Μίλτον Ρογκόβιν Ο άνθρωπος που φώτισε τους ξεχασμένους

Στις αρχές του ποταμού Νιαγάρα, κοντά στους καταρράκτες και δίπλα στις βόρειο -ανατολικές όχθες της λίμνης Ηρι, η Lower West Side είναι μια από τις τριάντα-δύο συνοικίες του Μπάφαλο στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Ξεκίνησε σαν γειτονιά Ιταλών μεταναστών στα τέλη του 19ου αιώνα και ακολούθησε με διακριτή απόσταση την ακμή και την παρακμή της πόλης συγκεντρώνοντας κατά κύριο λόγο εργάτες μετανάστες αλλά και μαύρους που δούλευαν στα μεγάλα εργοστάσια της περιοχής. Τμήμα της περίφημης ζώνης της σκουριάς το Μπάφαλο είναι πλέον από τις φτωχότερες πόλεις της χώρας με πληθυσμό πάνω από διακόσιες πενήντα χιλιάδες και με επίπεδα επίσημης φτώχειας στο 30% των νοικοκυριών. Η κατάσταση όπως και στην άνοδο έτσι και στην πτώση στην Lower West Side είναι χειρότερη με μοναδική διαφορά πως στις τελευταίες δεκαετίες από ιταλική συνοικία μετατράπηκε σε ισπανόφωνη με πολλούς Πορτορικάνους, νοτιοαμερικάνους και Κουβανούς.

Η συνοικία, ξαναήρθε στο προσκήνιο, όταν στις 18 του Γενάρη ανακοινώθηκε ο θάνατος ενός ανθρώπου που έδεσε την ζωή και την δημιουργία του με αυτή και φώτισε την ζωή των φτωχών κατοίκων της με το φωτογραφικό φακό του. Όπως έγραφε πριν μερικά χρόνια η Βρετανική Φωτογραφική Επιθεώρηση η πορεία της ζωής του Μίλτον Ρογκόβιν ήταν ασυνήθιστη ακόμα και για τις περιπέτειες των σημερινών μεταναστών. Παιδί Λιθουανών μεταναστών, γεννήθηκε στα τέλη του 1909 στο Μπρούκλιν και τα άγρια κύματα της μεγάλης κρίσης, ύστερα από τον θάνατο του πατέρα του και την καταστροφή της οικογενειακής επιχείρησης τον οδήγησαν να πάει στο Μπάφαλο ανοίγοντας ένα γραφείο οπτικού. Πήρε ενεργό μέρος στο συνδικαλιστικό κίνημα του κλάδου και ταυτόχρονα συνδέθηκε με το Κομμουνιστικό Κόμμα παρακολουθώντας μαθήματα πολιτικής οικονομίας και συμμετέχοντας σε αντιφασιστικές και αντιπολεμικές κινήσεις και στο κίνημα αλληλεγγύης της δημοκρατικής Ισπανίας. Γυρνώντας από τον πόλεμο (υπηρέτησε στην Αγγλία σαν στρατιωτικός οπτικός) ο Ρογκόβιν ξαναρίχνεται με πάθος στην πολιτική δραστηριότητα και μαζί με την γυναίκα του Αν, συμμετέχει στο κίνημα για τα δικαιώματα των Αφρο-αμερικανών και στις διαδηλώσεις για να σωθεί η ζωή των Ρόζενμπεργκ ενώ οι συνθήκες δυσκολεύουν καθώς κορυφώνεται ο λεγόμενος Ψυχρός Πόλεμος. Ο Ρογκόβιν μπαίνει στην λίστα των επικίνδυνων κομμουνιστών και το 1957, μπροστά στην διαβόητη Επιτροπή Αντιαμερικανικών Δραστηριοτήτων κρατά περήφανη στάση αρνούμενος να απαντήσει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Η τοπική εφημερίδα «Νυκτερινά Νέα» τον ανακηρύσσει στο νούμερο ένα κόκκινο κίνδυνο στο Μπάφαλο και ξεκινάνε οι περιπέτειες και το κυνηγητό. Το κατάστημα οπτικών αρχίζει να έχει αναδουλειές και η Αν καλείται να υπογράψει «όρκο πίστης» σαν εκπαιδευτικός σε δημόσιο σχολείο, τον οποίο φυσικά αρνείται.

Ακριβώς σε αυτήν την περίοδο ο Ρογκόβιν αποφασίζει μια σημαντική στροφή στην ζωή και την δράση του. Αγκαλιά με την αγαπημένη του Ρόλειφλεξ ξεκινά μια σαραντάχρονη φωτογραφική πορεία στις ΗΠΑ αλλά και αρκετές χώρες στον κόσμο με μια σχεδόν θρησκευτική προσήλωση σε θέματα που αφορούν την ζωή των φτωχών απλών ανθρώπων στην εργασία αλλά και σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Καταγράφει την ζωή και τα βλέμματα των ανθρακωρύχων στα Απαλάχια στην Τσεχοσλοβακία, στην βόρεια Γαλλία, στην Σκοτία στα χρόνια της θατσερικής επίθεσης, στην Ζιμπάμπουε , στο Μεξικό, στην Κίνα και αλλού. Την απόγνωση των ανέργων εργατών στις αυτοκινητοβιομηχανίες στα δυτικά της Νέας Υόρκης και των πεταμένων στο περιθώριο χαλυβουργών στο Μπάφαλο. Την πηγαία αισιοδοξία των Κουβανών εργατών νικελίου και τα πρόσωπα των ινδιάνων στην περιοχή των Μεγάλων Λιμνών. Όσο περνάνε τα χρόνια και ειδικά από την αρχή της δεκαετίας του Ογδόντα ο Ρογκόβιν ενισχύει την δραστηριότητα του μέχρι τα μέσα του Ενενήντα, δηλαδή σε ηλικία πάνω από ογδόντα χρόνων όταν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει καρδιακά προβλήματα, καρκίνο του προστάτη και αργότερα καταρράκτη ο οποίος τον ανάγκασε να αφήσει την μηχανή του. Ταυτόχρονα όλα αυτά τα χρόνια παραμένει ενεργός στα αντιπολεμικά κινήματα από την περίοδο του Βιετνάμ ως τα πιο πρόσφατα με τις επεμβάσεις στο Ιράκ και παραμένει σταθερός στις ιδέες του. Φωτογραφίζοντας σε διαφορετικές χρονικές περιόδους τους ίδιους απλούς ανθρώπους από εκατό οικογένειες στην Lower West Side, σε στιγμές της καθημερινότητας τους, χωρίς επιτήδευση, αφηγήθηκε εκπληκτικά την ζωή τους και δημιούργησε ένα υπόδειγμα καλλιτεχνικής δημιουργίας που όχι άδικα τον ανέδειξε σαν έναν από τους πρωτοπόρους φωτογράφους της κοινωνικής καταγραφής.

* ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα για τον Ρογκόβιν στην διεύθυνση www.miltonrogovin.com

ΔΕΙΤΕ το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ εξήντα λεπτών με τίτλο «Οι πλούσιοι έχουν τους δικούς τους φωτογράφους» που αφηγείται την διαδρομή του Ρογκόβιν σε σκηνοθεσία Bookstein Ezra, 2008.

http://www.youtube.com/watch?v=gFt_n-82IMg&feature=player_embedded