Η Ιμμόκαλι μια πόλη εικοσιπέντε χιλιάδων κατοίκων, στην οποία ζει η οικογένεια του Γκαρσία, βρέθηκε στην διαδρομή της Ίρμα. Ο τυφώνας που γεννήθηκε στις ακτές της δυτικής Αφρικής και συγκέντρωσε ενέργεια κοντά στο Πράσινο Ακρωτήριο, διέσχισε με ορμή τον Ατλαντικό Ωκεανό ξεσπώντας με καταστροφική μανία στην Καραϊβική και στις ακτές της Φλόριντα. Πενήντα μίλια από τις ακτές στα νοτιοδυτικά της χερσονήσου οι περισσότερες κατοικίες στην Ιμμόκαλι ήταν εντελώς ανυπεράσπιστες στις ισχυρές ριπές των ανέμων και τις καταρρακτώδεις βροχές που τους ακολουθούσαν. Και αυτό γιατί οι περισσότερες, οικογενειακά καταφύγια φτωχών εργατών γης, ήταν τροχόσπιτα και πρόχειρα διασκευασμένα κοντέινερ. Ακόμη και οι ξύλινες κατοικίες που φτιάχτηκαν την δεκαετία του Πενήντα για να στεγάσουν μαύρους και λατινοαμερικάνους εργάτες στα χωράφια, διαλύθηκαν στην κυριολεξία. Στην πόλη διακόπηκε το ηλεκτρικό ρεύμα, καταστράφηκαν οι υποδομές και εκατοντάδες πληγέντες ακόμη κοιμούνται σε σχολικά κτίρια εκκλησίες η στα κατεστραμμένα σπίτια τους. Οι περισσότεροι δεν διαθέτουν αυτοκίνητο και είναι αναγκασμένοι να περπατούν με τα πόδια για να φτάσουν στα σημεία που μοιράζονται τρόφιμα και νερό.
Ιμμόκαλι σημαίνει “σπίτι” στην γλώσσα των Ινδιάνων Σεμινόλε οι οποίοι κυριαρχούσαν πριν τον αποικισμό στα απέραντα βοσκοτόπια. Μαζί με άλλες περιοχές στα κέντρο-δυτικά αποτελούν την σκοτεινή όψη της Φλόριντα, η οποία απέχει έτη φωτός από τον φανταχτερό κόσμο της τουριστικής βιομηχανίας και της ευμάρειας αυτών που επιλέγουν την ηλιόλουστη χερσόνησο για να χαρούν την σύνταξη και τα πλούτη τους. Στην Ιμμόκαλι το ποσοστό της φτώχειας ξεπερνά το ένα τρίτο των μόνιμων κατοίκων η πλειοψηφία των οποίων είναι φτηνοί και χωρίς δικαιώματα εργάτες στα μεγάλα αγροκτήματα παραγωγής οπωροκηπευτικών και κυρίως ντομάτας. Οι πιο πολλοί είναι Μεξικανοί, παράνομοι μετανάστες από άλλα κράτη της Κεντρικής Αμερικής, Αφροαμερικανοί και Αϊτινοί. Το Ιμμόκαλι έγινε γνωστό όταν το 1960 ένα ντοκιμαντέρ του Edward Murrow με τίτλο η «Συγκομιδή της ντροπής» προβλήθηκε στο CBS. Οι αποκαλύψεις για τις σκληρές συνθήκες σκλαβιάς και διαβίωσης και απίστευτης εκμετάλλευσης στις αγροτικές φάρμες προξένησε ιδιαίτερη εντύπωση σε όλη την χώρα. Από τότε και παίρνοντας υπόψη τις αναλογίες, ελάχιστα άλλαξαν στις συνθήκες εργασίες στον αγροτικό τομέα της Φλόριντα αναγκάζοντας συχνά τους μετανάστες εργάτες να ξεσηκώνονται και να διεκδικούν. Σε μια τέτοια στιγμή το 1993 γεννήθηκε η Ένωση Εργατών, η οποία συντονίζει χιλιάδες από αυτούς σε αγώνες ενάντια στις μεγάλες εταιρίες παραγωγής και επεξεργασίας αγροτικών προϊόντων.
Στην Φλόριντα οι κοινωνικές ανισότητες είναι χαώδεις. Περισσότεροι από τριάμισι εκατομμύρια άνθρωποι, δηλαδή το 17% του πληθυσμού ζούνε κάτω από τα εθνικά όρια της φτώχειας. Για αυτούς οι παραθεριστικές ζώνες στο Μαϊάμι και στην Παλμ Μπιτς, το πάρκο Ορλάντο και τα ακριβά ρισόρτς θα μπορούσαν να βρίσκονται στον πλανήτη Άρη! Η Ίρμα αν και δεν έκανε διάκριση ανάμεσα στις πλούσιες και φτωχές περιοχές και γειτονιές άφησε πίσω της εικόνες από δύο διαφορετικούς κόσμους. Στον πρώτο η κρατική βοήθεια ήρθε πολύ γρήγορα, οι κατοικίες ακόμη και αυτές που δεν άντεξαν άρχισαν γρήγορα να επισκευάζονται από τις ασφαλιστικές εταιρίες, η αποκατάσταση των ζημιών στις κοινόχρηστες υποδομές ξεκίνησε αμέσως και η ζωή συνέχισε να προχωρά. Στην κόσμο που βρίσκεται στην σκιά και στην φτώχεια η απόγνωση μεγάλωσε. Στα καθημερινά προβλήματα επιβίωσης προστέθηκαν νέα μεγαλύτερα δίχως κανείς να πει πότε θα επουλωθούν οι πληγές και θα ξανά-ξεκινήσει ακόμη και αυτή η δύσκολη χαμοζωή.
ΔΕΙΤΕ το ντοκιμαντέρ "Harvest of Shame” www.youtube.com/watch?v=yJTVF_dya7E
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου