Τζενίν-Παλαιστίνη Με την σοκολάτα στα χέρια τους...*

Ήταν Ιούνιος του 2002 σε μια γειτονιά της πόλης Τζενίν στην Παλαιστίνη. Η οικογένεια του Γιουζέφ Αμπού Αζίζ σηκώθηκε γύρω στις επτά όπως συνήθως. Έξω είχε απαγορευτεί η κυκλοφορία -συνηθισμένο φαινόμενο τα τελευταία χρόνια- και κανείς δεν ήξερε πότε θα γινόταν η παύση της απαγόρευσης. Όλα τα μικρότερα παιδιά ήταν σπίτι. Έκτος από τον μεγάλο γιο που σπούδαζε ιατρική στο Κάιρο και τα δύο άλλα αγόρια που ήταν χτίστες στην Ραμάλα. Ο πατέρας κλείδωνε πάντα την πόρτα αυτές τις ώρες ώστε να μην βγουν έξω οι τρεις μικροί γιοι του, ο Τζαμίλ (13 χρονών), ο Ταρίκ (11) και ο Αχμέντ (6) και κινδυνεύσουν από τις στρατιωτικές περιπολίες.

Γύρω στις 11.30 το πρωί ένα γειτονόπουλο χτύπησε την πόρτα. ''Η απαγόρευση σταμάτησε, μπορείτε να βγείτε έξω''. Ο Γιουζέφ έλεγξε από το παράθυρο και πράγματι είδε το δρόμο γεμάτο αυτοκίνητα και κόσμο που έκανε όσο πιο γρήγορα μπορούσε τις δουλειές του. Ο μικρός Αχμέντ ζήτησε ένα σέκελ (νόμισμα πολύ μικρής αξίας) για να βγει και να αγοράσει μια σοκολάτα. Το μπακάλικο ήταν διακόσια μέτρα μακριά από το σπίτι. Ο Τζαμίλ και ο Ταρίκ ζήλεψαν και ζήτησαν και εκείνοι από ένα σέκελ για να αγοράσουν καραμέλες. Πήρε ο καθένας το ποδήλατο του. ''Αγοράστε τα κι ελάτε γρήγορα σπίτι'', τους φώναξε ο πατέρας τους κι ύστερα κάθισε να δει τον ποδοσφαιρικό αγώνα μεταξύ Βραζιλίας και Αγγλίας... Μετά από λίγο άκουσε μια δυνατή έκρηξη στο δρόμο και πολύ φασαρία. Κάποιοι φώναξαν ''Καλέστε ασθενοφόρο''. Ο Γιουζέφ πήρε γρήγορα τηλέφωνο στο νοσοκομείο. ΄Ύστερα γύρισε να δει τον αγώνα κι ούτε που σκέφτηκε ότι μπορεί να πρόκειται για τα παιδιά του. Έτσι κι αλλιώς παρόμοιες εκρήξεις συνέβαιναν σχεδόν κάθε μέρα. Ύστερα από λίγο τον ειδοποίησαν ότι τα παιδιά του ήταν τραυματισμένα -κανείς δεν είπε νεκρά- στο νοσοκομείο. Μα είχε απαγορευτεί ξανά η κυκλοφορία και εκείνος δεν μπορούσε να πάει στο νοσοκομείο που ήταν μόνο λίγα λεπτά μακριά. Τελικά πήρε άδεια να πάει με το όχημα των Ηνωμένων Εθνών.  Όταν έφτασε εκεί ο μικρός Αχμέντ ήταν ήδη νεκρός. Ο Τζαμίλ πέθανε μετά από λίγα λεπτά στο χειρουργείο και μόνο ο Ταρίκ ήταν ζωντανός. Το αδύνατο κορμάκι του ήταν διασωληνωμένο κι είχε τρύπες από σφαίρες στο στομάχι, στους πνεύμονες στο συκώτι, στο αριστερό και δεξί πόδι και στο γόνατο. Τι είχε συμβεί;

 Ο γιατρός Σάμερ Αλ Αχμέντ με το αμάξι του εκείνο το πρωί, βιαζόταν να πάει στην αγορά για τρόφιμα πριν απαγορευτεί ξανά η κυκλοφορία. Όταν επέστρεφε σπίτι τον σταμάτησαν δύο στρατιωτικά τζιπ και τον διέταξαν -μαζί και άλλους διακόσιους Παλαιστίνιους που βρίσκονταν κοντά- να μην απομακρυνθούν. Μετά από μισή ώρα, οι ίδιοι στρατιώτες του είπαν να φύγει. Εκείνος νόμιζε ότι επέστρεφε ασφαλής σπίτι, όταν είδε ένα τανκ να τον ακολουθεί. Έστριψε στην πρώτη γωνία. Αλλά άκουσε πυροβολισμούς. Είχε χτυπηθεί σοβαρά στο στομάχι. Σταμάτησε για να ζητήσει βοήθεια. Το τανκ πλησίασε κι άλλο. Δεν θυμάται περισσότερα, μόνο τρία παιδιά στα ποδήλατά τους και ένα τανκ να τα σημαδεύει. Ένας δημοσιογράφος κατέγραψε την σκηνή από μακριά. Το βίντεο τα δείχνει όλα. Τα τρία παιδιά. Τρεις κουκίδες στο βάθος. Ένα άσπρο αμάξι τα προσπερνάει και μια γυναίκα από μέσα τους φωνάζει κάτι - ίσως τα προειδοποιεί. Το αμάξι στρίβει. Ξαφνικά το τανκ εμφανίζεται από την αριστερή γωνία. Προεξέχει το κανόνι του. Σημαδεύει τα τρία παιδιά πάνω στα ποδήλατά τους. Η εικόνα παγώνει. Ακούγονται πυροβολισμοί. Μια έκρηξη. Παντού θόρυβος, καπνός και σκόνη. Αυτό ήταν. Ο άγνωστος δημοσιογράφος κλείνει την κάμερα. Τα ποδήλατά τους είναι τώρα είναι διαλυμένα στην αυλή. Κι έχουν απάνω δύο φωτογραφίες. Η φωτογραφία του Ταρίκ λείπει και ο ίδιος στο νοσοκομείο, δεν ξέρει ότι τα αδέρφια του δεν υπάρχουν πια. Εκείνο το βράδυ έθαψαν τον Αχμέντ και τον Τζαμίλ με τις σοκολάτες σφιγμένες στα χέρια τους.

 * To συγκεκριμένο άρθρο προοριζόταν για την εφημερίδα «Ερευνητές» και συγκεκριμένα για την στήλη της Sadahzinia «Παιδογραφίες», αλλά θεωρήθηκε πολύ extreme, σκληρό και πολύ splatter για παιδική εφημερίδα και δεν δημοσιεύτηκε ποτέ. Πιθανότατα να έχουν δίκιο (;) Εσείς θα κρίνετε. Όπως και να χει είναι η καθημερινότητα όλων μας, ενηλίκων κι ανηλίκων. Ο Αθέατος Κόσμος το δανείστηκε από το ιστολόγιο http://liberator-kapouedw.blogspot.gr/2012/06/blog-post_12.html#comment-form κάνοντας κάποιες μικρές διορθώσεις μαζί με την διευκρινιστική υποσημείωση.