Τζαμού - Ινδία: Ποιοι βιάζουν και σκοτώνουν τις κόρες της Ινδίας;

Το Ρασανά είναι ένα μικρό χωριό κρυμμένο μέσα σε πυκνή βλάστηση, στην περιοχή Χιραναγκάρ εβδομήντα χιλιόμετρα από την Κάτουα μια πόλη του ινδικού κρατιδίου Τζαμού και Κασμίρ. Ήταν απόγευμα στις 10 του περασμένου Ιανουαρίου όταν, όπως κάθε μέρα, η οκτάχρονη Ασίφα Μπάνο πήγε για να μαζέψει τα άλογα που έβοσκαν στο διπλανό δάσος. Την παρομοίαζαν με μικρό ελάφι για τον τρόπο που έτρεχε στα μονοπάτια. Για τους κτηνοτρόφους μουσουλμάνους νομάδες Γκουτζάρ ή Μπακαρβάλ, οι οποίοι χρειάζεται να αλλάζουν συχνά κατοικία αναζητώντας βοσκοτόπια στα Ιμαλάια, τα πολλά άλογα είναι απαραίτητα. Εκείνο το βράδυ τα ζωντανά γνωρίζοντας την διαδρομή γύρισαν πίσω μόνα τους. Η μικρή Ασίφα δεν τα συνόδευε. Μάταια οι γονείς της, που την είχαν υιοθετήσει από τον αδελφό του θετού πατέρα της, μαζί με πολλούς συγχωριανούς έψαχναν απεγνωσμένα δύο μερόνυχτα. Όταν κατήγγειλαν την εξαφάνιση στις τοπικές αστυνομικές αρχές συνάντησαν την αδιαφορία και υπαινιγμούς πως η Ασίφα κλέφτηκε με κάποιον νεαρό. Χρειάστηκε να ξεσπάσει η οργή τους και να αποκλείσουν τον αυτοκινητόδρομο Τζαμού - Πατάνκοτ για να διαταχθεί έρευνα από δύο αξιωματικούς. Αυτά μέχρι της 17 Ιανουαρίου, ημέρα που ανακαλύφθηκε το άψυχο σώμα της μικρής κρυμμένο πίσω από θάμνους μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από το χωριό. Είχε πεταχτεί εκεί, φρικτά κακοποιημένο, με σπασμένα τα άκρα και η ιατροδικαστική εξέταση διαπίστωσε άγριους και πολλούς βιασμούς. Όταν η αστυνομία εδέησε να ερευνήσει την υπόθεση η άκρη βρέθηκε αμέσως. Μια ομάδα ευυπόληπτων φανατικών Ινδουιστών με επικεφαλής έναν πρώην κρατικό αξιωματούχο, τον γιο του και ορισμένους άλλους μαζί και τέσσερις αστυνομικοί (ένας μάλιστα από αυτούς που είχαν αναλάβει την έρευνα!) συνελήφθησαν. Οι πρώτοι κατηγορούμενοι ως φυσικοί αυτουργοί και οι δεύτεροι για συγκάλυψη. Είχαν σχεδιάσει την απαγωγή της Ασίφα, την οδήγησαν στο εσωτερικό ενός ινδουιστικού ναού, την νάρκωσαν και επί ημέρες την βίαζαν και την κακοποιούσαν. Σχεδόν ημιθανή την μετέφεραν στο σημείο που βρέθηκε και την παράτησαν αφού πρώτα με πέτρες την αποτελείωσαν συνθλίβοντας το κεφάλι και τα άκρα της.

Και ενώ θα περίμενε κανείς ύστερα από αυτό το στυγερό έγκλημα οι δράστες να αντιμετωπίσουν την κατακραυγή, έγινε ακριβώς το αντίθετο από μια μερίδα φανατικών ινδουιστών και κρατικών οργάνων. Αποδεικνύοντας αυτό που ήταν φανερό εξ αρχής. Το μαρτύριο της μικρής ήταν θυσία στον βωμό του ρατσιστικού και φασιστικού ινδουιστικού μίσους. Εμπόδισαν τους γονείς της Ασίφα να την θάψουν σε ιδιόκτητο χωράφι αναγκάζοντας τους να κάνουν την κηδεία σε άλλο χωριό ενώ φιλοκυβερνητικές ομάδες οργάνωσαν συγκεντρώσεις που ζητούσαν την απαλλαγή των κατηγορουμένων. Οι τελευταίοι με θρασύτητα επιμένουν στην αθωότητα τους ισχυριζόμενοι πως οι μουσουλμάνοι Γκουτζάρ οργάνωσαν συνωμοσία. Παραδέχονται όμως πως εναντιώνονται στην παρουσία των Γκουτζάρ γιατί απειλούν να ανατρέψουν τα δημογραφικά δεδομένα και τα δικαιώματα στην γη! Η στάση μάλιστα των τοπικών παραγόντων του κυβερνώντος κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα του πρωθυπουργού Μόντι, σε μια περιοχή ιδιαίτερα ευαίσθητη όπως είναι το Τζαμού - Κασμίρ έδειξε πως η δολοφονία ήταν απλά η άκρη του παγόβουνου. Και παγόβουνο είναι η ινδική καθεστωτική πολιτική που ευνοεί την συστηματική δίωξη αλλόθρησκων κοινοτήτων, των μουσουλμάνων και φυσικά των κατώτερων τάξεων στις πόλεις και στην ύπαιθρο.

Τα γεγονότα ταξίδεψαν γρήγορα μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα και τα ινδικά Μέσα στην μεγάλη χώρα. Σε συνδυασμό με έναν ακόμη βιασμό για το οποίο κατηγορείται κυβερνητικός βουλευτής στο Ουτάρ Πραντές, ξεσηκώθηκε ένα τεράστιο κύμα αγανάκτησης που εκδηλώθηκε με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και άλλες διαμαρτυρίες. Πολλοί συγκρίνουν τις κινητοποιήσεις από άκρου σε άκρου της χώρας με το βίαιο μαζικό ξέσπασμα το 2012, όταν μια συμμορία νεαρών βίασε μέχρι θανάτου μια φοιτήτρια ιατρικής μέσα σε λεωφορείο στο Δελχί. Τα γεγονότα εκείνα όμως δεν άλλαξαν την κατάσταση και ελάχιστα επηρέασαν την αυστηρότητα της νομοθεσίας, των δικαστηρίων και των αρχών αλλά κυρίως την κυρίαρχη κρατική ιδεολογία. Το έγκλημα στο Τζαμού ανάγκασε τον Μόντι να διαβεβαιώσει πολύ καθυστερημένα πως οι ένοχοι θα τιμωρηθούν αλλά κανείς πια δεν πιστεύει πως οικειοθελώς η καθεστωτική νομοθετική και κοινωνική συμπεριφορά θα αλλάξει και αυτήν την φορά.

Με τριάντα τέσσερις χιλιάδες καταγραμμένα περιστατικά βιασμών το 2015 που ανέβηκαν στις τριάντα εννέα χιλιάδες το 2016 και πενήντα ανήλικους κατά μέσο όρο την ημέρα να καταγγέλλουν σεξουαλική κακοποίηση, η αύξηση τα τελευταία χρόνια είναι κατακόρυφη και δεν μπορεί να αποδοθεί μόνο στις καθυστερημένες παραδοσιακές συνήθειες της ινδικής κοινωνίας. Αυτή η επιδημία όπως έχει χαρακτηριστεί, έχει σύγχρονα ταξικά χαρακτηριστικά και πλήττει τις κατώτερες τάξεις, οι γυναίκες των οποίων θεωρούνται άνθρωποι δίχως κανένα δικαίωμα. Αυτήν την ιδεολογία την συντηρούν και την αναπαράγουν όχι οι αγράμματοι και φτωχοί Ινδοί αλλά οι ανώτερες τάξεις και κάστες, οι επίσημοι διανοούμενοι και οι θρησκευτικοί ηγέτες τους και βέβαια οι πολιτικοί που κυβερνούν. Η μικρή Ασίφα ακριβώς στο όνομα αυτής της ταξικής και εθνικής κυριαρχίας που συντηρεί την οπισθοδρόμηση μέσα σε ένα σύγχρονο περιτύλιγμα, έγινε θυσία!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ το άρθρο της Ιφιγένειας Κοντού, tvxs.gr/news/kosmos/india-ekei-poy-oi-biasmoi-einai-epidimia, και το σχόλιο του εκδότη στο ινδικό περιοδικό Economic and Political Weekly, www.epw.in/journal/2018/15/editorials/remember-kathua.html