Στενό Όρεσουντ, Δανία, Σουηδία Το πτώμα στην γέφυρα

Η εμπορικά πετυχημένη τηλεοπτική αστυνομική σειρά Bron /Broen, (στα αγγλικά, The Bridge), κοινή παραγωγή της δανικής με την σουηδική τηλεόραση, στον πρώτο κύκλο της, ξεκινά με την ανακάλυψη ενός γυναικείου πτώματος πάνω στην γέφυρα Όρεσουντ. Ύστερα από μια ξαφνική συσκότιση, ανακαλύπτεται, ακριβώς πάνω στην νοητή συνοριακή γραμμή, ένα άψυχο γυναικείο σώμα. Όταν οι σπεύδουν οι αστυνομικοί, διαπιστώνουν πως κάτω από τα ρούχα υπάρχουν τμήματα δύο γυναικείων σωμάτων, ακρωτηριασμένα στην μέση και ενωμένα μεταξύ τους. Η έρευνα τους οδηγεί στα δύο θύματα. Το επάνω τμήμα, είναι μιας σουηδής πολιτικού, επικεφαλής του συμβουλίου του Μάλμε, της Kerstin Ekwall. Και το κάτω, της Monique Brammer, μιας ναρκωμανούς πόρνης από την Δανία. Αυτή είναι η αρχή μιας σειράς δολοφονιών και ενός αστυνομικού κυνηγητού για να βρεθεί ο πανούργος ψυχοπαθής δολοφόνος. Αυτός διατείνεται με μηνύματα του πως όλα γίνονται για να καταδειχθούν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα που βιώνουν οι δύο σκανδιναβικές χώρες.

Η γέφυρα στο στενό Όρεσουντ, από το οποίο πήρε το όνομα της, ενώνει το νοτιότερο τμήμα Σουηδίας με τις ακτές της Δανίας και μέσω αυτής, την Σκανδιναβική χερσόνησο με την ηπειρωτική Ευρώπη. Είναι ένα μηχανικό, τεχνολογικό και αρχιτεκτονικό επίτευγμα, και αποτελεί μέρος μιας οδικής, σιδηροδρομικής και καλωδιακής σύνδεσης η οποία μαζί με ένα υπόγειο τούνελ από την μεριά της Δανίας, είναι μια από τις κύριες διεθνείς οδούς μεταφοράς ανθρώπων, εμπορευμάτων και ηλεκτρονικών δεδομένων στην Βόρεια Ευρώπη. Η καλωδιωτή γέφυρα, μήκους περίπου οκτώ χιλιόμετρων, άρχισε να κτίζεται το 1995 και ολοκληρώθηκε το 2000. Καταλήγει σε τεχνητό νησί πέρα από την μέση του θαλάσσιου στενού, εκεί από όπου ξεκινά η υπόγεια σήραγγα. Οι Δανοί δεν ήθελαν να υπάρχει γέφυρα από την μεριά τους, θεωρώντας την εμπόδιο στην ναυσιπλοΐα και στις πτήσεις των αεροπλάνων στο γειτονικό αεροδρόμιο της Κοπεγχάγης. Σχέδια για την δημιουργία γέφυρας υπήρχαν από τον Μεσοπόλεμο, αλλά μόνο μετά το 1991, άρχισαν να αποτυπώνονται σε διακρατικές συμφωνίες, ανάμεσα στην σουηδική και την δανική κυβέρνηση.

Από την πρώτη ημέρα λειτουργίας στην γέφυρα δεν υπήρχαν έλεγχοι στην μετακίνηση των ανθρώπων. Τα σύνορα βρίσκονταν μόνο πάνω στον χάρτη και ο ταξιδιώτης δεν χρειάζονταν να επιδεικνύει διαβατήριο η άλλο ταξιδιωτικό έγγραφο. Από το 1954 ένα πρωτόκολλο ανάμεσα στις σκανδιναβικές χώρες, γνωστό και ως “Βόρεια Ένωση Διαβατηρίων”, ειχε απαλλάξει τους πολίτες αυτών των κρατών, από τέτοιες υποχρεώσεις. Η προσχώρηση στην συμφωνία του Σένγκεν δεν άλλαξε αυτό το κεκτημένο. Περίπου εβδομήντα χιλιάδες άνθρωποι την περνάνε καθημερινά κατά μέσο όρο με αυτοκίνητο η τρένο.. Από αυτούς είκοσι χιλιάδες την διασχίζουν για να πιάσουν δουλειά η να συναντηθούν για οικονομικούς και κοινωνικούς λόγους, ανάμεσα στην μητροπολιτική ζώνη της Κοπεγχάγης και το πολυεθνικό Μάλμε, στο οποίο το ένα τρίτο των κατοίκων του είναι ξένοι μετανάστες. Εξήντα και πλέον χρόνια μετά την πρώτη συμφωνία ελεύθερης μετακίνησης, στην γέφυρα που κατασκευάστηκε για να ενώνει τους ανθρώπους ξεπερνώντας τα φυσικά εμπόδια στην επικοινωνία τους , άρχισε η πρώτη εφαρμογή των μέτρων ελέγχου, ανάμεσα στις δύο χώρες. Ήταν μεσάνυχτα της Δευτέρας 4 Ιανουαρίου όταν ξεκίνησαν οι έλεγχοι ταυτόχρονα στις δυο πλευρές των συνόρων μαζί με την εμφάνιση σιδερένιων φρακτών στις αποβάθρες των συρμών. Στην Δανία ομάδα εκατόν πενήντα σεκιουριτάδων και στην Σουηδία αστυνομικοί , άρχισαν να τσεκάρουν φωτογραφίες και ταυτότητες, με σκοπό να εμποδίσουν πρόσφυγες και μετανάστες χωρίς χαρτιά να μετακινηθούν. Την πρωτοβουλία πήρε η σουηδική κυβέρνηση αλλά και οι δανικές αρχές άλλο που δεν ήθελαν. Οι Δανοί έχουν πρωταγωνιστήσει σε μέτρα αποτροπής των προσφύγων με κορυφαίο το νομοσχέδιο που προβλέπει κατάσχεση χρημάτων και αντικειμένων αξίας που κουβαλούν οι κατατρεγμένοι μαζί τους, ενώ επέκτειναν τους ελέγχους και στα σύνορα με την Γερμανία. Λίγο μετά άρχισαν και οι συλλήψεις όσων επιχειρούν να περάσουν με τα πόδια την γέφυρα ενώ τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν τις πρώτες περιπτώσεις μετακίνησης με...φουσκωτά, βορειότερα, ανοικτά του Χέλσιμποργκ.

Η επαναχάραξη της συνοριακής γραμμής πάνω στην γέφυρα Όρεσουντ, είναι ένα μικρό κομμάτι ενός συνεχιζόμενου ντόμινο αποφάσεων από ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Οι οποίες επαναφέρουν ελέγχους και ορθώνουν φράχτες για να εμποδίσουν την κίνηση του απελπισμένου προσφυγικού κύματος από την Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική. Αν και ισχυρίζονται πως τα μέτρα είναι προσωρινά και αφορούν τους ξένους, πολλοί πλέον μιλούν για το τέλος μιας εποχής και την ανατολή μιας νέας σκληρότερης και πιο δύσκολης για την μετακίνηση των ανθρώπων. Μιας εποχής φόβου, μίσους και νέο -εθνικισμών. Στην γέφυρα Όρεσουντ, την τυλιγμένη στην ομίχλη του χειμώνα και περιτριγυρισμένη από τα άγρια κύματα της Βαλτικής Θάλασσας, συναντιούνται ένας συμβολισμός μαζί με την μεγάλη αντίφαση της εποχής μας. Ο καπιταλισμός και το τέρας του ιμπεριαλισμού που βγήκε από τα σπλάχνα του, σπρώχνουν την ανθρωπότητα συνεχώς προς τα πίσω σε πείσμα των τεχνολογικών δυνατοτήτων και επιστημονικών επιτευγμάτων. Το πτώμα της υποτιθέμενης ενωμένης και πολιτισμένης Ευρώπης αποσυντίθεται την ίδια ώρα που χιλιάδες ζωές χάνονται στα σύνορα της.

ΔΕΙΤΕ το τρέιλερ της τηλεοπτικής σειράς, www.youtube.com/watch?v=EzidbHbvAuw