Εκεί που συναντιούνται η λεωφόρος Χόμαν με την οδό Φίλμορ, στο Γουέστ Σάιντ στο βόρειο Λοντέιλ, στη δυτική μεριά του Σικάγο, στέκεται ένα μεγάλο ορθογώνιο κτίριο με κόκκινα τούβλα. Μια ανακαινισμένη παλιά βιομηχανική αποθήκη, τμήμα ενός συμπλέγματος αναπαλαιωμένων κτιρίων σε μια έκταση τουλάχιστον πενήντα πέντε στρεμμάτων. Σχεδόν όλα ήταν μέρη του συγκροτήματος της Σίαρς, Ρόμπακ και Σία, της μεγαλύτερης αμερικάνικης εταιρίας λιανεμπορίου σχεδόν για όλο τον Εικοστό αιώνα και μιας από τις εμβληματικές φίρμες του βιομηχανικού Σικάγο.
Η περιοχή από τα τέλη της δεκαετίας του Εξήντα υπήρξε τυπικό τμήμα της ζώνης της σκουριάς, συνεχίζει να είναι βυθισμένη στην ανεργία και στην ακραία φτώχεια, με το 39% των νοικοκυριών να είναι κάτω από το εθνικό όριο. Άλλαξε όψη όμως όταν στη φάση δημιουργίας της στεγαστικής φούσκας οι παλιοί ιδιοκτήτες έριξαν λεφτά για ανακαίνιση και για να χτίσουν νέες κατοικίες. Στο κέντρο του συμπλέγματος το κόκκινο κτίριο εδώ και δεκαπέντε χρόνια χρησιμοποιείται από την αστυνομία του Σικάγο. Σύμφωνα με τις αποκαλύψεις στον Τύπο και στο διαδίκτυο, είναι η έδρα ενός μικρού Γκουαντάναμο στην καρδιά της Αμερικής.
Ανεξάρτητα από τους λόγους που έκαναν τον εγγλέζικο «Γκάρντιαν» να σπάσει τη σιωπή τον περασμένο Φλεβάρη, είναι αλήθεια πως το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ του Σπένσερ Άκερμαν έβγαλε στην επιφάνεια ένα καλά κρυμμένο μυστικό πολλών χρόνων. Στο αστυνομικό κτίριο της πλατείας Χόμαν λειτουργεί εδώ και χρόνια ένα κρυφό κέντρο κράτησης και σκληρών ανακρίσεων για κρατούμενους που είχαν απαχθεί ή συλληφθεί παράνομα και κρατηθεί για καιρό δίχως κανένα δικονομικό δικαίωμα. Ούτε οι δικηγόροι ούτε οι οικογένειές τους γνώριζαν στο διάστημα της κράτησής τους τίποτε, παρά μόνο αν και εφόσον τους απαγγέλλονταν επίσημες κατηγορίες. Σκοπός, η απόσπαση ομολογιών με βασανιστήρια, εκβιασμούς και πολύμορφες πιέσεις. Ο εγκλεισμός σε κλουβιά, η απομόνωση, η σωματική και ψυχολογική βία ήταν οι συνηθισμένες πρακτικές, όπως αρχίζουν να περιγράφουν λιγοστοί που ξεθάρρεψαν και άρχισαν να μιλούν. Στην πλειοψηφία τους Αφροαμερικανοί από τις φτωχογειτονιές της πόλης, στους οποίους οι μπάτσοι όχι λίγες φορές προσπαθούσαν να φορτώσουν όλο το αστυνομικό δελτίο της εβδομάδας.
Από την πλατεία Χόμαν, όπως καθιερώθηκε να λέγεται, πέρασαν όμως και διωκόμενοι για πολιτικούς λόγους. Ο Μπράιαν Τζέικομπ Τσερτς, ένας από τους τρεις διαδηλωτές που κατηγορήθηκαν για τρομοκρατική δράση το 2012 στη διάρκεια της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, ήταν ο πρώτος που δημόσια κατήγγειλε πώς βρέθηκε στη μυστική φυλακή και τι αντιμετώπισε. Ο θάνατος του 44χρονου Τζον Χάμπαρντ το 2013 σε ένα δωμάτιο ανάκρισης, που αποδόθηκε τότε σε παθολογικά αίτια, ζητείται να ερευνηθεί. Οι αποκαλύψεις συνεχίζονται με τη μορφή χιονοστιβάδας και ήδη αναπτύσσεται ένα μεγάλο κύμα διαμαρτυρίας. Έξω από το κτίριο οι πρώτες συγκεντρώσεις οργής που έγιναν απαίτησαν να αποκαλυφθεί όλη η αλήθεια και να κλείσει άμεσα το παράνομο κέντρο κράτησης.
Η αστυνομία του Σικάγο έχει μια μακρά παράδοση βαρβαρότητας. Τον Αύγουστο του 1968 εξαπέλυσε άγριο κύμα καταστολής σε όσους διαδήλωναν ενάντια στον πόλεμο και στις φυλετικές διακρίσεις έξω από το συνέδριο του Δημοκρατικού κόμματος. Το 1991 αποκαλύφθηκε η δράση του Τζον Μπουρτζ, αξιωματικού της αστυνομίας στο νότιο Σικάγο. Για είκοσι χρόνια περίπου, από το 1972 έως το 1991, ο βετεράνος του βρόμικου πολέμου στο Βιετνάμ, που έγινε αστυνομικός ειδικευμένος στις ανακρίσεις, χρησιμοποιούσε σκληρά βασανιστήρια για να αποσπάσει ομολογίες κυρίως από Αφροαμερικανούς. Κατηγορήθηκε για διακόσιες τέτοιες υποθέσεις, αρκετές από τις οποίες οδήγησαν αθώους στις φυλακές και στο θάνατο, αλλά έπεσε στα μαλακά. Καταδικάστηκε για ψευδορκία και έμεινε μόλις τρία χρόνια στη φυλακή. Εκθέσεις με στατιστικά στοιχεία που έχουν κυκλοφορήσει κατά καιρούς έχουν αποδείξει πως η αστυνομία της πόλης είναι πρωταθλητής σε περιστατικά κτηνωδίας και παραβιάσεων των νόμων.
Οι τελευταίες αποκαλύψεις δεν μπορούν να αποδοθούν όμως στην παραδοσιακή σκληρότητα ή σε ατομικές πρωτοβουλίες φανατικών μπάτσων. Στις αμερικάνικες πόλεις εδώ και πολύν καιρό η αστυνομική δράση έχει πλήρως στρατιωτικοποιηθεί, ειδικά μετά τα γεγονότα του Σεπτέμβρη του 2001. Οι αστυνομικοί, σύμφωνα με τις οδηγίες όλων των κυβερνήσεων, δρουν σαν να βρίσκονται σε πεδίο πολέμου, χρησιμοποιούν πλήρως τακτικές που αρμόζουν σε τέτοιες συνθήκες και πολύ συχνά πυροβολούν πριν καν διατυπώσουν την πρώτη ερώτηση.
Το συνεχιζόμενο κύμα δολοφονιών με απαρχή την περίπτωση του Μάικλ Μπράουν στο Φέργκιουσον του Μισούρι είναι ενδεικτικό της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί. Σε κοινωνικές συνθήκες διευρυνόμενων κοινωνικών χασμάτων που προσιδιάζουν όλο και πιο πολύ σε αντίπαλα πολεμικά μέτωπα, το αμερικάνικο ιμπεριαλιστικό καθεστώς θωρακίζεται σαν να βρίσκεται σε εχθρικό έδαφος ακόμη και μέσα στις ΗΠΑ. Έτσι δεν είναι περίεργο που το υπόδειγμα του Γκουαντάναμο από την Καραϊβική μεταφέρθηκε στο Σικάγο και ποιος ξέρει και πού αλλού.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα άρθρο για τις ιστορικές ρίζες της αστυνομικής βίας στο Σικάγο reason.com/archives/2015/02/28/homan-square-in-context και μια έκθεση για τα βασανιστήρια της περιόδου 1972-2011 torturememorial.files.wordpress.com/2011/06/summary-of-organizing-1972-2011.pdf
Summary of the cases 1972-2011 – WordPress.com
ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ την καμπάνια για το κλείσιμο της πλατείας Χόμαν facebook.com/events/772047659539836
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου