Βόρεια Ροντόνια-Βραζιλία Η ιστορία του Ρούσο και του γερο-κόκορα

Ο Wenderson Francisco dos Santos είναι ένας από τους πολλούς ηγέτες αγροτικών ριζοσπαστικών οργανώσεων στην Βραζιλία, που δεν θα γινόταν γνωστός σε όλη την χώρα και έξω από αυτήν αν δεν ερχόταν αντιμέτωπος με την ισχύ των τσιφλικάδων και με τα δικαστήρια που σχεδόν πάντα βρίσκονται με το μέρος τους. Ο Wenderson, γνωστός και σαν Ρούσο (αγροίκος στα βραζιλιάνικα), έφτασε στην Ροντόνια στις αρχές του ενενήντα. Ο πατέρας του, ο κυρ-Οντιέλ, ήρθε από το Μπέλο Οριζόντε, καταδιωγμένος από την εξαθλίωση που επικρατεί στην Κοιλάδα Ζεκουιτνχόνχα, μια από τις φτωχότερες περιοχές στην πολιτεία Μίνας Ζεράις. Κατάφερε ύστερα από κόπους να αγοράσει ένα χωράφι και να φυτέψει καφέ, αλλά μετά την μεγάλη κρίση στις τιμές, στα τέλη του ενενήντα αναγκάστηκε να πουλήσει το χωράφι για να επιβιώσει. Ξανάγινε εργάτης γης, μαζί με τους νεαρούς γιους του. Ζώντας τα βάσανα του πατέρα τους και άλλων φτωχών αγροτών οι γιοι του κυρ-Οντιέλ εντάχθηκαν στον Σύνδεσμο Φτωχών Αγροτών της Ροντόνια, μιας οργάνωσης που γεννήθηκε ύστερα από την μεγάλη σφαγή των εξεγερμένων αγροτών το 1995, στην φάρμα Σάντα-Ελίνα στην νότια Ροντόνια, από την αστυνομία. Ο Ruco, έγινε γνωστός στην βόρεια Ροντόνια, στην περιοχή του Cujubim, ύστερα από το 2002, όταν οι υποσχέσεις του Λούλα έδωσαν ελπίδες στους αγρότες για μια καλύτερη ζωή και ξέσπασαν αγώνες για την αναδιανομή της γης.

Το 2003, στο διάστημα που ενισχύθηκαν οι αγώνες και οι συγκρούσεις με τους τσιφλικάδες και τις συμμορίες τους, στο Ζαρού του Σερινγκάλ, διακόσια χιλιόμετρα από το Cujubim, βρέθηκε νεκρός ένας guaxeba, όπως αποκαλούν οι αγρότες τους πληρωμένους πιστολέρος των γαιοκτημόνων. Ο σκοτωμένος ήταν στην υπηρεσία του Αντόνιο Μαρτίνς ντος Σάντος (του ονομαζόμενου και «γερο-κόκορα»), ενός βίαιου τσιφλικά που οι συμμορίες του σκορπούν τον τρόμο στα χωριά και τους δρόμους της βόρεια Ροντόνια. Ψευδομάρτυρες στην υπηρεσία του «γερο-κόκορα», αναγνώρισαν σαν δολοφόνους τον Ρούσο και δύο συντρόφους του. Από τότε ο νεαρός αγωνιστής σέρνεται στις φυλακές, αφού στην πορεία οι αρχές ανακάλυψαν και άλλα παλιά «παραπτώματά» του για να τον κρατούν στην ουσία όμηρο των τσιφλικάδων στη σύγκρουση τους με τους φτωχούς ακτήμονες. Από τις φυλακή του Ζαρού μέσα στην οποία ο Ρούσο παρά τρίχα γλίτωσε την ζωή του από τους δολοφόνους του «γερο-κόκορα», χάρις στην αλληλεγγύη των υπόλοιπων κρατούμενων, στάλθηκε σιδηροδέσμιος στο διαβόητο κολαστήριο του Ούρσο Μπράνκο στο Πόρτο Βέλιο (φυλακή που διαδέχθηκε το Καραντιρού, σαν η πιο σκληρή της χώρας). Ο Ρούσο δοκίμασε όλα αυτά τα χρόνια σκληρά σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια με πιο χαρακτηριστικό την περίπτωση της κηδείας του πατέρα του. Ο κυρ-Οντιέλ πέθανε από τις κακουχίες και μόνο ύστερα από τις επίμονες εκκλήσεις οργανώσεων αλληλεγγύης οι αρχές επέτρεψαν στον Ρούσο να πάει στην κηδεία του. Η σκηνή της συνοδείας οκτώ αστυνομικών που μετέφεραν τον Ρούσο την τελευταία στιγμή της ταφής προκάλεσε συγκίνηση και οργή.

Ο Ρούσο στην βόρεια Ροντόνια αλλά και σε άλλα μέρη της χώρας έχει γίνει ένα από τα σύμβολα του αγώνα ενάντια στους τσιφλικάδες και το καθεστώς που τους υποστηρίζει. Ενός αγώνα δύσκολου αλλά και πιο πεισματικού ύστερα από την προκλητική αποστασία της κυβέρνησης Λούλα, που παρά τις υποσχέσεις ακολουθεί πιστά τα χνάρια των προκατόχων της.

* Στις 14 του Σεπτέμβρη, ο Ρούσο παρουσιάστηκε μπροστά στους ενόρκους του δικαστηρίου στο Πόρτο Βέλιο. Δεκάδες συνδικάτα, εργατικές, αγροτικές και λαϊκές οργανώσεις από όλη την Βραζιλία εκδήλωσαν την αλληλεγγύη τους. Στην ανοικτή επιστολή που διακινείται και υπέγραψαν και οργανώσεις λαϊκής αντίστασης από το εξωτερικό, μέσω της έκκλησης της οργάνωσης Liga Operária, τονίζεται πως στο εδώλιο μαζί με τον κατηγορούμενο θα καθίσει και η στρατιά των εκατομμυρίων φτωχών Βραζιλιάνων, ιδίως αυτών που κατοικούν στην Ροντόνια. Ο «Αθέατος Κόσμος», δεν μπόρεσε να μάθει ακόμη για την εξέλιξη της περιπέτειας του Ρούσο.