιαίτερα όμως γιατί είναι δηλωμένος ομοφυλόφιλος και η συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι μια από αυτές που υπονομεύουν την πολυετή συστηματική προπαγανδιστική επιχείρηση του σιωνιστικού κράτους με εργαλείο τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ.

Δυτική Όχθη, Κατεχόμενη Παλαιστίνη | Βία και αποικισμοί στην σκιά της σφαγής στη Γάζα

Οι Παλαιστίνιοι το αποκαλούσαν βουνό του θανάτου εξαιτίας του αφιλόξενου πετρώδους εδάφους. Οι Ισραηλινοί του έδωσαν το βιβλικό όνομα, Αριελ (Ari'el), δηλαδή λιοντάρι του θεού. Ο βραχώδης λόφος γνωστός από παλιά για την στρατηγική σημασία του, επιλέχθηκε ακριβώς γι αυτό. Εγκαταστάθηκε επάνω του ένας ισραηλινός οικισμός, στα πλαίσια των παράνομων εποικισμών στην Δυτική Όχθη. Σαράντα οικογένειες σε μερικές τέντες ήταν οι πρώτοι έποικοι που ήρθαν το 1978, καταπατώντας την παλαιστινιακή γη, επικαλούμενοι το θεόπνευστο ταξίδι του Αβραάμ στους λόφους της Σαμάρειας και την κληρονομιά του Ιησού του Ναυί στo όρος Εφραίμ. Επικεφαλής και εμπνευστής της ομάδας των εποίκων ήταν ο Ρον Νάχμαν, μια παλιά καραβάνα των σιωνιστικών αποικιακών σχεδίων στην αραβική γη, στέλεχος και βουλευτής του Λικούντ. Πέθανε όντας ισόβιος δήμαρχος της Αριελ. Από τότε μέχρι σήμερα ο οικισμός έχει εξελιχθεί σε μια πόλη 20 χιλιάδων εποίκων που μεταφέρθηκαν από άλλα κατεχόμενα εδάφη και το εξωτερικό, κυρίως από την πρώην Σοβιετική Ένωση. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν και οι 14 χιλιάδες φοιτητές και μεταπτυχιακοί που σπουδάζουν στο πανεπιστήμιο, το οποίο χαρακτηρίστηκε ως ανώτατο ίδρυμα το 2012. Μέχρι σήμερα η πλειοψηφία της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητα αρνείται να το αναγνωρίσει και να συνεργαστεί μαζί του σε εκπαιδευτικά προγράμματα. Εκτός των άλλων, στο βιομηχανικό πάρκο της πόλης έχουν εγκατασταθεί πολλά εργοστάσια στα οποία δουλεύουν χιλιάδες Παλαιστίνιοι, φθηνό εργατικό δυναμικό δίχως δικαιώματα, εξαιρετική κερδοφόρα συνθήκη για τους ισραηλινούς εργοδότες.

Παλαιστίνη, κατοχικό κράτος | Οι σιωνιστές θέλουν να φιμώσουν κάθε κριτική στα εγκλήματα τους!

Ο 62χρονος Μέιρ  Μπαρουχίν μπορεί να  γλίτωσε τελικά την δικαστική δίωξη και την απόλυση  όμως τα βάσανα του  δεν τέλειωσαν. Γυρνώντας στο σχολείο από το οποίο διώχθηκε,  δέχεται  συχνά  επιθέσεις από μαθητές  που τον χαρακτηρίζουν «πουτάνας γιο» και του εύχονται να πάθει καρκίνο!Καθηγητής ιστορίας και πολιτικής αγωγής   στο γυμνάσιο Γιτζάκ Σαμίρ, στην πόλη  Πετάχ Τίκβα στο κεντρικό Ισραήλ  ανατολικά του Τελ-Αβίβ, ο Μπαρουχίν, απολύθηκε  τον  Οκτώβριο και  ύστερα από λίγες  ημέρες, τον Νοέμβριο, συνελήφθη. Κατηγορήθηκε ως υποστηρικτής  των  «τρομοκρατών » της Χαμάς εξαιτίας ορισμένων αναρτήσεων  που έκανε  στο διαδίκτυο, στις οποίες στιγμάτιζε τα εγκλήματα του ισραηλινού στρατού στην Γάζα.   «Φρικτές εικόνες  βγαίνουν  από τη Γάζα. Ολόκληρες οικογένειες εξοντώθηκαν. Συνήθως δεν ανεβάζω τέτοιες φωτογραφίες, αλλά κοιτάξτε τι κάνουμε για εκδίκηση» έγραφε σε ένα μήνυμά του στις 8 Οκτωβρίου. «Όποιος πιστεύει ότι αυτό είναι δικαιολογημένο  εξαιτίας  αυτού που συνέβη στις 7 Οκτωβρίου   θα πρέπει να έχει  αποχωριστεί τις ανθρώπινες αξίες. Ζητώ από όλους  να κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να σταματήσει αυτή η τρέλα. Σταματήστε  τώρα. Όχι αργότερα, τώρα!!!”  έγραφε κάτω  από  φωτογραφία  μιας παλαιστινιακής  οικογένειας  που σκοτώθηκε στις πρώτες αεροπορικές επιδρομές στη Γάζα. Ο Μπαρουχίν  ανακρίθηκε επανειλημμένα στο αστυνομικό τμήμα και κρατήθηκε  στην περιβόητη  φυλακή του Ρώσικου Συγκροτήματος στην Ιερουσαλήμ  για πολλές ημέρες σε σκληρές συνθήκες, κατηγορούμενος  για προδοσία! Στο σπίτι του εισέβαλαν   αστυνομικοί και  κατέσχεσαν ηλεκτρονικούς υπολογιστές,  σκληρούς δίσκους και τηλέφωνα,  κάνοντας «φύλλο και φτερό»  όλους  τους χώρους. Συνηθισμένος   από αυτά ο Μενουχίν  ( είχε αντιμετωπίσει και νωρίτερα διώξεις όταν ήταν καθηγητής σε σχολείο στη Ρισόν Λε Ζιόν ) δεν το έβαλε κάτω και πέτυχε να δικαιωθεί  από   επαρχιακό δικαστήριο  για εργατικές υποθέσεις  του Τελ- Αβίβ, το οποίο διέταξε την επαναπρόσληψη του. Η απόφαση του δικαστηρίου αποτελεί  ένδειξη πως όσο μεγαλώνουν τα αδιέξοδα της σιωνιστικής στρατιωτικής επιχείρησης  και η κατακραυγή από τμήμα  της ισραηλινής κοινωνίας για τις απώλειες, τόσο διευρύνονται οι ρωγμές  και σε  θεσμούς του κατοχικού κράτους.

Κατεχόμενη Παλαιστίνη | Ισραηλινός μιλιταρισμός: Άρνηση, κρίση και ιστορικό αδιέξοδο

Όταν στις αρχές του περασμένου Σεπτεμβρίου, 230 νεαροί Ισραηλινοί επιχείρησαν να οργανώσουν μια εκδήλωση την πρώτη ημέρα του σχολικού έτους στην οποία θα παρουσίαζαν δημόσια την άρνηση τους να υπηρετήσουν στο στρατό, στο κτίριο του ιστορικού και θεωρούμενου ως αριστοκρατικού γυμνάσιου Herzliya στο Τελ Αβίβ, αντιμετώπισαν την οργισμένη κυβερνητική αντίδραση. Στο κείμενο τους έγραφαν πως δεν θα πήγαιναν στον στρατό όσο αυτός ελέγχονταν από την δικτατορική - όπως την χαρακτήριζαν - κυβέρνηση Νετανιάχου, και αυτός συνέχιζε να δρα στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Είχαν ανακοινώσει πως θα έκαναν την παρουσίαση σε συνδυασμό με αντιπολεμικά μαθήματα στις αίθουσες του Herzliya προσκαλώντας την «Breaking the Silence» (Σπάζοντας την Σιωπή) και εκπροσώπους Παλαιστινίων από την γειτονιά Σέιχ Τζάρα της ανατολικής Ιερουσαλήμ γεγονός που έβαλε στο στόχαστρο και τον διευθυντή του γυμνασίου, Ζεβ Ντεγκάνι. Η εκδήλωση εν τέλει έγινε στον περίβολο του ιδρύματος και ο διευθυντής λίγες ημέρες αργότερα παραιτήθηκε σε ένδειξη αλληλεγγύης στους μαθητές. Ο Ντεγκάνι στα δεκαπέντε χρόνια που κατείχε αυτή τη θέση είχε γίνει κόκκινο πανί για τους Υπουργούς Παιδείας εξαιτίας των θέσεων που έπαιρνε ενάντια στην κατοχή και τον εκφασισμό της ισραηλίτικης εκπαίδευσης. Εκείνες τις ημέρες κανένας από τους τολμηρούς νεαρούς δεν μπορούσε να φανταστεί σε πόσο σκληρές συνθήκες θα καλούνταν να υλοποιήσουν την άρνηση τους.

Σουτζάγια, Γάζα | Το μυστικό της γενναίας αντίστασης

Οι αξιωματικοί της ταξιαρχίας Γκολάνι εισέβαλλαν στην Σουτζάγια για να πάρουν διπλή εκδίκηση. Για την ταπεινωτική ήττα τον Ιούλιο του 2014, όταν αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν, αφού πρώτα έχασαν στις μάχες επτά στρατιώτες εγκαταλείποντας ατιμωτικά πίσω τους την σωρό του ενός στο πεδίο της μάχης. Και για τις μεγάλες απώλειες τμημάτων της ταξιαρχίας κατά την επίθεση-επιστροφή των Παλαιστίνιων μαχητών το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου 2023 στα κατεχόμενα εδάφη γύρω από την Γάζα. Σύμφωνα με ένα απολογισμό η ταξιαρχία έχασε εκείνη την ημέρα 72 στρατιώτες στις μάχες που έγιναν στα κιμπούτς Κφαρ Άζα, Κισουφίμ και Ναχάλ Οζ και αλλού. Από αυτούς 41 ήταν από το 13ο τάγμα της ταξιαρχίας. Ένας από αυτούς τους αξιωματικούς ο αντισυνταγματάρχης Τομέρ Γκρίνμπεργκ, επικεφαλής του 13ου τάγματος του άρεσε πολύ να μιλά στις κάμερες απειλώντας και κομπάζοντας για τις ικανότητες του Τσαχάλ, όπως ονομάζεται ο ισραηλινός στρατός. Ξεκινώντας για την χερσαία εισβολή στην Γάζα είχε απευθυνθεί στους στρατιώτες του. Στο βίντεο που κυκλοφόρησε ο Γκρίνμπεργκ κάνοντας παραλληλισμό με τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ τους καλούσε να πάρουν εκδίκηση για όλους τους σκοτωμένους στρατιώτες της ταξιαρχίας Γκολάνι, ιδιαίτερα για αυτούς του 2014. Συμπλήρωνε πως αυτήν την φορά το τάγμα του ήρθε πολύ πιο προετοιμασμένο έτσι ώστε να σκοτώσει περισσότερους Παλαιστίνιους. Λίγες ημέρες μετά πανηγύριζε γιατί οι σημαίες του Ισραήλ και της ταξιαρχίας Γκολάνι, κυματίζουν με μεγάλη περηφάνια στο κέντρο της Γάζας!

Κατεχόμενη Παλαιστίνη | Το τέλος του Αννίβα και οι ανθρωποθυσίες στον βωμό της κατοχής

Οι Ρωμαίοι τον κυνήγησαν μέχρι τέλους για να τον  εκδικηθούν, επειδή   σήκωσε το ανάστημα του ενάντια τους και τους ανάγκασε  σε ταπεινωτικές ήττες. Κοντά στα στενά του Βοσπόρου σε μια μικρή πόλη που είχε καταφύγει, το 183 π.χ  ο Αννίβας γέρος πια, για να μη πέσει στα χέρια τους αυτοκτόνησε, πίνοντας  δηλητήριο. Από  το τέλος του Αννίβα,  λέγεται πως εμπνεύστηκαν  Ισραηλινοί επιτελείς  την στρατιωτική  οδηγία  με την ονομασία  Χάνιμπαλ  που έθεσαν σε εφαρμογή το  1986  για να προσδώσουν κάτι ηρωικό σε μια εγκληματική απόφαση. Είχαν   προηγηθεί οι  δυο   ταπεινωτικές   συμφωνίες, με τις  οποίες   οι σιωνιστές αναγκάστηκαν να ανταλλάξουν χιλιάδες  Παλαιστίνιους και Λιβανέζους αιχμαλώτους με μερικές δεκάδες  Ισραηλινούς στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτιστεί κατά τη διάρκεια της εισβολής  στο Λίβανο το 1982.  Η δεύτερη μάλιστα  ονομάστηκε Συμφωνία Τζιμπρίλ, από το  όνομά του ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο οποίος είχε κάνει τις διαπραγματεύσεις με τις  οποίες  η παλαιστινιακή αντίσταση πήρε πίσω 1150 αιχμαλώτους παραδίδοντας  δυο  εισβολείς.  Σε εκείνη την ανταλλαγή μεταξύ άλλων   είχε  απελευθερωθεί  και ο συνιδρυτής  της Χαμάς, σεΐχης ΄Αχμεντ Γιασίν.   H οδηγία  η οποία  ποτέ δεν παρουσιάστηκε  δημόσια, επιβεβαιώθηκε  από  πολλές πλευρές   περιλάμβανε  τις ενέργειες που έπρεπε  να κάνουν τα στρατιωτικά τμήματα  σε περίπτωση απειλής αιχμαλωσίας  ενός η περισσότερων στρατιωτών της Τσαχάλ. Για 17 χρόνια  η οδηγία ήταν μυστική και μόνο όταν ο  έφεδρος  στρατιωτικός γιατρός  Αβνέρ Σίφταν την αποκάλυψε με επιστολή του στην «Χααρέτζ»   η ηγεσία του στρατού αναγκάστηκε να την παραδεχθεί. 

ΗΠΑ | Σιωνιστικός νέο-μακαρθισμός στα πανεπιστήμια

Το Χάρβαρντ μισεί τους Εβραίους! Την Τετάρτη 11 Οκτωβρίου, μια ασυνήθιστη σκηνή διαδραματίστηκε μπροστά στην κύρια είσοδο του αμερικανικού πανεπιστήμιου, στην ιστορική πύλη Τζόνστον. Ένα φορτηγάκι έκοβε βόλτες με φωτισμένες οθόνες στις οποίες προβάλλονταν, σαν διαφήμιση, τα πρόσωπα εκατοντάδων φοιτητών με την προειδοποίηση πως είναι οι κορυφαίοι αντισημίτες του Χάρβαρντ! Ακολούθησε πανδαιμόνιο, διαμαρτυρίες και μερικοί πιο τολμηροί έριξαν πέτρες στα πάνελ. Μια οργάνωση, η Accuracy in Media και ένας ακροδεξιός πάμπλουτος δημοσιογράφος, τρόφιμος του δημοσιογραφικού δικτύου Fox, ξεκίνησαν με αυτόν τον τρόπο μια εκστρατεία, “truck doxxing”. Έτσι ονομάζεται η δημοσιοποίηση μέσω πινακίδων πάνω σε τροχοφόρα, προσωπικών στοιχείων ακτιβιστών οι οποίοι είναι δραστήριοι στο κίνημα αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Αφορμή η κοινή ανακοίνωση 34 φοιτητικών συλλογικοτήτων του πανεπιστημίου στην οποία καταδίκαζαν την ισραηλινή κατοχή και τα δεινά των Παλαιστινίων εξηγώντας έτσι την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Στην διαδικτυακή διεύθυνση της συκοφαντικής καμπάνιας με τίτλο «Το Χάρβαρντ μισεί τους Εβραίους» γράφτηκε : “Ισλαμιστές τρομοκράτες μόλις σκότωσαν εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά στο Ισραήλ. Μεταξύ των νεκρών ήταν Εβραίοι, Χριστιανοί, Ισραηλινοί, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί. Αυτό δεν ήταν απλώς ένα χτύπημα κατά του Ισραήλ, αυτό ήταν ένα χτύπημα κατά του δυτικού πολιτισμού… ριζοσπάστες στο Χάρβαρντ ως απάντηση εξέδωσαν μια δήλωση για την υποστήριξη των τρομοκρατών κατηγορώντας τα θύματα. Χρησιμοποιήστε το πλαίσιο σε αυτήν την οθόνη για να στείλετε ένα μήνυμα για το διοικητικό συμβούλιο του Χάρβαρντ. Πείτε τους να αναλάβουν δράση εναντίον αυτών των απεχθών, μισητών σπουδαστών»!

Αλ Ματζντάλ (Ασκελόν), κατεχόμενη Παλαιστίνη | Μια μικρή ιστορία μιας μεγάλης τραγωδίας

Ji'nneh u nar!  Παράδεισος και κόλαση! Αυτή ήταν  ονομασία μιας κατηγορίας  φημισμένων  μεταξωτών υφαντών που έφτιαχναν οι οκτακόσιοι χειροκίνητοι  αργαλειοί   που δούλευαν νύχτα-μέρα  στο  Αλ Ματζντάλ.   Ένα   αραβικό χωριό στα μεσογειακά  παράλια της  νότιας Παλαιστίνης   το οποίο αναπτύχθηκε στα χρόνια  της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, σύμφωνα με τα αρχεία της οποίας  το 1596  είχε  559 νοικοκυριά.   Αριθμός που κατέτασσε  το Αλ Ματζντάλ,  στην  έβδομη  πιο πυκνοκατοικημένη   περιοχή στην Παλαιστίνη.  Στα 1945  ήταν πλέον   μια  μικρή πόλη δέκα χιλιάδων κατοίκων, στην οποία κατοικούσαν  αποκλειστικά Παλαιστίνιοι. Η  πλειοψηφία μουσουλμάνοι αλλά και μερικοί  Χριστιανοί. Οι κάτοικοι, παρά την κρίση στην υφαντουργία που δημιούργησαν  οι εισαγωγές από την Ευρώπη  στην εποχή της Βρετανικής Εντολής,  προόδευαν καλλιεργώντας στην τριγύρω εύφορη περιοχή εσπεριδοειδή, σιτηρά,  μπανάνες και λαχανικά ή κάνοντας  εμπόριο με την ενδοχώρα.   Στην απογραφή του 1931  από τους  6.379  κατοίκους  που καταγράφτηκαν στην πόλη και τα προάστια   οι 6.333 ήταν   Μουσουλμάνοι, οι 45  Χριστιανοί και μοναχά 1 Εβραίος.  Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους στην θέση του Αλ Ματζντάλ  υπήρχε μια περιτοιχισμένη πόλη και ένα σπουδαίο λιμάνι στα  προϊστορικά  χρόνια των  Χαναναίων. Φιλισταίοι, Βαβυλώνιοι, Έλληνες, Ρωμαίοι, Πέρσες, Άραβες  και Σταυροφόροι κυρίευσαν  την πόλη  αφήνοντας πίσω τα ίχνη τους ως το 1270 μ.χ  που καταστράφηκε ολοκληρωτικά από τους Μαμελούκους. Από αυτόν το μεγάλο κατάλογο με βάση τα  αρχαιολογικά κατάλοιπα  δεν έχουν βρεθεί   αποτυπώματα των  βασιλείων  του Δαβίδ και του Σολομώντα.

Κινήματα αλληλεγγύης, Παλαιστίνη | Ο αντισημιτισμός είναι έγκλημα! Ο αντισιωνισμός καθήκον!

Η Κόκκινη Βοήθεια στο Βερολίνο με μια λιτή ανακοίνωση στις 11 Οκτωβρίου γνωστοποίησε την απόφαση της να διακόψει την εκστρατεία υποστήριξης στον Ζαίντ Αμπτουλνασέρ, παλαιστίνιο πρόσφυγα από την Συρία και επικεφαλής της Samidoun στην Γερμανία. Στην κείμενο υπενθυμίζει πως στις καταστατικές αρχές της συμπεριλαμβάνεται η εναντίωση στον αντισημιτισμό. Καταλήγει πως η Samidoun παραβίασε αυτές τις αρχές. Ο Ζαίντ Αμπτουλνασέρ, είναι επικεφαλής στην Γερμανία του δικτύου αλληλεγγύης στους Παλαιστίνιους πολιτικούς κρατούμενους στις ισραηλινές φυλακές το οποίο δραστηριοποιείται σε πολλές χώρες. Το περασμένο Ιούλιο ειδοποιήθηκε από το γραφείο Μετανάστευσης και Προσφύγων (BAMF), πως του αφαιρείται το καθεστώς του πολιτικού πρόσφυγα για συμμετοχή σε εξτρεμιστικές δράσεις. Η ασαφής κατηγορία σχετίζεται με την συστηματική προσπάθεια του ισραηλινού πρώην υπουργού Άμυνας Μπένι Γκαντζ να συνδέσει τα κινήματα αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης με τις ένοπλες οργανώσεις αντίστασης στα κατεχόμενα εδάφη. Η Samidoun κατηγορείται πως έχει σχέσεις με το Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης. Από την άλλη μεριά, η Κόκκινη Βοήθεια (Rote Hilfe) είναι μια οργάνωση υποστήριξης στους αριστερούς που διώκονται για την πολιτική δράση τους. Ιδρύθηκε το 1975 αν και μικρότερες ομάδες υπήρχαν από τα τέλη του Εξήντα. Επικεντρώνεται σε πολιτικά διωκόμενους από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, αλλά βοηθά και διωκόμενους από άλλες χώρες. Θεωρεί πως είναι η συνέχεια της Κόκκινης Βοήθειας στον Μεσοπόλεμο, μια οργάνωση που ίδρυσε το ΚΚ Γερμανίας και η οποία αποτελούσε τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης για Βοήθεια στους Επαναστάτες (MOPR), μια πρωτοβουλία της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Η Rote Hilfe η οποία θεωρείται ομάδα της άκρας αριστεράς από το γερμανικό κράτος έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε εκστρατείες υπεράσπισης των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και διωκόμενων για την πολιτική δράση τους. Τελευταίο παράδειγμα η συμβολή της στην υπεράσπιση των αγωνιστών της ΑΤΙΚ.

Γκιλμπόα, κατεχόμενη Παλαιστίνη | Το πάθος για ελευθερία ισχυρότερο από τους τοίχους της φυλακής!

Πολύχρονο σκοτάδι και ξαφνικά εκτυφλωτικό φως! Και ύστερα πάλι πηχτό σκοτάδι! Ή μήπως δεν είναι ακριβώς έτσι; Ένα κελί για έξι ανθρώπους. Μια τρύπα στο δάπεδο της μικρής τουαλέτας. Μια στενή σήραγγα που ανοίγεται με κουτάλι φαγητού. Καμιά τριανταριά μέτρα μήκος. Για οκτώ μήνες τουλάχιστον μια σιωπηλή εξαντλητική προσπάθεια, στην κυριολεξία κάτω από μύτη και τα πόδια των δεσμοφυλάκων. Δυο τρεις φορές, από τύχη δεν ανακαλύφθηκε η επιχείρηση στη διάρκεια των επίμονων ερευνών στα κελιά. Και στο τέλος, η μεγάλη στιγμή! Ρος Χασανά. Εβραϊκή Πρωτοχρονιά. Η αποφασιστική νύχτα! Ανάμεσα στις 5 με 6 Σεπτεμβρίου. Έξι άνδρες ξεκινάνε να σέρνονται στο μικροσκοπικό τούνελ. Αποφεύγουν σαράντα δεσμοφύλακες της βάρδιας, τρεις υπερυψωμένες σκοπιές, δύο ψηλούς τοίχους, μερικούς φράκτες από κοφτερά συρματοπλέγματα και μια αγέλη εκπαιδευμένα σκυλιά. Ήταν γύρω στις μιάμιση την νύχτα όταν ξεκίνησαν και γύρω στις τέσσερις όταν ο τελευταίος βγήκε από την τρύπα στο έδαφος, στη νοτιοανατολική πλευρά της φυλακής υψίστης ασφαλείας Γκιλμπόα, στο βόρειο Ισραήλ πολύ κοντά στα όρια της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης. Ύστερα από δύο ώρες, όταν μαθεύτηκε η απόδραση, οι έξι άνδρες ήταν αρκετά μακριά. Στο προσκλητήριο των τετρακοσίων κρατουμένων δεν έδωσαν παρών. Και ύστερα ακολούθησε ένα άγριο ανθρωποκυνηγητό από όλες τις δυνάμεις και υπηρεσίες της σιωνιστικής κατοχής. Αστυνομία, στρατός και μυστικές υπηρεσίες κινητοποιήθηκαν, στήθηκαν μπλόκα, σφραγίστηκαν τα σύνορα και αποκλείστηκαν οι διαβάσεις προς τις παλαιστινιακές περιοχές. Στόχος ήταν να μην περάσουν οι δραπέτες σε αυτές και καταφέρουν να κρυφτούν.

Λύδδα/Αλ-Λιντ/Λοντ, κατεχόμενη Παλαιστίνη | Μωσαϊκό πολιτισμών, ηφαίστειο αντιθέσεων

7600 π.χ. Η ανθρώπινη παρουσία στην Λύδδα βυθίζεται στην προϊστορία. Δύο απαράμιλλης τεχνικής μωσαϊκά της βυζαντινής περιόδου μιλάνε γι αυτήν. ΛΩΔ ΗΤΟΙ ΛΥΔΕΑ Η Κ [ΑΙ] ΔΙΟCΠΟΛΙC, ατείχιστη με δύο κεντρικούς δρόμους και μια πύλη. Έτσι περιγράφεται στον μοναδικό χάρτη της Μάνταμπα, στο δάπεδο της ορθόδοξης εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, στην σημερινή Ιορδανία. Το 1996 ανακαλύφθηκε ένα μωσαϊκό στα ερείπια αρχοντικής κατοικίας στα όρια της πόλης. Είναι το μεγαλύτερο σε έκταση, καλοδιατηρημένο ψηφιδωτό που έχει βρεθεί στην Παλαιστίνη. Εκεί που διασταυρώνονταν οι αρχαίοι δρόμοι που συνδέανε την Δαμασκό με το Κάιρο και την Ιερουσαλήμ με την Γιάφα. Δεκαπέντε χιλιόμετρα από το Τελ-Αβίβ, δίπλα στο διεθνές αεροδρόμιο Μπεν Γκουριόν, στο μέσο του σημερινού Ισραήλ. Η πόλη στην μακραίωνη διαδρομή της γνώρισε πολλούς κατακτητές, έζησε δόξες, καταστροφές και μετονομασίες. Λοντ στην εβραϊκή βίβλο, Διόσπολις στην Ελληνιστική εποχή, Λύδδα στην Καινή Διαθήκη, Αλ Λιντ στην αραβική κατάκτηση, και ξανά Λοντ, αφότου την άρπαξε παράνομα το σύγχρονο Ισραήλ το 1948.  

Έζρα Ιτσχάκ Νάουι | Αποχαιρετισμός σε έναν «εσωτερικό εχθρό»

Αριστερός Εβραίος Μισραχί, μιλούσε σαν μητρική, τα αραβικά. Οι γονείς ήρθαν από τη Βασόρα του Ιράκ, αλλά αυτός γεννήθηκε το 1952, στο νεοσύστατο Ισραήλ. Πήγε στον στρατό, υπηρέτησε τον καιρό του πολέμου του Γιομ Κιπούρ, αλλά παρέμεινε πεισματικά αντισιωνιστής. Από τους καλύτερους υδραυλικούς στην Ιερουσαλήμ, προτιμούσαν να τον καλούν στο σπίτι για επισκευές οι προοδευτικές Εβραίες. Ομοφυλόφιλος, που επέλεξε να συζήσει με έναν κυνηγημένο νεαρό Παλαιστίνιο, κρύβοντάς τον στο σπίτι του, για να τον γλυτώσει από την απειλή ενός οικογενειακού εγκλήματος τιμής. Δραστήριος υποστηρικτής των δικαιωμάτων των Παλαιστινίων, με έντονη δράση στους λόφους της νότιας Χεβρώνας. Εκεί που οι έποικοι και ο κατοχικός στρατός για πολλά χρόνια επιδιώκουν συστηματικά να κλέψουν τη γη των Παλαιστίνιων Βεδουίνων κτηνοτρόφων, οι οποίοι χρησιμοποιούν τις σπηλιές για κατοικίες αρνούμενοι να εγκαταλείψουν τον τόπο τους, ζώντας δίχως ηλεκτρικό και δίκτυο ύδρευσης για δεκαετίες. Ιδρυτικό μέλος της «Τα΄αγιούς», μιας κοινής ισραηλινό-παλαιστινιακής οργάνωσης αλληλεγγύης με το όνομα Συνύπαρξη (Κοινή Ζωή), αμέτρητες φορές βρέθηκε ανάμεσα σε στρατιώτες και Παλαιστίνιους για να εμποδίσει επιθέσεις, καταπατήσεις γης και κατεδαφίσεις σπιτιών. Ο Έζρα Ιτσχάκ Νάουι εξόργιζε πολλούς συμπατριώτες του, συντηρητικούς Εβραίους, ιδιαίτερα αυτούς που είναι ταυτισμένοι με την πολιτική της κατοχής και του μίσους ενάντια στους Παλαιστινίους. Θεωρούνταν ένας προκλητικός, εσωτερικός εχθρός! Αλλά και για αρκετούς από τους Παλαιστίνιους ήταν παρείσακτος. Ένας αλληλέγγυος που δημιουργούσε τουλάχιστον αμηχανία και όχι λίγες φορές αποστροφή, ειδικά όταν η ισραηλινή προπαγάνδα διέδωσε πως τάχα κουβαλάει το Aids.

Αλ-Μουγκαγίρ, Δυτική Οχθη | Οι τελευταίες ώρες του νεαρού Αλί Αϊμάν

Την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου ο νεαρός Αλί Αϊμάν Αμπού Αλίγια είχε γενέθλια. Συμπλήρωνε τα δεκατέσσερα χρόνια. Γεννημένος στο χωριό Αλ-Μουγκαγίρ, στην Δυτική Όχθη, βορειανατολικά της Ραμάλα, περίμενε με ανυπομονησία την γιορτή και τα δώρα που του είχαν υποσχεθεί. Ξύπνησε χαράματα για να πάει φαγητό σε ένα θείο του που φροντίζει τα ζώα της οικογένειας έξω από το χωριό. Ο παππούς του μικρού συνηθίζει να λέει πως η οικογένεια ήταν κτηνοτρόφοι από τότε που ο Θεός δημιούργησε την γη! Πήγε και γύρισε καβάλα στον γάιδαρο διασχίζοντας μια περιοχή με καλλιέργειες και ελαιώνες. Ήδη στο σπίτι η Νιχάντ, η μητέρα του, είχε ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την γιορτή. Μια τούρτα και για φαγητό την παραδοσιακή Μακγλούμπα που άρεσε πολύ στον μικρό. Κοτόπουλο με ρύζι, λαχανικά και μπαχαρικά. Το δώρο θα ήταν ένα ζευγάρι καινούρια παπούτσια. Ήταν γύρω στις δέκα και μισή η ώρα, όταν ο Αλί έμαθε πως είχε ξεκινήσει ο συνηθισμένος πετροπόλεμος στην ανατολίτικη είσοδο του χωριού προς την μεριά που οι Ισραηλινοί εγκατέστησαν παράνομα εποίκους. Είχαν εμφανιστεί και πάλι οι στρατιώτες για να αντιμετωπίσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία με δακρυγόνα και σφαίρες. Αμέσως έτρεξε μαζί με τον δεκαεπτάχρονο αδερφό του. Δεν ήταν άλλωστε πρώτη φορά που οι κατοχικές δυνάμεις θα προκαλούσαν με υπέρμετρη επίδειξη δύναμης επιλέγοντας την Παρασκευή, ημέρα προσευχής για τους πιστούς. Με πρόσχημα την προστασία των εποίκων που έκλεψαν την γη των Παλαιστίνιων, επιδίδονται σε ένα διαρκές τρομοκρατικό κυνηγητό των νεαρών Παλαιστίνιων. Κατά τις μιάμιση, παρά το γεγονός πως ο μικρός παρακολουθούσε τον πετροπόλεμο από απόσταση σύμφωνα με τις ορμήνιες του αδερφού του, ξαφνικά διπλώθηκε και σωριάστηκε. Μια σφαίρα από τουφέκι Ruger 10/22, όπως αποδείχτηκε εκ των υστέρων, τον βρήκε στην κοιλιά. Μεταφέρθηκε γρήγορα με ιδιωτικό αυτοκίνητο στην γειτονική Turmus Ayya και αμέσως μετά με ασθενοφόρο σε νοσοκομείο στην Ραμάλα. Μάταια οι γιατροί στο χειρουργείο επί τρεις ώρες προσπαθούσαν να τον σώσουν από την ακατάσχετη εσωτερική αιμορραγία. Ο μικρός ξεψύχησε, συμπληρώνοντας τον μακρύ κατάλογο των μικρών παιδιών που έχουν δολοφονήσει οι εγκληματίες σιωνιστές. “Έφυγε από το σπίτι μας λουλούδι και επέστρεψε μάρτυρας » επαναλάμβανε ανάμεσα στους θρήνους η εβδομηνταπεντάχρονη γιαγιά του.

Παλαιστίνη, Δυτική Όχθη | Αιχμάλωτοι νεκροί

“Ζω τις τελευταίες μου ημέρες και ώρες και θέλω να τις ξοδέψω δίπλα στην μητέρα μου και την αγαπημένη μου οικογένεια. Θέλω να πεθάνω στα χέρια της μητέρας μου. Δεν θέλω να αφήσω την τελευταία μου πνοή με δεμένα τα χέρια και τα πόδια, μπροστά στους δεσμοφύλακες οι οποίοι αγαπούν τον θάνατο και χαίρονται με το πόνο μας....” Αυτήν την κραυγή περιείχε το τελευταίο γράμμα από την φυλακή του Παλαιστίνιου Σάμι Αμπού Ντιάκ με το οποίο ζητούσε μάταια να αποφυλακιστεί ενόψει του βέβαιου θανάτου. Στις 25 Νοεμβρίου 2019, ο τριανταεπτάχρονος, καταδικασμένος τρεις φορές ισόβια για τον θάνατο τριών Ισραηλινών, πέθανε σε ισραηλινό νοσοκομείο. Με καταγωγή από το χωριό Σιλάτ Αλ Νταχίρ, νοτιοδυτικά της Τζενίν, στην Δυτική Όχθη ήταν στην φυλακή από το 2002, όταν τον Αύγουστο του 2015 διαγνώστηκε με καρκίνο του παχέος εντέρου. Υπεβλήθη σε απανωτές χειρουργικές επεμβάσεις αλλά η υγεία του επιδεινώθηκε τον τελευταίο καιρό εξαιτίας της λειψής ιατρικής φροντίδας όπως κατήγγειλε επανειλημμένως η οικογένεια του. Οδηγήθηκε στον θάνατο από οξεία πνευμονική και νεφρική ανεπάρκεια. Ο Σάμι ήταν ο 222ος Παλαιστίνιος κρατούμενος που πεθαίνει σε ισραηλινή φυλακή από το 1967 εκ των οποίων 67 μαζί με τον ίδιο εξαιτίας της ανεπαρκούς ιατρικής φροντίδας. Με τον Σάμι, έγιναν πέντε οι Παλαιστίνιοι δεσμώτες που πέθαναν μέσα στο 2019.

Γάζα | Η επιστροφή του άψυχου καϊκιού

Πρωινό της Δευτέρας 1 Ιουλίου. Οι σκηνές που αιχμαλώτισαν οι φωτογράφοι στο σημείο ελέγχου, στο πέρασμα Κέρεμ Σαλόμ στην νότια Γάζα κοντά στα σύνορα με την Αίγυπτο, δεν ήταν από τις συνηθισμένες. Μια πλατφόρμα που την έσερνε ένας τράκτορας, κουβαλούσε με δυσκολία από τα ελεγχόμενα από τους Ισραηλινούς εδάφη, ένα μεγάλο ξύλινο ψαροκάικο. Σε όλη τη διάρκεια της πολύωρης διαδρομής μέχρι την ακτή, το παράξενο φορτίο περνώντας μέσα από τους δρόμους του αποκλεισμένου θύλακα, έτυχε μαζικής υποδοχής από τους Παλαιστίνιους. Το δέκα επτά μέτρων μήκους σκαρί, βάρους εξήντα τόνων, ήταν το πρώτο και μεγαλύτερο ψαροκάικο που επέστρεψαν οι Ισραηλινοί στους ψαράδες της Γάζας, ύστερα από πρόσφατη δικαστική απόφαση. Εξαιτίας του μεγέθους και της έλλειψης μηχανών, αυτός ήταν ο μοναδικός τρόπος να γυρίσει πίσω. Τα σημαντικά έξοδα μεταφοράς αναγκάστηκε να τα αναλάβει ο ιδιοκτήτης του. Ο Αμπτέλ Μούτι αλ- Χάμπιλ περίμενε με αγωνία την ολοκλήρωση της επιστροφής. Το πολεμικό ναυτικό του Ισραήλ είχε κατασχέσει το σκάφος του τον Σεπτέμβριο του 2016, ανοικτά της Deir al Balah, στην κεντρική Γάζα. Εκείνη την ημέρα, οι Ισραηλινοί άνοιξαν πυρ, προξενώντας καταστροφές στο αλιευτικό, κατηγορώντας τον καπετάνιο πως παραβίασε την ζώνη των έξι ναυτικών μιλίων. Από τότε, εικοσιτέσσερις οικογένειες, οι περισσότερες συγγενικές έμειναν δίχως δουλειά και εισόδημα. Ο Αμπτέλ αλ-Χαμπίλ, που άρχισε να δουλεύει ψαράς από τα δεκαπέντε του δίπλα στον πατέρα του και υπήρξε πρόεδρος του αλιευτικού συνεταιρισμού της Γάζας, ξεκίνησε δικαστικό αγώνα με την συμπαράσταση οργανώσεων αλληλεγγύης, δυο παλαιστινιακών και μιας εβραϊκής. Πριν λίγο καιρό, το ανώτατο δικαστήριο των κατακτητών αναγκάστηκε να υποχωρήσει και διέταξε την επιστροφή εξήντα πέντε κατασχεθέντων αλιευτικών σκαφών. Το πρώτο που επέστρεψε ήταν το καΐκι του αλ –Χαμπίλ. Όπως και τα υπόλοιπα που γύρισαν μέσω θαλάσσης έτσι και αυτό, επιστράφηκαν δίχως τις μηχανές και τα δίχτυα τους! Ο αλ Χαμπίλ δήλωσε σε δημοσιογράφους που τον συνάντησαν στην ακτή δίπλα στο πληγωμένο καΐκι του πως είναι σαν να παίρνεις ένα πτώμα δίχως καρδιά!