Ο Ριβέρα ήταν ένας από μια ομάδα νεαρών Πορτορικανών, μετανάστες οι περισσότεροι στις ΗΠΑ, οι οποίοι από τα μέσα της δεκαετίας του Εβδομήντα, συμμετείχαν στο αντιαποικιακό κίνημα του νησιώτικου συμπλέγματος της Καραϊβικής ενάντια στην πολύχρονη αμερικάνικη κυριαρχία. Κατηγορήθηκε πως σαν ηγετικό στέλεχος της οργάνωσης Ένοπλες Δυνάμεις Εθνικής Απελευθέρωσης (FALN), πήρε μέρος στην προετοιμασία βομβιστικών επιθέσεων σε αμερικάνικο έδαφος. Οι FALN,που αναφέρονταν ιδεολογικά στον μαρξισμό-λενινισμό έδρασαν από το 1976 έως το 1983 κυρίως στην Νέα Υόρκη και στο Σικάγο, πόλεις με μεγάλες κοινότητες Πορτορικάνων και στις διακηρύξεις τους είχαν σαν στόχο ένα ανεξάρτητο και σοσιαλιστικό Πουέρτο Ρίκο. Ο Ριβέρα, γεννημένος στο Σαν Σεμπάστιαν, ήρθε μικρός στις ΗΠΑ με την οικογένεια του και εγκαταστάθηκε στο Σικάγο. Όταν γύρισε το 1967, από την στρατιωτική θητεία που την έκανε στον βρώμικο πόλεμο στο Βιετνάμ, κουβαλώντας μαζί του το μετάλλια του Μπρούτζινου Σταυρού για ηρωικές πράξεις, αντιμετώπισε την κοινή μοίρα των περισσότερων βετεράνων. Από την βαρβαρότητα του πολέμου βρέθηκαν στο κοινωνικό περιθώριο. Αντιμετωπίζοντας τα προσωπικά και συλλογικά κοινωνικά αδιέξοδα της πορτορικανής κοινότητας, η οποία ζούσε βυθισμένη στην ανεργία, στην φτώχεια και στα ναρκωτικά, ο νεαρός ξεκίνησε φουριόζος να συμμετέχει σε κοινωνικές δράσεις. Κάπου εκεί συνάντησε τις επαναστατικές ιδέες και τα ριζοσπαστικά καλέσματα που εκείνη την εποχή συγκλόνιζαν την αμερικάνικη νεολαία των φτωχών γειτονιών, ειδικά στις κοινότητες των μαύρων και των Λατίνος. Για τους νέους Πορτορικάνους υπήρχε ένα επιπλέον κίνητρο. Η επιθυμία για ανεξαρτησία της μακρινής όμορφης πατρίδας που πάντα σιγόκαιε στις καρδιές των μεταναστών αλλά και το ισχυρό κάλεσμα που έστελναν οι αγώνες που ποτέ δεν σταμάτησαν στο νησί. Τότε μάλιστα έκανε την εμφάνιση του και ο παράνομος Λαϊκός Στρατός Μπορίκουα, γνωστός και σαν Ματσετέρος, με πλήθος ένοπλων επιθέσεων, ο οποίος ακόμη και σήμερα διαθέτει σημαντική επιρροή και υπόγεια δράση, παρά το γεγονός πως το 2005, το FBI, δολοφόνησε τον ιστορικό ηγέτη του, Φιλιμπέρτο Οχέδα Ρίος. Ο τελευταίος υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στις ένοπλες πορτορικάνικες οργανώσεις τόσο στο νησί όσο και στις ΗΠΑ.
Απο το 1977 ως το 1981 μια δωδεκάδα νέων ανδρών και γυναικών πιάστηκαν και κατηγορήθηκαν ως ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, η οποία θεωρήθηκε τρομοκρατική. Οι περισσότεροι στις δίκες και στα χρόνια της πολύχρονης φυλάκισης κράτησαν περήφανη στάση. Ο Οσκαρ Ριβέρα ήταν ένας από αυτούς που αρνήθηκαν να απολογηθούν θεωρώντας πως είναι αιχμάλωτος πολέμου , μη αναγνωρίζοντας την δικαιοδοσία του αμερικάνικου δικαστηρίου πάνω του. Γι αυτό και η ποινή ήταν εξοντωτική, παρά το γεγονός πως για τον ίδιο δεν υπήρχε απόδειξη πως συμμετείχε σε κάποια βίαια ενέργεια. Από τότε ο Ριβέρα έγινε ένα από τα σύμβολα της πορτορικάνικης νεολαίας και του κινήματος ανεξαρτησίας. Όταν μάλιστα το 1999, μαζί με τον Κάρλος Τόρες, αρνήθηκαν την πρόσφορα του προέδρου Κλίντον να αποφυλακιστούν με όρο την αποκήρυξη της βίας σαν μέσο του αγώνα για ανεξαρτησία, ο Ριβέρα μετατράπηκε σε έμβλημα της της πορτορικάνικης υπερηφάνειας. Από εκείνη την κορυφαία πράξη αντίστασης και μέχρι σήμερα διεξάγεται μια σχεδόν μόνιμη εκστρατεία για την απελευθέρωση του, πολλές προσωπικότητες έχουν κατά καιρούς ενώσει την φωνή τους και παρά το γεγονός πως η εκλογή Ομπάμα γέννησε ελπίδες, ο Ριβέρα συνεχίζει να τιμωρείται για την παλικαρίσια στάση του.
Στις 20 Ιουνίου πρόκειται να πραγματοποιηθεί η ετήσια συνεδρίαση της Επιτροπής Απο-απιοικιοποίησης στην Νέα Υόρκη. Όπως κάθε χρόνο το Πουέρτο Ρίκο θα είναι στην ατζέντα των θεμάτων και κατά πάσα πιθανότητα η επιτροπή θα ξαναζητήσει από την Ουάσιγκτον να αφήσει τους Πορτορικανούς να αποφασίσουν για την αυτοδιάθεση τους. Υπάρχουν τουλάχιστο τριάντα τέσσερα ψηφίσματα του ΟΗΕ που ζητάνε την από-αποκιοποίηση και οι Βόρειο-αμερικάνοι ιμπεριαλιστές τα αγνοούν.(1) Από το 1898 που το Πουέρτο Ρίκο παραχωρήθηκε ως προτεκτοράτο στις ΗΠΑ και παρά τις ενδιάμεσες μεταμορφώσεις, η γιάνκικη κυριαρχία καθορίζει τις τύχες του νησιού. Η πρόσφατη χρεοκοπία έδειξε πως το Πουέρτο Ρίκο παραμένει μια σύγχρονη αποικία την οποία ο ιμπεριαλισμός έχει καταστρέψει οικονομικά, κρατώντας την πλειοψηφία στην φτωχεια και οδηγώντας την στην αναγκαστική μετανάστευση. Γι αυτό και η φυλάκιση του Όσκαρ Ριβέρα δεν είναι απλά μια πράξη αντεκδίκησης. Αλλά μια προειδοποίηση για όσους θελήσουν να διαλέξουν τον δρόμο της αληθινής αντίστασης στον νέο-αποικισμό και τον ιμπεριαλισμό.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ αρχειακό υλικό από την δράση και τις διώξεις του FALN www.latinamericanstudies.org/faln.htm και τις αποφάσεις της επιτροπής 24 του ΟΗΕ για την από-αποικιοποίηση, www.un.org/en/decolonization/decisions_puerto_rico.shtml
(1) Στην ιστορική ομιλία του στην Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Τσε Γκεβάρα είχε πει αυτολεξεί, τα παρακάτω- ακόμη και σήμερα επίκαιρα- λόγια για το Πουέρτο Ρίκο. Ταυτόχρονα είχε κάνει ειδική μνεία σε έναν άλλο μακροχρόνια φυλακισμένο Πορτορικάνο πολιτικό κρατούμενο, τον Πέδρο Αλμπίθου Κάμπος, ιστορικό ηγέτη του κινήματος ανεξαρτησίας. Στον βαριά άρρωστο για χρόνια Αλμπίθου Κάμπος είχε δοθεί χάρη μόνο όταν ήταν ετοιμοθάνατος ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο στην φυλακή, τον Νοέμβρη του 1964. Πέθανε λίγους μήνες αργότερα τον Απρίλη του 1965: "Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας με το λαό του Πουέρτο Ρίκο και με το μεγάλο ηγέτη του, τον Πέδρο Αλμπίθου Κάμπος, που με μια νέα υποκριτική πράξη αφέθηκε ελεύθερος σε ηλικία 72 χρονών, έχοντας σχεδόν χάσει την ικανότητα να μιλάει, παράλυτος, ύστερα από μια ολόκληρη ζωή μέσα στις φυλακές. Ο Αλμπίθου Κάμπος είναι ένα σύμβολο της Αμερικής, που ακόμα διαφιλονικείται αλλά που είναι ακαταδάμαστο. Χρόνια και χρόνια μέσα στη φυλακή, μέσα σε σχεδόν ανυπόφορες πιέσεις και ψυχικά μαρτύρια, μέσα στη μοναξιά και την ολοσχερή απομόνωση από τον λαό του κι από την οικογένεια του, ν' αντικρύζει την αυθάδεια του κατακτητή και των λακέδων του πάνω στη γη που τον γέννησε. Κι όμως τίποτε απ΄ ολα αυτά δεν λύγισε την θέληση του. Στο όνομα του λαού της, η Κουβανική Αντιπροσωπεία αποτίει φόρο τιμής, θαυμασμού και ευγνωμοσύνης σ’ έναν πατριώτη που τιμά την Αμερική μας.
Επί χρόνια ολόκληρα οι Βορειοαμερικάνοι πρόβαλλαν την αξίωση να κάνουν το Πόρτο Ρίκο ένα είδος τεχνητού υβριδίου: γλώσσα ισπανική αλλά με πτώσεις και κλίσεις αγγλικές. Γλώσσα ισπανική αλλά η ράχη να είναι σπονδυλωτή για να σκύβει μπροστά στους γιάνκηδες φαντάρους. Οι Πορτορικανοί στρατιώτες χρησίμευσαν σαν κρέας για τα κανόνια στους πολέμους που διεξάγει η αυτοκρατορία, όπως στην Κορέα. Τους έχουν μάλιστα χρησιμοποιήσει και για να χτυπάνε με τα τουφέκια τους ίδιους τους αδερφούς τους, όπως συνέβη με το έγκλημα που διαπράχτηκε εδώ και μερικούς μήνες από το στρατό των ΗΠΑ ενάντια στον ανυπεράσπιστο λαό του Παναμά.
Και όμως παρά τη βία αυτή που έχει εξαπολυθεί ενάντια στη βούληση του και το ιστορικό πεπρωμένο του, ο λαός του Πουέρτο Ρίκο διατήρησε τον πολιτισμό του, το λατινικό χαρακτήρα του, τα εθνικά του αισθήματα που αρκούν για να καταδείξουν την ακλόνητη λαχτάρα για ανεξαρτησία που έχει ριζώσει μέσα στις μάζες αυτού του νησιού της Λατινικής Αμερικής" (Λόγος στην 19η ΓΣ του ΟΗΕ, 11-12-1964)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου