Το ξέσπασμα της επιδημίας του Covid-19 στη Νέα Υόρκη έφερε στην επιφάνεια τα βαθιά κοινωνικά ρήγματα που διατρέχουν την αμερικάνικη μεγαλούπολη. Ύστερα από τα πρώτα μαζικά κρούσματα της ασθένειας και των θανάτων, πλήθος στατιστικών στοιχείων που άρχισαν να συγκεντρώνονται επιβεβαιώνουν με αναμφισβήτητο τρόπο πως ο κορωνοϊός, όπως και άλλες ασθένειες βέβαια, «αγαπά» τις φτωχές εργατικές γειτονιές, στις οποίες κατοικούν κυρίως μαύροι και Λατίνοι. Έτσι, το Κουίνς και οι φτωχογειτονιές στο Μπρονξ και στο Μπρούκλιν έχουν τα πρωτεία στη διάδοση της ασθένειας και στις ανθρώπινες απώλειες, σε σχέση με τις περιοχές που πλειοψηφούν μεσαία και ανώτερα κοινωνικά στρώματα και λευκοί. Από τους τελευταίους, άλλωστε, αρκετοί φρόντισαν να φύγουν νωρίς-νωρίς για τις δεύτερες κατοικίες τους στα προάστια, για να αποφύγουν την πανδημία. Ο όγκος των σκουπιδιών στις πλούσιες γειτονιές έχει μειωθεί αφύσικα τις τελευταίες εβδομάδες, σύμφωνα με τις υπηρεσίες καθαριότητας. Πρωταθλητές στις μολύνσεις και τους θανάτους είναι οι περιοχές Κορόνα, Τζάκσον, Κάμπρια Χάιτς, ανατολικό Έλμχερστ, Τζάκσον Χάιτς, Κουίνς Βίλατζ, οι περισσότερες γειτονιές στο Κουίνς. Οι ταχυδρομικοί τομείς 11368, 11369 και 11370 κρατούν τα πρωτεία από την πρώτη ημέρα. Τους συναγωνίζονται ορισμένες γειτονιές στο ανατολικό Μπρονξ. Το ποσοστό θνησιμότητας για τους Αφροαμερικάνους, τους Λατίνους, αλλά και τους Ασιάτες είναι τουλάχιστον διπλάσιο σε σχέση με αυτό των λευκών Νεοϋορκέζων, φτάνοντας σύμφωνα με τελευταία στοιχεία στους 20 θανάτους ανά εκατό χιλιάδες για τους πρώτους και 23 για τους δεύτερους. Αντίθετα, στον λευκό πληθυσμό ο δείκτης είναι 10,2.
Η διαπίστωση προξένησε έκπληξη μόνο σε όσους θέλουν να ξεχνούν πως σε μια από τις εμβληματικές μητροπόλεις του δυτικού καπιταλισμού, οι ανισότητες είναι τρομακτικές. Οι άνθρωποι εδώ αρρωσταίνουν βαριά και πεθαίνουν, ακριβώς επειδή είναι ευάλωτοι εξαιτίας των δυσμενών κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες ζουν και δουλεύουν. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να αντιληφθεί γιατί ο ιός καλπάζει και κερδίζει τη μάχη στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και στις φτωχογειτονιές. Μικροί και ανθυγιεινοί χώροι κατοικίας, ασφυχτικά γεμάτοι. Φθηνή και για αυτό κακή διατροφή, η οποία έχει κάνει την παχυσαρκία, τον διαβήτη και τις καρδιακές νόσους ενδημικές καταστάσεις στις κοινότητες. Καθημερινή χρήση των υπερφορτωμένων μέσων μαζικής μεταφοράς. Συνεχής έκθεση στην ατμοσφαιρική ρύπανση. Έλλειψη συστηματικής ιατρικής φροντίδας και δυνατότητας πρόσβασης σε δομές περίθαλψης. Ανύπαρκτη πολιτική πρόληψης. Βαριά δουλειά σε εργοστάσια και στους δρόμους ανάμεσα στο πλήθος, δίχως απαραίτητα μέσα προστασίας. Έκθεση σε ανεξέλεγκτη μόλυνση λόγω της εργασίας σε ανθυγιεινά επαγγέλματα ή σε δουλειές που δεν μπορούν να γίνουν με τηλεργασία κ.λπ. Όλα τα παραπάνω είναι ορισμένοι από τους λόγους στους οποίους αποδίδουν οι επιστήμονες την ευκολία μετάδοσης αλλά και την θανατηφόρα δράση του ιού. Δεν είναι η γενετική προδιάθεση των μαύρων ή των Ισπανόφωνων, αλλά η κοινωνική συνθήκη που τους καθιστά απροστάτευτους. Δεν είναι η φυλή, αλλά η κοινωνική τάξη που καθορίζει τον καλπασμό της επιδημίας. «Δεν μπορούμε να αλλάξουμε δεδομένα δεκαετιών», είπε με κυνισμό ένας κρατικός αξιωματούχος, ομολογώντας έτσι την ιστορική κοινωνική διάσταση του φαινομένου.
Πολύ πριν επιτεθεί στη Νέα Υόρκη ο κορωνοϊός, η διαφορά εισοδήματος στη μητρόπολη αποτελούσε ήδη ζήτημα ζωής και θανάτου. Οι πρόωροι θάνατοι, ιδιαίτερα κάτω του ορίου των 65, είναι σταθερά πολύ συχνότεροι στα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Σε μια από τις τελευταίες έρευνες, βεβαιώθηκε πως εάν είσαι Νεοϋορκέζος, κάτω των 65 και ανήκεις στο φτωχότερο 25%, έχεις περισσότερες από διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνεις πρόωρα, από αυτούς που ανήκουν στο υψηλότερο τεταρτημόριο της εισοδηματικής κλίμακας. Ανάλογα είναι τα δεδομένα σε όλες Ηνωμένες Πολιτείες. Στο Σικάγο, στο Ντιτρόιτ αλλά και στον Νότο, στην Ορλεάνη, στο Σάρλοτ και αλλού, οι μαύροι και άλλες φτωχές εισοδηματικά κοινότητες υπέρ-εκπροσωπούνται στους αριθμούς των θετικών στον ιό και των θανάτων. Δίπλα τους και άλλες κατηγορίες αποκλεισμένων και καταπιεσμένων. Ινδιάνοι, φυλακισμένοι, άστεγοι και μετανάστες δίχως χαρτιά. Υπάρχει από παλιά ένα γνωστό γνωμικό που λένε μεταξύ τους οι Αφροαμερικάνοι. “ Όταν η Αμερική κρυώνει, οι μαύροι παθαίνουν πνευμονία!” Για μια ακόμη φορά, αποδείχθηκε τραγικά αληθινό!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ το άρθρο των Annie Correal και Andrew Jacobs στους Νιου Γιορκ Τάιμς σε μετάφραση της σελίδας antapo/crisis: www.antapocrisis.gr/%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B4%CE%AF%CE%B1-%CF%83%CE%B5-
ΔΕΙΤΕ ένα διαρκώς ενημερωμένο χάρτη με την πορεία της πανδημίας στην Νέα Υόρκη. projects.propublica.org/graphics/covid-nyc
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου