ΑΘΕΑΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ: Ντέρνα, Λιβύη | Το προαίσθημα του ποιητή και οι ένοχοι για την καταστροφή

23 Σεπ 2023

Ντέρνα, Λιβύη | Το προαίσθημα του ποιητή και οι ένοχοι για την καταστροφή

O Μουσταφά αλ-Τραμπελσί, γνωστός ποιητής και ακτιβιστής, απόφοιτος του πανεπιστήμιου Ομάρ Αλ Μουχτάρ χάθηκε στον κατακλυσμό της Ντέρνα. Κατά πως έγραψε ο Γκάρντιαν, τέσσερις ημέρες νωρίτερα είχε συμμετάσχει σε μια συζήτηση που έγινε στο Σπίτι του Πολιτισμού με θέμα το κίνδυνο πλημμύρας και την κατάσταση των φραγμάτων. Όταν το απόγευμα της Κυριακής 10 Σεπτεμβρίου η καταιγίδα Ντάνιελ έφτασε στις ανατολικές ακτές της Λιβύης και προχωρώντας άρχισε να κτυπάει την Ντέρνα ο Μουσταφά πρόλαβε να γράψει μερικά λόγια στο διαδίκτυο : «Οι σκηνές είναι τρομακτικές και τα πράγματα θα μπορούσαν να κλιμακωθούν σε καταστροφή… ο Θεός να προστατεύει την Ερυθρά Ημισέληνο και τους εθελοντές που αποδεικνύουν ότι σε κάθε κρίση που περνά η χώρα μας βοηθούν αληθινά στην απουσία μιας αποτυχημένης πολιτείας. Είθε ο Θεός να βοηθήσει τις οικογένειες σε όλη την αγαπημένη μας χώρα». Τελικά ο θεός του Μουσταφά όπως συμβαίνει συνήθως δεν βοήθησε ούτε αυτόν, ούτε τους συμπατριώτες του. Η Ντέρνα των εκατό χιλιάδων κατοίκων, που βρίσκεται στην θέση της αρχαίας Δάρνης, στην περιοχή που οι παλιοί ονόμαζαν Μπαρμπαριά, εκεί που το πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ και Αμερικάνοι πεζοναύτες έκαναν την πρώτη μακρινή πολεμική επέμβαση το 1805 στο όνομα της ελεύθερης ναυσιπλοΐας, μετατράπηκε σε ένα σωρό ερειπίων και λάσπης. Εκεί θάφτηκαν χιλιάδες κάτοικοι της.

«Η βροχή / ξεγυμνώνει τους πνιγμένους δρόμους/ τον διεφθαρμένο εργολάβο/ και το αποτυχημένο κράτος. /Ξεπλένει τα πάντα /πουλιών φτερά/ και γατιών τρίχωμα./ Θυμίζει στους φτωχούς/ τις χαλασμένες στέγες/ και τα κουρελιασμένα ρούχα./ Ξυπνάει τις κοιλάδες,/ διώχνει τη σκόνη της υπνηλίας/ και το ξεραμένο χώμα./ Η βροχή/ ένα σημάδι καλοσύνης,/ μια υπόσχεση ελπίδας,/ ένα κουδούνι κινδύνου.» Το σύντομο αυτό ποίημα με τίτλο «Βροχή» ο Μουσταφά το έγραψε μερικές ώρες πριν την καταστροφή και έχει γίνει γνωστό σε όλη την χώρα με την βοήθεια του διαδικτύου. Ορισμένοι μίλησαν για το προαίσθημα του ποιητή, σε πλήρη διάσταση με την την δολοφονική ανευθυνότητα των αρχών της πόλης που δεν έκαναν τίποτε για την προστασία των κατοίκων. «Η πόλη έχασε την καρδιά της! » δήλωσε ένας Λίβυος δημοσιογράφος αντικρίζοντας την κατεστραμμένη Ντέρνα « χάθηκε το 25% με 30% των κτιρίων της, των ανθρώπων της, των δρόμων, των σχολείων της. Όλα τα πήρε η πλημμύρα και τα πέταξε στη θάλασσα», συμπλήρωσε. Ήταν βαθιά νύχτα, γύρω στις 3 πμ, όταν έσπασαν τα δύο σημαντικά φράγματα Αλ Μπιλάλ και Άμπου Μανσούρ στην κοίτη του ποταμιού το οποίο στο τέλος διασχίζει την πόλη και εκβάλλει στη Μεσογειακή ακτή. Ο Γουάντι Ντέρνα μεταβλήθηκε αστραπιαία σε ένα τεράστιο καταστροφικό κύμα εκατομμυρίων τόνων νερού και λάσπης. Παρέσυρε στο διάβα του σπίτια, δρόμους, γέφυρες και ανθρώπους.

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Ντέρνα πλημμυρίζει. Γι' αυτό την δεκαετία του 1970 γιουγκοσλαβικές τεχνικές εταιρίες κατασκεύασαν τα φράγματα που την έσωσαν από τις προηγούμενες νεροποντές, ιδιαίτερα αυτή του 1986. Εγκαταλειμμένα στην τύχη τους εδώ και είκοσι χρόνια δεν μπόρεσαν να αντέξουν τους μεγάλους όγκους νερού και έσκασαν. Ακριβώς όπως πρόβλεπαν οι επιστήμονες μηχανικοί και υδρολόγοι εδώ και χρόνια που ζητούσαν την συντήρηση τους. Αλλά πως να γίνει συντήρηση στις υποδομές σε μια χώρα που τα τελευταία χρόνια διαλύθηκε στην κυριολεξία εξαιτίας της δυτικής επέμβασης η οποία συνδαύλισε τον εμφύλιο με στόχο την ανατροπή του δύστροπου Μ.Καντάφι ; Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών το 2010 είχαν προϋπολογιστεί χρήματα για την συντήρηση τους και ανέλαβε το έργο μια τουρκική εταιρία. Όταν ξέσπασε ο εμφύλιος και ακολούθησε η Νατοϊκή επέμβαση η εταιρία αποχώρησε και τα χρήματα εξαφανίστηκαν. Παραδοσιακά ατίθαση ενάντια στο κρατικό κέντρο από τότε που η Λιβύη έγινε ανεξάρτητη, γνωστή παλιά ως πόλη των καλλιτεχνών, η Ντέρνα τάχθηκε από νωρίς ενάντια στο καθεστώς του Καντάφι. Στην εξέγερση του 2011 πήρε το μέρος της ισλαμικής αντιπολίτευσης και στην συνέχεια έγινε πεδίο αναμέτρησης ανάμεσα στους πολέμαρχους. Τώρα την κατέχουν οι δυνάμεις του στρατηγού Χάφταρ, ο οποίος ελέγχει την ανατολική Λιβύη με την πλειοψηφία των κατοίκων να είναι αντίθετοι σε αυτόν. Η καταστροφή όπως ήταν αναμενόμενο βάθυνε την αντίθεση και ήδη στην πόλη γίνονται οργισμένες διαδηλώσεις ενάντια στις τοπικές αρχές και την κυβέρνηση που εδρεύει στο Τομπρούκ.

Από την ώρα που έγινε γνωστή η καταστροφή της Ντέρνα περίσσεψε η υποκρισία των δυτικών κυβερνήσεων αλλά και των υπόλοιπων δυνάμεων από την Ανατολή που εμπλέκονται στον διαλυτικό αλληλοσπαραγμό της χώρας, περισσότερο από μια δεκαετία. Μίλησαν για όλα εκτός από τις δικές τους βαριές ευθύνες για την διαίρεση και την καταστροφή της χώρας. Την κλιματική αλλαγή, την ανεπάρκεια και την διαφθορά των τοπικών ηγετών, τον συνεχιζόμενο δεύτερο λιβυκό εμφύλιο, την έλλειψη υποδομών, συντήρησης των φραγμάτων και αντιπλημμυρικών έργων και την ανυπαρξία υπηρεσιών μετεωρολογίας και πολιτικής προστασίας. Απέφυγαν όμως να αναφέρουν τον βασικό λόγο γι αυτήν την οπισθοδρόμηση μιας εύπορης χώρας που άλλοτε διακρίνονταν για το ψηλό βιοτικό επίπεδο των κατοίκων της παρά την ανελευθερία του καθεστώτος. Δηλαδή για την εγκληματική ιμπεριαλιστική επέμβαση της Γαλλίας, Αγγλίας και Ιταλίας σε συντονισμό με τους Αμερικάνους, με στόχο την ανατροπή του Καντάφι και τον έλεγχο του λιβυκού ορυκτού πλούτου. Χαρακτηριστική περίπτωση αυτής της υποκρισίας τα όσα είπε ο επικεφαλής του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες αναφερόμενος στους χιλιάδες νεκρούς της Ντέρνα. «Είναι θύματα πολυετών συγκρούσεων. Θύματα του κλιματικού χάους. Θύματα ηγετών που, τόσο εκεί όσο και αλλού, δεν μπόρεσαν να βρουν τον δρόμο της ειρήνης…. οι άνθρωποι αυτοί πέθαναν ευρισκόμενοι στο επίκεντρο της αδιαφορίας». Πόσες γενικές αλήθειες για να κρυφθεί με επιμέλεια η συγκεκριμένη αλήθεια! Αλλά αυτό που προκαλεί πιο πολύ είναι η έκφραση για το επίκεντρο της αδιαφορίας! Αντίθετα! Το κακό για την Ντέρνα και όλη την Λιβύη είναι πως βρέθηκαν στο επίκεντρο του ιμπεριαλιστικού ενδιαφέροντος! Με γνωστά αποθέματα 48 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου που αντιπροσωπεύουν το 3% του παγκόσμιου αποθεματικού, τα οποία βρίσκονται κυρίως στα ανατολικά, η χώρα έγινε λεία των δυτικών πολυεθνικών. Οι βρετανικές British Petroleum ( BP) και Shell, η ιταλική ΕΝΙ, η γαλλική ΤOTAL και άλλες πολυεθνικές έχουν επιστρέψει και αρπάζουν οικόπεδα και συμβόλαια σε θάλασσα και στεριά. Σε συνεργασία βέβαια με την νέα οικονομική ελίτ η οποία με το αζημίωτο λειτουργεί ως μεσάζων στην λεηλασία. Σε αντίθεση το κατά κεφαλήν ετήσιο εισόδημα των Λίβυων μειώθηκε από 15.765 σε 6.716 δολάρια μέσα δέκα χρόνια, η φτώχεια εγκαταστάθηκε και οι νέοι Λίβυοι έχουν πάρει προ πολλού τον δρόμο της ξενιτιάς, φαινόμενο ανύπαρκτο στις προηγούμενες δεκαετίες.