Κιουρετσίκ, Μαλάτεια Η επιστροφή του μαραγκού Ιμπο

Κιουρετσίκ, Μαλάτεια
Η επιστροφή του μαραγκού Ιμπο

 Περίπου εξήντα χιλιόμετρα, δυτικά της Μαλάτειας βρίσκεται το Κιουρετσίκ. Μια συστάδα είκοσι επτά αραιοκατοικημένων γεωργοκτηνοτροφικών οικισμών, σε μια ημιορεινή περιοχή, στους πρόποδες του Νουργκάκ και του νοτιοδυτικού Ελμπιστάν. Στη λιγοστή καλλιεργούμενη γη, ευδοκιμούν ιδιαίτερα οι βερικοκιές. Τα νωπά και τα ξερά βερίκοκα του Κιουρετσίκ αλλά και όλης της Μαλάτειας, είναι ξακουστά σε όλη την Τουρκία για το άρωμα και την πολύ γλυκιά γεύση τους. Η περιοχή που κατοικήθηκε από την εποχή του χαλκού βρίσκεται πάνω στους δρόμους που ενώνουν την Ανατολία με την κεντρική Τουρκία και γιαυτό υπήρξε για αιώνες στόχος επιδρομέων και κατακτητών. Τούρκοι αλεβίτες και Κούρδοι η πλειονότητα των κατοίκων, έχουν μια μακρόχρονη ιστορία αντίστασης στις κεντρικές εξουσίες. Αφότου ο Σελίμ ο Πρώτος, εκστρατεύοντας το 1514 για την κατάκτηση της Περσίας, κυνήγησε τους πληθυσμούς που αρνιόνταν να στρατευτούν καταπνίγοντας στο αίμα την εξέγερση τους, η περιοχή γνώρισε πολλές φορές τις διώξεις των Οθωμανών. Το 1914 η καταστολή μιας εξέγερσης του νεαρού πληθυσμού που δεν ήθελε να καταταγεί και να πληρώνει τους βαρείς φόρους κατά την διάρκεια των βαλκανικών περιπετειών της Πύλης και των προετοιμασιών για τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, χαράχτηκε βαθιά στην συλλογική μνήμη. Η εξέγερση του Μαμανταλί (ή της φυλής των Κασίμογλου, όπως αναφέρεται) πνίγηκε στο αίμα και στις φωτιές που έκαψαν δεκάδες χωριά.

Το ανυπότακτο πνεύμα των φτωχών και αγράμματων χωρικών δεν σταμάτησε να εκδηλώνεται ούτε όταν ιδρύθηκε η κεμαλική Τουρκία η οποία συνέχισε την πολιτική των διακρίσεων και της καταστολής ενάντια στις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες. Στην αρχές της δεκαετίας του Εβδομήντα, τα γύρω βουνά έγιναν λημέρια αντάρτικων ομάδων, στην πρώιμη φάση του ένοπλου αριστερού αγώνα. Οι κάτοικοι του Κιουρετσίκ ενίσχυαν πάντα τους αντάρτες με τρόφιμα και πληροφορίες. Το 1971, μάλιστα ομάδα ανταρτών επιτέθηκε στην νατοϊκή βάση που βρίσκεται δίπλα. Η βάση των ραντάρ που κατασκόπευαν την περιοχή της Μέσης Ανατολής και τον νότιο τμήμα της Σοβιετικής Ένωσης φτιάχτηκε την δεκαετία του Εξήντα και υπήρξε εξαρχής σύμβολο της αμερικάνικης κηδεμονίας. Οι αντάρτες του ΤΗΚΟ, επιχείρησαν να απαγάγουν Αμερικανούς στρατιωτικούς με σκοπό να τους ανταλλάξουν με την φυλακισμένη ηγεσία της οργάνωσης με επικεφαλής τον Ντενίζ Γκεσμίζ. Στην καταδίωξη και στις μάχες που ακολούθησαν σκοτώθηκαν επιφανή στελέχη του Εργατο -Αγροτικού Στρατού. Ακολούθησε ένα μεγάλο κύμα τρομοκρατίας ενάντια σε όσους χωρικούς θεωρήθηκαν συμπαθούντες των ανταρτών. Από τότε η νατοϊκή βάση, που στην πορεία αναβαθμίστηκε και εντάχθηκε στο δίκτυο της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας, αντιμετωπίζεται εχθρικά από τους κατοίκους του Κιουρετσίκ. Συχνά οργανώνονται αντιπολεμικές κινητοποιήσεις που ζητάνε επίμονα την διακοπή της λειτουργίας της.

Η δικτατορία του 1980 με το κύμα των διώξεων που εξαπέλυσε ενίσχυσε το ήδη υπαρκτό ρεύμα αναγκαστικού ξενιτεμού των νέων της Ανατολίας για αναζήτηση δουλειάς στις μεγάλες πόλεις. Στο Κιουρετσίκ έμειναν κυρίως οι ηλικιωμένοι. Ανάμεσα σε αυτούς που είχαν φύγει στα μέσα της δεκαετίας του Εβδομήντα και ένας νεαρός που τον λέγανε Ιμπραήμ Καράτεπε. Πήγε στην Σμύρνη για να δουλέψει σε ξυλουργείο και εκεί μετεβλήθη σε δραστήριο αγωνιστή της επαναστατικής αριστεράς. Στην γειτονιά του ήταν γνωστός σαν ο μαραγκός Ιμπο. Ήταν αγαπητός και ειδικός στις μιμήσεις κάνοντας τους φίλους να γελούν με την καρδιά τους. Για την δράση του κυνηγήθηκε και κλείστηκε στην φυλακή της Μπούζα. Με την επιβολή της δικτατορίας μην μπορώντας να σταθεί άλλο στην Τουρκία, πέρασε τον Εβρο και ήρθε στην Ελλάδα. Το δρομολόγιο ήταν το καθιερωμένο, εκείνα τα χρόνια για τους χιλιάδες νεαρούς πολιτικούς πρόσφυγες που προσπαθούσαν να γλιτώσουν από το φασιστικό καθεστώς. Πρώτα το στρατόπεδο στο Λαύριο και μετά αναζήτηση τρόπων για συνέχιση του ταξιδιού στην Δυτική Ευρώπη με προορισμό τις πολυπληθείς κοινότητες των Τούρκων μεταναστών. Ο μαραγκός Ιμπο, ο Ιμπραήμ Καράτεπε, ο Μαζλούμ της παρανομίας, έμεινε για χρόνια στην Ελλάδα για τις ανάγκες του αντιφασιστικού αγώνα. Πολύ γρήγορα έγινε αγαπητός όπως παλιότερα στους μαχαλάδες της Σμύρνης. Απέκτησε και το ελληνικό όνομα του. Έγινε ο Μάκης! Απλός, ανθρώπινος, πάντα γελαστός και μόνιμο πειραχτήρι. Εκείνα τα πρώτα χρόνια της μαζικής εξόδου των Τούρκων κομμουνιστών, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο κίνημα αλληλεγγύης και στο δίκτυο υποστήριξης. Ο Μάκης, αγωνιστής της πράξης, εργάτης από γεννησιμιού του, απλός και γήινος, ταγμένος μέχρι τέλους στον αγώνα για μια δίκαιη κοινωνία, επιστρέφει σήμερα Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2015 στην γενέτειρα του. Στο Κιουρετσίκ, οι βερικοκιές, αν και γυμνές στο καταχείμωνο, θα υποδεχθούν έναν απλό και τίμιο άνθρωπο, που βάδισε όσο έζησε στο δρόμο που υπαγόρευε το πατρογονικό ανυπότακτο πνεύμα της διαρκούς αντίστασης στις απάνθρωπες εξουσίες!

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ μια σελίδα στο fb με πληροφορίες, εικόνες και μουσική για το Κιουρετσίκ
www.facebook.com/K%C3%9CREC%C4%B0K-198473351580/timeline