Ινιές Μαδριγκάλ Πέρες | Αγώνας για τα κλεμμένα παιδιά του Φρανκισμού

Το πιστοποιητικό γέννησης της Ινές Μαντριγκάλ Πέρες γράφει πως είδε το φως στις 4 Ιουνίου 1969 στην κλινική Σαν Ραμόν, στη Λεωφόρο Αβάνας 143, στη Μαδρίτη. Το 1987 σε ηλικία δεκαοκτώ χρονών, η μητέρα της αποφάσισε να της πει τη μισή αλήθεια. Η Ινές έμαθε τότε πως ήταν υιοθετημένη. Για καιρό πίστευε πως οι αληθινοί γονείς της την έδωσαν γιατί δεν μπορούσαν να την αναθρέψουν. Πολύ αργότερα, το 2010, διαβάζοντας στις εφημερίδες ιστορίες για κλεμμένα μωρά την περίοδο της δικτατορίας του Φράνκο από την κλινική Σαν Ραμόν, ξαναρώτησε πιεστικά την μητέρα της για τον τρόπο που έγινε η υιοθεσία. Τότε έμαθε την άλλη μισή, πιο σκληρή, αλήθεια. Η Ινές δόθηκε με την μεσολάβηση ενός γιατρού της κλινικής με πλαστά έγγραφα που βεβαίωναν πως προηγήθηκε κανονικός τοκετός. Η θετή μητέρα της, Ινές Πέρες, ύστερα από την αποκάλυψη του μυστικού δέχθηκε την απόφαση της κόρης της να προσφύγει στα δικαστήρια ενάντια στους υπεύθυνους. Ο πρώην μαιευτήρας Εδουάρντο Βέλα είχε ήδη κατηγορηθεί πως υπήρξε κεντρικό πρόσωπο στο κύκλωμα αρπαγής βρεφών, αλλά κανείς μέχρι τότε δεν είχε ξεκινήσει νομική διαδικασία με αποδεικτικά στοιχεία. Μέχρι τον θάνατό της, τον Δεκέμβριο του 2016 σε ηλικία 93 ετών, η Ινές Πέρες κράτησε γενναία στάση δίπλα στην θετή κόρη της. Δέχθηκε να κάνει τεστ DNA, παρέδωσε τα πλαστά έγγραφα και εξιστόρησε δημόσια όσα συνέβησαν τις ημέρες της παράδοσης της μικρής. Σιδηροδρομικός στο επάγγελμα και επικεφαλής του παραρτήματος της οργάνωσης για τα κλεμμένα μωρά στη Μούρθια, η Ινές έγινε η εμβληματική μορφή του κινήματος για την αλήθεια και τη δικαίωση. Παρά την ηλικία του, ο Εδουάρντο Βέλα οδηγήθηκε στο εδώλιο του κατηγορούμενου, πρώτος και μοναδικός αυτός, για να δικαστεί για τις πράξεις του. Και μέσω αυτού «δικάστηκε» ένα εφιαλτικό καθεστώς που οργανώθηκε από την φασιστική δικτατορία με την άμεση συνέργεια της καθολικής εκκλησίας. Το δεξί του χέρι, μια καλόγρια, η Μαρία Γκόμες Βαλμπουένα, πέθανε αιφνίδια σε ηλικία 87 ετών χωρίς να έχει κάποιο εμφανές πρόβλημα υγείας, λίγες ημέρες πριν την καλέσουν να καταθέσει ως κατηγορούμενη. Η αδελφή Μαρία αποδείχθηκε πως ήταν εξέχον στέλεχος του κυκλώματος κλοπής και παράνομης υιοθεσίας για τουλάχιστον τριάντα χρόνια! Ανάμεσα στα 1960 και στα 1980 είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε ιδρύματα και κλινικές στη Μαδρίτη και είχε καυχηθεί πως έκανε χιλιάδες υιοθεσίες.



Ορισμένοι υπερασπιστές του Φραγκισμού επιδιώκουν να απενοχοποιήσουν το καθεστώς με το επιχείρημα πως τα κυκλώματα των κλοπών και των παράνομων υιοθεσιών επιβίωσαν και μετά την ανατροπή του. Αυτό αποτελεί ψεύδος. Ακόμη και αν παραβλέψουμε πως η μετάβαση στην αστική δημοκρατία υπήρξε απόλυτα ελεγχόμενη από την ισπανική ολιγαρχία, το στρατό και την εκκλησία, εξέλιξη που διατήρησε σχεδόν άθικτους τους μηχανισμούς, μέχρι και το προσωπικό του καθεστώτος, όλοι γνωρίζουν πως το φασιστικό καθεστώς διέπραξε, μεταξύ άλλων, και αυτό το τερατώδες μαζικό έγκλημα στο όνομα του αντικομουνιστικού αγώνα και το οποίο το διαφήμιζε ως συνεισφορά στον πολιτισμό και τη θρησκεία! “Ο Μαρξιστής είναι γενετικά καθυστερημένος, ο μαρξισμός ψυχική ασθένεια και το κόκκινο γονίδιο μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο στη νεαρή ηλικία!” Αυτή ήταν η θεωρία του Αντόνιο Βαγιέχο Νάχερα, επιφανή ψυχίατρου της δικτατορίας, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως ο Ισπανός Μένγκελε που έδωσε ψευδό-επιστημονική δικαιολογία στα εγκλήματα. Με το διάταγμα της 30ης Μαρτίου 1940 επετράπη στις αρχές να απομακρύνουν τα παιδιά κάτω των τριών ετών από τις μητέρες τους που ήταν φυλακισμένες. Το διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1940 επέτρεπε την παραχώρηση της επιμέλειας των παιδιών αυτών, ακόμη και χωρίς τη συγκατάθεση των φυσικών γονέων. Ο νόμος της 4ης Δεκεμβρίου 1941, τέλος, επέτρεπε την αλλαγή του ονόματος και των επωνύμων, αν ήταν απαραίτητο. Αυτός ο τελευταίος νόμος διέγραφε την αληθινή ταυτότητα των παιδιών και εξαιτίας του εμποδίζονται τα θύματα να αναζητήσουν ή να ανακαλύψουν τους γονείς τους ή τα παιδιά τους.

Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την αρπαγή ή την κλοπή δεκάδων χιλιάδων παιδιών (πολλοί μιλάνε και για τριακόσιες χιλιάδες) από τους φυσικούς γονείς τους, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων ήταν αγωνιστές του δημοκρατικού, κομμουνιστικού και αναρχικού κινήματος και υπερασπιστές της ανατραπείσας δημοκρατικής κυβέρνησης. Το ίδιο έγινε και για χιλιάδες παιδιά που επαναπατρίστηκαν από την κατεχόμενη Γαλλία και το Βέλγιο, τα οποία οι γονείς τους τα είχαν στείλει εκεί για προστασία στα χρόνια του εμφυλίου. Σε άλλες περιπτώσεις, άρπαζαν τα νεογέννητα από τα μαιευτήρια, δηλώνοντας πως είχαν πεθάνει. Έχουν βρεθεί αρκετοί κενοί τάφοι και άδεια φέρετρα βρεφών. Ένας μεγάλος αριθμός παιδιών πήγε σε πλούσιες οικογένειες με πολιτικές σχέσεις με το καθεστώς του Φράνκο, συμπεριλαμβανομένου ενός απροσδιόριστου αριθμού μωρών που στάλθηκαν στο εξωτερικό μέσω πρεσβευτών, στρατιωτικών και γιατρών. Στην επιχείρηση αυτή, πρωταγωνίστησε η Καθολική Εκκλησία και οι “φιλεύσπλαχνες” οργανώσεις της, μαζί με τη σκοτεινή Όπους Ντέι.

Η δίκη του Εδουάρντο Βέλα ξεκίνησε τον Ιούνιο και με μετά την καλοκαιρινή διακοπή επαναλαμβάνεται αυτές τις ημέρες. Ο κατηγορούμενος αντιμετωπίζει ποινή έντεκα χρόνων φυλάκισης, την οποία κατά πάσα πιθανότητα δε θα εκτίσει. Αρνείται τις κατηγορίες και αποφεύγει να πει την αλήθεια για τις συνθήκες μέσα στις οποίες υπέγραφε τα πλαστά χαρτιά . Η Ινές δεν έχει αυταπάτες. Ξέρει πως δε θα μάθει ποτέ όλη την αλήθεια. Αγωνίζεται, όμως, για να μην ξεχαστεί το μαζικό έγκλημα, να γραφτεί η αληθινή ιστορία, σε μια εποχή που το τέρας του φασισμού ξανασηκώνει κεφάλι στην Ευρώπη και οι νέοι πρέπει να ξέρουν!


ΔΙΑΒΑΣΤΕ περισσότερες πληροφορίες και δείτε εικόνες για τα κλεμμένα παιδιά στην Ισπανία, www.la-politica.com/bebes-robados/#7