Έξω από την Τζαμπάλια, την βορειότερη πόλη στην λωρίδα της Γάζας το ομώνυμο προσφυγικό στρατόπεδο ιδρύθηκε στα 1948 με τον πρώτο αραβο-ισραηλινό πόλεμο και την μαζική εκτόπιση των Παλαιστινίων από τις πατρογονικές εστίες τους. Τριανταπέντε χιλιάδες πρόσφυγες ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του στρατοπέδου, που σταδιακά εξελίχτηκε στο μεγαλύτερο προσφυγικό οικισμό στην Γάζα. Σε μια έκταση μόλις 1,4 τετραγωνικών χιλιομέτρων είναι στοιβαγμένοι σε άθλιες συνθήκες τουλάχιστον εκατόν δέκα χιλιάδες άνθρωποι, σε μια από τις μεγαλύτερες πληθυσμιακές πυκνότητες στον πλανήτη. Εκεί, η ακραία φτώχεια τυλίγει τουλάχιστον το 44% του πληθυσμού, το πόσιμο νερό μοιράζεται με το δελτίο, οι συνθήκες στέγασης είναι απάνθρωπες και η ανεργία ξεπερνά το 75% του ενεργού ανθρώπινου δυναμικού. Τρεις στους τέσσερις πρόσφυγες στην Τζαμπάλια εξαρτιόνται για την επιβίωση τους από την ανθρωπιστική βοήθεια ενώ το μέσο καθημερινό εισόδημα δεν ξεπερνά τα δύο δολάρια. Και σαν μην έφταναν όλα αυτά τα προβλήματα που τα τελευταία χρόνια μεγάλωσαν εξαιτίας του εγκληματικού αποκλεισμού, το στρατόπεδο συχνά γίνεται στόχος των στρατιωτικών επιθέσεων των ισραηλινών μιας και θεωρείται προπύργιο της Χαμάς και της αδιάλλακτης αντίστασης.
Το πρωινό της Κυριακής στις 11 του Μάρτη, το στρατόπεδο έγινε και πάλι πεδίο βολής, των τυφλών δολοφονικών επιδρομών με τηλεκατευθυνόμενα αεροσκάφη, στα πλαίσια της τελευταίας επιχείρησης αντιποίνων που εξαπέλυσε το σιωνιστικό κράτος.
Ήταν λίγο μετά τις επτά όταν ο δωδεκάχρονος Αγιούμπ Ασαλία, βγήκε από το σπίτι του, στην ανατολική πλευρα του καταυλισμού, για να πάει στο σχολείο. Δεν πρόλαβε να περπατήσει παραπάνω από τριάντα μέτρα, στην προσπάθεια του να διασχίσει τον μικρό οικογενειακό οπωρώνα όταν ένας πύραυλος έπεσε σχεδόν πάνω του με τρομακτικό θόρυβο. Όταν οι γείτονες έτρεξαν να δουν τι συνέβη, διαπίστωσαν έντρομοι πως ο μικρός είχε διαμελιστεί άγρια και τα μέλη του σώματος του είχαν σκορπίσει ανάμεσα στις λεμονιές ενώ λίγο πιο μακριά ένας άλλος μικρός, ο ξάδελφος του είχε τραυματιστεί σοβαρά. Ο Αγιούμπ, ένα ζωηρό και χαρούμενο παιδί στον προσφυγομαχαλά, τις προηγούμενες νύχτες που οι Ισραηλινοί βομβάρδιζαν σημεία στην βόρεια Γάζα, φοβισμένος δεν μπορούσε να κοιμηθεί στο δωμάτιο του και έβρισκε καταφύγιο στο κρεβάτι της μητέρας του. Δυστυχώς η προστασία της μάνας δεν φάνηκε ικανή να τον σώσει στον δρόμο για το σχολείο το πρωινό της Κυριακής, όταν από απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων ο χειριστής των πυραύλων τον στόχευσε σαν επίφοβο «τρομοκράτη». Το τι ακολούθησε στην γειτονιά και στο σπίτι του δωδεκάχρονου, δεν είναι δύσκολο να το φανταστεί κανείς. Γιατί και στις πιο σκληρές συνθήκες όπου ο θάνατος είναι σχεδόν καθημερινό φαινόμενο, κανένας αληθινός άνθρωπος δεν μπορεί να συνηθίσει μια τέτοια απώλεια. Και πολύ περισσότερο μια μάνα. Η χαροκαμένη Ουμ Μοχάμεντ, μαζί με τους συγγενείς και τους γείτονες άρχισαν έναν συγκλονιστικό θρήνο που ακόμα δεν μπορεί να σταματήσει. Το σώμα του μικρού Αγιούμπ, τυλίχτηκε στο λευκό σάβανο και με την μαύρη σημαία της ισλαμικής Τζιχάντ και στην κηδεία του, λίγο έξω από το στρατόπεδο η προσέλευση των οργισμένων Παλαιστίνιων ήταν μεγάλη. Ανάμεσα στις κατάρες και στα αντί-σιωνιστικά συνθήματα η ιαχή που κυριαρχούσε ήταν πως ο μάρτυρας είναι ο αγαπημένος του Θεού.
Η τελευταία δολοφονική αεροπορική και πυραυλική επιδρομή των Ισραηλινών στην Γάζα ξεκίνησε με πρόσχημα την απόδοση αντιποίνων για την εκτόξευση αυτοσχέδιων ρουκετών προς τα κατεχόμενα από αντιστασιακές παλαιστινιακές ομάδες. Είχε προηγηθεί η στοχευμένη απρόκλητη δολοφονία δυο ηγετικών στελεχών των Επιτροπών Λαϊκής Αντίστασης που εξόργισε τους Παλαιστίνιους. Όπως και σε κάθε αντίστοιχη περίπτωση τα δήθεν αντίποινα ήταν όχι μόνο δυσανάλογα αλλά στην πραγματικότητα εγκληματικά. Οι Ισραηλινοί ανακοίνωσαν πως είχαν τρεις ελαφριά τραυματισμένους ενώ οι Παλαιστίνιοι μέτρησαν τουλάχιστον δεκαπέντε νεκρούς,, και δεκάδες σοβαρά τραυματίες, όλοι άμαχοι, ανάμεσα τους και αρκετά παιδιά. Η τακτική του «οφθαλμός αντί οφθαλμού» στην κλασσική ναζιστική εκδοχή της , έτσι όπως την εφάρμοσαν οι ορδές του Χίτλερ στις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης και την βίωσαν τραγικά και οι Εβραίοι. Πέρα και πίσω από την ακολουθία των γεγονότων στην πραγματικότητα, το σιωνιστικό καθεστώς με την επιδρομή αυτή ήθελε να στείλει μηνύματα της εγκληματικής αποφασιστικότητας του αλλού. Είχε προηγηθεί η επίσκεψη του πρωθυπουργού Νετανιάχου στην Ουάσιγκτον και η αναγκαστική συν-απόφαση για μετάθεση στο μέλλον της επίθεσης στο Ιράν και οι ηγέτες του Ισραήλ θέλανε να μην παρερμηνευτεί αυτή η προσωρινή υποχώρηση. Και την πληρώσανε για μια ακόμη φορά οι Παλαιστίνοι άμαχοι που αποτελούν τον εύκολο στόχο.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα ρεπορτάζ για την κηδεία του μικρού Αγιούμπ http://palsolidarity.org/2012/03/burying-ayoub/
ΔΕΙΤΕ μια σειρά φωτογραφιών για τα τελευταία εγκληματικά κατορθώματα των σιωνιστών http://occupiedpalestine.wordpress.com/2012/03/11/gazaunderattack-march-11-2012-israel-massacres-2-more-palestinians-photography/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου