Καλαί, βόρεια Γαλλία Παγιδευμένοι στους αμμόλοφους

Το Φορτ Γκαλλό είναι ένα παλιό εργοστάσιο ανακύκλωσης μετάλλων στο κέντρο του Καλαί. Από τον Ιούλιο, έχει καταληφθεί από τριακόσιους περίπου μετανάστες που τον τελευταίο καιρό συρρέουν ξανά στο λιμάνι της γαλλικής Φλάνδρας με σκοπό να ταξιδέψουν με κάθε τρόπο στην Αγγλία. Άλλοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι στο λιμάνι ή έξω από το δημαρχείο και οι πιο πολλοί έχουν κατασκηνώσει στους αμμόλοφους της ακτής, έξω από την πόλη. Χωρισμένοι συνήθως κατά εθνικότητες κοιμούνται κάτω από μουσαμάδες, δίπλα στις λάσπες και στα σκουπίδια σε συνθήκες που κάποιος είπε πως μοιάζουν πολύ με τα στρατόπεδα προσφύγων στο Νταρφούρ. Οι περισσότεροι είναι Αφρικανοί από την Σομαλία, το Σουδάν, την Αιθιοπία και την Ερυθραία. Πολλοί είναι Αφγανοί και τελευταία εμφανίζονται και μεγάλες ομάδες Σύριων. Σύμφωνα με συντηρητικούς υπολογισμούς αυτόν τον καιρό, δυόμισι χιλιάδες μετανάστες βρίσκονται στο Καλαί. Η τοπική νομαρχία κατέγραψε 7.414 συλλήψεις στο πρώτο εξάμηνο του 2014, ενώ ολόκληρο το 2013 οι συλληφθέντες έφτασαν τους 3.129. Αριθμοί πολλαπλάσιοι που έχουν οδηγήσει στην κλιμάκωση της έντασης η οποία κορυφώθηκε στις αρχές του Σεπτέμβρη. Τότε διακόσιοι πενήντα απελπισμένοι από διάφορες εθνικότητες εισέβαλλαν στον χώρο του λιμανιού και προσπάθησαν να επιβιβαστούν σε φέριμποτ που είχε προορισμό το Ντόβερ. Η εκ νέου συρροή προσφύγων και μεταναστών στο Καλαί έχει γίνει ξανά αιτία αντιπαράθεσης ανάμεσα στην γαλλική και την αγγλική κυβέρνηση. Το Λονδίνο θεωρεί πως οι Γάλλοι δεν κάνουν όσα πρέπει για να αποτρέψουν τους επίδοξους ταξιδιώτες ενώ οι τελευταίοι ζητάνε την οικονομική συμβολή των Εγγλέζων στα μέτρα αποτροπής.


Το φθινόπωρο του 1999, οι γαλλικές αρχές άνοιξαν το πρώτο κέντρο μεταναστών στο Σανγκάτ, δώδεκα χιλιόμετρα από το Καλαί, σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό με στόχο να αποτρέψουν όσους επιχειρούσαν να διασχίσουν την Μάγχη. Τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Οι μετανάστες συνέχισαν να έρχονται, στο στρατόπεδο έγινε το αδιαχώρητο και η αγγλική κυβέρνηση φώναζε πως η λειτουργία του αποτελεί πόλο έλξης και όχι αποτροπής. Στον καιρό της πολιτικής ανόδου του Σαρκοζί, όταν σαν υπουργός Εσωτερικών άνοιξε πόλεμο στους ξένους, το κέντρο έκλεισε εν μέσω συγκρούσεων και αντιπαραθέσεων. Οι υπαίθριοι χώροι που κατέφευγαν οι μετανάστες ονομάστηκαν «ζούγκλες» και άρχισε ένα διαρκές κυνηγητό που κορυφώθηκε το 2009, όταν ο αριθμός των μεταναστών μεγάλωσε και αυξήθηκε η πίεση από την αγγλική κυβέρνηση. Ήταν πάλι Σεπτέμβρης όταν με μια μεγάλη επιχείρηση, με επικεφαλής τον τότε υπουργό Μετανάστευσης Μπεσόν, κατεδαφίστηκε η ζούγκλα του Καλαί, ο μεγάλος αυτοσχέδιος καταυλισμός κυρίως νεαρών Αφγανών. Από τότε, από καιρό εις καιρόν, οι αστυνομικές σκούπες και τα μέτρα αποτροπής στο λιμάνι έφερναν μόνο προσωρινά αποτελέσματα.

Τελευταία όμως η πίεση που ασκούν τα μεγάλα κύματα των μεταναστών έχει μεγαλώσει και στο Καλαί η κατάσταση κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχο. Η δήμαρχος Νατάσα Μπουσάρ, απειλώντας πως θα μπλοκάρει το λιμάνι, ζήτησε να ξανανοίξει ένα κέντρο κράτησης, αίτημα που υιοθέτησε αμέσως η γαλλική κυβέρνηση για τις αρχές του 2015. Το Λονδίνο αν και δυσαρεστημένο έσπευσε να υποσχεθεί οικονομική βοήθεια ύψους δεκατριών εκατομμυρίων στερλινών για τρία χρόνια. Η ξενοφοβία στην πόλη, όπου πρώτο κόμμα είναι το Εθνικό Μέτωπο, μεγαλώνει και οι δύστυχοι πρόσφυγες παραμένουν παγιδευμένοι στους αμμόλοφους και στα εγκαταλειμμένα κτίρια της περιοχής. Οι πιο τολμηροί και οι πιο απελπισμένοι προσπαθούν να σαλτάρουν κρυφά μέσα και κάτω από τα φορτηγά ή να ανοιχτούν με φουσκωτά και σχεδίες στα ταραγμένα νερά της Μάγχης με τραγικά μερικές φορές αποτελέσματα.

Η Ευρώπη βρίσκεται μπροστά σε ένα ογκούμενο κύμα προσφύγων κυρίως από χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, αποτέλεσμα των πολέμων και της φτώχειας που η πολιτική των κυβερνήσεών της προκάλεσε. Διαλύοντας κράτη και κοινωνίες και ρημάζοντας τις τοπικές οικονομίες, οι Δυτικοί εισπράττουν τα επίχειρα. Μετά την μεγάλη τραγωδία στην Λαμπεντούζα και την κατακραυγή που προκλήθηκε, οι ιταλικές αρχές και η Φρόντεξ αναγκάστηκαν να χαλαρώσουν το αόρατο δολοφονικό τείχος στην Μεσόγειο και να κάνουν περισσότερες διασώσεις. Έτσι οι πρόσφυγες ξεθάρρεψαν, υπερνικούν τον φόβο του θανάτου και μπαίνουν πιο εύκολα στα καΐκια από τις νότιες και ανατολικές ακτές της Μεσογείου. Η κυβέρνηση του Λονδίνου, που βρίσκεται σε απόσταση ασφαλείας και της περισσεύει ο κυνισμός, το είπε καθαρά. Οι συχνές μαζικές διασώσεις ευθύνονται για το νέο μεγάλο προσφυγικό κύμα! Για το Καλαί, μάλιστα, είχε μια πιο… προχωρημένη ιδέα. Να δωρίσει στις αρχές της πόλης τον μεταλλικό φράκτη μήκους δώδεκα χιλιομέτρων που είχε χρησιμοποιηθεί πρόσφατα για να προστατέψει την σύνοδο των ηγετών του ΝΑΤΟ στο Νιούπορτ της Ουαλίας! Στις ημέρες που οι δυτικοευρωπαϊκές κυβερνήσεις γιορτάζουν με περισσή υποκρισία την πτώση του Τείχους του Βερολίνου, οι ίδιες συνεχίζουν να κτίζουν ορατά και αόρατα εμπόδια στην κίνηση των ανθρώπων σε όλο και πιο πολλά σημεία της ηπείρου.


ΔΙΑΒΑΣΤΕ το άρθρο της Myriam Cherti για την κοινή μοίρα της Μελίλια και του Καλαί, compasoxfordblog.co.uk/2014/11/a-tale-of-two-cities-melilla-and-calais
ΔΕΙΤΕ ειδήσεις και δράσεις αλληλεγγύης για τους μετανάστες στο Καλαί, calaismigrantsolidarity.wordpress.com