Σαντιάγο Μαλντονάδο: Αγώνας για δικαιοσύνη μέχρι την τελευταία αναπνοή!

Ο Μιγκέλ Μπρου ήταν φοιτητής δημοσιογραφίας. Στις 17 Αυγούστου 1993 συνελήφθη και οδηγήθηκε στο ένατο αστυνομικό τμήμα της Λα Πλάτα. Υπέστη σκληρά βασανιστήρια με χαρακτηριστικότερο το “υποβρύχιο” που ήταν της μόδας στα χρόνια που στην Αργεντινή είχε επιβληθεί η στρατιωτική δικτατορία. Έκτοτε εξαφανίστηκε και η μητέρα του Ρόζα ως τα σήμερα απαιτεί δικαιοσύνη. Ο δεκαενιάχρονος Εσεκιέλ Ντεμόντι απήχθη στις 14 Σεπτεμβρίου 2002 από την Ομοσπονδιακή Αστυνομία στο μπάριος Ιλλια της περιφέρειας του Μπουένος Αιρες. Το πτώμα του βρέθηκε στο ποταμό Ριατσουέλο λίγες ημέρες μετά. Πολύ αργότερα ορισμένοι αστυνομικοί δικάστηκαν για την δολοφονία. Στις 2 Οκτωβρίου 2003 αστυνομικοί από το τμήμα της Κομοντόρο Ριβαντάβια συνέλαβαν τον οικοδόμο Ιβαν Τόρρες Μιγιακούρα. Από εκείνη την ημέρα εξαφανίστηκε. Μαρτυρίες και στοιχεία έδειξαν πως αφού βασανίστηκε άγρια, δολοφονήθηκε, δίχως μέχρι σήμερα να βρεθεί η σωρός του. Το 2016 δύο αστυνομικοί καταδικάστηκαν σε βαριές ποινές φυλάκισης ύστερα από έναν μακροχρόνιο αγώνα της μητέρας του. Ο Φράνκο Κασκό ταξίδεψε στο Ροζάριο για να επισκεφτεί τον θείο του. Τη νύχτα της 6ης Οκτωβρίου 2014 ο Φράνκο έπρεπε να γυρίσει στο Μπουένος Άιρες, αλλά δεν έφτασε ποτέ. Αστυνομικοί από το έβδομο τμήμα τον είχαν συλλάβει. Το σώμα του βρέθηκε λίγες μέρες αργότερα να επιπλέει στον ποταμό Παρανά. Στις περιπτώσεις του Ντεμόντι και του Κασκό οι πρώτες ιατροδικαστικές εξετάσεις έδειξαν πως αιτία θανάτου ήταν ο πνιγμός μιας και δεν υπήρχαν εμφανή τραύματα από άλλη αιτία. Αργότερα αποδείχθηκε πως και οι δύο είχαν κακοποιηθεί και είχαν πεταχθεί σκοτωμένοι ή αναίσθητοι στο νερό.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις υποθέσεις εξαφάνισης για τις οποίες ευθύνονται οι αστυνομικές αρχές στην Αργεντινή στα χρόνια που ακολούθησαν την πτώση της δικτατορίας. Στην περίοδο της οποίας η πρακτική αυτή ήταν διαδεδομένη. Χιλιάδες είναι οι αγνοούμενοι ως τα σήμερα, αριστεροί, κομουνιστές, συνδικαλιστές κλπ για τον θάνατο των οποίων ευθύνεται η περιβόητη χούντα Βιδέλα. Στην χώρα, παρά τα χρόνια που μεσολάβησαν και την καθεστωτική πολιτική λήθης, πολλοί είναι εκείνοι που αρνούνται να ξεχάσουν και συνεχίζουν να αγωνίζονται για δικαιοσύνη και αποκάλυψη της αλήθειας. Η τραγική κατάληξη της έρευνας για τον αγνοούμενο Σαντιάγο Μαλντονάδο έφερε ξανά στο προσκήνιο το μεγάλο θέμα των εξαφανίσεων και των δολοφονιών και ξύπνησε την συλλογική μνήμη.

Ο Σέρτζιο και ο Γκερμάν Μαλντονάδο αναγνώρισαν το σώμα του μικρού αδερφού τους από ένα τατουάζ. Για περισσότερες από ογδόντα ημέρες ο είκοσι-οκτάχρονος Σαντιάγο ήταν επίσημα αγνοούμενος παρά το γεγονός πως ελάχιστοι είχαν αμφιβολία για την τύχη του. Βρέθηκε στις 20 Οκτωβρίου στην κοίτη του ποταμού Σουμπούτ, πολύ κοντά στο σημείο από όπου προσπαθούσε να διαφύγει από το αστυνομικό κυνηγητό. Ύστερα από μια δωδεκάωρη εξέταση ο ιατροδικαστής αποφάνθηκε πως το σώμα δεν φέρει κάποιον θανατηφόρο τραυματισμό. Η Κλαρίν, μια καθεστωτική δεξιά εφημερίδα έσπευσε να αποδώσει τον θάνατο σε πνιγμό αποσείοντας έτσι κάθε ευθύνη της αστυνομίας. Αυτό άλλωστε θέλει η κυβέρνηση για να κλείσει την υπόθεση. Η οικογένεια και οι σύντροφοι του Σαντιάγο αντέδρασαν. Ακόμη και αν ήταν πνιγμός τίποτε δεν αποκλείει να προήλθε από βίαια ενέργεια τρίτου. Οι απαντήσεις των αστυνομικών που πήραν μέρος στην επίθεση και στο κυνηγητό είναι γεμάτες αντιφάσεις. Το τεράστιο κίνημα που αναπτύχθηκε από άκρη σε άκρη της Αργεντινής και πέρασε τα σύνορα της συνεχίζει να απαιτεί την αλήθεια και την απόδοση δικαιοσύνης.

Ο Αριελ Γκάρζι, φίλος και σύντροφος του Σαντιάγο που ήταν και αυτός εκείνη την ημέρα δίπλα στην εξεγερμένη κοινότητα των Μαπούτσε συνελήφθη, κακοποιήθηκε και υπέστη εικονική εκτέλεση από τους αστυνομικούς. Επιμένει εξ αρχής πως ο Σαντιάγο πιάστηκε από τους μπάτσους πριν εξαφανιστεί. Σε μια δήλωσή του που δημοσιεύτηκε στον τύπο απηύθυνε ένα δριμύ κατηγορώ στο κρατικό και δικαστικό σύστημα της χώρας και στην κυβέρνηση. Ανάμεσά σε άλλα υπογράμμισε:

“Αυτό που θέλετε δε θα το καταφέρετε, ακόμη και με τη βία, τα ψέματα ή τις εξαφανίσεις ανθρώπων στη «δημοκρατία». Θέλετε να μάθετε γιατί; Γιατί εμείς δεν υπερασπιζόμαστε αργεντινούς και ξένους εκατομμυριούχους, σαν την Μπένετον που έχει στην κατοχή της εννιακόσιες χιλιάδες εκτάρια. Εμείς δεν πυροβολούμε, εμείς δε λέμε ψέματα, εμείς δεν εξαφανίζουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται στη δική σας πλευρά, κυρία Μπούρλιτς (σ.σ. Υπουργός Ασφαλείας). Εμείς είμαστε από την πλευρά αυτών που θέλουν να βρεθεί ο Σαντιάγο Μαλντονάδο, είμαστε από την πλευρά αυτών που θέλουν ένα μέλλον καλύτερο από αυτό που θέλετε να μας επιβάλλετε, επαναλαμβάνω, με σφαίρες, ψέματα, διώξεις κι εξαφανίσεις ανθρώπων. Εμείς δεν είμαστε τρομοκράτες, εσείς είστε. Εμάς δε μας χρηματοδοτεί κανείς, εσάς όμως ναι. Εμείς δεν εξαφανίσαμε κανέναν, εσείς το κάνατε. Εμείς υπερασπιζόμαστε μια καλύτερη ζωή, εσείς υπερασπίζεστε τα λεφτά που μπαίνουν στις τσέπες σας. Εμείς υπερασπιζόμαστε τη ζωή, εσείς επιβάλλετε το θάνατο και την εξαφάνιση. Εσείς εξαφανίσατε τον Σαντιάγο Μαλντονάδο, το φίλο μου, τον Μπρούχο. Εμείς θα συνεχίσουμε να τον ψάχνουμε μέχρι και την τελευταία μας αναπνοή. Εσείς θέλετε να μας επιβάλετε φόβο αλλά εμείς εσάς δε σας φοβόμαστε!”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα από τα πολλά κείμενα που δημοσιεύτηκαν στα αργεντίνικα Μέσα τις τελευταίες ημέρες www.laizquierdadiario.com/ideasdeizquierda/wp-content/uploads/2017/11/06_10_Bregman.pdf.