Αφορμή στάθηκε ένα άρθρο στο «Social Science Space» του Ρόμπερτ Ντίνγουωλ, συμπεριφορικού κοινωνιολόγου, καθηγητή στη σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Nottingham Trent University. Ο εν λόγω κύριος είναι μέλος σε δύο επιτροπές που συμβουλεύουν την βρετανική κυβέρνηση για την αντιμετώπιση των επιδημιών. Η μία από αυτές είναι η συμβουλευτική ομάδα για τις νέες απειλές από ιούς του αναπνευστικού (NERVTAG), ακριβώς για όσα απαιτούνται να γίνουν για να αντιμετωπιστεί η επέλαση του CoViD-19. Μεταξύ άλλων ο Ντίνγουωλ έγραψε στις 15 Μαρτίου: «[…] Υπάρχει όμως και ένα ερώτημα που πρέπει να τεθεί πρώτο: ποιος λέει πως είναι επιθυμητό να αποτραπεί ο κάθε θάνατος ανεξάρτητα από το κόστος; Δική μου εντύπωση είναι πως οι ηχηρότερες φωνές προς αυτή την κατεύθυνση προέρχονται από νέους ή μέσης ηλικίας ανθρώπους που δεν έχουν ακόμη αποδεχτεί το γεγονός ότι ο θάνατος αποτελεί φυσιολογικό μέρος της ζωής. Συμβαίνει σε όλους μας όταν έρθει η ώρα μας. Βεβαίως, κάθε σώφρον άτομο θα προτιμούσε να πεθάνει αργότερα παρά νωρίτερα, όμως οι άνθρωποι αυτοί θα πρέπει επίσης να λάβουν υπόψη ότι μερικοί θάνατοι είναι ευκολότερο να τους αντέξει κανείς συγκριτικά με κάποιους άλλους. Δεν είναι τυχαίο ότι η πνευμονία περιγραφόταν παλαιότερα σαν “ο φίλος του γέρου”, τον καιρό που δεν είχαν ακόμη εφευρεθεί τα αντιβιοτικά. Αντίθετα με τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε το θέμα από ορισμένα ΜΜΕ, κανείς δεν υποστηρίζει πως οποιοδήποτε γηραιό άτομο θα πρέπει να εγκαταλειφθεί να πεθάνει χωρίς επαγγελματική νοσηλεία. Ωστόσο, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι πολλοί αδύναμοι γέροντες θα μπορούσαν να δουν τη λοίμωξη του CoViD-19 σαν ένα σχετικά γαλήνιο τέλος, σε σύγκριση, φερ’ ειπείν, με το να παραμείνουν για πολλά χρόνια σε άνοια, ή σε σύγκριση με μερικούς καρκίνους. Η πρόταση να ενθαρρύνει η κυβέρνηση τη συζήτηση επ’ αυτού του ζητήματος μέσα στις οικογένειες, δεν αποτελεί ένα σχέδιο εξόντωσης των ηλικιωμένων αλλά ένα σχέδιο σεβασμού της αυτονομίας τους και του δικαιώματός τους να είναι οι ίδιοι που θα λάβουν τέτοιες αποφάσεις και όχι κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους […]».
Οι κυνικές απόψεις για τους επιθυμητούς θανάτους και το γαλήνιο τέλος του Ντίνγουωλ ταξίδεψαν μέσω του διαδικτύου και ξεσήκωσαν την γενική απαξίωση. Αρκετοί τον στόλισαν με βαριά επίθετα και βρισιές, θυμίζοντας πως παρόμοιες με αυτές ήταν και οι ναζιστικές ιδέες και πρακτικές για την ευγονική και την επικράτηση της Αρίας φυλής. Ο Ντίνγουωλ, όμως, δεν είναι μια κακόφωνη εξαίρεση. Υπερασπίστηκε ανοικτά αυτό που η βρετανική κυβέρνηση του συντηρητικού Τζόνσον αλλά και άλλες, επέλεξαν να κάνουν στην πρώτη φάση εξάπλωσης του CoViD-19. Να υιοθετήσουν ένα σχέδιο που στην βιολογία αναφέρεται ως «ανοσία της αγέλης». Υπέρ αυτού μίλησε ο επικεφαλής επιστημονικός σύμβουλος της χώρας, ο σερ Πάτρικ Βάλανς. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τα δύο τρίτα του πληθυσμού της Βρετανίας θα χρειαστεί να εκτεθούν στον κορωνοϊό, προκειμένου η ανοσία της αγέλης να τους προστατεύσει στο μέλλον! Μπορεί ο Μπόρις Τζόνσον να αναγκάστηκε να αναδιπλωθεί λιγάκι μετά την κατακραυγή, αλλά στην ουσία η κυβέρνησή του και οι κρατικές υπηρεσίες συνεχίζουν να αρνούνται να πάρουν δραστικά μέτρα, αφήνοντας να εξελιχθεί το σενάριο του Βάλανς.
Η αντιπαράθεση σχετικά με τους τρόπους αντιμετώπισης της εξάπλωσης του CoViD-19 ξεπερνά κατά πολύ συγκυριακά διλήμματα και επιστημονικές διαφορές. Υπερβαίνει ακόμη και αυτήν την υστερόβουλη πολιτική του Τζόνσον να εκμεταλλευτεί, για λογαριασμό της εγγλέζικης κεφαλαιοκρατίας, την επιδημία. Απηχεί τις βαθύτερες ιεραρχήσεις, αξίες και πολιτικές του καπιταλισμού. Στην γερασμένη και ιστορικά ξεπερασμένη φάση του, ως κοινωνικό-οικονομικό σύστημα που υπομένει η ανθρωπότητα καιρό τώρα. Και αυτό στην αγριότερη και πιο απάνθρωπη εκδοχή του στα τριακόσια και πλέον χρόνια ζωής του. Με μοναδικό κριτήριο το κέρδος και την ταξική διάκριση ως απαραίτητη σχέση και αποτέλεσμα, αντιμετώπισε για δεκαετίες το δημόσιο σύστημα υγείας ως περιττό βάρος και μεταπολεμική πολυτέλεια. Υπάκουες σε αυτές τις ιεραρχήσεις, οι κυβερνήσεις τόσο της συντηρητικής δεξιάς όσο και της σοσιαλδημοκρατίας υλοποίησαν με φανατισμό πολιτικές περικοπών, ιδιωτικοποιήσεων και κατεδάφισης των θεσμών κοινωνικής και υγειονομικής προστασίας. Ο πανικός, οι σπασμωδικές κινήσεις και οι υποκριτικές δηλώσεις μεταμέλειας εμπρός στον καλπασμό της επιδημίας δεν μπορούν να σταματήσουν τις μοιραίες εξελίξεις και την απόδοση των ευθυνών. Σε αντίθεση με τους δήθεν μεταμελημένους που χθες συνέπρατταν στην κατεδάφιση του δημόσιου συστήματος υγείας και σήμερα ορκίζονται σε αυτό με περισσή υποκρισία, τουλάχιστον οι κυνικοί σερ στην Γηραιά Αλβιώνα είναι πιο ειλικρινείς!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το πλήρες άρθρο του Ντίνγουωλ www.socialsciencespace.com/2020/03/coronavirus-uk-self-isolation-must-not-mean-self-imprisonment/?fbclid=IwAR0BaURNz3GKzEg1wykh8dB6riOS6UWDwAhvYd-WAXd63jFCbKZFsfevQOY
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου