Πανεπιστήμια, ΗΠΑ | Σιωνιστικός νέο –μακαρθισμός, αντί-εκπαιδευτικός πόλεμος

Στις 26 Μαρτίου ο πρόεδρος της Σχολής Σχεδιασμού του Ρόουντ Άιλαντ ζήτησε να απομακρυνθεί μια εικαστική έκθεση που είχε ξεκινήσει στο Κάρ Χάουζ, ένα παλιό κτίριο, που ανήκει στην σχολή και λειτουργεί ως καφέ για τους φοιτητές. Είχε προηγηθεί δημόσια καταγγελία για το δήθεν αντισημιτικό περιεχόμενο της από μια φίλο-ισραηλινή διαδικτυακή πλατφόρμα. Η μόνη παραχώρηση που δέχτηκε, να μεταφερθεί η έκθεση στο κτίριο Πρόβιντενς Ουάσιγκτον αλλά να μην είναι προσβάσιμη στο κοινό, παρά μόνο στους φοιτητές της σχολής. Η έκθεση με τίτλο «To Every Orange Tree» περιλαμβάνει έργα 20 καλλιτεχνών, κυρίως με διεθνιστικό αντί-ιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, ορισμένα για το συνεχιζόμενο δράμα της Παλαιστίνης. Το γεγονός, σε σύγκριση με άλλα που συμβαίνουν αυτόν τον καιρό στο εσωτερικό της «ισχυρότερης δημοκρατίας» στον κόσμο είναι σίγουρα μόνο μια λεπτομέρεια. Αλλά ενδεικτικό του κλίματος που έχει δημιουργηθεί από την εκδικητική αντεπίθεση του σιωνιστικού λόμπι σε συνεργασία με την νέα κυβέρνηση Τραμπ, σε βάρος του αμερικάνικου κινήματος αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης, ιδιαίτερα αυτού που αναπτύχθηκε τον προηγούμενο χρόνο στα πανεπιστήμια.

USAID, ΗΠΑ | «Ανθρωπισμός» και «ανάπτυξη» στην υπηρεσία της αμερικάνικης ηγεμονίας

Η Σαμάνθα Πάουερ ήθελε οι ΗΠΑ να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα που – όπως έλεγε - έρχονταν από την Κόλαση! Να σταματήσουν τις ανθρωποσφαγές και τις γενοκτονίες στον πλανήτη! Έφτασε μάλιστα να γράψει το 2002, παραμονές της αμερικάνικης επέμβασης στο Ιράκ, το βιβλίο με τίτλο «A Problem from Hell: America and the Age of Genocide» για το οποίο πήρε μάλιστα το βραβείο Πούλιτζερ! Η Πάουερ είχε μια σχετικά απλή προσέγγιση. Θεωρούσε πως οι Αμερικανοί είχαν καθήκον ως παγκόσμιος ηγεμόνας να υπερασπίζουν την δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα σε όλο τον πλανήτη, να σταματάνε εμφύλιους και να αποτρέπουν μαζικά εγκλήματα και ανθρωποσφαγές! Γι αυτό θα έπρεπε να χρησιμοποιούν την ισχυρή στρατιωτική δύναμη τους και να επεμβαίνουν με ή χωρίς την συνεργασία της υπόλοιπης Δύσης. Η Πάουερ υπήρξε για 30 χρόνια και πλέον μια επίμονη υπερασπίστρια των «ανθρωπιστικών» επεμβάσεων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Από τα 1993-1995 όταν ως δημοσιογράφος με βάση τα Βαλκάνια έγραφε πύρινα άρθρα με τα οποία ζητούσε την στρατιωτική επέμβαση των ΗΠΑ στον γιουγκοσλάβικο εμφύλιο ως τον διορισμό της από τον Μπάιντεν ως επικεφαλής της Υπηρεσίας των Ηνωμένων Πολιτειών για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), διέγραψε μια εντυπωσιακή καριέρα. Από τον στενό προεκλογικό κύκλο του προέδρου Ομπάμα, στέλεχος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και πρέσβειρα των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη. Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφαση για την αμερικάνικη επέμβαση στην Λιβύη, απογοητεύτηκε από τους δισταγμούς του Ομπάμα να επέμβει στην Συρία και σε κάθε ευκαιρία υποστήριξε πως έπρεπε η Ουάσινγκτον να χρησιμοποιήσει το σκληρό χέρι της σε διάφορες διεθνείς κρίσεις. Βέβαια η Πάουερ, όπως και όλοι αυτοί οι «ιδεαλιστές ανθρωπιστές» διατηρεί μια επιλεκτική ευαισθησία που κατά διαβολική σύμπτωση συμβαδίζει με τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Υεμένης συντάχθηκε με τους Σαουδάραβες οι οποίοι για καιρό βομβάρδιζαν την χώρα οδηγώντας στην λιμοκτονία και τον θάνατο χιλιάδες αμάχους, κυρίως παιδιά ενώ για την συνεχιζόμενη γενοκτονία από το Ισραήλ στην Γάζα αρκέστηκε όλο αυτόν τον καιρό σε γενικόλογες καταδίκες δείχνοντας πάντα ως υπεύθυνη την Χαμάς!

Νταριέν, σύνορα Κολομβίας - Παναμά | Δεν υπάρχει (καπιταλιστικός) … παράδεισος για τους απεγνωσμένους!

Η απόλυτη αντίθεση. Από την μια ένας φυσικός παράδεισος! Από την άλλη, κόλαση για τους ανθρώπους που είναι υποχρεωμένοι να τον διασχίσουν! Το Νταριέν με έκταση περίπου 17 χιλιάδων τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι μια στενή λωρίδα κατάφυτης γης που ενώνει τον βόρειο με τον νότιο αμερικάνικο κώνο στα σύνορα του Παναμά με την Κολομβία. Η μοναδική χερσαία γέφυρα μήκους 160 χιλιομέτρων με όρια τις δυο ακτές, στη Καραϊβική και τον Ειρηνικό η οποία συνδέει τα δύο τμήματα της Ηπείρου Περιλαμβάνει ένα πυκνό τροπικό δάσος, μεγάλους βάλτους με μαγκρόβια φυτά, ορμητικά ποτάμια, λίμνες και απόκρημνες βουνοπλαγιές. Δίχως οδικό δίκτυο, αραιοκατοικημένο από κοινότητες ιθαγενών, το Νταριέν είναι το τμήμα που λείπει από την μεγάλη διαδρομή του παναμερικανικού αυτοκινητοδρόμου από τον βορρά προς το νότο. Γι αυτό και αποκαλείται Νταριέν Γκαπ (το χάσμα του Νταριέν). Για τα εκατοντάδες είδη σπάνιων ζωών, πουλιών και φυτών το Νταριέν είναι ένα φιλόξενο καταφύγιο στο μεγαλύτερο τμήμα του μακριά από τις απειλές της ανθρώπινης παρουσίας. Για τους μετανάστες από τον νότο οι οποίοι χρόνια τώρα επιχειρούν να το διασχίσουν με προορισμό τις ΗΠΑ είναι ο δρόμος του θανάτου! Κάθε χρόνο, οι αρχές του Παναμά απομακρύνουν δεκάδες πτώματα, όσα δεν προλαβαίνει να καταπιεί η φύση. 

Κονγκό, Γκόμα | Σπάνια μέταλλα και αίμα για τις πολυεθνικές

«Πόσες φορές θα πεθάνουμε;» φώναζε ένας οργισμένος διαδηλωτής στους δημοσιογράφους που κατέγραφαν τις επιθέσεις διαδηλωτών σε δυτικές πρεσβείες στην Κινσάσα την Τρίτη 28 Ιανουαρίου. Τα κτίρια των διπλωματικών αποστολών των ΗΠΑ, της Γαλλίας, του Βελγίου, της Ρουάντα, της Ουγκάντα και της Κένυας αλλά και υπηρεσίες του ΟΗΕ δέχτηκαν εμπρηστικές επιθέσεις και ορισμένα λεηλατήθηκαν από ομάδες νεαρών Κονγκολέζων, οι οποίοι διαμαρτύρονταν για την κατάληψη από τους αντάρτες του κινήματος Μ23 της πόλης Γκόμα στην ανατολική πλευρά της χώρας και για τον νέο κύκλο αίματος που άνοιξε στο πολύπαθο Κονγκό. Οι διαδηλωτές, όπως και το σύνολο των ξένων αναλυτών είναι βέβαιοι πως πίσω από τις τελευταίες στρατιωτικές επιτυχίες των ανταρτών βρίσκεται η Ρουάντα η οποία στηρίζεται ποικιλοτρόπως από τις δυτικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα τις ΗΠΑ, την Βρετανία, τον Καναδά και τελευταία την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Γαλλία. Το καθεστώς του «ισόβιου» προέδρου Πολ Καγκάμε στο Κιγκάλι που αναδείχθηκε μετά τον αιματηρό εμφύλιο και τις απίστευτες σφαγές ανάμεσα στους Χούτου και τους Τούτσι το 1994 αποτελεί ένα από τους πιστότερους συμμάχους των Αγγλοαμερικάνων στην περιοχή. Πάνω από το 40% του κρατικού προϋπολογισμού της Ρουάντα καλύπτεται από τη δυτική βοήθεια, ο στρατός της έχει οπλιστεί και εκπαιδευτεί από το ΝΑΤΟ και η χώρα εντάχθηκε επίσημα στη Βρετανική Κοινοπολιτεία το 2009, παρόλο που δεν υπήρξε ποτέ βρετανική αποικία. Ο στρατός της Ρουάντα εξουσιοδοτήθηκε από τους Δυτικούς να παρέμβει στην γειτονική Μοζαμβίκη και στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία με αντάλλαγμα πακέτα βοήθειας και δικαιώματα σε εξορύξεις. Τον Φεβρουαρίου του 2024 η Ευρωπαϊκή Ένωση υπέγραψε συμφωνία με την Ρουάντα για την διασφάλιση του εφοδιασμού της με κρίσιμες πρώτες ύλες όπως αναφέρεται στο κείμενο. Είναι κοινό μυστικό πως ένα μεγάλο τμήμα της παραγωγής από τα ορυχεία ιδιαίτερα του ανατολικού Κογκό, στο Βόρειο και Νότιο Κίβου διοχετεύεται παράνομα στις δυτικές αγορές διαμέσου της Ρουάντα. Ως αποτέλεσμα αυτής της στήριξης το καθεστώς αυτής της μικροσκοπικής χώρας απέκτησε ισχυρές φιλοδοξίες και προσδοκίες για έναν αναβαθμισμένο περιφερειακό ρόλο. Η συμμαχία με τις ένοπλες αντιπολιτευόμενες ομάδες στο Κονγκό που προετοιμάστηκε συστηματικά τον τελευταίο καιρό με συναντήσεις στην Κένυα και αλλού, έχει διακηρυγμένο στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης του πρόεδρου Φέλιξ Τσισεκέντι. Είναι μια από αυτές τις φιλόδοξες και ίσως παρακινδυνευμένες κινήσεις της Ρουάντα που απειλούν να υποκινήσουν έναν περιφερειακό πόλεμο με καταστροφικές συνέπειες. Αρκετοί επισημαίνουν πως μια γενίκευση της σύγκρουσης μπορεί να υπονομεύσει και άλλο την δυτική επιρροή στο Κονγκό προς όφελος της Κίνας και οι αντιδράσεις στους δρόμους της Κινσάσα δείχνουν πως δεν είναι καθόλου αδικαιολόγητοι αυτοί οι φόβοι.

Παναμάς, απειλές Τραμπ | Yankee animal, deja el canal!*

Ο Κλαούντιο Ολμέδο Μαρκές Καρβαχάλ πέθανε τον Αύγουστο του 2019. Πολλοί συμπατριώτες του τον αποχαιρέτησαν σαν ήρωα. Έζησε από τα 17 χρόνια ανάπηρος, με μια σφαίρα σφηνωμένη δίπλα στην σπονδυλική στήλη. Είχε πυροβοληθεί από μπροστά στο στομάχι, αλλά οι γιατροί δεν διακινδύνεψαν να την βγάλουν από φόβο μήπως προκαλέσουν μεγαλύτερη βλάβη. Ο Κλαούντιο, μαθητής τεχνικής σχολής, ήταν ένας από τους 15 επιζώντες σοβαρά τραυματισμένους της εξέγερσης του 1964 στον Παναμά. Χαράματα της δεύτερης ημέρας των γεγονότων έφυγε κρυφά από το σπίτι και έτρεξε να ενωθεί με τους διαδηλωτές που έδιναν μάχες με τους γκρίνγκος κοντά στην ζώνη του καναλιού ή μπροστά σε κυβερνητικά κτίρια στην πρωτεύουσα. Ψάχνοντας να βρει υλικά για να φτιάξει αυτοσχέδιες βόμβες δέχθηκε τον πυροβολισμό. Χρειάστηκε να νοσηλευτεί για έξι μήνες. Από τότε δεν σταμάτησε να μιλά για την ιστορική σημασία της εξέγερσης της νεολαίας του Παναμά με σκοπό την ανεξαρτησία και την κυριαρχία στην Διώρυγα.

Όρος Κασιούν, Δαμασκός | Ψευδαισθήσεις και απειλές καταστροφής

Όποιος δεν έχει ανέβει στο Κασιούν είναι σαν να μην έχει επισκεφθεί την Δαμασκό! Για όσους έχουν βρεθεί εκεί δεν είναι υπερβολή. Το βουνό που δεσπόζει στην συριακή πρωτεύουσα δεν χαρίζει μοναχά μια πανοραμική θέα ιδιαίτερα της παλιάς πόλης. Βοηθά να καταλάβει κανείς ότι αυτός ο τόπος υπήρξε ιστορικό σταυροδρόμι και χωνευτήρι πολιτισμών και θρησκειών. Με ψηλότερο σημείο στα 1151 μέτρα, σκληρό και στεγνό, ιδιότητες που σχετίζονται με την ετυμολογία του ονόματος του, φιλοξενεί στις πλαγιές και στις σπηλιές του δεκάδες μεγάλα και μικρά ιερά που συνδέονται με βιβλικά πρόσωπα, θρησκευτικές ιστορίες, θρύλους, τάφους αγίων και μαρτύρων. Σύμφωνα με τον Ιμπν Τζουμπαίρ, Άραβα γεωγράφο, ποιητή και περιηγητή από την Ανδαλουσία που έζησε ανάμεσα στον 11ο και τον 12ο αιώνα, σε μια από τις σπηλιές του έχουν προσευχηθεί στη σειρά ο Λωτ, ο Ιώβ, ο Μωυσής και Ιησούς. Για άλλους μουσουλμάνους λόγιους σε αυτό το βουνό γεννήθηκε ο Αβραάμ, εδώ έγινε η συνάντηση του Παύλου με τον Ιησού στον δρόμο του για την Δαμασκό και στην Μαγκχαράτ αλ Νταμ, δηλαδή στην Σπηλιά του Αίματος, ο Κάιν σκότωσε τον Αβελ. Τοπικές αραβικές παραδόσεις που χάνονται στα βάθη του χρόνου θεωρούν πως στο βουνό έζησε ο Ιησούς με την μητέρα του Μαρία, εδώ γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος ο Αδάμ και σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία στις πλαγιές του ο Ερμής σκότωσε τον Γίγαντα Ασκό.