Αϊτή , Όξφαμ «Τι κάναμε; Δεν δολοφονήσαμε και παιδιά στα κρεβάτια τους!»

Ζαλιζί οι Αϊτινοί λένε τη ζήλια. Κρεμασμένη στην κυριολεξία σε μια απότομη πλαγιά του λόφου Μορν Καλβέρ, η παραγκούπολη Ζαλιζί των σαράντα πέντε χιλιάδων ψυχών κοιτά με ζήλια στους πρόποδες την Πετιονβίλ. Τη συνοικία με τα ακριβά ξενοδοχεία και τις πολυτελείς βίλες, με τις πισίνες να ξεχωρίζουν στους πράσινους κήπους που τους προστατεύουν ψηλοί περίβολοι. Το πεντάστερο ξενοδοχείο Royal Oasis ξεχωρίζει και προκαλεί από μακριά. Την Πετιονβίλ προτιμούν για εγκατάσταση τα υψηλόβαθμα στελέχη των δυτικών ΜΚΟ. Η Αϊτή θεωρείται η δημοκρατία που κυβερνάνε οι ΜΚΟ και η Πετιονβίλ είναι η πρωτεύουσά της! Μόλις ένας δρόμος χωρίζει τους δύο κόσμους μεταξύ τους. Ο σπάταλος πλούτος δίπλα στην απόλυτη αθλιότητα, ένα καθημερινό κοντράστ της απίστευτης ανισότητας που βιώνει η Αϊτή από το βάθος της ιστορίας της. Για να διασκεδάσει αυτήν την αντίθεση ο πρώην πρόεδρος Μαρτελί χρηματοδότησε τη βαφή των εξωτερικών επιφανειών των παραπηγμάτων με έντονα χρώματα για να παραπλανούν τους δυτικούς τουρίστες. Το λίφτινγκ που μετέτρεψε σε πολύχρωμη και χαρούμενη τη Ζαλιζί οι Αϊτινοί περιπαικτικά το ονόμασαν κραγιόν σε γουρούνι!


Πολλοί άνδρες και γυναίκες από τη Ζαλιζί δουλεύουν σαν σερβιτόροι, υπηρέτριες, κηπουροί και φύλακες στην Πετιονβίλ και πηγαινοέρχονται καθημερινά. Σε κάποιον από τους δρόμους που ενώνουν την παραγκούπολη με το ακριβό προάστιο συνάντησε ένα ζεστό απόγευμα του 2011 ο Ολλανδός Ρόλαντ φαν Χάουβερμεϊρον, επικεφαλής της αποστολής της αγγλικής ΜΚΟ Όξφαμ στην Αϊτή, τη δεκαεπτάχρονη τότε Μικελάνζ Γκαμπό. Μερικά χρόνια μετά, η νεαρή αποκάλυψε πως ο εξηντάχρονος συνήθιζε να αγοράζει με δώρα και χρήματα νεαρά κορίτσια, ανάμεσα σε αυτά και τη Μικελάνζ, για να ικανοποιεί τις σεξουαλικές διαστροφές του.

Εκείνο τον καιρό η Μικελάνζ είχε μόλις γεννήσει και ο Χάουβερμεϊρον την προσέλκυσε με είδη πρώτης ανάγκης και ρούχα για το μωρό. Η αποκάλυψη της Μικελάνζ ήταν η αρχή για ένα κύμα καταγγελιών για τη δράση του Ολλανδού και άλλων στελεχών της Όξφαμ στα χρόνια που βρέθηκαν στην Αϊτή αλλά και αφορμή για να γίνουν γνωστά και άλλα περιστατικά που σχετίζονται με τη συμπεριφορά απεσταλμένων της οργάνωσης σε άλλες χώρες. Στην αρχή τα κεντρικά στο Λονδίνο προσπάθησαν να κουκουλώσουν την υπόθεση με εσωτερικές ανακρίσεις που κατέληξαν στο συμπέρασμα πως οι γυναίκες που εκμεταλλευόταν ο Χάουβερμεϊρον ήταν ενήλικες και άρα αυτεξούσιες! Αργότερα, όταν οι αποκαλύψεις πύκνωσαν, αναγκάστηκαν να αλλάξουν τακτική και να ξεκινήσουν την αυτοκριτική!

Αν και η Αϊτή ήταν αγαπημένος προορισμός για τις δυτικές ΜΚΟ εδώ και δεκαετίες, ο σεισμός στις 12 Ιανουαρίου του 2010, που άφησε πίσω του χιλιάδες νεκρούς και τεράστιες καταστροφές, συγκέντρωσε, σαν σμήνος ακρίδων, εκατοντάδες ΜΚΟ από την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Πριν από το σεισμό υπήρχαν δέκα χιλιάδες ΜΚΟ, σύμφωνα με υπολογισμούς του ΟΗΕ. Η Αϊτή είναι με διαφορά η χώρα με τις περισσότερες ΜΚΟ κατά κεφαλή σε ολόκληρο τον πλανήτη!

Παρ' ότι κέρδισε την τυπική ανεξαρτησία της το 1804, δεύτερη μετά τις ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο, η κατοπινή ιστορία της χώρας είναι μια αλληλουχία αμερικάνικων επεμβάσεων και διεφθαρμένων δικτατορικών καθεστώτων. Μια αέναη λεηλασία των φυσικών πόρων και της ανθρώπινης εργασίας από μια χούφτα πλούσιων οικογενειών και γαιοκτημόνων. Οι τελευταίοι λειτουργούσαν ως μεσάζοντες με το βορειοαμερικάνικο κεφάλαιο που λήστευε τον πλούσιο αγροτικό και εξορυκτικό τομέα και μετά οργάνωσε την τουριστική βιομηχανία.

Ύστερα από την δεύτερη αμερικάνικη επέμβαση του 1994 και μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και πραξικοπημάτων, η «ειρηνευτική» δύναμη του ΟΗΕ άφησε νέα τραύματα στο σώμα της χώρας. Η Μινουστάχ επανειλημμένα κατηγορήθηκε για βιαιότητες, δολοφονίες, βιασμούς και λαθρεμπόριο. Ο σεισμός των επτά Ρίχτερ με επίκεντρο κοντά στο Πορτ-ο-Πρενς αποτέλειωσε την Αϊτή. Έκτοτε μετατράπηκε σε απόλυτο έρμαιο των δυτικών κυβερνήσεων και των ΜΚΟ που εκπροσωπούν την υστερόβουλη ελεημοσύνη τους.

Σε έξι δισεκατομμύρια δολάρια υπολογίζεται η λεγόμενη ανθρωπιστική βοήθεια που μπήκε στη χώρα από το 2010. Διαχειριστές, οι ναυαρχίδες του παγκόσμιου στόλου των ΜΚΟ, μεταξύ αυτών και η Όξφαμ. Όπως γίνεται συνήθως, ένα μεγάλο μερίδιο πήγε σε στελέχη του διεφθαρμένου κρατικού μηχανισμού για εξαγορές κυβερνητικών παραγόντων, έμμεση ενίσχυση ντόπιων καπιταλιστών και ανακύκλωση με εισαγωγές δυτικών βιομηχανικών προϊόντων. Όση απέμεινε σκορπίστηκε σε προγράμματα ελεημοσύνης που έχουν πάντοτε την ικανότητα να αναπαράγουν καταπληκτικά την οικονομική καθυστέρηση και την αλλοτρίωση των υποτελών τάξεων και ομάδων. Οκτώ χρόνια μετά τη μεγάλη καταστροφή, η πλειοψηφία των Αϊτινών συνεχίζουν να είναι βυθισμένοι στην έσχατη φτώχεια και εξαθλίωση. Αυτό είναι το μεγάλο σκάνδαλο και οι αποκαλύψεις σχετικά με τη βρόμικη συμπεριφορά των ηγετικών στελεχών των δυτικών ΜΚΟ απλά επιβεβαιώνουν πως οι αποικιοκρατικές πολιτικές θέλουν και αδίστακτους μάνατζερ για να τις υλοποιήσουν! Το απέδειξε άλλωστε με τη συνέντευξή του στην «Γκάρντιαν» ο Μαρκ Γκόλντριγκ. Το μεγάλο αφεντικό της οργάνωσης με κυνισμό είχε προλάβει να δηλώσει όταν άρχισαν οι αποκαλύψεις: «Τι κάναμε; Δεν δολοφονήσαμε και παιδιά στα κρεβάτια τους!»

ΔΙΑΒΑΣΤΕ μια κριτική για τη δυτική “βοήθεια” www.thenation.com/article/how-humanitarian-aid-weakened-post-earthquake-haiti και μια ανάλυση για το πρόγραμμα μεταμόρφωσης της Jalousie www.part-urbs.com/anthology/ghetto_biennale_and_jalousie_en_couleur