Η ιατροδικαστική υπηρεσία στην Τουσόν της Αριζόνα τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πολυδάπανη για τις οικονομικές υπηρεσίες της κομητείας Πίμα. Ταυτόχρονα με περηφάνια δηλώνει ότι διαθέτει πλέον πλούσια εμπειρία και τεχνογνωσία που θα την ζήλευαν πολλές αντίστοιχες υπηρεσίες στην χώρα αλλά και σε όλο τον Δυτικό κόσμο. Στα εργαστήριά της καθημερινά, η εργασία είναι εξαντλητική. Σχεδόν κάθε μέρα την προηγούμενη χρονιά οι συνοριοφύλακες έφερναν έναν νεκρό για αναγνώριση. Ολοι τους, δύστυχοι μεξικάνοι λαθρομετανάστες που χάνουν την ζωή τους κυρίως στην έρημο Sonoran, στον συνοριακό τομέα της Τουσόν. Αρκετούς τους ανακαλύπτουν ύστερα από μήνες, θαμμένους στην άμμο ή σε δύσβατες περιοχές και τότε η αναγνώριση γίνεται μια δύσκολη υπόθεση. Εάν ο νεκρός αναγνωριστεί μεγαλώνει η δυστυχία για την οικογένειά του στην μεξικάνικη πλευρά. Οι αμερικανικές προξενικές αρχές σε συνεργασία με την κυβέρνηση του Μεξικού, θα αναζητήσουν την οικογένεια για να πληρώσει τα έξοδα της αναγνώρισης και της ταφής. Εάν δεν γίνει κατορθωτή η αναγνώριση τότε ο νεκρός θα ταφεί σε ομαδικό τάφο. Πέρυσι 30 μη αναγνωρισμένοι νεκροί θάφτηκαν σε ομαδικό τάφο στην Πίμα.
Από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 που η αμερικανική κυβέρνηση, εφάρμοσε την επιχείρηση Gatekeeper στην μεξικάνικη μεθόριο πάνω από 2200 λαθρομετανάστες έχουν χάσει την ζωή τους, στην προσπάθειά τους να αποφύγουν τα παλιά περάσματα που τώρα φρουρούνται καλά. Στην πραγματικότητα οι αμερικανικές αρχές εξωθούν τους μετανάστες να επιλέγουν το πέρασμα από τον τομέα της Τουσόν και να διαλέγουν τον "δρόμο του διαβόλου", δηλαδή την έρημο όπου οι θερμοκρασίες τόσο το καλοκαίρι όσο και τον χειμώνα είναι απαγορευτικές για τον άνθρωπο. Πριν το 1995, ο μέσος ετήσιος φόρος αίματος των μεξικανών λαθρομεταναστών ήταν περίπου 60 θάνατοι αλλά μετά το ’95 ο αριθμός εκτινάχτηκε στους 300 κάθε χρόνο. Οι θερμοπληξίες και η αφυδάτωση είναι οι πιο συνηθισμένες αιτίες θανάτου, σε θερμοκρασίες 130 βαθμών Φαρενάιτ και έχοντας να διασχίσουν αποστάσεις πάνω από 50 μίλια ερήμου. Το "Πέρασμα του Διαβόλου" είναι εδώ και αιώνες ξακουστό για τη μεγάλη δυσκολία στη διάβασή του.
Εκατοντάδες χιλιάδες Μεξικάνοι και Λατινοαμερικάνοι κάθε χρόνο επιχειρούν να περάσουν αυτή τη συνοριακή γραμμή. Οι περισσότεροι συλλαμβάνονται από τη συνοριοφυλακή και στέλνονται αμέσως πίσω. Οι υπότροποι φυλακίζονται και ύστερα απελαύνονται. Εκτός από τους συνοριοφύλακες, την περίφημη La Migra, και ακροδεξιές ομάδες έχουν δραστηριοποιηθεί για να προφυλάξουν από την ανεπιθύμητη εισβολή την "αμερικανική πατρίδα" Τα "κογιότ" (οι δουλέμποροι) όμως συνεχίζουν με τιμή 2000-2500 δολάρια να οδηγούν τους Μεξικανούς στο δρόμο του θανάτου. Η ζήτηση είναι μεγάλη και η απεγνωσμένη προσπάθεια να ξεφύγουν από την εξαθλίωση είναι πιο ισχυρή από το ρίσκο του θανάτου.
Για το τελευταίο η μοναδική πρόληψη είναι ένα τάμα στην Παρθένα της Γουαδαλούπης, την τελευταία εκκλησία πριν τα σύνορα στο μεθοριακό Σασάμπε.
