Ινδία | Η δοκιμασία του Σαιμπάμπα και η επιστροφή του Ράμα

Στους 24.000 στίχους του έπους Ραμαγιάνα, ένα λογοτεχνικό κείμενο που αποτελεί μαζί με την Μαχαμπαράτα από τις βασικές πηγές της μυθολογίας του ινδουισμού, περιέχεται η ιστορία του βασιλιά Ράμα. Μια από τις ενσαρκώσεις του Βισνού, ο οποίος ύστερα από την εξορία και την περιπλάνηση στα δάση της ινδικής υποηπείρου, νικά τον Ραβάνα, τον δαίμονα με τα δέκα κεφάλια και επιστρέφει στην Αγιόντυα, την έδρα του βασιλείου του. Εκεί συναντά την Σίτα με την οποία είχε παντρευτεί και την υποχρεώνει να μπει στην φωτιά για να αποδείξει την αγνότητας της. Η agni pariksha, είναι η άδικη δοκιμασία που ξεπερνά η Σίτα και την οποία επικαλέστηκε ο ανάπηρος καθηγητής και αγωνιστής Γκογκαρακόντα Νάγκα Σαιμπάμπα, στις πρώτες δηλώσεις του όταν βγήκε από την σκληρή φυλακή της Ναγκμπούρ στην πολιτεία της Μαχαράστρα στις 7 Μαρτίου, συμπληρώνοντας σχεδόν μια δεκαετία εγκλεισμού και ανελέητης δίωξης. Χρειάστηκε να αθωωθεί δύο φορές από το ανώτατο δικαστήριο της πολιτείας για να ξεφύγει από τα ισόβια δεσμά που του επέβαλλε ένα τοπικό δικαστήριο και την εκδικητική μανία του ινδικού καθεστώτος που τον ήθελε ακόμη και μετά την δεύτερη αθώωση στην φυλακή.

Ααρών Μπουσνέλ | Αυτοθυσία- κραυγή για τη μεγαλύτερη γενοκτονία του αιώνα

Ήταν σούρουπο  στις   2 Νοεμβρίου  του 1965, όταν ο Νόρμαν Μόρισον  στάθηκε  στα σκαλιά  του Αμερικάνικου Πενταγώνου, σχεδόν κάτω από το παράθυρο  του  γραφείου  του Υπουργού Άμυνας Ρόμπερτ ΜακΝαμάρα, βρέχθηκε  με βενζίνη και τυλίχθηκε στις φλόγες. Πατέρας τριών  παιδιών, πιστός Κουάκερος από την Πενσυλβάνια  και φανατικός ειρηνιστής  ο Μόρισον σε ηλικία 31 χρόνων  ταξίδεψε  από την Βαλτιμόρη  στην Ουάσιγκτον εξοργισμένος με  την απόφαση του Αμερικάνου προέδρου Τζόνσον να κλιμακώσει τον πόλεμο στο  Βιετνάμ  χρησιμοποιώντας βόμβες ναπάλμ. Μαζί με το  αποχαιρετιστήριο  γράμμα στη γυναίκα  του  στο οποίο  εξηγούσε το κίνητρο της πράξης του είχε συμπεριλάβει ένα απόκομμα εφημερίδας που έγραφε για  ένα βιετναμέζικο χωριό που είχε αποδεκατιστεί από τα αμερικανικά βομβαρδιστικά. Η είδηση συγκλόνισε όλη την χώρα και  μεταδόθηκε σε όλο τον κόσμο. Στο Βιετνάμ έγινε  λαϊκός ήρωας, το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο  του Νοτίου Βιετνάμ  έστειλε συλλυπητήρια  επιστολή    εκ μέρους  όλων των Βιετναμέζων  και ο    ποιητής   Το Χου  έγραψε ένα ποίημα με τίτλο «Εμιλυ, παιδί μου» βάζοντας τον Μόρισον να απευθύνεται   στην ενός  έτους   κόρη του, την οποία κρατούσε στην   αγκαλιά   λίγο πριν αυτοπυρποληθεί.  Αργότερα το  Βόρειο Βιετνάμ, στο οποίο ο Αμερικάνος ειρηνιστής  άρχισε να αποκαλείται  Mo Ri Xon,  κυκλοφόρησε γραμματόσημο  προς τιμή του και ένας δρόμος στο Ανόι πήρε το όνομα του. Ο  ίδιος  ο  Χο Τσι Μινχ προσκάλεσε την γυναίκα του  Αν  Μόρισον  να επισκεφτεί την Βιετνάμ, πράγμα που έγινε πολύ αργότερα το 1999, όταν ο θείος Χο δεν υπήρχε και το επαναστατικό κύμα είχε υποχωρήσει. Παρ΄ όλα  αυτά οι Βιετναμέζοι της  επιφύλαξαν συγκινητική  υποδοχή δείχνοντας   πως η μνήμη και η θυσία του  Μόρισον  δεν έχουν ξεχαστεί.