Ράιντα-Υεμένη Η εξόριστη Σέφερ Τορά

Η Τορά για τους πιστούς Εβραίους είναι η θεϊκή οδηγία, η συλλογή των σπουδαιότερων κειμένων της Ιουδαϊκής θρησκείας, τα πέντε βιβλία που υπαγόρευσε ο Θεός στον Μωυσή. Γραμμένo σε δέρμα ζώου ή πάπυρο, σε μορφή κυλίνδρου το Σέφερ Τορά, όταν αυτό μάλιστα έχει ηλικία μερικών εκατοντάδων χρόνων αποτελεί το πολυτιμότερο κειμήλιο της κοινότητας, το ιερότερο αντικείμενο της συναγωγής. Μια τέτοια Τορά, ηλικίας τουλάχιστον εξακοσίων χρόνων πήραν κρυφά μαζί τους οι δεκαεννέα Εβραίοι Υεμενίτες, οι οποίοι μεταφέρθηκαν με μυστική επιχείρηση που οργάνωσαν από κοινού το Ισραήλ και αμερικάνικες εβραϊκές οργανώσεις από την Σαναά στο Τελ-Αβίβ, τον φετινό Μάρτη. Την Τορά κουβαλούσε ο ραβίνος Σαλμάν Νταχαρί από την Ράιντα μια πόλη στην βορειοδυτική Υεμένη. Η οικογένεια του ραβίνου ήταν οι τελευταίοι Υεμενίτες Εβραίοι που εγκατέλειψαν την πόλη, στην οποία για αιώνες ζούσε μεγάλη εβραϊκή κοινότητα. Η είδηση της κρυφής μεταφοράς της Τορά στο Ισραήλ, εξόργισε την κυβέρνηση των σιιτών Χούτι, η οποία κατηγόρησε το Τελ-Αβίβ ως υπεύθυνο για την αρπαγή ενός εθνικού κειμηλίου, ζήτησε την επιστροφή του και προχώρησε σε συλλήψεις και ανακρίσεις. Μερικές δεκάδες άλλοι Εβραίοι κυρίως από την Σαναά, αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους και βρίσκονται υπό την προστασία κυβερνητικών δυνάμεων στην συνοικία με τις ξένες πρεσβείες.

Αλεξάνδρεια, Αίγυπτος Εργατική αντίσταση, στρατιωτική καταστολή

Στις 22 του περασμένου Μάη η πλειοψηφία των δυόμισι χιλιάδων εργατών στα ναυπηγεία της Αλεξάνδρειας στην Αίγυπτο ξεκίνησαν καθιστική διαμαρτυρία, μέσα στις εγκαταστάσεις της επιχείρησης. Χωρίς να σταματήσουν την παραγωγή, άρχισαν την κινητοποίηση μετά το τέλος του ωραρίου και για όλη την διάρκεια της νύχτας. Με τον ίδιο τρόπο την επανέλαβαν και την επόμενη ημέρα και είχαν σκοπό να συνεχίσουν αν δεν καταλάμβαναν στην κυριολεξία τα ναυπηγεία στις 24 Μαΐου οι ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας. Η εργοδοσία κήρυξε λοκ-άουτ, ο στρατιωτικός εισαγγελέας της Αλεξάνδρειας κατηγόρησε εικοσιτέσσερις συνδικαλιστές ως πρωταίτιους που παραβίασαν τον άρθρο 124 του ποινικού κώδικα και δεκατρείς από αυτούς κλείστηκαν από τότε στα βρώμικα κελιά της αστυνομικής διεύθυνσης της πόλης. Η δίκη ξεκίνησε τον Ιούλιο και ύστερα από αναβολές, αναμένεται στις 18 Σεπτεμβρίου η ετυμηγορία. Οι ποινές που προβλέπονται για δημοσίους υπαλλήλους όταν θεωρηθεί πως απέφυγαν εσκεμμένα την εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι φυλάκιση από τρεις μήνες έως ένα έτος και πρόστιμο πεντακόσιες λίρες. Παρά το γεγονός πως δεν είναι ένστολοι αντιμετωπίζονται ως τέτοιοι μιας και εργάζονται σε επιχείρηση συμφερόντων του αιγυπτιακού πολεμικού ναυτικού.

ΗΠΑ-Φυλακές Από την σφαγή στην Αττικα στην σύγχρονη δουλεία

Φέτος συμπληρώνονται σαράντα πέντε χρόνια από την μεγαλύτερη εξέγερση και την πιο άγρια σφαγή φυλακισμένων στην σύγχρονη βόρειο-αμερικάνικη ιστορία. Ήταν 9 Σεπτεμβρίου του 1971, που ύστερα από ένα εκ πρώτης όψεως συνηθισμένο επεισόδιο ανάμεσα σε δεσμοφύλακες και κρατούμενους, περισσότεροι από χίλιοι διακόσιοι από τους τελευταίους, κατέλαβαν το μεγαλύτερο τμήμα των σκληρών φυλακών Αττικα της πολιτείας της Νέας Υόρκης αιχμαλωτίζοντας μια ομάδα σαράντα και πλέον δεσμοφυλάκων. Οι κρατούμενοι στην πλειοψηφία τους μαύροι μαζί όμως με λευκούς και λατίνος δημιούργησαν σχεδόν αμέσως μια οργανωτική επιτροπή μέσω της οποίας συνέταξαν το μανιφέστο της αποκαλούμενης Attica Liberation Faction. Έναν κατάλογο είκοσι επτά αιτημάτων στα οποία κυριαρχούσαν οι διεκδικήσεις για ανθρώπινες συνθήκες κράτησης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, δικαίωμα επικοινωνίας με τον έξω κόσμο, σταμάτημα των βασανιστηρίων, δικαίωμα στην νομική υποστήριξη, διαχωρισμός των κρατουμένων, αμνηστία κλπ.

Ρίο -Βραζιλία Ολυμπιακό άθλημα: Σκοποβολή κατά ανθρώπινου στόχου!

Η ανακοίνωση της στρατιωτικής αστυνομίας ήταν συνοπτική και δεν περιείχε καμιά πρωτοτυπία περιγράφοντας όσα συνέβησαν το βραδινό της Πέμπτης 30 Ιουνίου, στην Μπορέλ, μια φαβέλα στην Τιζούκα στη βόρεια ζώνη του Ρίο. Μια ομάδα αστυνομικών επιχείρησε να ελέγξει δύο άνδρες επάνω σε μια μοτοσυκλέτα, ύποπτους για διακίνηση ναρκωτικών. Εκείνοι ήταν οπλισμένοι και μπροστά στον κίνδυνο οι αστυνομικοί -όπως ισχυρίζονται- πυροβόλησαν για αυτοάμυνα. Όταν σταμάτησε ο καταιγισμός από σφαίρες στη διασταύρωση Κούρβα ντο Οράσιο, ο δεκαεξάχρονος Ζονατά Νταλμπέρ Μάτος Αλβες βρέθηκε καταγής με μια σφαίρα στο κεφάλι. Όσοι έτρεξαν να δουν τι συνέβη, τα έβαλαν με τους αστυνομικούς οι οποίοι κακήν-κακώς φόρτωσαν σαν σακί τον νεαρό στο πίσω μέρος ενός περιπολικού, φεύγοντας γρήγορα για να γλυτώσουν από την οργή της γειτονιάς. Στο ομοσπονδιακό νοσοκομείο Ανταράι, οι γιατροί βεβαίωσαν τον θάνατο του νεαρού ενώ ήδη πολλοί δρόμοι στην φαβέλα πήραν στην κυριολεξία φωτιά. Εκατοντάδες νέοι άρχισαν να πετροβολούν τους αστυνομικούς, να βάζουν φωτιές σε σωρούς σκουπιδιών και να σπάνε λεωφορεία. Το Σάββατο, που έγινε η κηδεία του Ζονατά, όλα ήταν ξεκάθαρα. Ο έφηβος δεν είχε καμιά σχέση με τα ναρκωτικά και την υποτιθέμενη ένοπλη συμπλοκή. Στα χέρια του κουβαλούσε ένα πακέτο ποπ κορν, το οποίο οι αστυνομικοί το πέρασαν για συσκευασία ναρκωτικών! Οι επικεφαλής της αστυνομίας ψέλλισαν κάτι για αδέσποτες σφαίρες και με σκοπό να ηρεμήσουν τα πνεύματα, διέταξαν έρευνα αναθέτοντας την υπόθεση στο τμήμα ανθρωποκτονιών. Δεν παρέλειψαν φυσικά να διαβεβαιώσουν πως τα αστυνομικά μέτρα θα ενταθούν στην γειτονιά!

Ροχίθ Βιμούλα. Το απελπισμένο ταξίδι από τις σκιές στα άστρα.

Παρά το γεγονός πως ο Ροχίθ Βιμούλα, στο ιδιόχειρο σημείωμά του, κλείνει με τη φράση πως για την αυτοκτονία του δεν ευθύνεται κανείς, η είδηση ότι ο διδακτορικός φοιτητής βρέθηκε κρεμασμένος, ξεσήκωσε τους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Χαϊντεραμπάντ προξενώντας αίσθηση και αντιδράσεις σε όλη την Ινδία. Σε μια χώρα στην οποία οι αυτοκτονίες φτωχών ανθρώπων ειδικά στην ύπαιθρο είναι καθημερινό φαινόμενο, μπροστά στα ανυπέρβλητα προβλήματα επιβίωσης, η αυτοκτονία του νεαρού φοιτητή ίσως περνούσε απαρατήρητη αν δεν συσχετιζόταν με τις ιστορικές κοινωνικές διαιρέσεις και τις απίστευτες ανισότητες που διαπερνούν τη μεγάλη χώρα.

Οκινάουα, Ιαπωνία Ο διαρκής φόρος του αίματος

Η εικοσάχρονη Ρίνα Σιμαμπουκούρο από την Ουρούμα, στην ανατολική ακτή της Οκινάουα, το βράδυ της Πέμπτης, στις 28 του Απρίλη, έφυγε από το σπίτι του φίλου της με σκοπό να κάνει έναν περίπατο στην πόλη. Η νεαρή, εργαζόμενη παρτ-τάιμερ σε γραφείο, από εκείνη τη βραδιά εξαφανίστηκε. Στις 16 Μαΐου, η αστυνομία, οδηγημένη από την ομολογία ενός Αμερικάνου από τη στρατιωτική βάση της Καντένα, βρήκε το άψυχο σώμα της σε δασική περιοχή δίπλα σε μια δημοσιά, κοντά στο χωριό Οννα, στη δυτική ακτή. Ο 32χρονος Κένεθ Φράγκλιν Γκάντσον (το Σινζάτο, που χρησιμοποιήθηκε ως επώνυμο από τα δυτικά ΜΜΕ για προφανείς λόγους, είναι το όνομα της Γιαπωνέζας γυναίκας του) υπέδειξε το σημείο, αφού πρώτα ομολόγησε πως εκείνο το βράδυ, εξανάγκασε με την βία τη Ρίνα να επιβιβαστεί στο αυτοκίνητό του, τη βίασε και ύστερα τη στραγγάλισε. Η αστυνομία έφτασε στον πρώην πεζοναύτη, που δούλευε σαν πολιτικό προσωπικό στη βάση, από τις κάμερες κυκλοφορίας σε συνδυασμό με τις εκπομπές που έκανε το κινητό τηλέφωνο της Ρίνα. Στην αρχή αρνιόταν κάθε σχέση αλλά αργότερα κατέρρευσε όταν η αστυνομία ανακάλυψε ίχνη του DNA της νεαρής μέσα στο αυτοκίνητό του.

Ελ Φροντόν, Περού Το λατινοαμερικάνικο....Μακρονήσι

Το Ελ Φροντόν είναι ένας άνυδρος βράχος έκτασης ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, μόλις τέσσερα μίλια ανοικτά της Καλάο, του ιστορικού λιμανιού της Λίμα, δίπλα στην πρωτεύουσα του Περού, στην ακτή του Ειρηνικού. Ακατοίκητο από αιώνες, στα χρόνια της Αποικίας, χρησίμευε σαν καταφύγιο των κουρσάρικων πλοίων που παραμόνευαν τις βαρυφορτωμένες με πλούτη ισπανικές γαλέρες στον δρόμο της επιστροφής. Εκεί το 1917 χτίστηκε μια φυλακή για βαρυποινίτες και σταδιακά επεκτάθηκε έτοιμη να δεχθεί στην δεκαετία του Ογδόντα κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, μέλη και στελέχη του ΚΚ Περού και του αντάρτικου Φωτεινού Μονοπατιού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1986, όταν τριακόσιοι περίπου άνδρες κρατούμενοι εξεγέρθηκαν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες και στην απειλή μεταφοράς τους στην τρομακτική φυλακή Κάντο Γκράντε. Για μερικές ημέρες οι κρατούμενοι, που είχαν αιχμαλωτίσει τρία μέλη της φρουράς, έγιναν κύριοι της φυλακής, έως ότου ο τότε πρόεδρος Γκαρσία διέταξε τον υπουργό Εσωτερικών Αγκουστίν Μαντίλα και τον υποναύαρχο Τζιαμπέτρι Ρόγιας να οργανώσουν την αιματηρή καταστολή. Και οι τρεις τους επιφανή στελέχη του APRA, το οποίο ξεκινώντας από αντί-ιμπεριαλιστικές θέσεις προπολεμικά, κατέληξε ένα αστικό, αντιδραστικό και διεφθαρμένο, καθεστωτικό κόμμα, με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο.

Οσκαρ Λόπες Ριβέρα Το τίμημα της υπερηφάνειας

Στις 29 Μαΐου ο εβδομήντα-τριάχρονος πορτορικανός Όσκαρ Λόπες Ριβέρα, συμπληρώνει τριάντα πέντε χρόνια κλεισμένος σε αμερικάνικες φυλακές. Από αυτά, δώδεκα σε συνθήκες πλήρους απομόνωσης. Συνελήφθη το 1981 και καταδικάστηκε σε πενήντα πέντε χρόνια φυλάκιση με την κατηγορία της ανατρεπτικής συνομωσίας ενάντια στο αμερικάνικο κράτος. Το 1987 του προστέθηκαν ακόμη δεκαπέντε χρόνια άδικης ποινής, επειδή θεωρήθηκε πως σχεδίαζε να αποδράσει. Σήμερα βρίσκεται στις ομοσπονδιακές φυλακές Terre Haute, της Ιντιάνα και είναι ο κρατούμενος με τα περισσότερα χρόνια σε κελί, στην σύγχρονη ιστορία του κινήματος ανεξαρτησίας του Πουέρτο-Ρίκο.

Κεντροαφρικανική Δημοκρατία Η πεταλούδα ...του αίματος

Η Κυμοθόη Σάγγαρις, ή αλλιώς κόκκινο αίμα, ανήκει στην οικογένεια Νεμφαλίδαι, την μεγαλύτερη από τις πέντε ομάδες στις οποίες έχουν ταξινομηθεί τα περισσότερα από εκατό χιλιάδες γνωστά είδη πεταλούδων στον κόσμο. Είναι μια εντυπωσιακή πεταλούδα περιζήτητη στους συλλέκτες, που ενδημεί στην Κεντρική και Δυτική Αφρική, στα δάση της Γουινέας, της Νιγηρίας, του Κονγκό και της Κεντροαφρικανικής Δημοκρατίας. Όταν η γαλλική κυβέρνηση του Ολάντ, αποφάσισε τον Δεκέμβριο του 2013 να επέμβει στρατιωτικά στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, οι στρατηγοί έδωσαν στην επιχείρηση το όνομα αυτής της πεταλούδας. Με αυτόν τον τρόπο οι εμπνευστές της Επιχείρησης Σάγγαρις, ήθελαν να δείξουν πως η εκστρατεία τους στην καρδιά της Αφρικής έχει μερικά από τα χαρίσματα της σπάνιας πεταλούδας. Δεν είναι ποτέ κακιά, ζει για μικρό χρονικό διάστημα, είναι όμορφη και η συμπεριφορά της είναι πάντα προβλέψιμη και λογική! Όπως ήταν αναμενόμενο όμως, από το 2013 στην δύστυχη αυτή χώρα της κεντρικής Αφρικής, η γαλλική επέμβαση με την έγκριση του ΟΗΕ και την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είχε ακριβώς το αντίθετα χαρακτηριστικά από αυτά που συμβολίζει το πέταγμα και η συμπεριφορά της Κυμοθόης Σάγγαρις. Η μόνη σχέση που είχε με αυτήν ήταν το χρώμα! Το βαθύ κόκκινο του αίματος!