Ρίο ντε Τζανέιρο-Βραζιλία Η μάχη του Μαρακανά

Το επίσημο όνομα του είναι Στάδιο του δημοσιογράφου Μάριο Φίλιο, γιατί αυτός πρωτοστάτησε για την ανέγερση του. Σε όλο τον κόσμο όμως είναι γνωστό σαν Στάδιο Μαρακανά, το όνομα της γειτονιάς στην οποία βρίσκεται, στην βόρεια πλευρά του Ρίο ντε Τζανέιρο. Μαρακανά ονομάζονταν από παλιά ένα ποτάμι που διασχίζει την περιοχή, λέξη που στα Γκουαρανί, σημαίνει πράσινο πουλί, ένα είδος παπαγάλου. Το Μαρακανά που άρχισε να κτίζεται στα 1948 υποδέχτηκε το πρώτο μεταπολεμικό Παγκόσμιο Κύπελλο ποδοσφαίρου του 1950 και τον ιστορικό τελικό που βύθισε μια ολόκληρη χώρα στο πένθος. Τότε η Βραζιλία έχασε με 2-1 από την Ουρουγουάη και στο Μαρακανά κυριάρχησε η απόλυτη σιωπή παρά το γεγονός πως στις κερκίδες του υπήρχαν γύρω στις διακόσιες χιλιάδες θεατές. Ήταν η στιγμή που ο Γκίτζια έστελνε την μπάλα στα δίχτυα του Μπαρμπόζα αναγκάζοντας όλη την Βραζιλία να κλάψει. Το Μαρακανάζο, από τότε είναι συνώνυμο της ήττας του φαβορί και της ανέλπιστης επικράτησης του αουτσάιντερ, μέσα στον ναό του βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου . Το μεγαλύτερο σε χωρητικότητα στάδιο στον πλανήτη επί πολλά χρόνια, έχασε τα πρωτεία όχι γιατί κτίστηκε κάποιο μεγαλύτερο από αυτό αλλά επειδή μειώθηκαν στο μισό περίπου οι αρχικές θέσεις, για λόγους ασφαλείας.

Ενόψει του Μουντιάλ του 2014 και των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2016, διοργανώσεις στις οποίες η βραζιλιάνικη άρχουσα ελίτ έχει επενδύσει πολλά, το Μαρακανά δεν μπορούσε να μείνει στο περιθώριο. Σε αυτό θα διεξαχθεί ο τελικός και η τελετή έναρξης. Με δαπανηρά σχέδια ανακαίνισης και προϋπολογισμούς που συνεχώς αναθεωρούνται προς τα πάνω, το στάδιο μετατράπηκε σε εργοτάξιο με τουλάχιστον δυο χιλιάδες εργάτες να δουλεύουν καθημερινά για να προλάβουν τις προθεσμίες. Στόχος να ξαναφτιαχτούν οι θέσεις, να μπει σύγχρονο στέγαστρο, να εκσυγχρονιστούν οι υποδομές και να διαμορφωθεί ο περίγυρος με χώρους για υποστηρικτικές δραστηριότητες. Ταυτόχρονα ανακοινώθηκε η κυβερνητική απόφαση να ιδιωτικοποιηθεί αφού φυσικά τελειώσει η δαπανηρή ανακαίνιση του. Περισσότερα από 600 εκατομμύρια δολάρια στοίχισε μέχρι τώρα και ακόμη δεν είναι έτοιμο. Το Μαρακανά ανήκει στην τοπική κυβέρνηση του Ρίο και για τα επόμενα χρόνια θα είναι μια πηγή μεγάλων κερδών για εκείνον που θα αναλάβει την εκμετάλλευση του. Το σχέδιο ιδιωτικοποίησης προβλέπει πως η παραχώρηση θα γίνει για τουλάχιστον 35 χρόνια στον νέο ιδιοκτήτη ο οποίος θα δίνει ετήσιο αντίτιμο 2,25 εκατομμύρια δολάρια και θα επενδύσει 300 εκατομμύρια για έργα στον περιβάλλοντα χώρο. Μια μελέτη για την βιωσιμότητα του σταδίου που έγινε πριν από τη διαδικασία υποβολής προσφορών προέβλεψε ότι ο νικητής θα έχει καθαρά κέρδη τουλάχιστον 715 εκατομμύρια δολάρια σε αυτά τα 35 χρόνια.

Για τους Βραζιλιάνους το Μαρακανά είναι ιερός τόπος μέσα στον οποίο ονειρεύονται πως θα ξεπλύνουν την ντροπή του 1950. Αρκετοί από αυτούς αντέδρασαν από την πρώτη στιγμή στα σχέδια ιδιωτικοποίησης. Ειδικά τον τελευταίο καιρό και ενόσω οι υπερβάσεις της δαπάνης ανακατασκευής δημιουργούν οσμή σκανδάλων και σπατάλης, οι κινητοποιήσεις γύρω από το στάδιο γίνονται όλο και πιο μαζικές και μαχητικές. «Το Μαρακανά είναι δικό μας» φωνάζουν και ζητούν από τον κυβερνήτη του Ρίο, Σέρτζιο Γκαμπράλ, φανατικό υπέρμαχο της ιδιωτικοποίησης, να παραιτηθεί. Αλλά δεν είναι μόνο οι αντίπαλοι της εκποίησης που έχουν μπλεχτεί στην μάχη του Μαρακανά. Πολύ κοντά στο στάδιο για πολλές δεκαετίες συμβίωνε ειρηνικά ένα κέντρο του πολιτισμού των αυτοχθόνων βραζιλιάνων, ένα μουσείο των Ιντιος που είχε εξελιχτεί σε κέντρο συνάντησης και φιλοξενίας . Το ιθαγενικό αυτό κέντρο που οργανώθηκε από τις αρχές της δεκαετίας του Πενήντα (σχεδόν παράλληλα με το κτίσιμο του Μαρακανά) και στεγάζεται σε μια παλιά έπαυλη 150 χρόνων έγινε στόχος του σχεδίου ανάπλασης. Αποφασίστηκε η κατεδάφισή του προξενώντας την οργή των κοινοτήτων των Ιντιος που το διαχειρίζονται και το είχαν καταλάβει από το 2006. Τα ξημερώματα της 22 του Μάρτη ισχυρές δυνάμεις της στρατιωτικής αστυνομίας και υπάλληλοι της τοπικής κυβέρνησης εισέβαλλαν στο κτίριο και με την βία πέταξαν έξω τους πενήντα ιθαγενείς από είκοσι διαφορετικές φυλές που το υπεράσπιζαν. Γύρω από την έπαυλη έγιναν συγκρούσεις και χρησιμοποιήθηκαν πλαστικές σφαίρες, αντλίες νερού και σπρέι πιπεριού. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας όπως και σε άλλες περιοχές του Ρίο με πρόσχημα τους αγώνες έχει ανοίξει έναν κανονικό πόλεμο με αυτούς που θεωρεί πως εμποδίζουν την επιτυχή διεξαγωγή τους. Δηλαδή τους φτωχούς, τους φαβελάνους, τους ιθαγενείς, τις συμμορίες των απόκληρων νέων. Δηλαδή με το μεγάλο κομμάτι της βραζιλιάνικης κοινωνίας που δεν έχει γευτεί τίποτε από τα αποτελέσματα της οικονομικής ανάπτυξης.

ΔΕΙΤΕ δύο βίντεο από την άγρια επέμβαση της αστυνομίας στην γειτονιά Μαρακανά ενάντια στους Ιντιος
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=jxrZLuAgJo4#!
http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=mT7sNkfW6bg
και μια σειρά σκίτσων του Λατούφ latuffcartoons.wordpress.com/tag/aldeia-maracana/