Στο ιστορικό κέντρο της Λίμα και σε γνωστούς δρόμους σαν την χιρόν Λάμπα ή την Πούνο, οι περαστικοί με έκπληξη ανακάλυπταν συνεχόμενα πρωινά τον φετινό Μάρτη, πως οι μεγάλες τοιχογραφίες που είχαν συνηθίσει να προσπερνούν, εξαφανίζονταν, η μια μετά την άλλη. Στους τοίχους που πριν φιλοξενούσαν μια πανδαισία χρωμάτων και εντυπωσιακών μορφών κυριαρχούσε ένα μονότονο κίτρινο χρώμα. Η αρχή έγινε με το βλοσυρό πρόσωπο του Τουπάκ Ατάρι, του ηγέτη της εξέγερσης των ιθαγενών στην Βολιβία το 1781 ενάντια στους ισπανούς αποικιοκράτες. Τα περισσότερα έργα, αρκετά από γνωστούς λατινοαμερικανούς καλλιτέχνες, φτιάχτηκαν την περίοδο της δημαρχίας της Σουζάνα Βιγιαράν ανάμεσα στα 2011-2014 και στα πλαίσια του λατινοαμερικάνικου φεστιβάλ αστικού γκράφιτι το καλοκαίρι του 2013. Τα θέματα αρκετών τοιχογραφιών, που αποκαλούνται μουράλες, προέρχονται από την ιθαγενική προκολομβιανή εποχή και την ιστορία της χώρας με τους αγώνες για ανεξαρτησία. Περιλαμβάνουν επίσης εικόνες από την σημερινή περουβιάνικη κοινωνία στις πόλεις και στην ύπαιθρο αλλά και σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Κατά κοινή ομολογία είχαν ζωντανέψει το κέντρο της μεγαλούπολης ακολουθώντας τα ίχνη της ινδιάνικης λαϊκής τέχνης.
Το μυστήριο δεν κράτησε παρά μόνο λίγες ημέρες έως ότου ομάδες νεαρών ανακάλυψαν συνεργεία του δήμου, βραδινές ώρες, να βάφουν γρήγορα-γρήγορα τους τοίχους με την προστασία της αστυνομίας. Ο δεξιός δήμαρχος Λουίς Καστανιέδα αναγκάστηκε να παραδεχτεί πως αυτός έδωσε την εντολή στα πλαίσια ενός σχεδίου καθαρισμού του κέντρου της πρωτεύουσας! Ακολούθησε μαζική κατακραυγή, η αντιπαράθεση άναψε στα μέσα και το θέμα πέρασε τα σύνορα της χώρας. Στις αντιδράσεις ο δήμαρχος απάντησε πως ακολουθούσε οδηγίες της Ουνέσκο για την προστασία των ιστορικών κτιρίων της αποικιοκρατικής εποχής παρά το γεγονός πως κανένα απο αυτά δεν είχε πειραχτεί. Και όταν στριμώχτηκε περισσότερο, ξεφούρνισε το πιο κλασσικό καθεστωτικό επιχείρημα-φόβητρο των τελευταίων δεκαετιών στην πολιτική και κοινωνική ζωή του Περού. Πως οι τοιχογραφίες λειτουργούν ως συγκαλυμμένα πολιτικά μηνύματα των «τρομοκρατών», δηλαδή των Σεντερίστας, των οπαδών του Φωτεινού Μονοπατιού και του παράνομου Κομμουνιστικού Κόμματος. Και για να γίνει πιο πειστικός στοχοποίησε έναν από τους γνωστότερους περουβιάνους μουρελίστας τον Ολφερ-Βλαντιμίρ Λεονάρντο Φερνάντεζ σαν υποστηρικτή του Movadef, του αριστερού κινήματος για τα δημοκρατικά δικαιώματα και για την υπεράσπιση των πολιτικών κρατούμενων. Ο Καστανιέδα επιμένει πως πίσω από το κύμα αντιδράσεων κρύβεται το Movadef το οποίο το καθεστώς του Περού κατηγορεί πως ενορχηστρωνει την προπαγάνδα των σεντερίστας για την επανάκαμψη τους στην πολιτική ζωή της χώρας. Ισχυρίστηκε μάλιστα πως στην τοιχογραφία Σολινταριδάδ που δημιούργησε ο Λεονάρντο σε κεντρικό δρόμο, ένα από τα πρόσωπα που απεικονίζονται είναι ο Αμπιμαέλ Γκουζμάν, ο ηγέτης του Μονοπατιού, σε νεαρή ηλικία!
Στο Περού ύστερα από την στρατιωτική ήττα του Φωτεινού Μονοπατιού και την σύλληψη όλης σχεδόν της ιστορικής ηγεσίας του, εκτυλίχθηκε μια τεράστια εκστρατεία συκοφάντησης του ένοπλου κινήματος. Οι νικητές επιχείρησαν και σε μεγάλο βαθμό κατάφεραν να ξαναγράψουν την πρόσφατη ιστορία παρουσιάζοντας ένα ισχυρό πολιτικο-κοινωνικό ρεύμα σαν τρομοκρατικό. Αξιοποιώντας αδυναμίες, αναπόφευκτες ακρότητες και ιδιομορφίες έφτιαξαν την εικόνα μιας ομάδας παρανοϊκών και δολοφόνων που εξαιτίας τους, δήθεν, βυθίστηκε η χώρα στον εμφύλιο.
Το κίνημα υποστήριξης των μουράλες είναι μόνο μια μικρή πτυχή των αναπτυσσόμενων κοινωνικών και πολιτικών αντιστάσεων στην περουβιάνικη κοινωνία. Τον φετινό Γενάρη, ένας μεγάλος ξεσηκωμός της νεολαίας ανάγκασε την κυβέρνηση να πάρει πίσω τον αντεργατικό νόμο Πουλπίν, ενώ σε όλη την χώρα αναβοσβήνουν συχνά εξεγέρσεις και κινήματα διεκδίκησης. Σε αυτήν την κινητικότητα για πρώτη φορά ύστερα από μια περίοδο πέτρινων χρόνων, αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο και το ρεύμα που έχει καταβολές από το Φωτεινό Μονοπάτι. Αποφυλακισμένοι πολιτικοί κρατούμενοι, παλιοί αντάρτες, πολιτικοί υποστηρικτές μαζί με μια νέα γενιά αγωνιστών στεγάζονται μέσα στο Movadef, το οποίο σταδιακά αυξάνει την επιρροή του ειδικά στα πανεπιστήμια και στα σχολεία. Οι πρόσφατες διώξεις της ηγεσίας του είναι απόδειξη πως το ολιγαρχικό καθεστώς με επικεφαλής σήμερα, τον παλιό χασάπη-στρατιωτικό Ουμάλα, ανησυχεί αληθινά. Σε αυτήν την επανάκαμψη σημαντικό ρόλο παίζει η στάση όλης σχεδόν της ιστορικής ηγεσίας που αν και σε σκληρές συνθήκες κράτησης και σε πλήρη απομόνωση, αντέχει και στέλνει μηνύματα συνέχισης του αγώνα. Γι' αυτό και το καθεστώς δεν χάνει ευκαιρία να την εκδικηθεί δολοφονικά. Στις 17 του Φλεβάρη, πέθανε η Μάρτζι Κλάβο Περάλτα, ηγετικό στέλεχος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής, γνωστή σαν συντρόφισσα Νάνσι. Είχε συλληφθεί το 1995 και είχε καταδικαστεί σε είκοσι πέντε χρόνια φυλάκιση. Αν και στο τελευταίο στάδιο του καρκίνου η κυβέρνηση Ουμάλα αρνήθηκε να την αποφυλακίσει και μόνο τις τελευταίες ημέρες την έστειλαν για να πεθάνει στο νοσοκομείο Loayza της Λίμα. Η Περάλτα είναι το δεύτερο μέλος της Κεντρικής Επιτροπής που πεθαίνει στις φυλακές, ύστερα από τον καθηγητή Πέδρο Κιντέρος Αιγιόν το 2008.
ΔΕΙΤΕ τους τοίχους πριν και μετά το σβήσιμο www.youtube.com/watch?v=57K9l7NqN00
ένα ντοκιμαντέρ για τους μουρελίστας στην Λίμα www.youtube.com/watch?t=29&v=cq7yi2z77IA
και ένα βίντεο για την Περάλτα www.youtube.com/watch?v=1I9zj_85ucI
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ το ιστολόγιο του Ολφερ olferleonardo.blogspot.com
και του Μοβαντέφ movamnsitiayderfundamentales.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου