Στην είσοδο της αγγλικανικής εκκλησίας της Αγίας Τριάδας στο Τορόντο υπάρχει μια πρόχειρη σιδερένια προθήκη -μνημείο που δεν θα περίμενε κανείς να συναντήσει σε πόλη που ανήκει σε μια τις πιο πλούσιες καπιταλιστικές χώρες του βόρειου ημισφαιρίου. Είναι αφιερωμένο στη μνήμη των αστέγων που έχουν πεθάνει στους δρόμους της καναδικής μεγαλούπολης και η λίστα που βρίσκεται πίσω από το προστατευτικό τζάμι δεν έρχεται από το μακρινό παρελθόν. Μεγαλώνει συνεχώς τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα τους χειμωνιάτικους μήνες. Κάθε δεύτερη Τρίτη του μήνα, πιστοί από την ενορία συμμετέχουν στο καθιερωμένο μνημόσυνο που διεξάγεται στη νότια πλευρά της εκκλησίας καταγγέλλοντας ταυτόχρονα τις κρατικές πολιτικές που γίνονται αιτία για την έλλειψη στέγης χιλιάδων ανθρώπων.
Ο βαρύς χειμώνας που έφτασε από τον βορρά στα τέλη του Δεκέμβρη στην περιοχή των μεγάλων λιμνών ξανάφερε με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο το μεγάλο πρόβλημα των αστέγων στα μεγάλα αστικά κέντρα του Καναδά, ιδιαίτερα στο Τορόντο, που είναι η αδιαμφισβήτητη πρωτεύουσα των φτωχών και των αστέγων όλης της χώρας. Με θερμοκρασίες που έφτασαν τους μείον 30 βαθμούς και ισχυρούς ανέμους που αύξαναν την αίσθηση της παγωνιάς, το επιμελώς κρυμμένο μυστικό της πόλης ήρθε στην επιφάνεια. Από το 1960 είχαν να καταγραφούν τόσο χαμηλές θερμοκρασίες στον σταθμό μέτρησης του αεροδρομίου Πήρσον. Κοινωνικές οργανώσεις αλληλεγγύης στους αστέγους ζήτησαν να ανοίξουν ομοσπονδιακά κτίρια του στρατού, μιας και τα ειδικά καταφύγια αστέγων είχαν γεμίσει. Ύστερα από αρκετές ημέρες άρνησης και κάτω από το βάρος της γενικής κατακραυγής, ο δήμαρχος Τζον Τόρυ και το δημοτικό συμβούλιο αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν και να ζητήσουν την άδεια για να ανοίξει το Moss Park Armoury, ένα κτίριο στο νούμερο 130 της Queen Street East. Οι πρώτοι άστεγοι κατάφεραν και μπήκαν στις 5 Ιανουαρίου, δύο τουλάχιστον εβδομάδες μετά την έναρξη του σκληρού χιονιά.
Οι αριθμοί θανάτων στη μητροπολιτική περιοχή του Τορόντο που οφείλονται στην έλλειψη ασφαλούς στέγης, σύμφωνα με κοινωνικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτόν τον τομέα, προξενούν ανατριχίλα. Από το 1985 στη σχετική λίστα έχουν καταγραφεί οκτακόσιες περιπτώσεις! Το εκπληκτικό είναι πως κάθε χρονιά από τότε είναι χειρότερη από την προηγούμενη. Τη διετία 2015-2016 ογδόντα άνθρωποι πέθαναν ως αποτέλεσμα των προβλημάτων που τους προξένησε η έλλειψη στέγης ενώ τους πρώτους εννέα μήνες του 2017 ο αριθμός εκτοξεύτηκε στους 70! Πενήντα επτά άνδρες και δεκατρείς γυναίκες έχασαν τη ζωή τους στους δρόμους ή σε καταφύγια αστέγων. Η μεγάλη αυτή αύξηση αποδίδεται από ορισμένους στο γεγονός πως οι δημοτικές υπηρεσίες της πόλης μόλις το 2017 αποφάσισαν να προσθέτουν στη σχετική λίστα τους θανάτους αστέγων σε εξωτερικούς χώρους! Μέχρι τότε οι υπηρεσίες κατέγραφαν μόνο αυτούς που πέθαιναν στα δημοτικά καταφύγια και στους ξενώνες! Στον ίδιο αυξητικό ρυθμό κινούνται και οι ανάγκες για προσωρινή στέγαση αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι από πέντε περίπου χιλιάδες το 2013, έχουν ξεπεράσει σύμφωνα με πολλές εκτιμήσεις τις οκτώ χιλιάδες! Ανάμεσα τους οι περισσότεροι είναι μετανάστες και Αβορίγινες. Στην καταγραφή του 2013 υπολογίστηκε πως ένας στους τρεις άστεγους ήταν Καναδός από τις αυτόχθονες φυλές Ινουίτ, Μετίς και τις αποκαλούμενες «Πρώτα Έθνη», παρά το γεγονός πως αυτές οι κοινότητες αποτελούν ένα πολύ μικρό κλάσμα του συνολικού πληθυσμού στη χώρα.
Τόσο οι ομοσπονδιακές αρχές όσο και οι δημοτικές στο Τορόντο αντί να αυξήσουν τις δαπάνες για τη στέγαση αυτών των ανθρώπων, μειώνουν κάθε χρόνο και περισσότερο τα σχετικά κονδύλια στους προϋπολογισμούς. Για το 2017 ο δήμαρχος είχε ανακοινώσει πως θα προχωρούσε σε μείωση ενός εκατομμυρίου δολαρίων της σχετικής δαπάνης. Αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης είναι το κλείσιμο αρκετών ξενώνων και η ελλιπής λειτουργία των υπόλοιπων, οι οποίοι αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες. Όσο για τα προγράμματα που επιδοτούν τη δαπάνη για ατομική αναζήτηση στέγης, ειδικά το γνωστό “Out of the Cold”, αδυνατούν να αντιμετωπίσουν το ογκούμενο πρόβλημα. Με την ιλιγγιώδη αύξηση των ενοικίων, τις περικοπές στις δαπάνες για προγράμματα κοινωνικών κατοικιών και την πραγματική μείωση των μισθών από τον πληθωρισμό και τα νέα σκληρότερα συμβόλαια εργασίας, στο Τορόντο αλλά και σε όλα τα αστικά κέντρα, η έλλειψη στέγης έχει γίνει επιδημία για δεκάδες χιλιάδες φτωχούς και άνεργους Καναδούς.
Στον Καναδά, παρά την επίσημη ευημερία των αριθμών και τους καπιταλιστικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, οι ανισότητες και η φτώχεια σε μεγάλα κοινωνικά τμήματα αποτελούν ενδημικό φαινόμενο. Το Τορόντο, ως το μεγαλύτερο αστικό και οικονομικό κέντρο, αποτελεί μια από τις πιο κραυγαλέες περιπτώσεις. Η συρροή σε αυτό εσωτερικών αλλά και εξωτερικών μεταναστών για αναζήτηση μιας φθηνής εργατικής θέσης μεταμορφώνει συνεχώς τα προάστια αλλά και κεντρικά σημεία σε ζώνες κοινωνικής απόγνωσης, σκοτεινά σημεία στα οποία κυριαρχούν η ανεργία, η παιδική φτώχεια, η έλλειψη στέγης και η ανασφάλεια. Οι θάνατοι στους δρόμους αποτελούν την πιο τραγική πτυχή αλλά όχι τη μοναδική αυτής της κοινωνικής συνθήκης.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ μια πρόσφατη έκθεση για την φτώχεια στον Καναδά
www.cpj.ca/sites/default/files/docs/files/PovertyTrendsReport2017.pdf
και ένα άρθρο στο www.globalresearch.ca/urban-homelessness-in-toronto/5573357
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου