Τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο είχαν έναν λόγο περισσότερο φέτος να τιμήσουν αγωνιστικά και μαζικά την Ημέρα Εργασίας. Όπως, κάθε χρόνο, την πρώτη Δευτέρα του Σεπτεμβρίου που συνέπεσε να είναι πρωτομηνιά. Μια επέτειος η οποία παρά την συστημική προσπάθεια να μετατραπεί σε μια ανώδυνη αργία συνεχίζει να αποτελεί ανάμνηση, έστω και μακρινή, του πρώιμου ριζοσπαστικού αμερικάνικου εργατικού κινήματος του 19ου αιώνα. Τότε που οι Ιππότες της Εργασίας οργάνωσαν την μεγάλη συγκέντρωση στις 5 Σεπτεμβρίου του 1882 στην Νέα Υόρκη, διεκδικώντας την θέσπιση του οκτάωρου και ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για την γενική απεργία του 1886. Και το φετινό ραντεβού κλείστηκε στο Μνημείο της πλατείας Χειμάρκετ. Στην συμβολή των οδών Ντεσπλέινς και Ράντολφ στη Γουέστ Λουπ, συναντήθηκαν από νωρίς το πρωί περισσότεροι από δέκα χιλιάδες. Εκεί στην μέση περίπου του τμήματος της οδού Ντεσπλέινς, ανάμεσα στην οδό Λέικ και στην οδό Ράντολφ (οι δρόμοι έχουν το ίδιο όνομα από τότε) είχε παραταχτεί η αλυσίδα των αστυνομικών και διαδραματίστηκε η αιματηρή ιστορική σύγκρουση με τους 2.500 περίπου απεργούς εργάτες. Ήταν 4 Μαΐου 1886, όταν αυτοί αρνήθηκαν να υπακούσουν στην αστυνομική διαταγή και να διαλυθούν μετά τις ομιλίες των αναρχικών ηγετών της Διεθνούς Ένωσης Εργαζομένων. Σε αυτό το σημείο στέκει το γλυπτό που αναπαριστά την άμαξα πάνω στην οποία ο Σπάις, ο Πάρσονς, ο Φίλντεν, και οι υπόλοιποι μίλησαν κάτω από βροχή στους συγκεντρωμένους για κοινωνική δικαιοσύνη και τα δικαιώματα των εργατών. Και γι αυτό επτά από αυτούς καταδικάστηκαν σε θάνατο και τέσσερεις οδηγήθηκαν τελικά στην αγχόνη, στις 11 Νοεμβρίου του 1887.