Λιβύη Δούλοι στην χώρα που... «απελευθέρωσε» το ΝΑΤΟ!

Ο δεκαοκτάχρονος Ερυθραίος με το ψευδώνυμο Σάμι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και «τυχερός» σε σύγκριση με άλλους ομοεθνείς του. Κατάφερε να επιζήσει, καταγράφτηκε στις επίσημες λίστες της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες και σήμερα ζει με σχετική ασφάλεια στην Τρίπολη της Λιβύης δουλεύοντας ως επιστάτης σε ένα τζαμί, ιδιότητα που τον προστατεύει. Προσμένει κάθε ξημέρωμα μια νόμιμη η παράνομη ευκαιρία για να ταξιδέψει στην Ευρώπη. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων έφυγε από το χωριό του, εγκαταλείποντας την χώρα του για να γλιτώσει από την φτώχεια και την κρατική καταπίεση. Μέσω της Αιθιοπίας πήγε στο Σουδάν και από κει διασχίζοντας το Τσαντ έφτασε στην Λιβύη πληρώνοντας στους διακινητές αρχικά χίλια πεντακόσια δολάρια. Στόχος του ήταν να φτάσει στις μεσογειακές ακτές και να μπει σε ένα πλεούμενο που θα έβαζε πλώρη για την Ιταλία. Όμως από τις πρώτες ημέρες που διάβηκε τα σύνορα της Λιβύης ξεκίνησε γι αυτόν μια περιπέτεια σχεδόν δύο χρόνων. Ο Σάμι φυλακίστηκε σε κέντρα κράτησης-κολαστήρια, βασανίστηκε άγρια από ληστές και δουλέμπορους με σκοπό να αποσπάσουν χρήματα από την οικογένεια του, πουλήθηκε σαν σκλάβος και έκανε καταναγκαστικές εργασίες για να επιβιώσει. Έζησε ένα εφιάλτη αλλά γλίτωσε σε αντίθεση με τον φίλο και συνταξιδιώτη του ο οποίος δεν άντεξε τα βασανιστήρια. Η τρομακτική ιστορία του Σάμι έγινε δημόσια γνωστή ύστερα από πρόσφατο ρεπορτάζ της Φατιμά Ναίμπ στο Αλ Τζαζίρα.


Την τύχη του Σάμι εδώ και αρκετά χρόνια μοιράζονται πολλές χιλιάδες νέοι από την υποσαχάρια και την ανατολική Αφρική. Σύμφωνα με υπολογισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης γύρω στις οκτακόσιες χιλιάδες έως ένα εκατομμύριο παράνομοι μετανάστες και πρόσφυγες βρίσκονται παγιδευμένοι στην Λιβύη. Είναι στοιβαγμένοι σε παράνομα κέντρα κράτησης ή ζουν στην σκιά σε πόλεις και στην ύπαιθρο αναζητώντας τρόπους να φύγουν για την Ευρώπη. Οι συνθήκες και οι απειλές που αντιμετωπίζουν είναι τρομακτικές. Πολλοί εξαιτίας αυτού του λόγου αναζητούν μάταια τρόπους να γυρίσουν πίσω στην πατρίδα τους. Τον περασμένο Νοέμβριο το αμερικάνικο δίκτυο CNN έφερε στην δημοσιότητα βίντεο που ήταν τραβηγμένο νωρίτερα στο 2017. Σε αυτό παρουσιάζονταν σκηνές από αγοραπωλησία μιας δωδεκάδας Νιγηριανών, ένα δουλεμπορικό χρηματιστήριο άτυχων νεαρών μαύρων που είχαν πιαστεί από συμμορίες ληστών και παραστρατιωτικών ομάδων. Η τιμή κάθε ανθρώπου ξεκινούσε από τα πεντακόσια λιβυκά δηνάρια και έφτανε τα επτακόσια, λίγο παραπάνω από τετρακόσια ευρώ ! Το κοινό αυτό μυστικό για αυτούς που ξέρουν τον βαθμό αποσύνθεσης στην βόρειο-αφρικάνικη χώρα, σόκαρε την διεθνή κοινή γνώμη και προκάλεσε το συνηθισμένο υποκριτικό ξάφνιασμα των δυτικών κυβερνήσεων και οργανισμών. Από τους πρώτους μήνες της μετα-κανταφικής περιόδου στην Λιβύη άρχισαν να συρρέουν χιλιάδες παράνομοι μετανάστες, κυρίως από την δυτική και ανατολική Αφρική. Τα δουλεμπορικά δίκτυα αναπτύχθηκαν αστραπιαία τάζοντας τους ένα γρήγορο και απρόσκοπτο ταξίδι για την Ευρώπη. Η πραγματικότητα ήταν βέβαια εντελώς διαφορετική. Η Λιβύη μετατράπηκε σύντομα σε είσοδο στην κόλαση, με τις ευλογίες των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Όσο πιο σκληρή γίνονταν η κατάσταση τόσο πιο αποτελεσματικά λειτουργούσε η λεγόμενη πολιτική αποτροπής που εκπόνησαν τα επιτελεία του “πολιτισμένου” κόσμου.

Με αφορμή τις τελευταίες αποκαλύψεις ήρθαν στο φως και ορισμένα άλλα συγκλονιστικά στοιχεία σχετικά με την δυτική επέμβαση στην Λιβύη. Αξιοποιώντας υπαρκτές αντιθέσεις που διέτρεχαν από χρόνια την νεαρή μετά-αποικιακή λιβυκή κοινωνία, οι δυτικοί μπόρεσαν να φέρουν σε αντιπαράθεση τους Άραβες με τους μαύρους Αφρικανούς του νότου. Το καθεστώς Καντάφι αναζητώντας φθηνά εργατικά χέρια ήταν ιδιαίτερα ανεκτικό στην μαζική εγκατάσταση μεταναστών από την υποσαχάρια Αφρικη. Στα χρόνια που πέρασαν το γεγονός αυτό δημιούργησε αντιθέσεις με επίκεντρο το δικαίωμα στην εργασία και τις αμοιβές. Ενεργοποίησε ιστορικούς θρησκευτικούς και φυλετικούς διαχωρισμούς και φούντωσε ένα ρατσιστικό ρεύμα ιδιαίτερα στον βορρά. Η δυτική προπαγάνδα βρήκε ακόμη μια ρωγμή για να βάλει τον δυναμίτη της διαίρεσης. Δημοσιογραφικές έρευνες βεβαιώνουν πως μαζί με τις βόμβες οι μυστικές υπηρεσίες πρωταγωνίστησαν στην παραπληροφόρηση και στην υποκίνηση των αντιθέσεων. Οι μαύροι Λίβυοι του νότου και οι μετανάστες θεωρήθηκαν συλλήβδην πιστοί οπαδοί και μισθοφόροι του Καντάφι, υπεύθυνοι για κρατικά εγκλήματα και κυνηγήθηκαν ανηλεώς. Υπάρχουν πολλές βέβαιες περιπτώσεις μαζικών σφαγών μέχρι και καταστροφές ολόκληρων πόλεων που κατοικούσαν μαύροι. Ξεχωριστή περίπτωση είναι η καταστροφή της Tawergha στον βορρά, και η μαζική εκτόπιση της μαύρης πλειοψηφίας της πόλης. Μάρτυρες μιλούν για εκτελέσεις αμάχων και κοινούς τάφους. Σήμερα η Tawergha, σαράντα χιλιόμετρα από την Μισράτα, είναι μια πόλη φάντασμα.

Με είκοσι έξι χιλιάδες πολεμικές πτήσεις που η κάθε μία τελείωνε με ένα καταστροφικό και φονικό βομβαρδισμό ολοκληρώθηκε η επέμβαση του δυτικού συνασπισμού στην Λιβύη τον Οκτώβριο του 2011. Κατέληξε σε μια συντριπτική νίκη, πτώση του καθεστώτος και εξόντωση του ηγέτη του, συνταγματάρχη Καντάφι. Από τότε επιταχύνθηκε μια διαδικασία αποσύνθεσης της χώρας η οποία μετατράπηκε σε πεδίο δράσης συμμοριών και ξένων υπηρεσιών. Η αναβίωση του φαινόμενου της δουλείας είναι μόνο μια από τις πολλές πλευρές της επιστροφής της Λιβύης στην βαρβαρότητα, αποτέλεσμα της δυτικής ιμπεριαλιστικής επέμβασης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ www.globalresearch.ca/libyas-slave-auctions-and-african-genocide-what-hillary-knew/5618614