9 Δεκ 2023

Κατεχόμενη Παλαιστίνη | Το τέλος του Αννίβα και οι ανθρωποθυσίες στον βωμό της κατοχής


Οι Ρωμαίοι τον κυνήγησαν μέχρι τέλους για να τον  εκδικηθούν, επειδή   σήκωσε το ανάστημα του ενάντια τους και τους ανάγκασε  σε ταπεινωτικές ήττες. Κοντά στα στενά του Βοσπόρου σε μια μικρή πόλη που είχε καταφύγει, το 183 π.χ  ο Αννίβας γέρος πια, για να μη πέσει στα χέρια τους αυτοκτόνησε, πίνοντας  δηλητήριο. Από  το τέλος του Αννίβα,  λέγεται πως εμπνεύστηκαν  Ισραηλινοί επιτελείς  την στρατιωτική  οδηγία  με την ονομασία  Χάνιμπαλ  που έθεσαν σε εφαρμογή το  1986  για να προσδώσουν κάτι ηρωικό σε μια εγκληματική απόφαση. Είχαν   προηγηθεί οι  δυο   ταπεινωτικές   συμφωνίες, με τις  οποίες   οι σιωνιστές αναγκάστηκαν να ανταλλάξουν χιλιάδες  Παλαιστίνιους και Λιβανέζους αιχμαλώτους με μερικές δεκάδες  Ισραηλινούς στρατιώτες που είχαν αιχμαλωτιστεί κατά τη διάρκεια της εισβολής  στο Λίβανο το 1982.  Η δεύτερη μάλιστα  ονομάστηκε Συμφωνία Τζιμπρίλ, από το  όνομά του ηγέτη του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, ο οποίος είχε κάνει τις διαπραγματεύσεις με τις  οποίες  η παλαιστινιακή αντίσταση πήρε πίσω 1150 αιχμαλώτους παραδίδοντας  δυο  εισβολείς.  Σε εκείνη την ανταλλαγή μεταξύ άλλων   είχε  απελευθερωθεί  και ο συνιδρυτής  της Χαμάς, σεΐχης ΄Αχμεντ Γιασίν.   H οδηγία  η οποία  ποτέ δεν παρουσιάστηκε  δημόσια, επιβεβαιώθηκε  από  πολλές πλευρές   περιλάμβανε  τις ενέργειες που έπρεπε  να κάνουν τα στρατιωτικά τμήματα  σε περίπτωση απειλής αιχμαλωσίας  ενός η περισσότερων στρατιωτών της Τσαχάλ. Για 17 χρόνια  η οδηγία ήταν μυστική και μόνο όταν ο  έφεδρος  στρατιωτικός γιατρός  Αβνέρ Σίφταν την αποκάλυψε με επιστολή του στην «Χααρέτζ»   η ηγεσία του στρατού αναγκάστηκε να την παραδεχθεί.   Σύμφωνα με το  δημοσίευμα της  ισραηλινής εφημερίδας  η διαταγή υπογράμμιζε  μεταξύ άλλων  πως  «… Κατά τη διάρκεια μιας απαγωγής, η κύρια αποστολή είναι να σώσουμε τους στρατιώτες μας από τους απαγωγείς ακόμη και με το  τίμημα να τους  βλάψουμε ή να τους τραυματίσουμε   Τα πυρά  πρέπει να χρησιμοποιούνται για να εξουδετερώσουν τους απαγωγείς  ή να τους σταματήσουν. Εάν το όχημα ή οι απαγωγείς δεν σταματήσουν, θα πρέπει τα πυρά   να σκοπεύουν  για να χτυπήσουν τους  απαγωγείς, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει κίνδυνο να  χτυπήσουν τους στρατιώτες μας. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να  γίνουν τα πάντα για να σταματήσει το όχημα και να μην του επιτραπεί να διαφύγει». Το σιωνιστικό  καθεστώς ισχυρίστηκε ύστερα από  πολλές αντιδράσεις ακόμη και δηλώσεις  άρνησης  εκτέλεσης της, πως η οδηγία έχει αλλάξει και από το 2016 έχει πάψει να ισχύει. Τελευταία αφορμή για την υιοθέτηση  της οδηγίας ήταν η απαγωγή το 1986  δύο στρατιωτών από την λιβανέζικη Χεζμπολά και ο κίνδυνος που είδε  η ισραηλινή  ηγεσία να πολλαπλασιαστούν τα περιστατικά ομηρίας και   να αναγκαστεί να εμπλακεί σε μια αδιάκοπη διαδικασία διαπραγματεύσεων με τις Παλαιστινιακές οργανώσεις. Η στρατιωτική  ηγεσία  αλλά και ένα σημαντικό τμήμα των  πολιτικών  από την εποχή της αεροπειρατείας  στο αεροδρόμιο του Έντεμπε  είχαν καταλήξει πως είναι καλύτερη η επίδειξη πυγμής ακόμη και με απώλειες παρά οι συμφωνίες ανταλλαγής. Και ακριβώς με αυτή την απάνθρωπη επιλογή  επιδίωξαν  να  αντιμετωπίσουν χωρίς τύψεις και αναστολές  κάθε ενδεχόμενο ομηρίας ή αιχμαλωσίας. Άλλωστε ο Νετανιάχου έχει μια  ιδιαίτερη   σχέση με εκείνη την επιχείρηση, η κατάληξη της οποίας θεωρείτε πως δικαίωσε τους αδιάλλακτους στην ισραηλινή ηγεσία. Ο συνταγματάρχης   Γιόναταν   Νετανιάχου, επικεφαλής της επιχείρησης  Έντεμπε το 1976 και μοναδικός νεκρός από την πλευρά των Ισραηλινών ήταν ο μεγάλος αδελφός του σημερινού πρωθυπουργού.

Οι περιπτώσεις δύο στρατιωτών που είχαν βέβαια διαφορετική τύχη επανέφεραν την αντιπαράθεση γύρω από την οδηγία Χάνιμπαλ, πριν μερικά χρόνια στο εσωτερικό του Ισραήλ, ενισχύοντας με διαφορετικό τρόπο τόσο τους υποστηρικτές όσο και τους επικριτές της. Στην πρώτη, ο 19χρονος Γκιλάντ Σαλίτ απελευθερώθηκε το 2011 ύστερα από 5 χρόνια αιχμαλωσίας στην Γάζα με αντάλλαγμα 1027 Παλαιστίνιους κρατούμενους. Μεταξύ αυτών και ο Γιαχία Σινουάρ, ο θεωρούμενος σήμερα επικεφαλής της Χαμάς στην Γάζα. Η σιωνιστική ηγεσία είχε αρνηθεί σταθερά επί χρόνια να διαπραγματευθεί για την επιστροφή του Σαλίτ και το έκανε απρόθυμα μόνο μετά τις αφόρητες πιέσεις από ένα μαζικό κίνημα μέσα στο Ισραήλ. Τότε μια αρθρογράφος της εφημερίδας «Χααρέτζ», παραδέχονταν πως δίχως τις πιέσεις των γονιών του και τις διαδηλώσεις του λαού, ο Σαλίτ θα βρισκόταν ακόμη σε ένα υπόγειο στη Γάζα. Εκείνες τις ημέρες οι σκληροί του κατοχικού καθεστώτος διαφώνησαν και πάλι και υποσχέθηκαν πως δεν θα επιτρέψουν να ξανασυμβεί. Και πράγματι έκτοτε δεν ξανασυνέβη. Σε μια περίπτωση μάλιστα στην οποία θεωρήθηκε πιθανή μια ανάλογη εξέλιξη οι ενέργειες που υπαγόρευε η οδηγία κατάφεραν να την αποτρέψουν. Ήταν Παρασκευή 1 Αυγούστου 2014 όταν εν μέσω της αιματηρής ισραηλινής εισβολής στην λωρίδα που ξεκίνησε τον Ιούλιο και βάστηξε επτά εβδομάδες, κοντά στην Ράφα στην νότια Γάζα, ο ανθυπολοχαγός Χαντάρ Γκόλντιν και μια ομάδα στρατιωτών έπεσαν σε ενέδρα της αντίστασης, την ώρα που εξερευνούσαν ένα τούνελ. Ύστερα από σύντομη μάχη ο Γκόλντιν θεωρήθηκε απαχθείς και αμέσως ξεκίνησε μια τεράστια επιχείρηση για τον εντοπισμό του. Ο ισραηλινός στρατός στην κυριολεξία ισοπέδωσε την περιοχή με αδιάκριτους βομβαρδισμούς σκοτώνοντας τουλάχιστον 135 αμάχους Παλαιστίνιους γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση μέχρι και της Διεθνούς Αμνηστίας. Μάλιστα στην έκθεση της ένα χρόνο αργότερα η οργάνωση έκανε σαφή αναφορά στην οδηγία Χάνιμπαλ, κατηγορώντας το Ισραήλ για εγκλήματα πολέμου. Συγκεκριμένα έγραφε πως η εφαρμογή της οδηγίας οδήγησε στο να εξαπολυθούν παράνομες επιθέσεις εναντίον αμάχων και να εκτυλιχτούν σκηνές πανικού και χάους κάτω από καταιγισμό πυρών από αεροσκάφη F-16, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ελικόπτερα και από το πυροβολικό, με φόνους αμάχων στον δρόμο ή πάνω σε οχήματα που απομάκρυναν τους τραυματίες.Εν τέλει μια ειδική επιτροπή που σχημάτισε ο στρατός ανακοίνωσε στις 3 Αυγούστου πως ο Γκόλντιν σκοτώθηκε στην μάχη. Ο κίνδυνος να επαναληφθεί η περιπέτεια του Γκιλάντ Σαλίτ είχε αποσοβηθεί!

«…Γιατί, για την αγάπη του Θεού, να μην αποδεχθούμε την απαγωγή ενός στρατιώτη; Δεν είναι καλύτερα ένας ζωντανός αιχμάλωτος στρατιώτης από ένα νεκρό ; Εάν για την ελευθερία αυτού του στρατιώτη είναι απαραίτητη η απελευθέρωση μεγάλου αριθμού Παλαιστινίων κρατουμένων, ποιο είναι το πρόβλημα; Είναι ένα βαθιά ηθικό ερώτημα το οποίο πηγαίνει στις ρίζες της εβραϊκής ηθικής. Ο Ντέιβιντ Μπεν Γκουριόν έγραψε κάποτε: «Ας ξέρει κάθε Εβραία μητέρα στο Ισραήλ ότι παραδίδει τον γιο της σε υπεύθυνους αξιωματικούς» Χάρη στην οδηγία Χάνιμπαλ, ορισμένες Εβραίες μητέρες στο Ισραήλ έχουν τώρα σοβαρές αμφιβολίες γι αυτό. Όσο για τον ίδιο τον Αννίβα αναρωτιέμαι ποια θα ήταν η γνώμη του!». Τα παραπάνω έγραφε μεταξύ άλλων ο Ούρι Αβνέρι, βραβευμένος δημοσιογράφος, συγγραφέας και βουλευτής για πολλές θητείες της Κνεσέτ, ο οποίος μέχρι τον θάνατο του αγωνίστηκε ενάντια στον σιωνισμό και για την συναδέλφωση Εβραίων και Παλαιστινίων. Προσπαθώντας να ερμηνεύσει αυτήν την στάση της στρατιωτικής και πολιτικής σιωνιστικής ηγεσίας σε ένα άλλο άρθρο του το 2003 και πάλι με θέμα την οδηγία εξηγούσε : «Δεκαετίες δράσης για την υποστήριξη της κατοχής άλλαξαν τον ισραηλινό στρατό. Αυτός είναι ένας άλλος στρατός, ένας στρατός που παράγει στρατιώτες ρομπότ και του οποίου οι αξιωματικοί δεν διαφέρουν από τους στρατηγούς του Ρώσου Τσάρου ή του Βασιλιά της Πρωσίας. Κανείς από αυτούς δεν θα τολμούσε να υμνήσει τους πεσόντες στρατιώτες του εχθρού, όπως έκανε ο αρχηγός του Επιτελείου Γιτζάκ Ράμπιν μετά τον πόλεμο του Ιουνίου του 1967. Η περιφρόνηση για τις ζωές των Παλαιστινίων οδήγησε σταδιακά σε περιφρόνηση για τις ζωές των Ισραηλινών»

Η συζήτηση γύρω από την ισχύ και την εφαρμογή της περιβόητης οδηγίας ήρθε και πάλι στο προσκήνιο μετά την επίθεση-επιστροφή των μαχητών της Παλαιστινιακής αντίστασης στα κατεχόμενα, στις 7 Οκτωβρίου. Αυτή τη φορά το σιωνιστικό καθεστώς δεν βρέθηκε μπροστά σε μια υποψία ομηρίας ή μια μεμονωμένη περίπτωση αλλά σε μια μεγάλη ομάδα αιχμαλώτων στρατιωτών και αμάχων ομήρων Όσα τραγικά έγιναν μέχρι σήμερα ή μέλλουν να συμβούν το επόμενο διάστημα, από την ώρα που ξεκίνησαν τα ισραηλινά αντίποινα και η χερσαία εισβολή θύμισαν σε πολλούς την σκληρή οδηγία. Δεν έγινε η συσχέτιση μόνο από αντιπάλους της πολιτικής του Ισραήλ αλλά και από στελέχη της κυβέρνησης Νετανιάχου. Για να κάνει πιο σαφή την διαφωνία του στην ολιγοήμερη εκεχειρία και τις ανταλλαγές ομήρων με Παλαιστίνιους κρατούμενους ο ακροδεξιός υπουργός Ασφαλείας του Ισραήλ, Ιταμάρ Μπεν-Γκβιρ, θύμισε επικριτικά την περίπτωση του Γκιλάντ Σαλίτ που έδωσε την ευκαιρία για την απελευθέρωση του Γιαχία Σινουάρ. Η κυβέρνηση Νετανιάχου με πολύ δυσκολία, ύστερα από εξωτερική πίεση και τον μαζικό ξεσηκωμό των οικογενειών και μεγάλης μερίδας της ισραηλινής κοινωνίας αποδέχθηκε την διαπραγμάτευση εμφανώς ανυπόμονη να ξεκινήσει ξανά το συντομότερο τις πολεμικές επιχειρήσεις. Παρά τις διαβεβαιώσεις πως ενδιαφέρεται για την τύχη των ομήρων οι στρατιωτικές επιλογές που έχει κάνει από την πρώτη στιγμή δείχνουν το αντίθετο. Όταν δεν αγνοεί τις εκκλήσεις των οικογενειών των ομήρων και των αιχμαλώτων επιτίθεται ιδιαίτερα ενάντια σε αυτές που από την πρώτη ημέρα σχεδόν μαζί με το κίνημα ειρήνης δεν έχουν πάψει να διαμαρτύρονται, έχοντας κατασκηνώσει έξω από το αρχηγείο του ισραηλινού στρατού. Η οδηγία Χάνιμπαλ θα έρθει μοιραία στο προσκήνιο με δραματικό τρόπο αν οι Ισραηλινοί ξεκινήσουν, όπως απειλούν, επιθέσεις στα τούνελ της νότιας Γάζας. Τότε θα φανεί καθαρά ακόμη και σε αυτούς τους Ισραηλινούς που διατηρούν αμφιβολίες πως η κυβέρνηση Νετανιάχου δεν δίνει δεκάρα για τις ζωές των ομήρων μπροστά στην επιδίωξη μιας αμφίβολης νίκης και αδιέξοδης εκδίκησης.

Στα προηγούμενα ήρθε να προστεθεί και μια άλλη διάσταση για τα όσα πραγματικά συνέβησαν το πρωινό της 7ης Οκτωβρίου και πολλοί υποψιάστηκαν βλέποντας τις καταστροφές στα κιμπούτς και τα καμένα αυτοκίνητα στο μουσικό φεστιβάλ Supernova, στη δυτική Νεγκέβ. Σύμφωνα με δημοσιεύματα και πάλι της ισραηλινής «Χααρέτζ» τα οποία επικαλούνται συμπεράσματα ερευνών της αστυνομίας, ένα τουλάχιστον στρατιωτικό ελικόπτερο άνοιξε πυρ αδιάκριτα πάνω από τους χώρους του φεστιβάλ ενώ άλλοι αναλυτές βλέποντας την ατελείωτη σειρά των καμένων αυτοκινήτων ισχυρίζονται πως τέτοιες καταστροφές προξενούνται μόνο από εξελιγμένους πυραύλους αέρος -εδάφους. Όσο για τις περιπτώσεις των κατεστραμμένων κτιρίων στα κιμπούτς, δημοσιογράφος της εφημερίδας αναφέρει μαρτυρίες, στις οποίες υπάρχουν περιγραφές για μαζικές και τυφλές αεροπορικές επιθέσεις στα σπίτια που είχαν οχυρωθεί οι Παλαιστίνιοι μαχητές. Ανεξάρτητα από την κατάληξη της ισραηλινής εισβολής στην Γάζα και πόσα εγκλήματα πολέμου μέλλουν να γίνουν ακόμη σε βάρος των Παλαιστίνιων είναι βέβαιο πως δεν θα αργήσει ο καιρός που θα αποκαλυφθούν τέρατα και σημεία που διέπραξε η ισραηλινή ηγεσία και σε βάρος του ίδιου του λαού της.

Πηγές και προτάσεις

ΔΙΑΒΑΣΤΕ τα δυο  άρθρα  του Ούρι Αβνέρι, για την οδηγία, www.outlookindia.com/website/story/the-hannibal-procedure/291942  και http://www.miftah.org/PrinterF.cfm?DocId=2091. Διαβάστε επίσης την συζήτηση του  Max Blumenthal με τον Αμερικάνο δημοσιογράφο Chris Hedges για το  τι πραγματικά συνέβη στο φεστιβάλ Σουπερνόβα   scheerpost.com/2023/11/17/what-really-happened-in-israel-on-oct-7-w-max-blumenthal

ΔΕΙΤΕ το ντοκιμαντέρ  του Μπένι Μπρούνερ, The Hannibal Directive,  παραγωγής του Αλ Τζαζίρα,   www.youtube.com/watch?v=FcShjcjC2no&t=2379s

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου