Ακόμη και τον ρυθμό με τον οποίο αναβοσβήνει το κόκκινο και το πράσινο στις διασταυρώσεις με τον κεντρικό δρόμο άλλαξε η εργοδοσία της Αμαζον σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές στο Μπέσεμερ της Αλαμπάμα με πρόσχημα την κυκλοφοριακή συμφόρηση! Σύμφωνα με τις καταγγελίες συνδικαλιστών αυτό έγινε με σκοπό να σταματάνε ελάχιστα έως καθόλου τα αυτοκίνητα των εργαζόμενων στα φανάρια για να είναι δύσκολο να παίρνουν προκηρύξεις και φυλλάδια, που μοίραζαν στην αλλαγή της βάρδιας συνδικαλιστές, σχετικά με τις εκλογές για την ένταξη τους στην εργατική ένωση. Ευρηματικό αποκορύφωμα μιας αλυσίδας πιέσεων, εκβιασμών και προπαγάνδας που επιστράτευσε και χρηματοδότησε αδρά η εταιρία στην διάρκεια ενός άνισου αγώνα ενάντια στους εργαζόμενους που σήκωσαν κεφάλι, διεκδικώντας την συμμετοχή τους στο Συνδικάτο Λιανεμπορίου, Χονδρεμπορίου και Εμπορικών Κέντρων (RWDSU).
Έτσι ενώ τρεις χιλιάδες εργαζόμενοι είχαν υπογράψει το περασμένο φθινόπωρο συμφωνώντας να διεξαχθούν εκλογές για την ίδρυση σωματείου, τα αποτελέσματα δεν επιβεβαίωσαν την αρχική δυναμική. Σύμφωνα με την ανακοίνωση του κρατικού Εθνικού Συμβουλίου Εργατικών Σχέσεων (NLRB) που ανέλαβε την διεξαγωγή και την καταμέτρηση, από τους 5800 εργαζόμενους που είχαν δικαίωμα να ψηφίσουν, συμμετείχαν 3215. Από αυτούς, 738 ψήφισαν υπέρ της συνδικαλιστικής οργάνωση ενώ 1798 ήταν αρνητικοί. Βρέθηκαν και 500 περίπου αμφισβητούμενα ψηφοδέλτια για τα οποία οι συνδικαλιστές έχουν κάνει ενστάσεις θεωρώντας πως τους ανήκουν και αυθαίρετα δεν υπολογίστηκαν. Ακόμη και αν υπολογιστούν δεν θα αλλάξουν το τελικό αποτέλεσμα μιας και για την έγκριση χρειάζονταν το 50% των εγκύρων. Το αποτέλεσμα, γι αυτούς που παρακολουθούσαν στενά την πολύμηνη μάχη, δεν αποτέλεσε έκπληξη. Προκάλεσε όμως νέες καταγγελίες του κλαδικού συνδικάτου, πυροδότησε μια εκτεταμένη συζήτηση για τις παρεμβάσεις της εργοδοσίας και άνοιξε μια πλούσια συζήτηση για την οργάνωση της εργατικής τάξης στις ΗΠΑ. Η τελευταία μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να αποδειχτεί πολύ ωφέλιμη για το μέλλον.
Η Αμαζον από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησε η συνδικαλιστική προσπάθεια, δεν κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Οργάνωσε μια πολυσχιδή εκστρατεία πιέσεων, απειλών και καθημερινής προπαγάνδας. Έφτασε να στέλνει πέντε και έξι προσωπικά μηνύματα κάθε μέρα στα mail-box των εργαζόμενων και των οικογενειών τους. Έκανε ανακύκλωση του εποχικού προσωπικού για το οποίο πίεσε να θεωρηθεί τμήμα του εκλογικού σώματος, εκτιμώντας και σωστά πως οι καινούριοι θα είναι πιο ευάλωτοι. Εκβίασε με το γεγονός πως το ωρομίσθιο της είναι μεγαλύτερο από το μέσο εργατικό ωρομίσθιο στην πολιτεία αλλά και στην υπόλοιπη χώρα στο κλάδο του λιανεμπορίου. Πρόβαλλε αρνητικές πλευρές της δράσης των συνδικάτων. Μεταξύ αυτών και το ύψος της οικονομικής συνδρομής. Επέβαλλε απαγορεύσεις και προσκόμματα στην προπαγανδιστική δράση του συνδικάτου και αναμίχθηκε ενεργά στην οργάνωση της ψηφοφορίας αξιοποιώντας τους αντί-συνδικαλιστικού ς νόμους. Τέλος με μια κίνηση κατάφωρα εκφοβιστική, την πρώτη ημέρα της ψηφοφορίας, σε συνεννόηση με την Ταχυδρομική Υπηρεσία εγκατέστησε ένα γραμματοκιβώτιο στην κεντρική είσοδο για να ρίχνουν εκεί οι εργαζόμενοι τις επιστολικές ψήφους. Το μήνυμα ήταν σαφές: Η εταιρία μπορεί και να σας παρακολουθεί, η εταιρία αναμιγνύεται σε όλα, η εταιρία είναι παντού! Τα αφεντικά της Αμαζον πολύ σωστά και έγκαιρα κατανόησαν πως η μάχη στην Αλαμπάμα, ήταν μια αναμέτρηση που αφορούσε το μέλλον και διακύβευε ευρύτερα συμφέροντα που ξεπερνούσαν τα όρια της αποθήκης στο Μπέσεμερ. Ο Τζεφ Μπέζος μάλιστα στην ετήσια αναφορά του στους μετόχους της εταιρίας, μια εβδομάδα μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας, έγραψε πως το αποτέλεσμα δεν τον καθησυχάζει. Και με μια έντονη δόση υποκρισίας υποσχέθηκε πως θα δουλέψει για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας!
Από την άλλη μεριά το αποτέλεσμα δείχνει την έκταση και την ποιότητα της επιρροής των εργατικών συνδικάτων, τα οποία στην συντριπτική τους πλειοψηφία είναι πιστοί ακόλουθοι του Δημοκρατικού Κόμματος, αποσπασμένα πλήρως από την εργατική βάση και έχουν από καιρό υιοθετήσει μια εκλογικίστικη, πλήρως αποστασιοποιημένη, συμπεριφορά και δράση. Υποταγμένη στις κρατικές νομικές προδιαγραφές και σε μεγάλη απόσταση από τις αγωνίες και τους καθημερινούς προβληματισμούς και διλήμματα των εργαζόμενων στους χώρους εργασίας. Ύστερα από δεκαετίες διάλυσης οι συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ το 2019 ήταν το 10,3% του συνόλου, ποσοστό που στον ιδιωτικό τομέα φτάνει μετά βίας το 6%. Στις αρχές της δεκαετίας του Ογδόντα, όταν ξεκινούσε η Ρηγκανική καπιταλιστική επίθεση με πρώτα θύματα τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, το γενικό ποσοστό ήταν περίπου 20%-23%.
Παρά την απογοήτευση που δημιούργησε η ανακοίνωση του αποτελέσματος, αρκετοί είναι εκείνοι που μιλάνε για μια μάχη που άνοιξε τον δρόμο για νέες πιο οργανωμένες προσπάθειες στο άμεσο μέλλον. Στο Μπέσεμερ αρκετοί περιμένουν αντίποινα εκ μέρους της εταιρίας σε βάρος των πιο δραστήριων εργατών. Άλλες πληροφορίες όμως αναφέρουν πως χιλιάδες εργαζόμενοι της Αμαζον από άλλα σημεία της χώρας έχουν επικοινωνήσει με τα συνδικάτα αναζητώντας τρόπους οργάνωσης. Η αποθήκη στην Αιόβα μπορεί να γίνει στο επόμενο διάστημα το νέο επίκεντρο των προσπαθειών. Αυτήν την φορά μερικοί προτείνουν αντί για προσφυγή στην κρατικό συμβούλιο να χρησιμοποιηθούν απεργιακές κινητοποιήσεις. Οι αισιόδοξοι επιμένουν πως παρά την ήττα το… τζίνι βγήκε από το μπουκάλι! Ένας εργαζόμενος στην αποθήκη της Αλαμπάμα μιλώντας σε δημοσιογράφους το είπε καλά: «Αυτό που έγινε ήταν μόνο μια σπίθα που άναψε μια πυρκαγιά στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το εργατικό κίνημα είναι ζωντανό…. την επόμενη φορά θα κερδίσουμε...».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου