ΗΠΑ-Φυλακές Από την σφαγή στην Αττικα στην σύγχρονη δουλεία

Φέτος συμπληρώνονται σαράντα πέντε χρόνια από την μεγαλύτερη εξέγερση και την πιο άγρια σφαγή φυλακισμένων στην σύγχρονη βόρειο-αμερικάνικη ιστορία. Ήταν 9 Σεπτεμβρίου του 1971, που ύστερα από ένα εκ πρώτης όψεως συνηθισμένο επεισόδιο ανάμεσα σε δεσμοφύλακες και κρατούμενους, περισσότεροι από χίλιοι διακόσιοι από τους τελευταίους, κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα των σκληρών φυλακών Αττικα της πολιτείας της Νέας Υόρκης αιχμαλωτίζοντας μια ομάδα σαράντα και πλέον δεσμοφυλάκων. Οι κρατούμενοι στην πλειοψηφία τους μαύροι μαζί όμως με λευκούς και λατίνος δημιούργησαν σχεδόν αμέσως μια οργανωτική επιτροπή μέσω της οποίας συνέταξαν το μανιφέστο της αποκαλούμενης Attica Liberation Faction. Έναν κατάλογο είκοσι επτά αιτημάτων στα οποία κυριαρχούσαν οι διεκδικήσεις για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, σταμάτημα των βασανιστηρίων, δικαίωμα στην νομική υποστήριξη, διαχωρισμός των κρατουμένων, αμνηστία κλπ.
Ύστερα από τέσσερις ημέρες διαπραγματεύσεων στις οποίες φάνηκε πως υπήρχε η δυνατότητα για μια συμφωνία τουλάχιστον για ορισμένα από αυτά που ζητούσαν οι εξεγερμένοι, ο κυβερνήτης της πολιτείας Ροκφέλερ, διέκοψε τις συνομιλίες και διέταξε την επέμβαση των δυνάμεων καταστολής. Χρησιμοποίησε ως πρόσχημα τον θάνατο ενός δεσμοφύλακα που είχε τραυματιστεί στις πρώτες ώρες της εξέγερσης, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους ομήρους που με εγγύηση των κρατουμένων που ανήκαν στο «Εθνος του Ισλάμ» δεν τους άγγιξε κανείς και όσοι σκοτώθηκαν στην διάρκεια της επέμβασης αποδείχτηκε αργότερα από έντιμους ιατροδικαστές πως πυροβολήθηκαν από τις δυνάμεις καταστολής. Έτσι το πρωινό της 13ης Σεπτέμβρη περισσότεροι από χίλιοι αστυνομικοί και εθνοφρουροί βαριά οπλισμένοι με την υποστήριξη ελικοπτέρων όρμησαν στην φυλακή με δολοφονική διάθεση. Ο απολογισμός του μαζικού εγκλήματος ήταν 29 νεκροί κρατούμενοι, 10 νεκροί δεσμοφύλακες και πολλοί βαριά τραυματισμένοι από τους εξεγερμένους. Ακόμα και οι επίσημες εικόνες δείχνουν την βαρβαρότητα που επικράτησε απέναντι στους συλληφθέντες. Καιρό μετά αποκαλύφθηκε ( υπάρχουν επώνυμες μαρτυρίες ακόμα και μελών των δυνάμεων καταστολής) πως οι αστυνομικοί βασάνισαν άγρια κρατούμενους, τους κακοποίησαν σεξουαλικά και τους ξυλοκόπησαν αλύπητα ως τιμωρία για την συμμετοχή τους στην εξέγερση. Από τότε η Αττικα υπήρξε σημείο αναφοράς για όλες τις προσωπικές και συλλογικές αντιστάσεις στις αμερικανικές φυλακές αλλά και για το κίνημα των μαύρων για δημοκρατικά και πολιτικά δικαιώματα.

Όταν συνέβησαν όλα αυτά στις ΗΠΑ ο αριθμός των φυλακισμένων ανέρχονταν στις τριακόσιες χιλιάδες και στην πολιτεία της Νέας Υόρκης ήταν μόλις δωδεκάμισι. Τις επόμενες δεκαετίες το αμερικάνικο λεγόμενο σωφρονιστικό σύστημα γιγαντώθηκε, εν μέρει ιδιωτικοποιήθηκε και μετατράπηκε σε μια τεράστια μηχανή ελέγχου και εκμετάλλευσης. Σήμερα οι ΗΠΑ με τους 2,4 εκατομμύρια φυλακισμένους είναι με διαφορά η χώρα με τον μεγαλύτερο αριθμό εγκλείστων δίχως να υπολογίζονται αυτοί που είναι σε δικαστική επιτήρηση η σε απόλυση με όρους. Οι αριθμοί σε αναλογία με τον γενικό πληθυσμό είναι τρομακτικοί αν σκεφτεί κανείς πως η Κίνα με πληθυσμό υπερ-πολλαπλάσιο έχει πεντακόσιες χιλιάδες τουλάχιστον λιγότερους. Με κύριο αδίκημα την κατοχή και χρήση κάθε είδους ναρκωτικής ουσίας οι δικαστές και η νομοθεσία έχουν ενισχύσει θεαματικά το σύμπλεγμα των φυλακών όχι τυχαία σε μια περίοδο εφαρμογής ακραίων πολιτικών λιτότητας και αύξησης των κοινωνικών ανισοτήτων. Αλλά δεν είναι αυτές οι μοναδικές αιτίες αυτής της πρωτοφανούς στην ιστορία των ανθρώπινων κοινωνιών, αναλογίας φυλακισμένων. Οι φυλακισμένοι στις ΗΠΑ χρησιμοποιούνται συστηματικά ως φθηνό εργατικό δυναμικό, σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας για λογαριασμό άλλοτε του αμερικάνικου κράτους και άλλοτε πολυεθνικών εταιριών παραγωγής αγροτικών προϊόντων, τροφίμων η ενδυμάτων. Στην Καλιφόρνια λόγου χάρη οι μισοί από τους δασικούς πυροσβέστες είναι κατάδικοι, πολλές βιομηχανίες που παράγουν υλικό ένδυσης, υπόδησης κλπ για τον αμερικανικό στρατό δουλεύουν με φυλακισμένους που αμείβονται με μερικά σεντς ωρομίσθιο ενώ φίρμες σαν τα Μακντόναλτς, την Βικτόρια Σίκρετ και την Γουόλυ Φουντς προμηθεύονται προϊόντα που έχουν παραχθεί από σκλάβους-κατάδικους με απλήρωτη εργασία.

Ανακαλώντας στην μνήμη την ηρωική αντίσταση και την σφαγή στην Αττικα μια ομάδα από επιτροπές υποστήριξης των φυλακισμένων σε συνεργασία με τις άτυπες ομάδες μέσα στις φυλακές κήρυξαν την 9η του Σεπτέμβρη ως ημέρα της πρώτης στην αμερικάνικη ιστορία κοινής απεργίας σε πανεθνικό επίπεδο.. Είχαν προηγηθεί ξεχωριστές απεργιακές στάσεις και αρνήσεις σε φυλακή στην Γεωργία το 2010 και αργότερα στην Αλαμπάμπα τουλάχιστον δύο φορές, που άνοιξαν τον δρόμο. Το κάλεσμα για την απεργία ξεκίνησε από τον Απρίλιο και παρά τις δυσκολίες, πέρασε τους τοίχους των κελιών. Εκτιμήσεις υπολογίζουν πως εκείνη την ημέρα κατάδικοι σε φυλακές είκοσι πολιτειών θα αρνηθούν να δουλέψουν στα προγράμματα καταναγκαστικής εργασίας. Σε μια λίστα που κυκλοφόρησε, το κίνημα αλληλεγγύης ετοιμάζει πλήθος εκδηλώσεων υποστήριξης του αγώνα. Πολλοί είναι εκείνοι που πιστεύουν πως η 9η του Σεπτέμβρη θα είναι και πάλι μια ιστορική ημέρα για την εξέλιξη του αγώνα των κρατουμένων στις ΗΠΑ για ανθρώπινα διακαιώματα και ελευθερία.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ αναλυτικά για το πρόγραμμα των κινητοποιήσεων που έγιναν ή προετοιμάζονται www.tlaxcala-int.org/article.asp?reference=18761

ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΤΕ μια συλλογή ντοκουμέντων, ανάμεσ;a τους και μια ενότητα με σκληρές εικόνες της σφαγής. www.talkinghistory.org/attica