Το αμερικάνικο προξενείο στην Θεσσαλονίκη δεν θα μπορέσει να αποδείξει την ολόψυχη υποστήριξη του στην διοργάνωση του EuroPride 2024. Ιδιαίτερα σε όσους θα διασχίζουν τις επόμενες ημέρες την οδό Τσιμισκή. Αν ίσχυαν οι παλιότερες οδηγίες του Στέητ Ντιπάρτμεντ στις αμερικανικές διπλωματικές αποστολές θα έπρεπε να είχε υψώσει δίπλα στην αμερικάνικη σημαία, μια μικρότερου μεγέθους με τα χρώματα του ουράνιου τόξου. Μέρος λεπτομερών οδηγιών για την συμμετοχή στον Μήνα Υπερηφάνειας που ξεκίνησαν να δίνονται από την περίοδο της προεδρίας Ομπάμα, ανεστάλησαν όταν ο Τραμπ μπήκε στον Λευκό Οίκο και επανήλθαν με την προεδρία Μπάιντεν. Φέτος όμως συνέβη κάτι αναπάντεχο! Κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων στο Κογκρέσο για την έγκριση του πακέτου των 1,2 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για την χρηματοδότηση της αμερικάνικης κυβέρνησης οι ρεπουμπλικάνοι έθεσαν εκτός των άλλων και ένα επιπλέον όρο για να το ψηφίσουν. Έτσι τον Μάρτιο του 2024 στον νόμο 2882 για τις κυβερνητικές πιστώσεις οι οποίες ισχύουν μέχρι τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, συμπεριελήφθη όρος πως κανένα κυβερνητικό κτίριο που χρηματοδοτείται από αυτές δεν θα πρέπει να αναρτά άλλη σημαία εκτός από την αστερόεσσα. Αν και δεν υπάρχει ρητή αναφορά όλοι ξέρουν πως αυτός ο όρος μπήκε για να εμποδιστεί η ανάρτηση της σημαίας που χρησιμοποιεί το κίνημα των ΛΟΑΤΚΙ. Οι Δημοκρατικοί αναγκάστηκαν να το δεχθούν αν και η κυβέρνηση Μπάιντεν στη συνέχεια εξέφρασε την δυσαρέσκεια της και υποσχέθηκε να αναζητήσει τρόπους για ακύρωση της απαγόρευσης.
Η ιστορία αυτή είναι χρήσιμη γιατί βοηθά να βγουν τουλάχιστον δύο συμπεράσματα. Από την μια πλευρά αποκαλύπτει την βαθιά υποκρισία που κρύβεται πίσω από την «αυτοκρατορική» και εν πολλοίς «λευκή» αμερικάνικη εκστρατεία για την προβολή και την δήθεν υπεράσπιση των ατομικών δικαιωμάτων, ιδιαίτερα αυτών των ομοφυλόφιλων και των γυναικών. Από την άλλη, αποτελεί απόδειξη πως αυτή αποτελεί εκτός από εργαλείο εξωτερικής επεμβατικής πολιτικής και μέρος της πολύπλευρης και σύνθετης αναμέτρησης που διεξάγεται μέσα στην αμερικάνικη ελίτ και συγχρόνως διαιρεί την αμερικάνικη κοινωνία. Μια αναμέτρηση ανάμεσα σε δύο αστικά στρατόπεδα στην οποία ενώ τα επίδικα και τα αδιέξοδα είναι άλλα, πολλές φορές κρύβονται πίσω και από τα ζητήματα των ατομικών δικαιωμάτων, των διακρίσεων και των μεταναστών.
Είναι γνωστή ως η εξέγερση του Στόουνγουολ! Στην Νέα Υόρκη, στο Γκρίνουιτς Βίλατζ στο Μανχάταν, στην οδό Κρίστοφερ, στο μπαρ Stonewall Inn, την 28 Ιουνίου του 1969, ξέσπασαν ταραχές ύστερα από μια αστυνομική επιδρομή. Το μπαρ λειτουργούσε υπό τον έλεγχο της μαφίας, ήταν στέκι και καταφύγιο για φτωχούς και άνεργους γκέι, λεσβίες και τρανς και για πέντε ημέρες η περιοχή έγινε θέατρο άγριων συγκρούσεων ανάμεσα στην αστυνομία και σε ομάδες ομοφυλόφιλων και αλληλέγγυων από όλη την πόλη. Τα γεγονότα εκείνων των ημερών θεωρούνται η απαρχή ενός επιθετικού ριζοσπαστικού κινήματος διεκδίκησης δικαιωμάτων για τους ομοφυλόφιλους στις ΗΠΑ. Τότε ιδρύθηκε το Απελευθερωτικό Μέτωπο Ομοφυλόφιλων ( Gay Liberation Front, GLF) με αναφορές στον πόλεμο στο Βιετνάμ, τα απελευθερωτικά κινήματα και βέβαια τον αντι-καπιταλισμό. Η οργάνωση τα επόμενα χρόνια πήρε μέρος σε διαδηλώσεις και ζυμώσεις στο αντιπολεμικό κίνημα και στο κίνημα της μαύρης απελευθέρωσης με επικεφαλής τους Μαύρους Πάνθηρες. « Έχουµε συνειδητοποιήσει ότι όλη µας η αγανάκτηση και τα αισθήµατα καταπίεσης είναι αληθινά. Η κοινωνία µας καταστρέφει … µέσα στις οικογένειές µας, στις δουλειές µας, στην εκπαίδευση, στους δρόµους, στις κρεβατοκάµαρές µας … Μας λένε τι να νιώσουµε, τι να σκεφτόµαστε … Ταυτιζόµαστε µε κάθε καταπιεσµένο: µε τον αγώνα των Βιετναμέζων, µε τον Τρίτο Κόσµο, µε τους µαύρους, µε τους εργάτες … µε όλους όσοι καταπιέζονται από αυτή τη σάπια, βρόμικη, ελεεινή, γαµηµένη, καπιταλιστική συνωμοσία» έγραφε σε μια από τις διακηρύξεις της.
«Στο τέλος της ημέρας, δεν έχει σημασία ποιον αγαπάς. Σημασία έχει μόνο αν μπορείς να πολεμήσεις!» Η φράση αποδίδεται στον υποστράτηγο της Εθνικής Φρουράς της Καλιφόρνια, Μάθιου Μπίβερς που ήταν επικεφαλής σχηματισμού του Σώματος Πεζοναυτών του Σαντ Ντιέγκο και το οποίο πήρε μέρος στην Παρέλαση Υπερηφάνειας που έγινε στις 16 Ιουλίου 2022 στην πόλη της δυτικής ακτής. Από τις νύχτες του Στόουνγουολ και τις ημέρες στις οποίες το κίνημα για τα δικαιώματα των γκέι διασταυρώθηκε με τα ριζοσπαστικά κινήματα του Εξήντα και των αρχών του Εβδομήντα διακηρύσσοντας πως μέσα στον καπιταλισμό δεν υπάρχει ελευθερία για όλες τις μειοψηφίες άλλα και την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας πέρασε αρκετός χρόνος. Συνέβησαν αρκετές μεταβολές, στις ΗΠΑ άλλαξε το νομοθετικό πλαίσιο, οι ομοφυλόφιλοι μπορούν πλέον να καταταγούν στον αμερικάνικο στρατό, να διοριστούν και να αναλάβουν δημόσιες θέσεις. Στα κινήματα και τις συλλογικότητες τους κυριάρχησε η ενσωμάτωση στις καπιταλιστικές αξίες της ατομικότητας. Η 28η Ιουνίου έχει καθιερωθεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ομοφυλοφιλικής Υπερηφάνειας, το μπαρ «Stonewall» ανακηρύχθηκε Μνημείο Εθνικής Κληρονομιάς και ο πρόεδρος Ομπάμα ανακήρυξε τον Ιούνιο ως μήνα υπερηφάνειας για τους ΛΟΑΤΚΙ. Από την περίοδο Κλίντον αλλά περισσότερο από αυτήν του Ομπάμα δίπλα στην σημαία του δυτικού νέο -αποικιακού φεμινισμού σηκώθηκε η σημαία του αυτοκρατορικού δικαιωματισμού. Σημαίες για να ενδύονται με φιλάνθρωπα και δημοκρατικά προσχήματα οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και ο πόλεμος του δυτικού «πολιτισμού» ενάντια στην «βαρβαρότητα» της Ανατολής και του “απολίτιστου” Νότου. Την ίδια στιγμή βέβαια οι θεσμικές αλλαγές δεν επέδρασαν διόλου στις ανισότητες. Οι συνθήκες ζωής των φτωχών, μαύρων, μεταναστών και εργατών ΛΟΑΤΚΙ χειροτερεύουν και τα ποσοστά των ανέργων, αστέγων και ανασφάλιστων είναι πολύ ψηλότερα ανάμεσα στα αντίστοιχες κατηγορίες του γενικού πληθυσμού.
«Τρομοκρατικές συναθροίσεις: Ομοεθνικισμός σε παράξενους καιρούς». Το βιβλίο της Jasbir Puar που κυκλοφόρησε το 2007, συζητήθηκε πλατιά για την πρωτότυπη προσπάθεια που έκανε να συσχετίσει την μετά την 11η Σεπτεμβρίου εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, τον αμερικάνικο εθνικισμό και την οργανική ενσωμάτωση της πολιτικής για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων. Η Puar εφιστά την προσοχή στους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους η κατάσταση εξαίρεσης στις ΗΠΑ έχει ενσωματώσει σημαντικά τμήματα του γκέι κινήματος. Αντί για απλή εργαλειοποίηση ή τακτική εκμετάλλευση του θέματος των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων από τον αμερικανικό ιμπεριαλιστικό εθνικισμό η Puar υπογραμμίζει την ενεργητική εμπλοκή -και τις ευθύνες- των queer κινημάτων που υποστήριξαν (ηθελημένα ή άθελά τους ) αυτή τη νέα επιθετική ρατσιστική πολιτική. Σύμφωνα με την Αγγλίδα κοινωνιολόγο Σάρα Φάρις, «… το βιβλίο του Puar υπήρξε εξαιρετικά σημαντικό στην προσπάθεια να κατανοηθούν αυτά τα φαινόμενα. Το επίτευγμά της ήταν να διατυπώσει με σαφήνεια τις αλλαγές που επηρέασαν την queer πολιτική κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000, τα χρόνια κατά τα οποία τα queer υποκείμενα αφομοιώθηκαν αργά στο εθνικιστικό σχέδιο (με επίκεντρο την οικογένεια και τον στρατό). Όπως σχολίασε η Puar, οι γκέι δεν ήταν πλέον σύμβολα θανάτου (όπως στη δεκαετία του 1980 και στις αρχές της δεκαετίας του 1990 κατά τη διάρκεια της κρίσης του AIDS) αλλά της ζωής και ακόμη και της αναπαραγωγής. (Τα αιτήματα για γάμο και υιοθεσία ομοφυλόφιλων ικανοποιήθηκαν σε πολλές χώρες). Η «ομαλοποίηση» των ομοφυλοφίλων, ωστόσο, συνέβη σε αντίθεση με τα φυλετικά υποκείμενα. Ενώ αυτές οι αλλαγές σήμαιναν ότι οι ομοφυλόφιλοι θα μπορούσαν πλέον να ταυτιστούν με το έθνος, οι φυλετικές μειονότητες στερούνται όλο και περισσότερο τη δυνατότητα να το κάνουν… Τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων έχουν απορροφηθεί σε αυτό που η Puar αποκαλεί «βιομηχανικό σύμπλεγμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων», το οποίο λειτουργεί μέσω της προβολής των δυτικών χωρών ως υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των μη δυτικών (διαβάστε: μουσουλμανικών) χωρών ως εχθρών τους… »
Τις ερχόμενες ημέρες στην Θεσσαλονίκη πρόκειται να πραγματοποιηθεί το EuroPride 2024. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται στην Ελλάδα ύστερα από την ακύρωση το 2020 λόγω της πανδημίας. Στο μήνυμα - αυτοπαρουσίαση στην επίσημη ιστοσελίδα πέρα από τις γενικότητες περί προόδου, ευημερίας και για αγώνα ενάντια στους αποκλεισμούς, λείπει κάθε αναφορά σε τάξεις, καταπιεζόμενα έθνη και λαούς. Υπάρχει πολύ Ευρώπη, αρκετή Ουκρανία και καθόλου Παλαιστίνη. Στους υπερήφανους χορηγούς μεταξύ άλλων είναι η Αμερικάνικη αποστολή στην Ελλάδα, δυτικές πρεσβείες, καθεστωτικά ιδρύματα και γνωστές ΜΚΟ. Ένα πλήθος γνωστών εταιριών και πολυεθνικών έχουν ανακοινώσει την στήριξη τους. Με πρωτοβουλία της αμερικάνικης πρεσβείας, διπλωματικές αντιπροσωπείες από 26 κράτη κυρίως της Ευρώπης καλούν σε συμμετοχή στις εκδηλώσεις. Ο Δήμος Θεσσαλονίκης, η πρυτανεία του ΑΠΘ και ο εμπορικός σύλλογος έχουν ανακοινώσει την υποστήριξη τους και ετοιμάζονται να υποδεχθούν 40 χιλιάδες επισκέπτες όπως υπολογίζουν. Από την άλλη πλευρά ξεσηκώθηκαν οι αναμενόμενες κραυγές από τις δυνάμεις του σκοταδισμού και του φασισμού. Αριστερές και ριζοσπαστικές ομοφυλοφιλικές συλλογικότητες με μεγάλες δυσκολίες προσπαθούν να διαχωριστούν. Αναρχικές ομάδες ασκούν σκληρή κριτική μιλώντας για “τον Ιούνιο (που) εταιρείες-πολυεθνικές και μη-ντύνονται στα χρώματα του ουράνιου τόξου, βγάζουν πολύχρωμα προϊόντα και διαφημίζονται μέσω των χορηγιών τους στα θεσμικά pride που κάνουν λόγο για φιλελεύθερο δικαιωματισμό, δημιουργώντας μία δήθεν προοδευτική εικόνα των καταπιεστών μας”. Όλη η διοργάνωση είναι προσαρμοσμένη στον κυρίαρχο πλέον λόγο του “λευκού/δυτικού” ΛΟΑΤΚΙ κινήματος που οργανώνεται από τα πάνω με την διαμεσολάβηση των κυβερνήσεων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εταιριών και καθεστωτικών ΜΜΕ. Μια πλήρως αποστειρωμένη και από-πολιτικοποιημένη εκδήλωση, ένα business PRIDE, στο οποίο οι έννοιες της ισότητας και της ανεκτικότητας προβάλλονται σε βάρος της αναγκαίας κριτικής στις κρατικές και υπερεθνικές πολιτικές της καταπίεσης, της καταστολής, των πολέμων και των κοινωνικών και φυλετικών αποκλεισμών. Οι κραυγές και οι ανάγκες των διπλά καταπιεσμένων, αυτών που ζούνε στις σκιές και βιώνουν την εκμετάλλευση όταν δεν απουσιάζουν εξορίζονται στο περιθώριο της κεντρικής σκηνής. Μιας σκηνής που έχει καταληφθεί από τους εκπροσώπους και τους υπηρέτες του δυτικού νέο -φιλελευθερισμού, και τους υπερασπιστές της καπιταλιστικής εξουσίας και του ιμπεριαλισμού.
Πηγές και προτάσεις
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ένα παλιότερο κείμενο για την εξέγερση στο Στόουνγουολ, rproject.gr/article/i-exegersi-sto-stooyngoyol και την ανακοίνωση της Ανοιχτής συνέλευσης ενάντια στην αφομοίωση των κουήρ κινημάτων infolibre.gr/2024/06/16/anartiseis-pano-en-opsei-toy-europride/
Το άρθρο, παρουσίαση της Σάρα Φάρις «Η Πολιτική Οικονομία του Ομοεθνικισμού» για το βιβλίο της Jasbir Puar, socialtextjournal.org/periscope_article/the-political-economy-of-homonationalism/
ΔΕΙΤΕ την ταινία Pride Denied που μιλά για την ιστορία του LGBTQ pride από την εποχή του ριζοσπαστισμού και του Stonewall στη περίοδο της εταιρικής ενσωμάτωσης και στα σημερινά θεάματα business PRIDE, shop.mediaed.org/pride-denied-p655.aspx
Στο atheatoskosmosps.blogspot.com
τα
κείμενα συνήθως είναι εκτενέστερα εκείνων που δημοσιεύονται στην έντυπη έκδοση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου