Περού Μια άγνωστη γενοκτονία

Η τριαντατριάχρονη ιθαγενής αγρότισσα Μαρία Μαμέριτα Μεστάνσα Τσάβες ζούσε μαζί με τον άνδρα της, τον Χασίντο Σαλασάρ Χουάρες και τα επτά παιδιά της στο χωριό Άλτο Σορογκόν, της επαρχίας Ενκανιάδα στην περιφέρεια της Καχαμάρκα στην βόρεια περουβιανή Σιέρρα. Φτωχή και αγράμματη, ήταν μια από τις ιδανικές περιπτώσεις γυναικών τις οποίες οι τοπικές κυβερνητικές υπηρεσίες τοποθετούσαν στον κατάλογο ως υποψήφιες για στείρωση. Από το 1996 μπήκε παρά την θέληση της στην λίστα και από εκείνη την ημέρα για δύο χρόνια αντιμετώπιζε αφόρητες πιέσεις στις συχνές απρόσκλητες επισκέψεις στο σπίτι της από τις ομάδες για το Εθελοντικό (!) Πρόγραμμα Χειρουργικής Αντισύλληψης. Ύστερα από εκβιασμούς και απειλές η Μαμερίτα και ο άνδρας της υπέκυψαν και δέχτηκαν να πάνε στο νοσοκομείο της Καχαμάρκα. Στις 27 Μαρτίου 1998 υποβλήθηκε σε επέμβαση στείρωσης με την μέθοδο της απολίνωσης σαλπίγγων. Σε αυτήν την περίπτωση ο χειρουργός κόβει και κλείνει τις σάλπιγγες της γυναίκας έτσι ώστε τα ωάρια να μην μπορούν να κατέβουν και τα σπερματοζωάρια να ανέβουν. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όταν γύρισε στο σπίτι της μετά την επέμβαση ένιωσε ζαλάδες και έκανε εμετό. Την επόμενη ημέρα επέστρεψε στο νοσοκομείο αλλά οι γιατροί την καθησύχασαν αποδίδοντας τα συμπτώματα στην δόση αναισθησίας και την έστειλαν πίσω στο σπίτι της. Από τότε η κατάσταση της άρχισε να επιδεινώνεται, ο πυρετός δεν έπεφτε, τα άκρα της άρχισαν να παραλύουν αλλά οι γιατροί συνέχισαν να αδιαφορούν στις εκκλήσεις για βοήθεια. Στις 4 Απριλίου η Μαμέριτα πέθανε αβοήθητη αφήνοντας πίσω επτά ορφανά. Την Πασκουάλα, την Μαβίλα, την Αλινδόρ, τον Ναπολέων, τον Αμάνθιο, την Ντέλια και την Αλμανσόρ, ηλικίας από δεκαπέντε χρόνων έως τεσσάρων μηνών.

Τουρκία - Γκρουπ Γιορούμ Θα τραγουδάμε και μέσα στα κελιά μας!

Κατά πάσα πιθανότητα πρέπει να είναι το πιο πολύ-κυνηγημένο από κρατικές διωκτικές αρχές μουσικό συγκρότημα στον κόσμο. Σίγουρα όμως στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια δεν έχει ταίρι! Με τετρακόσιες τουλάχιστον δικαστικές διώξεις και συλλήψεις το Γκρουπ Γιορούμ στην υπέρ- τριαντάχρονη παρουσία του στην μουσική σκηνή της γειτονικής χώρας είναι η ζωντανή απόδειξη της διαρκούς μάχης για ελευθερία και δικαιοσύνη, μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες. Η τελευταία περιπέτεια ξεκίνησε στις 23 του περασμένου Νοέμβρη. Εκείνη την ημέρα έγινε η δεύτερη στην σειρά αστυνομική επιδρομή στο πολιτιστικό κέντρο Ιντίλ, στην συνοικία Ορτάκιοι της Πόλης, μια από τις βάσεις και τις μουσικές σκηνές του συγκροτήματος. Αυτήν την φορά οι μαινόμενοι αστυνομικοί δεν κατέστρεψαν τα υπόλοιπα μουσικά όργανα στο κέντρο όπως είχαν κάνει στην πρώτη επιδρομή τους όταν πήραν ηλεκτρονικούς υπολογιστές, περιοδικά και χειρόγραφα. Σκοπός τους ήταν να αρπάξουν ανθρώπους. Έτσι τόσο στο Ορτάκιοι όσο και σε σπίτια και λέσχες στο Οκμειντάν έκαναν οκτώ προσαγωγές που αργότερα μετατράπηκαν σε επτά συλλήψεις. Και οι επτά, κορυφαία μέλη του γκρουπ, στην κυριολεξία η ραχοκοκκαλιά του. Οι κατηγορίες δεν προξένησαν καμία έκπληξη! Όπως και στις προηγούμενες φορές οι συλληφθέντες θεωρήθηκαν συνεργάτες και υποστηρικτές τρομοκρατικής οργάνωσης, όπως ονομάζουν οι φασιστικές αρχές την αριστερή οργάνωση Επαναστατικό Λαϊκό Απελευθερωτικό Κόμμα - Μέτωπο γνωστή με το ακρωνύμιο DHKP-C. Πειστήρια του εγκλήματος μερικά περιοδικά, οι ομοιόμορφες στολές του συγκροτήματος και περίπου δύο χιλιάδες τουρκικές λίρες! Το κατηγορητήριο συμπληρώθηκε με τα συνηθισμένα σε τέτοιες περιπτώσεις. Προσβολή της αστυνομίας, αντίσταση κατά της αρχής και παράνομος έρανος!

Ιαπωνία, Καρόσι Εργασία... μέχρι θανάτου!

Η Ντεντσού, ένας ιαπωνικός επιχειρηματικός γίγαντας στον κλάδο της διαφήμισης και των επικοινωνιών, έχει μια υπέρ-εκατονταετή ιστορία. Ξεκίνησε το 1905 ως γραφείο διαφημιστικών αγγελιών και πρακτορείο ειδήσεων. Eνόψει του πολέμου, το πρακτορείο αναγκάστηκε να συγχωνευτεί με τις κρατικές υπηρεσίες και η εταιρία αποσύρθηκε απρόθυμα για να συνεχίσει στον τομέα της διαφήμισης. Το κτίριο των γραφείων της γλίτωσε από τους αμερικάνικους βομβαρδισμούς και μετά τον πόλεμο αναπτύχθηκε ως μονοπώλιο, φέρνοντας στη χώρα τις αμερικανικές τεχνικές επικοινωνίας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Τόκιο στα 1964 ήταν μεγάλη επιτυχία για την Ντεντσού. Έκτοτε συνέχισε ως προνομιακός κρατικός διαφημιστής και χωρίστηκε σε τμήματα για να ανταποκριθεί στις ανάγκες των ιαπωνικών εξαγωγικών μονοπωλίων. Από το 1925 η Ντεντσού συνεχίζει μια παράδοση. Κάθε Ιούλιο όλοι οι εργαζόμενοι με επικεφαλής τα στελέχη πραγματοποιούν ανάβαση στην κορυφή του ιερού βουνού Φούτζι. Εκεί, ύστερα από μια κοπιαστική ημέρα, προσεύχονται στο ναό Σίντο για την ευημερία της εταιρίας και των πελατών της. Παρά τις προσευχές όμως η Ντεντσού είναι μια καταραμένη επιχείρηση εξαιτίας της πολιτικής της απέναντι στους επτά και πλέον χιλιάδες εργαζόμενούς της.

Πενταδάκτυλος, Βόρεια Κύπρος Η κακιά... ώρα!

Όταν τον περασμένο Σεπτέμβριο η κυβέρνηση του Χουσεΐν Οζγκιουργκιούν στο κατεχόμενο βόρειο τμήμα της Κύπρου ανακοίνωσε πως δεν θα αλλάξει η θερινή ώρα στο τέλος του Οκτωβρίου, ακολουθώντας ανάλογη απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης, δεν υπήρξαν ιδιαίτερες αντιδράσεις. Μόνο ορισμένοι στα κοινωνικά δίκτυα και στις στήλες των εφημερίδων στο βορρά αλλά και στο νότο βρήκαν αφορμή για σχόλια και ανέκδοτα για την παροιμιώδη προσήλωση της τουρκοκυπριακής διοίκησης στις εντολές του σουλτάνου Ερντογάν. Όμως από τις αρχές του Νοεμβρίου και όσο η ημέρα γινόταν μικρότερη η απόφαση αποδείχτηκε προβληματική τόσο ανάμεσα στο βορρά με το νότο, ειδικά στις οικονομικές σχέσεις και τις κοινές δραστηριότητες, όσο και στα πλαίσια της τουρκοκυπριακής κοινωνική ζωής. Έτσι, δεν άργησαν να πυκνώσουν οι διαμαρτυρίες και να παίρνουν και πολιτική χροιά, μιας και δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν τη λεγόμενη κυβέρνηση Οζγκιουργκιούν απόλυτο πιόνι της Άγκυρας. Κανείς όμως δεν περίμενε να πάρουν τέτοια δραματική τροπή τα πράγματα και η ώρα να γίνει το επίκεντρο μιας μίνι-εξέγερσης στα κατεχόμενα με επικεφαλής τη νεολαία.

Γκρίνσμπορο, Βόρεια Καρολίνα Η διαδήλωση που δεν ξεκίνησε ποτέ

Στο νεκροταφείο Maplewood, στο Γκρίνσμπορο της Βόρειας Καρολίνας, ανάμεσα στους χαμηλούς τάφους ορθώνεται μια μεγάλη επιτύμβια μαρμάρινη πλάκα για να μνημονεύει τους πέντε δολοφονημένους αγωνιστές του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος (CWP). Την Σάντι Σμιθ, την μοναδική μαύρη από τους πέντε, νοσοκόμα στους εργάτες της τοπικής κλωστοϋφαντουργίας και αγωνίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων. Η Σάντυ είναι η μόνη που δεν είναι θαμμένη εδώ αλλά στην Νότια Καρολίνα. Τον Τζιμ Γουόλερ, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και επικεφαλής του συνδικάτου κλωστοϋφαντουργών, φοιτητή ιατρικής. Τον Μπιλ Σάμσον, απόφοιτο Θεολογίας του Χάρβαρντ. Τον Σέζαρ Κάουσε, κουβανό μετανάστη, απόφοιτο του Ντιουκ και συνδικαλιστή. Και τέλος τον Μάικ Νάθαν, παιδίατρο, γνωστό σαν ο «γιατρός του λαού» σε κέντρο υγείας στο γειτονικό Ντέρχαμ. Από τους πέντε ο Νάθαν ήταν ο μόνος που δεν ήταν μέλος του κόμματος, αλλά υποστήριζε την δράση της γυναίκας του Μάρτι, η οποία κατάφερε να επιζήσει από τον τραυματισμό της. Κάτω από τα ονόματα είναι γραμμένη η προτροπή: « Ζήσε σαν αυτούς, τόλμησε να αγωνιστείς, τόλμησε να νικήσεις!» Οι δημοτικές αρχές στο Γκρίνσμπορο, προσπάθησαν ανεπιτυχώς να εμποδίσουν την τοποθέτηση της επιτύμβιας στήλης με την αιτιολογία πως μετέδιδε πολιτικά μηνύματα!

Πάιν Ρίντζ - Νότια Ντακότα Μια Αϊτή στο κέντρο των ΗΠΑ!

Η δωδεκάχρονη Σαντάνα Τζάνις, που ζούσε σε ένα παλιό τροχόσπιτο δύο μικρών δωματίων μαζί με το παππού της και μια δεκάδα αδέλφια και ξαδέλφια, εγκαταλειμμένη από την αλκοολική μητέρα της, αποφάσισε πως δεν ήθελε να ζει πια. Την βρήκαν κρεμασμένη μια κρύα ημέρα του περυσινού Φεβρουαρίου κοντά στο σπίτι της. Το 2015 στο Pine Ridge Indian Reservation περισσότεροι από εκατό νέοι ηλικίας από εννέα ως είκοσι τεσσάρων, προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν και δεκαεννέα από αυτούς το πέτυχαν. Στους αυτόχθονες Ινδιάνους το ποσοστό των αυτοκτονιών είναι το ψηλότερο στις ΗΠΑ αλλά στην νοτιοδυτική Ντακότα είναι τετραπλάσιες!

Οντίσα, Ινδία Αίμα στον κόκκινο....παράδεισο!

Ήταν μια μαύρη Δευτέρα αυτή που ξημέρωσε την 24η Οκτωβρίου για το ναξαλίτικο κίνημα στην Οντίσα, το ινδικό κρατίδιο στα ανατολική ακτή της Ινδίας νοτιότερα του κόλπου της Βεγγάλης. Σε μια πανέμορφη απομακρυσμένη δασώδη και δύσβατη περιοχή, στο Μπεντζίνγκι της επαρχίας Μαλκανγκίρι, κοντά στα σύνορα με το Άντρα Πραντές και τη Τσατίσγκαρ, το βράδυ της Κυριακής, ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας αφού περικύκλωσαν μια ομάδα ανταρτών τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ. Με την πρόσθεση και μερικών που σκοτώθηκαν τις επόμενες ήμερες στην διάρκεια της καταδίωξης οι νεκροί έφτασαν τους είκοσι επτά ! Την επιχείρηση οργάνωσαν από κοινού οι αστυνομίες από το Αντρα Πραντές και την Οντίσα ύστερα από πληροφορίες που είχαν για επικείμενη συγκέντρωση στελεχών του μαοϊκού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού στην περιοχή. Το κυνηγητό οργανώθηκε με επικεφαλής ειδικές ομάδες καταδρομέων, τους διαβόητους Greyhounds και την συνδρομή εναέριων μέσων. Η αστυνομία και οι κρατικές αρχές επιμένουν πως προηγήθηκε μάχη αλλά όλα δείχνουν πως οι πιο πολλοί εκτελέστηκαν δίχως να προλάβουν να αντιδράσουν. Ανάμεσα στους νεκρούς επτά γυναίκες και ορισμένα γνωστά καταζητούμενα ηγετικά στελέχη του αντάρτικου. Σύμφωνα πάντα με τις επίσημες ανακοινώσεις οι αστυνομικές δυνάμεις είχαν δύο τραυματίες ένας εκ των οποίων πέθανε στο νοσοκομείο.

Σέονγκτζου, Νότια Κορέα Ανεπιθύμητοι πύραυλοι!

 Υπάρχουν δύο φρούτα που αντιπροσωπεύουν το καλοκαίρι στην Κορέα. Το ένα είναι το καρπούζι και το άλλο το τσάμουι, το κίτρινο πεπόνι. Όταν γεμίζουν οι πάγκοι των υπαίθριων αγορών από τα κίτρινα μικρά πεπόνια σημαίνει, πως στην κορεάτικη ύπαιθρο το καλοκαίρι έχει έρθει για τα καλά. Η περιοχή γύρω από την Σέονγκτζου στη Βόρεια Γκεονγκσάνγκ, στα ανατολικά της Νότιας Κορέας, τριακόσια χιλιόμετρα από τη Σεούλ, είναι η πατρίδα του κορεάτικου πεπονιού και παράγει τη μεγαλύτερη ποσότητα που καταναλώνεται ετήσια. Συντηρητικοί αγρότες, δεμένοι με τη γη και τις παραδόσεις, οι κάτοικοι της Σέονγκτζου ακολουθούσαν για δεκαετίες πιστά το κόμμα του αιματοβαμμένου δικτάτορα Παρκ Τζονγκ-χούι, ο οποίος κατάγονταν από αυτήν την επαρχία. Στις τελευταίες προεδρικές μάλιστα υποστήριξαν με ποσοστό που ξεπέρασε το 85%, τη νυν πρόεδρο Παρκ Γκουν-χιε, κόρη του δικτάτορα. Όλα λοιπόν κυλούσαν αργά και ήσυχα, μέχρι να μαθευτεί πως η αγαπημένη τους πρόεδρος και η κυβέρνηση της αποφάσισαν να εγκαταστήσουν, λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Σέονγκτζου, το αμερικάνικο αντιπυραυλικό σύστημα THAAD. Ένα πανάκριβο και αμφιλεγόμενο υπερόπλο - καταστροφέα εχθρικών πυραύλων με η χωρίς πυρηνικές κεφαλές, το οποίο, όπως ισχυρίζεται η κατασκευάστρια Λόκχηντ Μάρτιν, θα τους εξουδετερώνει στα ανώτερα τμήματα της ατμόσφαιρας.

Ράιντα-Υεμένη Η εξόριστη Σέφερ Τορά

Η Τορά για τους πιστούς Εβραίους είναι η θεϊκή οδηγία, η συλλογή των σπουδαιότερων κειμένων της Ιουδαϊκής θρησκείας, τα πέντε βιβλία που υπαγόρευσε ο Θεός στον Μωυσή. Γραμμένo σε δέρμα ζώου ή πάπυρο, σε μορφή κυλίνδρου το Σέφερ Τορά, όταν αυτό μάλιστα έχει ηλικία μερικών εκατοντάδων χρόνων αποτελεί το πολυτιμότερο κειμήλιο της κοινότητας, το ιερότερο αντικείμενο της συναγωγής. Μια τέτοια Τορά, ηλικίας τουλάχιστον εξακοσίων χρόνων πήραν κρυφά μαζί τους οι δεκαεννέα Εβραίοι Υεμενίτες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με μυστική επιχείρηση που οργάνωσαν από κοινού το Ισραήλ και αμερικάνικες εβραϊκές οργανώσεις από την Σαναά στο Τελ-Αβίβ, τον φετινό Μάρτη. Την Τορά κουβαλούσε ο ραβίνος Σαλμάν Νταχαρί από την Ράιντα μια πόλη στην βορειοδυτική Υεμένη. Η οικογένεια του ραβίνου ήταν οι τελευταίοι Υεμενίτες Εβραίοι που εγκατέλειψαν την πόλη, στην οποία για αιώνες ζούσε μεγάλη εβραϊκή κοινότητα. Η είδηση της κρυφής μεταφοράς της Τορά στο Ισραήλ, εξόργισε την κυβέρνηση των σιιτών Χούτι, η οποία κατηγόρησε το Τελ-Αβίβ ως υπεύθυνο για την αρπαγή ενός εθνικού κειμηλίου, ζήτησε την επιστροφή του και προχώρησε σε συλλήψεις και ανακρίσεις. Μερικές δεκάδες άλλοι Εβραίοι κυρίως από την Σαναά, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και βρίσκονται υπό την προστασία κυβερνητικών δυνάμεων στην συνοικία με τις ξένες πρεσβείες.

Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος Εργατική αντίσταση, στρατιωτική καταστολή

Στις 22 του περασμένου Μάη η πλειοψηφία των δυόμισι χιλιάδων εργατών στα ναυπηγεία της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία, μέσα στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης. Χωρίς να σταματήσουν την παραγωγή, άρχισαν την κινητοποίηση μετά το τέλος του ωραρίου και για όλη την διάρκεια της νύχτας. Με τον ίδιο τρόπο την επανέλαβαν και την επόμενη ημέρα και είχαν σκοπό να συνεχίσουν αν δεν καταλάμβαναν στην κυριολεξία τα ναυπηγεία στις 24 Μαΐου οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Η εργοδοσία κήρυξε λοκ-άουτ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας της Αλεξάνδρειας κατηγόρησε εικοσιτέσσερις συνδικαλιστές ως πρωταίτιους που παραβίασαν τον άρθρο 124 του ποινικού κώδικα και δεκατρείς από αυτούς κλείστηκαν από τότε στα βρώμικα κελιά της αστυνομικής διεύθυνσης της πόλης. Η δίκη ξεκίνησε τον Ιούλιο και ύστερα από αναβολές, αναμένεται στις 18 Σεπτεμβρίου η ετυμηγορία. Οι ποινές που προβλέπονται για δημοσίους υπαλλήλους όταν θεωρηθεί πως απέφυγαν εσκεμμένα την εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι φυλάκιση από τρεις μήνες έως ένα έτος και πρόστιμο πεντακόσιες λίρες. Παρά το γεγονός πως δεν είναι ένστολοι αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι μιας και εργάζονται σε επιχείρηση συμφερόντων του αιγυπτιακού πολεμικού ναυτικού.