Χαράματα Τετάρτης, 12 του περασμένου Απριλίου 88 οδηγοί απορριμματοφόρων της Republic Services, της δεύτερης σε μέγεθος αμερικανικής εταιρίας συλλογής και ανακύκλωσης στερεών αποβλήτων, στο νότιο Μέμφις, σταμάτησαν τα φορτηγά τους μπροστά στην χωματερή South Shelby και ξεκίνησαν απεργία. Επί ημέρες έκαναν πικετοφορίες μπροστά στα γραφεία της εταιρίας διεκδικώντας αυξήσεις στους μισθούς και ασφαλείς συνθήκες εργασίας. Στα τέλη Μαρτίου μια συνάδελφος τους σκοτώθηκε όταν το φορτηγό της συγκρούστηκε με άλλο στην χωματερή και λίγες ήμερες μετά τα αφεντικά κατάργησαν το επίδομα επικίνδυνης εργασίας που έπαιρναν εδώ και τριάντα χρόνια! Ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της οργής για εργαζόμενους που εκτίθενται καθημερινά σε κίνδυνους μολύνσεων. Η απεργία βάστηξε εννιά μέρες και τελείωσε με μια μικρή έστω νίκη. Έκλεισαν πενταετή σύμβαση με αύξηση 28% στο ωρομίσθιο, διατήρηση του ανθυγιεινού επιδόματος, αύξηση των δικαιούμενων ημερών ασθενείας και χρηματοδότηση για εξοπλισμό και μέτρα ασφαλείας.
Οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή απορριμμάτων του Μέμφις κουβαλούν μια βαριά ιστορία. Ήταν και τότε Απρίλιος του 1968, πριν 55 χρόνια όταν στο μπαλκόνι του ξενοδοχείου Λορέν, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, έπεφτε από τις δολοφονικές σφαίρες μιας καραμπίνας Ρέμιγκτον. Είχε ταξιδέψει στο Μέμφις με σκοπό να υποστηρίξει την απεργία των εργαζόμενων στην καθαριότητα η οποία είχε εξελιχθεί σε έναν μαζικό αγώνα μαύρων αλλά και λευκών ενάντια στην αστυνομική βία και τις ρατσιστικές διακρίσεις. Η απεργία είχε ξεκινήσει στις 1 Φεβρουαρίου 1968 όταν και τότε δυο εργάτες στην αποκομιδή σκουπιδιών σκοτώθηκαν από ένα φορτηγό.
Οι απεργίες επιστρέφουν στην Αμερική! Όχι, δεν είναι σύνθημα σε κάποιο αριστερό περιθωριακό έντυπο αλλά ο τίτλος που χρησιμοποίησε πριν λίγες ημέρες ρεπόρτερ στο CNN Business. Η απεργία των εργαζόμενων στην καθαριότητα στο Μέμφις ήταν μόνο ένα μικρό επεισόδιο από ένα κύμα απεργιών που σαρώνει τους τελευταίους μήνες σχεδόν όλη τη χώρα. Ας αναφέρουμε μερικές: Εννιακόσιοι ηρωικοί ανθρακωρύχοι στο ορυχείο της Warrior Met Coal στην Τασκαλούζα της Αλαμπάμα σε μια απεργία που κράτησε δύο χρόνια που παρότι δεν νίκησε, έστειλε σινιάλο αντίστασης σε όλη την αμερικάνικη εργατική τάξη. 11.000 σεναριογράφοι και 160.000 ηθοποιοί στη βιομηχανία κινηματογράφου και της τηλεόρασης στο Χόλιγουντ. 6000 εργαζόμενοι στα μεγαλύτερα ξενοδοχεία στο Λος Άντζελες. Πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι στον κλάδο της υγείας όπως γιατροί και νοσηλευτές σε νοσοκομεία και κλινικές στο Σικάγο, στο Μίσιγκαν, στην Νέα Υόρκη, στην Καλιφόρνια και στο Ιλινόις. 6000 εργαζόμενοι στα Starbucks. Εκατοντάδες εργάτες σε διάφορες αποθήκες της Amazon. 340.000 εργαζόμενοι της UPS έφτασαν στα πρόθυρα να ξεκινήσουν την μεγαλύτερη σε αριθμό απεργών κινητοποίηση σε έναν εργοδότη στην αμερικάνικη ιστορία. Το μέγεθος και το κόστος της απειλούμενης δεκαήμερης απεργίας στα μέσα του καλοκαιριού τρόμαξε την εργοδοσία που έσπευσε να υπογράψει συμφωνία με το συνδικάτο των Τίμστερς. Η συμφωνία περιλαμβάνει αυξήσεις μισθών για όλους μαζί και για τους μερικά απασχολούμενους, την κατάργηση των μισθών δυο κατηγοριών, την καθιέρωση Ημέρας του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ως πληρωμένης αργίας και βελτιώσεις στις συνθήκες εργασίας. Αντίθετα 150.000 εργαζόμενοι στις τρεις μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες, Ford, General Motors και Stellantis, που είναι οργανωμένοι στο συνδικάτο Ενωμένοι Εργάτες Αυτοκινητοβιομηχανίας ( UAW ) αποφάσισαν με ποσοστό 97% να ξεκινήσουν απεργίες ζητώντας αυξήσεις. Η UAW επέλεξε η απεργία να μην είναι καθολική και έτσι την αρχή έκαναν στις 15 Σεπτεμβρίου 13.000 εργάτες από τα εργοστάσια στο Όρεγκον, στο Μίσιγκαν και στο Μιζούρι. Αργότερα μπήκαν και άλλοι από τις αποθήκες ανταλλακτικών της Stellantis και της General Motors. Η εργοδοσία απάντησε με μαζικές απολύσεις αλλά οι απεργοί στις 5 Οκτωβρίου μετά από είκοσι ημέρες έφτασαν τους 25.200 και συνέχιζαν αμετακίνητοι τον αγώνα τους. Τέλος στον “χορό” μπήκαν στις 4 Οκτωβρίου με τριήμερη απεργία 75.000 εργαζόμενοι στην εταιρία παροχής φροντίδας Kaiser Permanente. Είναι η μεγαλύτερη απεργία που έχει γίνει ποτέ σε αυτόν τον κλάδο.
Το απεργιακό κύμα το οποίο πήρε διαστάσεις μέσα στο καλοκαίρι είναι συνέχεια μιας αργής αλλά σταθερής ανάκαμψης όλων των μεγεθών που σχετίζονται με το οργανωμένο εργατικό κίνημα την τελευταία διετία, μετά το τέλος πανδημίας. Αλλά και πριν από αυτήν, το 2018 και το 2019, ο αριθμός των απεργών εργαζομένων είχε φτάσει στα υψηλότερα επίπεδα από τη δεκαετία του 1980, όταν ο Ρήγκαν εγκαινίασε μια περίοδο σκληρής αντεργατικής πολιτικής και υπονόμευσης των συνδικάτων. Αν και παραμένει 70% χαμηλότερη από τις αρχές της δεκαετίας του 1970 η συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες, η συνδικαλιστική πυκνότητα αλλά και η ευρύτερη κοινωνική αποδοχή της απεργίας ως αποτελεσματικού και δίκαιου μέσου πάλης αυξάνονται συνεχώς. Αποτέλεσμα κυρίως των σοβαρών οικονομικών προβλημάτων και των χαμηλών αμοιβών της αμερικάνικης εργατικής τάξης σε συνθήκες απογείωσης των ανισοτήτων και των καπιταλιστικών κερδών.
Ορισμένα στοιχεία μια πρόσφατης μελέτης του Ινστιτούτου Οικονομικής Πολιτικής σχετικά με τις απεργίες και την πορεία των εργατικών αμοιβών σε σύγκριση με αυτά που παίρνουν τα αφεντικά των εταιριών στις τελευταίες δεκαετίες εντυπωσιάζουν. Η αναλογία μεταξύ της αμοιβής για τους Διευθύνοντες Συμβούλους έναντι του μέσου εργατικού μισθού έχει μεγαλώσει απίστευτα. Το 1965 ήταν 20 προς 1 και μέχρι το 2021 είχε φτάσει τα 399 προς 1. Η αναλογία είναι πιο χαώδης σε ορισμένους κλάδους με χαμηλούς μισθούς όπως τα φαστφουντάδικα και το λιανεμπόριο. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι μισθοί των υψηλόβαθμων στελεχών εκτοξεύτηκαν στα ύψη με άλμα 30% μεταξύ 2019 και 2021, ενώ οι αποδοχές των εργαζομένων αυξήθηκαν μόνο κατά 3,9%. Η ίδια προκλητική απόκλιση έχει δημιουργηθεί και με τα εταιρικά κέρδη τα οποία το 2022 είχαν τα ψηλότερα ποσοστά των τελευταίων 70 χρόνων! Στην αυτοκινητοβιομηχανία λόγου χάρη από το 2013 έως το 2022, τα κέρδη στις τρεις μεγάλες εταιρείες αυξήθηκαν κατά 92%, φτάνοντας συνολικά τα 250 δισεκατομμύρια δολάρια. Φέτος περιμένουν να προσθέσουν άλλα 32 δισεκατομμύρια δολάρια στο σωρό! Οι μισθοί για τα αφεντικά των Τριών Μεγάλων έχουν αυξηθεί κατά 40% από το 2013. Η διευθύνουσα σύμβουλος της General Motors, Mary Barra, η οποία δήλωσε ότι ήταν «εξαιρετικά απογοητευμένη και απογοητευμένη» από την απεργία της UAW, έχει ετήσια αμοιβή 29 εκατομμύρια δολάρια. Λιγότερο γνωστός ο Διευθύνων Σύμβουλος της Ford, Jim Farley, αμείβεται με 21 εκατομμύρια. Για τον διευθύνοντα σύμβουλο της Stellantis, Carlos Tavares, οι ετήσιες αποδοχές είναι 25 εκατομμύρια. Αυτοί οι μισθοί είναι τουλάχιστον 300 φορές μεγαλύτεροι από τους μισθούς που παίρνουν οι εργαζόμενοι των τριών αυτοκινητοβιομηχανιών.
Η απεργία στην αυτοκινητοβιομηχανία εξαιτίας της σημασίας και της πολιτικής συγκυρίας μπλέχτηκε μέσα στις σκληρές ενδοαστικές πολιτικές αντιπαραθέσεις, ενόψει μάλιστα της κρίσιμης προεκλογικής περιόδου που άτυπα έχει ξεκινήσει. Τόσο ο Τραμπ όσο και ο Μπάιντεν έσπευσαν να δηλώσουν την υποστήριξη τους στους απεργούς της UAW. Ο Μπάιντεν μάλιστα για να πλειοδοτήσει έκανε μια πρωτοφανή για Αμερικάνο πρόεδρο κίνηση. Πήρε μέρος σε απεργιακή πικετοφορία ενθαρρύνοντας τους εργάτες και ζητώντας από τους εργοδότες να τους δώσουν ένα μικρό μερίδιο από τα κέρδη τους! Υποκρισία πρώτου μεγέθους! Ήταν ο ίδιος που τον Νοέμβριο του 2022 είχε προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση για να απαγορεύσει τους σιδηροδρομικούς σε τέσσερεις ιδιωτικές εταιρίες να απεργήσουν επικαλούμενος τις επιπτώσεις στην αμερικανική εφοδιαστική αλυσίδα και οικονομία. Και τότε ο Μπάιντεν, μέχρι οι απεργοί να αποδειχθούν σκληροτράχηλοι και να αρνηθούν να δεχθούν ψίχουλα, επιδίωκε να εμφανίζεται φίλος των τραίνων και των συνδικάτων των σιδηροδρομικών. Τώρα αν οι απεργοί συνεχίσουν πέραν των προσδοκιών για μια γρήγορη συμφωνία με τους αυτοκινητοβιομήχανους τι άραγε θα κάνει;
Πηγές και προτάσεις
ΔΙΑΒΑΣΤΕ την μελέτη για την απεργιακή αφύπνιση στις ΗΠΑ και τις ανισότητες των Josh Bivens, Celine McNicholas, Margaret Poydock, Jennifer Sherer, and Monica Leon από το Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής www.epi.org/publication/summer-strike-activity/
ΔΕΙΤΕ την συμφωνία που υπέγραψε το συνδικάτο των εργαζόμενων στην UPS με την εργοδοσία, teamster.org/wp-content/uploads/2023/08/UPS-Master-Highlights-single-pgs-1.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου