ΠΕΡΟΥ/ΡΙΝΚΟΝΑΝΤΑ - Εξαθλίωση... στην ψηλότερη πόλη του κόσμου!

Ρινκονάντα στα ισπανικά θα πει γωνία. Στα νοτιοανατολικά του Περού, κοντά στα σύνορα με την Βολιβία, στην επαρχία του Πούνο, η Ρινκονάντα είναι σκαρφαλωμένη σε υψόμετρο 5400 μέτρων. Κατέχει μια παγκόσμια πρωτιά. Είναι ο ψηλότερος αστικός οικισμός στον κόσμο, και φιλοξενεί (τρόπος του λέγειν), γύρω στις 5000 οικογένειες. Πληθυσμός γύρω στους 20000 ανθρώπους σε μια ακτίνα δέκα εκταρίων, με αποκλειστική απασχόληση στα ορυχεία χρυσού, που έχουν ιστορία πάνω από 500 χρόνια. Οι σκληρές φυσικές συνθήκες δεν είναι η μοναδική αιτία της αθλιότητας που συναντά κανείς, φτάνοντας στην πόλη με τις παράγκες και τα χαμόσπιτα. Οι συνθήκες δουλειάς στις παγωμένες στοές των ορυχείων και η απόλυτη εκμετάλλευση μαζί με τις ανύπαρκτες υποδομές στην περιοχή συμπληρώνουν την εικόνα.

Στην πόλη δεν υπάρχει πόσιμο νερό, ούτε αποχετευτικό δίκτυο, υπάρχουν μόνο δυο νοσοκόμες, μια μαία και ένας γιατρός, η μόλυνση από τις τοξικές ουσίες καθαρισμού των πετρωμάτων είναι εκτεταμένη και οι ασθένειες ειδικά στους πνεύμονες και στο νευρικό σύστημα είναι διαδεδομένες από τις πολύ μικρές ηλικίες. Στα κρατικά ορυχεία που εκμεταλλεύονται ιδιώτες εργολάβοι, η προφορική σύμβαση για τον νεοπροσλαμβανόμενο, περιλαμβάνει έναν μήνα απλήρωτη δουλεία και ύστερα από αυτόν η πληρωμή είναι η ποσότητα χρυσού μιας μέρας κάθε μήνα. Το αποτέλεσμα είναι ένας μέσος μηνιαίος μισθός που κυμαίνεται γύρω στα πενήντα δολάρια και σπανίως μπορεί να φτάσει τα 100. Οταν η "ατυχία" είναι μεγάλη και την μέρα της πληρωμένης δουλειάς δεν βγάλει μερικούς κόκκους χρυσού, τότε ο εργάτης και η οικογένεια του πρέπει να δανειστούν για να περάσουν τον μήνα.

Η δουλειά στις στοές ξεκινά στις 6 τα χαράματα, αφού πρώτα οι εργάτες πάρουν την καθημερινή ποσότητα κόκας από τους επιστάτες. Χωρίς αυτήν είναι αδύνατον να συρθούν μέσα στις στοές για δέκα ώρες περίπου κάθε μέρα, με ελάχιστο οξυγόνο, αναθυμιάσεις και αβάσταχτο κρύο. Αρκετοί τραυματίζονται συχνά από τις ανατινάξεις η τις καταρρεύσεις των στοών. Για τις πολύ στενές στοές ιδανικοί εργάτες είναι τα παιδιά. Στην Ρινκονάντα η παιδική εργασία ξεκινά από τα πολύ μικρά χρόνια. Ούτε λόγος φυσικά για κοινωνική ασφάλιση η άλλη κοινωνική προστασία. Για όλα αυτα,αλλα και για την καλοτυχία στην αναζήτηση του χρυσού, οι χρυσωρύχοι, κάνουν τάματα και προσφορές στους αρχαίους θεούς των Ινκας, που κατοικούν στα βουνά.

Το Περού συνεχίζει να βρίσκεται μέσα σε έναν ατέλειωτο κύκλο οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, με ψηλά ποσοστά ανεργίας και μεγάλης φτώχειας. Γιαυτο η Ρινκονάντα συνεχίζει να φαντάζει για αρκετούς απελπισμένους μια λύση στην ανεργία και να συγκεντρώνει οικογένειες ξεκληρισμένων από άλλες περιοχές της χώρας.