“Τ’ ότι όμως, στον κύκλο που χάραξαν ο πλούτος, η χαρά κι η πολυτέλεια, τ’ ότι δίπλα στη βασιλική μεγαλοπρέπεια του Σαιν Τζέιμς, στις προσβάσεις του παλατιού του Μπεϊσουότερ που αστράφτει, κι όπου συναντιόνται η παλιά αριστοκρατική συνοικία και η καινούργια, σ’ ένα τμήμα της πόλης όπου το εκλεπτυσμένο γούστο της νεώτερης αρχιτεκτονικής φυλάχτηκε στοχαστικά απ’ του να οικοδομήσει την παραμικρή καλύβα για τη φτώχεια, σε μια συνοικία που φαίνεται να είναι αποκλειστικά αφιερωμένη στις απολαύσεις του πλούτου, ωστόσο εκεί ακριβώς ήρθαν να εγκατασταθούν η αθλιότητα και η πείνα, η αρρώστια και η διαστροφή μ’ όλη τους την ακολουθία από φρικαλεότητες, που κατατρώγουν το ένα σώμα ύστερα απ’ τ’ άλλο, τη μια ψυχή ύστερα απ’ την άλλη!” Το προηγούμενο απόσπασμα είναι από άρθρο των αγγλικών «Τάιμς» στις 12 Οκτωβρίου του 1843. Το παραθέτει ο Φρίντριχ Ένγκελς στο μνημειώδες έργο του για την κατάσταση της εργατικής τάξης στη βικτωριανή Αγγλία. Βρίσκεται στο κεφάλαιο με τίτλο
Οι Μεγάλες Πόλεις στο οποίο περιγράφει τις συνθήκες κατοικίας των εργατών στο Λονδίνο και στα άλλα βιομηχανικά κέντρα. Ο άγνωστος συντάκτης, αν και με διαφορετική πρόθεση, μέσα σε λιγοστές γραμμές σκιαγραφεί δύο διαφορετικούς κόσμους στον ίδιο σχεδόν χώρο.
