Μαδρίτη, Ισπανία | Οι ζωντανοί δεν ξέχασαν τους αδικοχαμένους της πανδημίας!

Η 62χρονη Μαρία ντε Μαρ Νογκερόλ Αλβαρέζ, είναι οικογενειακή γιατρός, διευθύντρια στο κέντρο υγείας στο Κούσκο, μια λαϊκή γειτονιά της Φουενλαμπράδα, ενός δήμου νότια της Μαδρίτης. Από το 2012, όταν ο τότε υπουργός Υγείας και σημερινός υπουργός Οικονομικών στην περιφέρεια της Μαδρίτης Φερνάντεθ Λασκέτι επιχείρησε την ιδιωτικοποίηση τεσσάρων νοσοκομείων και είκοσι επτά κέντρων υγείας, η Μαρ Νογκερόλ πρωταγωνίστησε στις αντιδράσεις. Το μαζικό κίνημα εκείνων των ημερών ξεκίνησε την 1η Νοεμβρίου του 2012, όταν οι εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Πρινσέσα έκλεισαν την κεντρική λεωφόρο έξω από το κτίριο και πραγματοποίησαν πορεία διαμαρτυρόμενοι για την επικείμενη ιδιωτικοποίηση. Η κινητοποίηση, η οποία μέσα σε δεκατέσσερις μήνες εξελίχθηκε με 22 απεργίες, πολυάριθμες διαδηλώσεις, συμβολικές καταλήψεις και δικαστικές προσφυγές, ονομάστηκε “Λευκή Παλίρροια”.

Κάρλτον, Μελβούρνη | Οι ανεπιθύμητοι συγκάτοικοι... ενός διάσημου πρωταθλητή

Το ξενοδοχείο Παρκ, στην οδό Σουάνστον, στο ιστορικό επιχειρηματικό κέντρο στο Κάρλτον της Μελβούρνης, δίπλα στην πανεπιστημιούπολη διαφημίζεται στο διαδίκτυο σαν μια ιδανική λύση για όσους τουρίστες θέλουν είναι κοντά στη «μικρή Ιταλία» της αυστραλιανής μεγαλούπολης. Με τα φοιτητικά καφέ και μπαρ, τις πιτσαρίες, τα ιταλικά ρεστοράν και τη νεανική ζωντάνια και χαλαρή διάθεση, τίποτε δεν γεννά υποψίες στον μακρινό υποψήφιο πελάτη για τη σημερινή κατάσταση και χρήση του. Η υπόθεση του Σέρβου παγκόσμιου πρωταθλητή τένις Νόβακ Τζόκοβιτς, η οποία μονοπώλησε αφόρητα τα διεθνή ΜΜΕ, έφερε απρόσμενη δημοσιότητα στο ξενοδοχείο και τους ενοίκους του. Αποκάλυψε ένα από τα πολλά ανθρώπινα δράματα, τα οποία διαδραματίζονται σε ορισμένες αθέατες μεριές των αυστραλιανών πόλεων.

Ικίτος, Περού | Τάφοι δίχως σταυρούς και ...ομπρέλες!

Φρέσκο ανοικτό καφέ, αγκαλιασμένο  από βαθύ πράσινο. Στο  δεκαοκτώ  χιλιόμετρο του δρόμου  Ικίτος -Νάουτα.  Δεκαπέντε λεπτά περίπου από την  πρωτεύουσα  του Λορέτο  προς τον νότο, στην  δεξιά πλευρά,  μέσα στα όρια του εθνικού δρυμού Αλπαουάγιο Μισιάνα.  Μέχρι  να  δημοσιευτεί   το  αποκαλυπτικό ρεπορτάζ  της  εφημερίδας  "La Región" τον περσινό Ιούνιο, ελάχιστοι ξέρανε την αλήθεια.  Μερικοί  αξιωματούχοι  της περιφερειακής   διοίκησης   και της κυβερνητικής υπηρεσίας υγείας. Στα τέλη  του Απριλίου του 2020 η περιφέρεια  του Λορέτο και ο δήμος Σαν Χουάν Μπαουτίστα  συνεννοήθηκαν κρυφά και έφτιαξαν  ένα αυτοσχέδιο  νεκροταφείο  δυόμιση  στρεμμάτων, ξεχερσώνοντας  βιαστικά το δάσος. Οι περισσότεροι συγγενείς  όταν έγινε γνωστή η αλήθεια  ξαφνιάστηκαν και οργίστηκαν. Είχαν δεχθεί, παραβιάζοντας έθιμα και προαιώνιες συνήθειες, την αποτέφρωση  σαν λύση ανάγκης.  Περίμεναν από καιρό να τους παραδώσουν  τις στάχτες  των νεκρών.  Πίστευαν  πως είχαν οδηγηθεί σε κρεματόρια με όλες τις απαραίτητες  υγειονομικές προφυλάξεις.  Αντί για εκεί  τους έθαψαν  δυο και τρεις μαζί σε ανώνυμους τάφους  στο πρόχειρο νεκροταφείο.   Δεν έβαλαν ούτε ένα σταυρό. Ούτε λόγος  φυσικά για  ομπρέλα.  Μια συνηθισμένη παράδοση στην περιοχή, για να δίνει σκιά και δροσιά στον νεκρό!  Αντίθετη είναι η εικόνα στο  κανονικό νεκροταφείο  Σαν Χουάν Μπαουτίστα, στον ομώνυμο δήμο του Ικίτος . Εδώ  η περιποίηση των τάφων δεν σταμάτησε, ακόμη και τις ημέρες της μεγάλης πίεσης. Σχεδόν κάθε τάφος είναι στολισμένος και έχει την προστασία  μιας χρωματιστής  ομπρέλας.

Ινδία | Κηδείες WhatsApp, σώματα στον Γάγγη!

Η Τσάγκαν Μπάι Κίσαν έπασχε από χρόνια αρθρίτιδα. Κατοικούσε μαζί με την κόρη της Λαξμί, στην περιοχή Ίντιρα Ναγκάρ, στην Πούνε της Μαχαράστρα. Όταν αρρώστησε βαριά αποφάσισαν να την μεταφέρουν στο νοσοκομείο. Αναζητώντας κρεβάτι δεν υπήρχε άλλη λύση, παρά να την διακομίσουν στο προβληματικό «τζάμπο-νοσοκομείο» στο κολέγιο Σιβάτζι Ναγκάρ. Ήταν όμως αργά. Πέθανε πριν φτάσει, οι γιατροί απλά επιβεβαίωσαν τον θάνατο της. Είχε μολυνθεί από τον κοροναϊό. Η ηλικιωμένη είχε προλάβει να πει στην κόρη της την τελευταία επιθυμία. Αν πέθαινε τις ημέρες του Ραμαζανιού, παρότι ινδουίστρια, να την κήδευαν με το μουσουλμανικό τυπικό. Αντί αποτέφρωσης να την θάβανε. Η Λαξμί Μπάι φρόντισε να εκτελέσει την επιθυμία της. Την έθαψαν στο ισλαμικό νεκροταφείο του Jai Jawan στην συνοικία Yerwada. Η είδηση προκάλεσε εντύπωση στην Ινδία. Αρκετοί μίλησαν για τα αισθήματα αλληλεγγύης και αλληλοσεβασμού που διατηρούν οι απλοί άνθρωποι μεταξύ τους, παρά τις θρησκευτικές διαφορές, σε πείσμα του φανατισμού που καλλιεργεί η εθνικιστική κυβέρνηση και οι ινδουιστικοί αντιδραστικοί κύκλοι. Στο πρώτο πανδημικό κύμα αυτοί προσπάθησαν να χρεώσουν την νέα ασθένεια στους μουσουλμάνους!

Τζουντούμπα, Τυνησία | Η θυσία του ασκούμενου γιατρού που συγκλόνισε τη χώρα!

Ήταν Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2020, επτάμισι το απόγευμα. Τελείωνε μια εξοντωτική εφημερία 24 ωρών. Ο 27χρονος ασκούμενος χειρούργος θα έπρεπε κανονικά να παραδώσει, αν δεν τον καλούσαν εκτάκτως για βοήθεια για ένα νέο σοβαρό περιστατικό, αλλά και για έναν ασθενή που σήκωσε, ξαφνικά, υψηλό πυρετό. Έτρεξε βιαστικά προς το ασανσέρ για να ανέβει στο θάλαμο νοσηλείας. Μερικές νοσοκόμες, που στέκονταν μπροστά, παραμέρισαν. Άνοιξε βιαστικά την πόρτα δίχως να προσέξει και, σχεδόν ακαριαία, όλα τριγύρω του σκοτείνιασαν. Ο θάλαμος του ανελκυστήρα δεν ήταν στη θέση του και το σώμα του έπεσε με γδούπο στο κενό φρεάτιο από ύψος δέκα μέτρων! Ο Μπαντρεντίν Αλάουι, νεαρός γιατρός από την Κασερίν, που είχε βάρδια στο νοσοκομείο της Τζουντούμπα, μιας πόλης στη βορειοδυτική Τυνησία, πέρασε στη στιγμή στο βασίλειο της σιωπής. Οι υπεύθυνοι κάτι πήγαν να ψελλίσουν για ατύχημα... για κακιά ώρα... αλλά δεν πρόλαβαν. Ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης και οργής πλημμύρισε τους ανθρώπους σε όλη την χώρα. Στην πρώτη γραμμή οι υγειονομικοί. “Ο Μπαντέρ δεν πέθανε! Ο Μπαντέρ δολοφονήθηκε!” έγραψε η Νάντια Ντραέφ, μια αναισθησιολόγος στο ίδιο νοσοκομείο, περιγράφοντας την άθλια κατάσταση που ζούσαν για καιρό. Αφημένο στην τύχη του, όπως και τα υπόλοιπα περιφερειακά νοσοκομεία, που αποδείχτηκαν πλήρως ανέτοιμα να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Στο νοσοκομείο της Τζουντούμπα λειτουργούσε αγκομαχώντας ο ένας μόνο από τους επτά ανελκυστήρες, για τους οποίους οι εργαζόμενοι ζητούσαν μάταια να επισκευαστούν. Αλλά όχι μόνο αυτό! Έλειπαν ιατρικές συσκευές, αναπνευστήρες, φαρμακευτικό υλικό και τα ασθενοφόρα χάλαγαν συνέχεια.

Τσορίγιος, Λίμα | Τεφροδόχοι αντί για τάφους!

Το γραφείο νεκρώσιμων τελετών «Κρεματόριο Πιεδριάνχελ», δίπλα στο στρατιωτικό νεκροταφείο Σάντα Ρόζα στο Τσορίγιος στη νότια Λίμα, πριν την 19 Μαρτίου, ημέρα που καταγράφτηκε ο πρώτος θάνατος από Covid-19 στο Περού, είχε τριάντα πέντε εργαζόμενους. Από τότε που ξεκίνησε η εξάπλωση του κορωνοϊού, στην επιχείρηση εργάζονται εκατόν είκοσι άτομα, όλο το εικοσιτετράωρο, χωρισμένα σε τρεις βάρδιες. Εκτός από τις βιαστικές τελετές, στην επιχείρηση ανατέθηκε να συλλέγει νεκρούς από σπίτια που αποφεύγουν να πλησιάσουν οι συγγενείς. Πολλοί από τους έκτακτους εργαζόμενους είναι μετανάστες από τη Βενεζουέλα. Ο εξηνταπεντάχρονος Έκτωρ Ορεγιάνκι Νασιμέντο είναι Περουβιανός. Τα τελευταία πέντε χρόνια δούλευε στο γραφείο ως οδηγός νεκροφόρας. Λόγω της προχωρημένης ηλικίας, άλλαξε πόστο για προληπτικούς λόγους. Ανέλαβε μια σχετικά πιο ασφαλή δουλειά. Να παραδίδει τις τεφροδόχους στα σπίτια των συγγενών. Τους τελευταίους μήνες, ο Έκτωρ Ορεγιάνκι, φορώντας μια άσπρη στολή και μάσκα για προστασία, έχει παραδώσει περισσότερα από διακόσια μαρμάρινα δοχεία με υπολείμματα των νεκρών που ασθένησαν με Covid-19. Το γραφείο Πιεδριάνχελ είναι υπεύθυνο για τουλάχιστον τρεισήμισι χιλιάδες καύσεις, στο αποτεφρωτήριο στο Τσορίγιος, στους μήνες της πανδημίας. Πριν από αυτή, διεκπεραίωνε λιγότερες από τριακόσιες κάθε μήνα. «Νιώθω πόνο μέσα μου, αλλά δεν μπορώ να τον δείξω όταν παραδίνω τα δοχεία στις οικογένειες. Πρέπει να τους στηρίξω.» δήλωσε σε δημοσιογράφους που τον πλησίασαν ο Έκτωρ Ορεγιάνκι.

Νιου Τζέρσεϊ, ΗΠΑ | Αχώριστο ζευγάρι, αναλώσιμοι νοσηλευτές!

O Αλφρέντο Παμπατάο και η Σουζάνα Γκαλαπάτε μεγάλωσαν στην ίδια μεσοαστική γειτονιά στην Κεσόν στην μητροπολιτική περιοχή της Μανίλα, την πρωτεύουσα των Φιλιππίνων. Γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και παρά τη διαφορετική γνώμη των οικογενειών τους, παντρεύτηκαν το 1976 αποκτώντας πέντε παιδιά. Το 2001 μετανάστευσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Πήραν μαζί τους τα τρία μικρότερα παιδιά τους και προσπάθησαν μάταια να φέρουν και τα υπόλοιπα δύο. Στο μεταξύ αυτά ενηλικιώθηκαν και δυσκόλεψαν περισσότερα τα πράγματα. Η οικογένεια εγκαταστάθηκε στο Palisades Park, ένα δήμο στο Νιου Τζέρσεϊ, στον οποίο πλειοψηφούν Αμερικάνοι ασιατικής καταγωγής. Το ζευγάρι ξεκίνησε να κάνει μια από τις πιο συνηθισμένες εργασίες στις οποίες σχεδόν αναγκαστικά οδηγούνται οι Φιλιππινέζοι μετανάστες. Η Σουζάνα έπιασε δουλειά σαν βοηθός νοσοκόμου στο Ιατρικό Κέντρο Bergen New Bridge, μια μονάδα μακροχρόνιας ιατρικής φροντίδας στο βόρειο Νιου Τζέρσεϋ και ο Αλφρέντο ως βοηθητικός υπάλληλος στο ιατρικό δίκτυο Hackensack Meridian.

Λέστερ, κεντρική Αγγλία | Ο κορωνoϊός αποκάλυψε τον «εργασιακό Τρίτο Κόσμο»!

Ο εργάτης υφαντουργίας από το Λέστερ που δέχτηκε μετά από πολλούς δισταγμούς να μιλήσει πριν λίγες ημέρες στον δημοσιογράφο της βρετανικής Γκάρντιαν δεν ήθελε να γίνει γνωστό το πραγματικό όνομά του. Είχε τον φόβο πως θα τον απέλυαν. Ο Ανίλ, όνομα που διάλεξε ο συντάκτης, πατέρας δύο παιδιών, δουλεύει σε εργοστάσιο παραγωγής υφασμάτων για σαράντα ώρες την εβδομάδα με μισθό διακόσιες λίρες. Δηλαδή πέντε λίρες την ώρα, ίσως το ανώτερο ωρομίσθιο των φθηνών εργατών, κυρίως μεταναστών από την Ασία και την Αφρική, που προτιμούν να προσλάβουν τα αφεντικά στα υφαντουργεία και τα ραφεία στον εκτεταμένο τομέα κατασκευής ενδυμάτων στο Λέστερ. Σε άλλους και ιδιαίτερα στους ανειδίκευτους στη συσκευασία, τα ωρομίσθια δεν ξεπερνάνε τις τρεισήμισι λίρες! Ο Ανίλ μαζί με άλλους εργάτες, κυρίως γυναίκες, στο διάστημα της καραντίνας δούλευαν ασταμάτητα, ακόμη και στη νυκτερινή βάρδια, όταν τα αφεντικά αποφάσισαν να αγνοήσουν το «λοκ ντάουν» στην πόλη και κλείδωσαν τις πόρτες του εργοστασίου για να αποφύγουν τους ελέγχους. Στοιβαγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, χωρίς επαρκή εξαερισμό και μερικές φορές δίπλα σε ποντίκια, δίχως καντίνα για φαγητό και δίχως μέτρα προστασίας και απολύμανσης, είναι οι εικόνες που μεταφέρει ο Ανίλ στη συνέντευξη του και παραπέμπουν στη βικτωριανή Αγγλία του 19ου αιώνα!

Κομητεία Γιακίμα, πολιτεία Ουάσιγκτον | Τα μήλα της οργής!

Η αναγγελία στις 31 Μαΐου στην ηλεκτρονική σελίδα της τοπικής εφημερίδας «Γιακίμα Χέραλντ» αν και ολιγόλογη δεν πέρασε απαρατήρητη. «Ο Ντέιβιντ Κρουζ Σεράνο, 60 ετών, πέθανε στο νοσοκομείο Βιρτζίνια Μέισον Μεμόριαλ. Η κηδεία του θα γίνει από το γραφείο τελετών Shaw & Sons». Ώρες πριν την δημοσίευση, η είδηση του θανάτου είχε προξενήσει μεγάλες αντιδράσεις οι οποίες συνεχίζονται ακόμη.

Ο Ντέιβιντ Κρουζ δούλευε για δώδεκα χρόνια στην εταιρεία φρούτων «Αδέλφια Άλαν» στο Νάτσις στην κοιλάδα Γιακίμα της βορειοδυτικής αμερικάνικης πολιτείας Ουάσινγκτον. Εργάτης στο τμήμα συσκευασίας, για πολλά χρόνια συναρμολογούσε τα χαρτόκουτα στο τελευταίο τμήμα της αλυσίδας. Ήταν από τους πρώτους που αντέδρασαν όταν τα αφεντικά αρνήθηκαν να σταματήσουν την παραγωγή, να πάρουν μέτρα προστασίας για την εξάπλωση της επιδημίας του κορωναϊού και συνέχισαν να κρατάνε στοιβαγμένους τους εργαζόμενους μέσα στα κτίρια. Στις περισσότερες περιπτώσεις αρνήθηκαν να χορηγήσουν ακόμη και απλές προστατευτικές μάσκες. Ύστερα από τα πρώτα δεκατέσσερα κρούσματα οι εργάτες ξεσηκώθηκαν. Εξέλεξαν μια επιτροπή και στις 7 Μαΐου ξεκίνησαν απεργία, προσπαθώντας να συντονιστούν με τα άλλα συσκευαστήρια φρούτων. Ο Ντέιβιντ ήθελε να προστατεύσει την οικογένεια του και είχε απομονωθεί, αλλά συνέχιζε παρά τους φόβους να πηγαίνει στην δουλειά. Οι λογαριασμοί του σπιτιού «έτρεχαν» μαζί με την επιδημία! Λίγες ημέρες αργότερα ένιωσε τα πρώτα συμπτώματα της ασθένειας. Για να μην ανησυχήσει την γυναίκα του Ρέινα και τις τέσσερις κόρες του πήγε μόνος του στο νοσοκομείο. Εκεί πάλεψε για 22 ημέρες αλλά δεν τα κατάφερε. Ο πρώτος θάνατος στην κοιλάδα της Γιακίμα μεγάλωσε την αγανάκτηση ανάμεσα στους εργάτες που δουλεύουν εκεί. Η απεργία επεκτάθηκε και σε άλλες μονάδες, συνδικαλιστές από ομοσπονδιακές ενώσεις έσπευσαν για υποστήριξη και οργανώθηκαν διαμαρτυρίες έξω από κυβερνητικά κτίρια και υπηρεσίες υγείας.

Κεράλα, Ινδία | Η μαθήτρια που έχασε για πάντα το «πρώτο κουδούνι» της τηλεκπαίδευσης

Στην αρχή ακούστηκε απίστευτο και γέννησε υποψίες. Πολλοί έκαναν άλλες σκέψεις. Πώς είναι δυνατόν να αυτοκτονεί ένα δεκατετράχρονο κορίτσι, μόνο γιατί δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει τα εξ αποστάσεως μαθήματα του σχολείου της; Όσο όμως περνούσαν οι ώρες, γίνονταν γνωστές οι λεπτομέρειες, μίλησαν συντετριμμένοι οι γονείς και μεγάλωναν οι αντιδράσεις, η τραγική πράξη της Ντέβικα Μπαλακρίσνα προξένησε μεγάλη εντύπωση σε όλη την Ινδία. Και έγινε αφορμή για να ανοίξει μια ζωηρή συζήτηση γύρω από το εκπαιδευτικό σύστημα και τους αποκλεισμένους από αυτό. Η πανδημία, όπως και σε άλλα κοινωνικά προβλήματα, ανέσυρε βίαια στην επιφάνεια τις σκοτεινές πλευρές.

Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία | Ο κορωνοϊός αγαπά τις φαβέλες και τους φτωχούς!

H κυρία της Κλεονίσι Γκονσάλβες, όταν γύρισε από το ταξίδι αναψυχής στην Ιταλία, είχε ήδη ασθενήσει. Τα αφεντικά όχι μόνο δεν την ενημέρωσαν, αλλά σαν μην έτρεχε τίποτε την κράτησαν στην καθημερινή εργασία της στο πολυτελές διαμέρισμά τους. Στις 16 Μαρτίου, η 63χρονη υπηρέτρια ανέβασε πυρετό και είχε ισχυρούς πόνους. Η κατάσταση χειροτέρεψε τις επόμενες ώρες και όταν έφτασε με δυσκολία στο δημοτικό νοσοκομείο Λουίς Γκονζάγκα με δυσκολία ανέπνεε. Με ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη και χρόνιας υπέρτασης, δεν άντεξε στην δοκιμασία. Το απόγευμα της επόμενης ημέρας πέθανε. Οι εξετάσεις έδειξαν πως είχε προσβληθεί από Covid-19. Ήταν ο πρώτος επίσημος θάνατος από τον κορωνοϊό που καταγράφτηκε στην πολιτεία του Ρίο και ο πέμπτος σε όλη την Βραζιλία.

Ινδία | Θύματα του κορωνοϊού, δίχως να μολυνθούν από αυτόν!

Ο Ρανβίρ Σινγκ δούλευε διανομέας τα τελευταία τρία χρόνια σε ένα εστιατόριο στο Δελχί, στην περιοχή Τουγκλακαμπάντ. Όταν στις 24 Μαρτίου ο πρωθυπουργός Μόντι ανακοίνωσε το οικονομικό κλείσιμο για 21 ημέρες σε πανεθνικό επίπεδο, ο Ρανβίρ από τη μια στιγμή στην άλλη έμεινε χωρίς δουλειά. Μη μπορώντας να μείνει για τρεις βδομάδες δίχως χρήματα, αποφάσισε να γυρίσει στο χωριό του. Εσωτερικός μετανάστης, είχε έρθει στην ινδική πρωτεύουσα από μια φτωχή αγροτική περιοχή της Μορένα της βόρειας Μαντία Πραντές για να εργαστεί. Λεωφορεία και τρένα ακινητοποιήθηκαν και ο Ρανβίρ απελπισμένος αποφάσισε να ξεκινήσει με τα πόδια το ταξίδι της επιστροφής. Πήρε τον δρόμο προς τον νότο. Είχε περπατήσει περισσότερα από διακόσια χιλιόμετρα από τα τριακόσια της συνολικής απόστασης, ακολουθώντας τον αυτοκινητόδρομο Δελχί-Άγκρα, όταν το Σάββατο 28 Μαρτίου ένιωσε έναν δυνατό πόνο στο στήθος. Κατέρρευσε μπροστά σε ένα υπαίθριο εμπορικό κατάστημα, τη στιγμή που του πρόσφεραν τσάι και μπισκότα για βοήθεια από την εξάντληση. Ο τριάντα εννιάχρονος διακομίστηκε στο γειτονικό νοσοκομείο, αλλά ήταν πλέον αργά. Άφησε την γυναίκα του Μάμτα με τρία ορφανά. Ζούσαν στο χωριό από τον μισθό του, που φρόντιζε να τον στέλνει τακτικά.

Νέα Υόρκη, Κουίνς | Η βασίλισσα… του κορωνοϊού

Τραγική ειρωνεία! Ο μεγαλύτερος σε έκταση δήμος της Νέας Υόρκης και πιο πυκνοκατοικημένος μαζί με το Μπρούκλιν, το Κουίνς, λέγεται πως πήρε το όνομά του στο δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, από την Πορτογαλέζα πριγκίπισσα Αικατερίνη της Μπραγκάνσα, η οποία έγινε βασίλισσα της Αγγλίας όταν παντρεύτηκε τον Κάρολο τον Δεύτερο. Εκεί, στις φτωχές συνοικίες εγκαταστάθηκε ο κορωνοϊός και άρχισε την θανατηφόρα δράση του. Ένα από τα ορμητήριά του, η συνοικία Κορόνα! Στις αρχές Μαρτίου, όταν αρρώστησε ο γνωστός τηλεπαρουσιαστής, αδερφός του δημάρχου της Νέας Υόρκης, ο Άντριου Κουόμο έσπευσε να διακηρύξει πως ο ιός χτυπάει το ίδιο όλους τους ανθρώπους. Τον αποκάλεσε “γκρέιτ εκουαλάιζερ”, δηλαδή μεγάλο ισοσταθμιστή! Το ίδιο είπε και η Μαντόνα, μέσα από την πολυτελή μπανιέρα της. Σύντομα ήρθε η πλήρης διάψευση για αυτές τις υποκριτικές αμπελοφιλοσοφίες.

Γιουνάν, νότια Κίνα | Η απόγνωση του μελισσοκόμου και οι εφιάλτες για ένα κόσμο δίχως μέλισσες

Η άνοιξη έρχεται νωρίς στην Γιουνάν στην νότια Κίνα. Τα φυτά της ελαιοκράμβης, ανθίζουν πρώτα, μετατρέποντας τα λιβάδια σε ένα απέραντο κατακίτρινο χαλί. Για τους μελισσοκόμους το ραντεβού με την ανθοφορία της ελαιοκράμβης είναι σημαντικό. Το φυτό θεωρείται ιδιαίτερα μελισσοκομικό. Κουβαλούν τις κυψέλες με τις μέλισσες από μακριά, από όλη την κεντρική και νότια Κίνα. Γι αυτό στην Γιουνάν και ιδιαίτερα στη Λουόπινγκ στα βορειοανατολικά της επαρχίας, κάθε άνοιξη καταγράφεται η μεγαλύτερη παραγωγή μελιού σε ολόκληρη την Κίνα.

CoViD-19, Βρετανία | Ο «φίλος του γέρου» και οι «σερ» του γέρικου καπιταλισμού

Στον Ουίλιαμ Όσλερ αποδίδονται οι δύο πιο γνωστοί, κλασικοί χαρακτηρισμοί, για την πνευμονία. «Αρχηγό των θανατηφόρων ασθενειών» και «φίλο του γέρου» είχε ονομάσει την ασθένεια που προσβάλλει τους πνεύμονες δημιουργώντας φλεγμονές ως αποτέλεσμα κυρίως ιογενών λοιμώξεων και βακτηρίων. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, ο Καναδός παθολόγος, φυσικός, συγγραφέας και ιστορικός, ήταν ένας από τους πιο γνωστούς γιατρούς της εποχής του, από τους τέσσερεις ιδρυτές-καθηγητές του νοσοκομείου Τζο Χόπκινς και μελετητής της στηθάγχης μεταξύ άλλων. Ειρωνεία της τύχης! Πέθανε τις τελευταίες ημέρες του 1919 στην Οξφόρδη, σε ηλικία εβδομήντα ετών, κατά τη διάρκεια της επιδημίας της ισπανικής γρίπης, ύστερα από μια επιπλοκή της πνευμονίας που τον είχε καταβάλλει. Τραγική ειρωνεία! Εκατό χρόνια μετά, αρκετοί αναγκάστηκαν να ανατρέξουν στην ιστορία του σερ Ουίλιαμ ‘Οσλερ και στους χαρακτηρισμούς που είχε δώσει στην επικίνδυνη ασθένεια.