14 Δεκ 2013

Αλ Αρακίμπ, έρημος Νεγκέβ
Το σχέδιο Prawer, η Νάκμπα των βεδουίνων

Το Αλ-Αρακίμπ, ένα μικρό χωριό βεδουίνων στην έρημο Νεγκέβ (Αλ Ναγκάμπ στα αραβικά), θα έπρεπε να ήταν καταχωρημένο στη λίστα Γκίνες αν δεν το εμπόδιζε η τακτική των συντακτών της να μην αναμιγνύονται σε επικίνδυνες πολιτικές υποθέσεις. Έχει κατεδαφιστεί και έχει ξαναφτιαχτεί σαράντα εννέα φορές χάρη σε δύο παράγοντες. Στη συστηματική προσπάθεια των ισραηλινών αρχών να διώξουν από εκεί τους τριακόσιους κατοίκους του και στο ότι, όπως όλοι σχεδόν οι καταυλισμοί των Βεδουίνων, είναι φτιαγμένο με ελαφριά υλικά, γεγονός που επιτρέπει το γρήγορο ξανακτίσιμό του.
Η τελευταία φορά που οι μπουλντόζες του στρατού ισοπέδωσαν τα σαράντα σπίτια του αλ- Αρακίμπ ήταν τον φετινό Απρίλη. Στη θέση του από το 2005 το Εβραϊκό Ταμείο για τη φύση σχεδιάζει να φυτέψει χιλιάδες δένδρα, δημιουργώντας το «δάσος των πρέσβεων» προς τιμή του διπλωματικού σώματος που είναι διαπιστευμένο στο Τελ Αβίβ. Μόνο το νεκροταφείο του χωριού στέκει ακόμη ανέπαφο, αποτελώντας πολλές φορές καταφύγιο για τα υπάρχοντα των ζωντανών, όταν εμφανίζονται οι μπουλντόζες. Η μεγάλη βεδουίνικη οικογένεια των αλ-Τούρι, που πλειοψηφεί στο χωριό, έχει θαμμένους τους προγόνους της σε αυτό από το 1907.

Υπάρχουν διαφορετικές εκτιμήσεις για τον αριθμό των λεγόμενων ως μη αναγνωρισμένων χωριών και καταυλισμών βεδουίνων στην Νεγκέβ, ένα από τα οποία είναι το Αλ-Αρακίμπ, οκτώ χιλιόμετρα βόρεια της Μπιρσίβα, της μεγαλύτερης πόλης της περιοχής. Με διαφορετικά κριτήρια αλλά για προφανείς πολιτικούς λόγους οι καταγραφές ξεκινάνε από πενήντα χωριά και φτάνουν στις χίλιες οικιστικές συγκεντρώσεις, για έναν πληθυσμό που αυξάνεται πολύ γρήγορα, σχεδόν διπλασιάζεται κάθε είκοσι χρόνια. Όλα αυτά τα χωριά δεν περιλαμβάνονται στους επίσημους χάρτες και είναι αποκλεισμένα από κάθε κρατική δαπάνη για υποδομές, ηλεκτρικό ρεύμα, σχολεία, ιατρεία κ.λπ. Οι ισραηλινές αρχές θέλουν να τα διαλύσουν και να μεταφέρουν τους κατοίκους τους στις οκτώ πόλεις που χτίστηκαν στη Νεγκέβ για τη μετατροπή των βεδουίνων σε αστικό πληθυσμό, σύμφωνα με το όραμα του Μοσέ Νταγιάν.
Ο ισραηλινός στρατηγός είχε δηλώσει πως το φαινόμενο των Βεδουίνων μπορεί να εξαφανιστεί με κυβερνητική επιλογή σε δύο γενιές και οι νομάδες γεωργοί και κτηνοτρόφοι να μετατραπούν σε φτηνή εργατική δύναμη! Ενώ ο γενάρχης του σιωνιστικού κράτους Μπεν Γκουριόν είχε χαρακτηρίσει τη Νεγκέβ, την πατρογονική χώρα των Βεδουίνων, σαν το τελευταίο σύνορο του σιωνισμού, επιλέγοντας μάλιστα ένα κιμπούτς σε αυτήν για να περάσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Και να φανταστεί κανείς πως είναι αρκετά διαδεδομένη η αντίληψη πως οι ηγέτες του σιωνιστικού κράτους αντιμετώπισαν λιγότερο σκληρά και ρατσιστικά τους βεδουίνους από ό,τι τους Παλαιστίνιους!

Τουλάχιστον ενενήντα από τους συνολικά διακόσιες χιλιάδες βεδουίνους που κατοικούν στη Νεγκέβ ζουν στα μη αναγνωρισμένα χωριά, αντιμετωπίζοντας πολύχρονο συστηματικό διωγμό, αποκλεισμούς και ασφυκτικούς περιορισμούς στη χρήση της γης. Αν και αποτελούν το 30% του πληθυσμού της ερήμου, είναι στριμωγμένοι στο 3,5% του εδάφους της. Οι βεδουίνοι ήρθαν μαζικά στη Νεγκέβ τον 18ο αιώνα, στην εποχή της Οθωμανικής κυριαρχίας. Το 1948 οι περισσότεροι μετανάστευσαν αναγκαστικά στο Σινά στην Ιορδανία και στη Δυτική Όχθη και οι υπόλοιποι συγκεντρώθηκαν σε μια μικρή έκταση γης. Τα ποσοστά φτώχειας, παιδικής θνησιμότητας και αναλφαβητισμού συναγωνίζονται αυτά της πολιορκημένης Γάζας.
Παρά το γεγονός πως οι βεδουίνοι κράτησαν για πολλά χρόνια μια στάση συνδιαλλαγής με το σιωνιστικό καθεστώς, δέχτηκαν σε σημαντικό ποσοστό να στρατευτούν στις ένοπλες δυνάμεις του και διατήρησαν αποστάσεις από τον παλαιστινιακό αγώνα, συνεχίζουν να αντιμετωπίζονται σαν εχθροί και πολίτες μιας κατακτημένης χώρας από τις ισραηλινές αρχές.

Αποκορύφωμα αυτής της ρατσιστικής και εν τέλει γενοκτονικής πολιτικής είναι το σχέδιο Ρrawer που προβλέπει τη δήμευση της υπόλοιπης γης με συμβολικές αποζημιώσεις, την κατεδάφιση των περισσότερων μη αναγνωρισμένων χωριών και τη μαζική αναγκαστική μετεγκατάσταση δεκάδων χιλιάδων. Στην ουσία αποτελεί την «τελική λύση» για τους βεδουίνους στη Νεγκέβ, στα πρότυπα του οράματος του Νταγιάν.
Το σχέδιο, που εγκρίθηκε από την Κνεσέτ το φετινό καλοκαίρι με οριακή πλειοψηφία, έχει απορριφθεί από τον ΟΗΕ, έχει επικριθεί ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Ένωση και φυσικά έχει ξεσηκώσει κύμα διεθνών αντιδράσεων. Στη Νεγκέβ άλλα και στη Δυτική Όχθη, οι βεδουίνοι, ειδικά η νεολαία, πραγματοποιούν μαχητικές διαδηλώσεις, συγκρούονται όλο και πιο θαρρετά με τις δυνάμεις κατοχής και ενισχύουν το κοινό μέτωπο με τους Παλαιστίνιους.
Το Σάββατο 30 του Νοέμβρη, ημέρα διεθνούς κινητοποίησης ενάντια στη σύγχρονη Νάκμπα (καταστροφή) των Βεδουίνων της Νεγκέβ, χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους εντός του Ισραήλ αλλά και στο εξωτερικό για να εμποδιστεί η υλοποίηση του σχεδίου Prawer. Συγκρούσεις με τις δυνάμεις κατοχής έγιναν στη Χούρα, στην Ιερουσαλήμ και στη Χάιφα και αναφέρθηκαν δεκάδες συλλήψεις και τραυματισμοί.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερα για την αντίσταση των βεδουίνων στο σχέδιο Prawer στην ηλεκτρονική σελίδα www.electronicintifada.net/tags/prawer-plan και στην www.adalah.org

ΔΕΙΤΕ μια συλλογή φωτογραφιών από τις συγκρούσεις στη Χούρα στις 30/11/2013 www.demotix.com/news/3383857/israel-violent-clashes-hura-following-prawer-plan-protests#media-3383744

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου