Μαριέλε Φράνκο: Εννιά σφαίρες για να σιωπήσει η αλέγρα φωνή της αντίστασης!

Στο τελευταίο κείμενό της, ένα άρθρο που έστειλε λίγες ώρες πριν την πυροβολήσουν στην εφημερίδα “Jornal do Brasil” και δημοσιεύτηκε μετά το τραγικό τέλος της, η Μαριέλε Φράνκο υπενθύμιζε πως η κλιμάκωση της κρατικής βίας και η εμφάνιση του στρατού στους δρόμους με πρόσχημα την εγκληματικότητα, επαναλαμβάνεται όχι τυχαία σε εκλογικές χρονιές. Ισχυριζόταν, δηλαδή, ότι το διάταγμα για την ανάληψη αστυνομικών καθηκόντων στους δρόμους του Ρίο από τον ομοσπονδιακό στρατό, που υπέγραψε ο πρόεδρος Τεμέρ στις 16 Φεβρουαρίου, είχε πολιτικό στόχο. Να επηρεάσει τους ψηφοφόρους ενόψει των εκλογών του φθινοπώρου, καθώς ο βουτηγμένος στα σκάνδαλα και πραξικοπηματικά διορισμένος πρόεδρος είναι εντελώς ανυπόληπτος. Η τριανταοκτάχρονη Μαριέλε δεν μπορούσε να φανταστεί πως ιδιαίτερο μέρος αυτής της επιχείρησης θα ήταν και η δική της εξόντωση!

Από την στιγμή που έγινε γνωστή η δολοφονία της Μαριέλε Φράνκο το βράδυ της Τετάρτης 14 Μαρτίου σε κεντρικό σημείο του Ρίο, ένα κύμα συγκίνησης και οργής κατέκλυσε εκατομμύρια Βραζιλιάνους. Η Μαριέλε, όπως έγραψε η “Independent”, ήταν μια νέα χαρισματική, αγαπητή σε πολύ κόσμο, ανερχόμενη πολιτική προσωπικότητα στο Ρίο. Γεννημένη μέσα στην φτώχεια τον Ιούλιο του 1979 στη φοβερή φαβέλα ντε Μαρέ, ανύπαντρη μητέρα στα δεκαεννιά της, ξεπέρασε πολλά εμπόδια για να πάρει το πτυχίο κοινωνιολογίας από το καθολικό πανεπιστήμιο του Ρίο και να συνεχίσει μεταπτυχιακές σπουδές στο πανεπιστήμιο Φλουμινένσε. Δραστήρια στα κινήματα ενάντια στις διακρίσεις, τον κοινωνικό αποκλεισμό και την αστυνομική βία στις φτωχογειτονιές, ενεργό μέλος της κοινότητας λεσβιών, η Μαριέλε ήταν η μοναδική μαύρη γυναίκα στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Είχε έρθει πέμπτη συγκεντρώνοντας 46.000 ψήφους στις εκλογές του 2016 και μέσα στους δεκαοκτώ μήνες που μεσολάβησαν από την εκλογή της κατάφερε να ξεχωρίσει με τις δημόσιες παρεμβάσεις και τις νομοθετικές προτάσεις της. Αν και είχε μετακομίσει από την κατοικία στη Μαρέ, η Μαριέλε δήλωνε σε κάθε ευκαιρία πως ήταν φαβελάντα. Επηρεασμένη από τον βίαιο θάνατο φίλου της με αδέσποτη σφαίρα το 2000, στρατεύτηκε στο κίνημα για τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα και έγινε συστηματικός επικριτής της αστυνομικής αυθαιρεσίας. Συνδέθηκε με το κόμμα «Σοσιαλισμός και Ελευθερία», μια σοσιαλδημοκρατική οργάνωση, τα στελέχη του οποίου αποχώρησαν από το Εργατικό Κόμμα ασκώντας κριτική στη νέο-φιλελεύθερη πολιτική του. Αφότου εκλέχτηκε δημοτική σύμβουλος, άρχισε να συγκεντρώνει την προσοχή των ΜΜΕ και να αποκτά ευρύτερη αναγνώριση.

Ελάχιστοι έχουν αμφιβολίες για τους σκοπούς των δολοφόνων. Οι εννιά σφαίρες που ρίχτηκαν στο αυτοκίνητο της Μαριέλε σκοτώνοντας και τον οδηγό της Άντερσον Πέδρο Γκομές δεν ήταν μια από τις συχνές εγκληματικές ενέργειες στη βραζιλιάνικη μεγαλούπολη. Ήταν μια πολιτική δολοφονία με ευρύτερη στόχευση. Όλα συνηγορούν πως η θανατική καταδίκη της υπογράφτηκε στις 28 Φεβρουαρίου, όταν η Μαριέλε, ως δημοτική σύμβουλος, τέθηκε επικεφαλής μιας επιτροπής που έχει αναλάβει να παρακολουθεί τις καταχρήσεις εξουσίας στη διάρκεια της παρέμβασης του στρατού στο Ρίο. Από εκείνη την ημέρα, κάθε δημόσια τοποθέτηση της Μαριέλε μπήκε στο στόχαστρο της κυβέρνησης, των στρατηγών καθώς και των επικεφαλής των σκληρών αστυνομικών ταγμάτων θανάτου που επιχειρούν στις φαβέλες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο στρατός επεμβαίνει στο Ρίο. Από το 1992 εννέα φορές η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έστειλε στρατιώτες για να περιπολούν στους δρόμους ή για να εισβάλλουν στις φαβέλες. Τον Σεπτέμβριο του 2017, εννιακόσιοι πενήντα στρατιώτες κατέλαβαν τη μεγαλύτερη φαβέλα, τη Ροσίνια, η Αλεμάο καταλήφθηκε το 2010 και η Μαρέ για δεκαπέντε μήνες το 2014. Η Μαριέλε είχε κατανοήσει πως η παρουσία του στρατού απλά θα χειροτέρευε τα πράγματα. Και πράγματι έτσι έγινε. Η βία στους δρόμους και οι δολοφονίες αυξήθηκαν το τελευταίο διάστημα. Η Μαριέλε, λίγες ημέρες πριν τη δολοφονία της, στιγμάτιζε τη δράση του 41ου τάγματος της στρατιωτικής αστυνομίας και τη δολοφονία ενός νεαρού στην φαβέλα Ακάρι.

Αντίθετα με τις επιδιώξεις αυτών που έστειλαν τους δολοφόνους, οι πολίτες στο Ρίο αλλά και σε όλη τη Βραζιλία δεν φοβήθηκαν. Αντίθετα, οργίστηκαν! Στο άκουσμα της είδησης έτρεξαν στους δρόμους και στη μεγαλούπολη πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις χιλιάδων Βραζιλιάνων κάθε ηλικίας. Ένα από τα κεντρικά συνθήματα ήταν η απαίτηση να φύγει ο Τεμέρ και να αποσυρθεί ο στρατός από την πόλη. Η θυσία της Μαριέλε πιθανόν να γίνει πυροδότης για έναν νέο κύκλο κοινωνικών αγώνων σε μια χώρα που η ανισότητα και η διαφθορά προστατεύονται με καθημερινά εγκλήματα από τις δυνάμεις καταστολής.

ΔΕΙΤΕ φωτογραφίες από την οργή και τη συγκίνηση για την Μαριέλε brasil.elpais.com/brasil/2018/03/15/album/1521133382_968626.html?rel=mas#foto_gal_15 και μια μικρή συνέντευξη της το 2017 www.youtube.com/watch?v=gf07wv6jZdw

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ολόκληρο το άρθρο της Μαριέλε στο blog Αντιγειτονιές σε μετάφραση του Παντελή Παπαδόπουλου https://antigeitonies.blogspot.gr/2018/03/jornal-do-brasil.html