16 Σεπ 2017
Αργεντινή, Σουμπούτ: Ποιος εξαφάνισε τον Μάγο του Ελ Μπολσόν;
11 Μαρ 2017
Κολομβία, Κάουκα
Ποιος οπλίζει τα χέρια των σικάριος;
25 Φεβ 2017
Περού
Μια άγνωστη γενοκτονία
23 Ιουλ 2016
Ρίο -Βραζιλία
Ολυμπιακό άθλημα: Σκοποβολή κατά ανθρώπινου στόχου!
10 Ιουν 2016
Ελ Φροντόν, Περού
Το λατινοαμερικάνικο....Μακρονήσι
Το Ελ Φροντόν είναι ένας άνυδρος βράχος έκτασης ενός τετραγωνικού χιλιομέτρου, μόλις τέσσερα μίλια ανοικτά της Καλάο, του ιστορικού λιμανιού της Λίμα, δίπλα στην πρωτεύουσα του Περού, στην ακτή του Ειρηνικού. Ακατοίκητο από αιώνες, στα χρόνια της Αποικίας, χρησίμευε σαν καταφύγιο των κουρσάρικων πλοίων που παραμόνευαν τις βαρυφορτωμένες με πλούτη ισπανικές γαλέρες στον δρόμο της επιστροφής. Εκεί το 1917 χτίστηκε μια φυλακή για βαρυποινίτες και σταδιακά επεκτάθηκε έτοιμη να δεχθεί στην δεκαετία του Ογδόντα κομμουνιστές πολιτικούς κρατούμενους, μέλη και στελέχη του ΚΚ Περού και του αντάρτικου Φωτεινού Μονοπατιού. Μέχρι τον Ιούνιο του 1986, όταν τριακόσιοι περίπου άνδρες κρατούμενοι εξεγέρθηκαν ενάντια στις απάνθρωπες συνθήκες και στην απειλή μεταφοράς τους στην τρομακτική φυλακή Κάντο Γκράντε. Για μερικές ημέρες οι κρατούμενοι, που είχαν αιχμαλωτίσει τρία μέλη της φρουράς, έγιναν κύριοι της φυλακής, έως ότου ο τότε πρόεδρος Γκαρσία διέταξε τον υπουργό Εσωτερικών Αγκουστίν Μαντίλα και τον υποναύαρχο Τζιαμπέτρι Ρόγιας να οργανώσουν την αιματηρή καταστολή. Και οι τρεις τους επιφανή στελέχη του APRA, το οποίο ξεκινώντας από αντί-ιμπεριαλιστικές θέσεις προπολεμικά, κατέληξε ένα αστικό, αντιδραστικό και διεφθαρμένο, καθεστωτικό κόμμα, με σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο.
5 Δεκ 2015
Ρίο Ντόσε, Μίνας Ζεράις
Ο θάνατος …του γλυκού ποταμού.
Ο τριάντα τετράχρονος Σαμουέλ Βιέιρα Αλμπίνο, εργάτης χειριστής γεωτρύπανου, στην υπεργολάβο εταιρία Γκεοκοντρόλ, ήταν αγνοούμενος για δεκαπέντε ημέρες. Στις 20 Νοεμβρίου, τα συνεργεία διάσωσης βρήκαν το σώμα του παραχωμένο μέσα στις λάσπες, σχεδόν εκατό χιλιόμετρα μακριά από το σημείο που χάθηκε! Η αναγνώριση έγινε από τα δακτυλικά αποτυπώματα και μόνο έτσι ο Σαμουέλ βγήκε από την λίστα των αγνοουμένων όταν ένα τεράστιο κύμα τοξικής λάσπης και αποβλήτων, σπάζοντας τα φράγματα των τελμάτων, παρέσυρε στο διάβα του ότι έβρισκε μπρος του, ξεκινώντας από τις εγκαταστάσεις του ορυχείου Γκερμάνο. Στην καρδιά της Μίνας Ζεράις, στην νοτιοανατολική Βραζιλία, δίπλα στην Μαριάνα, αποικιοκρατικό κέντρο εξόρυξης χρυσού και κοντά στο Μπέλο Οριζόντε. Ο Σαμουέλ, πατέρας τεσσάρων ανήλικων παιδιών, το μεγαλύτερο δεκατριών χρόνων, από το Μπέλο Οριζόντε, είχε πιάσει δουλειά στο ορυχείο πριν από ένα χρόνο. Την ώρα της καταστροφής, συμμετείχε σε εργασίες ελέγχου των φραγμάτων που ο εργοδότης του ανέλαβε να εκτελέσει βιαστικά για λογαριασμό της πολυεθνικής Samarco. Είναι ένας από τους δεκατρείς επίσημα νεκρούς ενώ οκτώ ακόμα, οι περισσότεροι εργαζόμενοι στο ορυχείο, αγνοούνται.
20 Νοε 2015
Φυλακές Κάστρο-Κάστρο, Λίμα
«Τίποτα δεν με νίκησε, τίποτα δεν με λύγισε !»
9 Οκτ 2015
Τσαλουαουάτσο, Απουριμάκ, Περού
Τι αξίζει ένα ορυχείο χαλκού;
13 Ιουν 2015
Κουρουγουάτι, Παραγουάη.
Η ατιμώρητη σφαγή των καμπεσίνος
30 Μαΐ 2015
Βαλπαραΐσο, Χιλή
Τρεις σφαίρες, δύο κηδείες, μια κοινή θυσία
Ήταν μια πολύχρωμη κηδεία που, παρά την αυστηρή παρουσία του επισκόπου Γκονζάλο Ντουάρτε, παραβίαζε το καθολικό εθιμοτυπικό και διασκέδαζε με περιπαικτικό τρόπο την γενική συγκίνηση και την νεανική οργή. Ο δεκαοκτάχρονος Εχιεκέλ Μπορβαράν, ο Κελίτο, όπως ήταν γνωστός στις παρέες του, είχε μια κηδεία ανάλογη της χαρούμενης και ανέμελης, σύντομης ζωής του. Περισσότεροι από χίλιοι, οι πιο πολλοί συνομήλικοι νεαροί και νεαρές, συνόδεψαν την νεκροφόρα που ήταν στολισμένη με πολύχρωμα μπαλόνια από το παρεκκλήσι των Τεσσάρων Ευαγγελιστών στην Κιλπουέ, πόλη στην περιοχή του Βαλπαραΐσο, στο νεκροταφείο του Σεντέρο. Κυριακή 17 του Μάη, λίγο μετά το μεσημέρι. Φρουρά στο φέρετρο στάθηκαν πρόσκοποι όλοι τους με κόκκινες στρογγυλές μύτες σαν αυτές που φορούν οι κλόουν. Αρκετοί νεαροί από το πλήθος κουβαλούσαν κορίνες, μπάλες και άλλα σύνεργα από την ζογκλερική τέχνη των δρόμων. Στην κεφαλή της πομπής προηγούνταν η χαρούμενη φωτογραφία του Κελίτο, σε στιγμές ξεγνοιασιάς, κάθε φορά δηλαδή που έκανε το αγαπημένο του τζάγκλινγκ στους δρόμους της πόλης. Ο νεαρός ερασιτέχνης μαλαμπαρίστας, υπήρξε ένας χαρισματικός και πολύ κοινωνικός έφηβος. Πρωτοετής στο Πανεπιστήμιο του Αγίου Θωμά, στο τμήμα της ψυχολογίας, έπαιζε μουσική με διάφορα όργανα και του άρεσε να μαθαίνει την τεχνική των ζογκλέρ, πετώντας τις μικρές μπάλες καθώς έκανε φιγούρες. Γιος ξυλουργού, είχε τρέξει εθελοντής από τους πρώτους στις ομάδες πυρόσβεσης για να σωθεί η κοιλάδα του Παραδείσου και τα σπίτια των ανθρώπων από την μεγάλη φωτιά τον Απρίλη του 2014. Καθώς μπήκε στο πανεπιστήμιο ήταν πολύ φυσιολογικό να αρχίσει να παίρνει μέρος στις συχνές κινητοποιήσεις των φοιτητών.
28 Μαρ 2015
Λίμα, Περού
Ώχρα στις τοιχογραφίες …των τρομοκρατών!
Στο ιστορικό κέντρο της Λίμα και σε γνωστούς δρόμους σαν την χιρόν Λάμπα ή την Πούνο, οι περαστικοί με έκπληξη ανακάλυπταν συνεχόμενα πρωινά τον φετινό Μάρτη, πως οι μεγάλες τοιχογραφίες που είχαν συνηθίσει να προσπερνούν, εξαφανίζονταν, η μια μετά την άλλη. Στους τοίχους που πριν φιλοξενούσαν μια πανδαισία χρωμάτων και εντυπωσιακών μορφών κυριαρχούσε ένα μονότονο κίτρινο χρώμα. Η αρχή έγινε με το βλοσυρό πρόσωπο του Τουπάκ Ατάρι, του ηγέτη της εξέγερσης των ιθαγενών στην Βολιβία το 1781 ενάντια στους ισπανούς αποικιοκράτες. Τα περισσότερα έργα, αρκετά από γνωστούς λατινοαμερικανούς καλλιτέχνες, φτιάχτηκαν την περίοδο της δημαρχίας της Σουζάνα Βιγιαράν ανάμεσα στα 2011-2014 και στα πλαίσια του λατινοαμερικάνικου φεστιβάλ αστικού γκράφιτι το καλοκαίρι του 2013. Τα θέματα αρκετών τοιχογραφιών, που αποκαλούνται μουράλες, προέρχονται από την ιθαγενική προκολομβιανή εποχή και την ιστορία της χώρας με τους αγώνες για ανεξαρτησία. Περιλαμβάνουν επίσης εικόνες από την σημερινή περουβιάνικη κοινωνία στις πόλεις και στην ύπαιθρο αλλά και σύγχρονες καλλιτεχνικές αναζητήσεις. Κατά κοινή ομολογία είχαν ζωντανέψει το κέντρο της μεγαλούπολης ακολουθώντας τα ίχνη της ινδιάνικης λαϊκής τέχνης.
26 Απρ 2014
Ιτακεράου -Σάο Πάουλο
Γήπεδα βαμμένα στο αίμα
20 Απρ 2013
Ρίο ντε Τζανέιρο-Βραζιλία
Η μάχη του Μαρακανά
23 Μαρ 2013
Καράκας–Βενεζουέλα
Ο Πύργος του Δαβίδ
28 Ιαν 2012
Σάο Πάολο- Βραζιλία
Η «γη του ψιλόβροχου» θρηνεί θύματα
1 Οκτ 2011
Σαντιάγο-Χιλή
Ο μικρός Μανολίτο και ο μεγάλος αγώνας των νέων
23 Οκτ 2010
Mίνας Ζεράις , Βραζιλία
Σκλάβοι στην γη της φράουλας
20 Σεπ 2010
Fuerza, hermanos mineros!*
24 Ιουλ 2010
Μπαριλότσε –Αργεντινή.
Η ματωμένη πουεμπλάδα
21 Νοε 2009
Εζέιζα, Μπουένος Αιρες. Γυναίκες στη φωλιά του λιονταριού.
Λιγότεροι την ξέρουν ως την πόλη που φιλοξενεί μια από τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, η μονάδα Τρία της οποίας θεωρείται κολαστήριο, στο οποίο στοιβάζονται πάνω από επτακόσιες κρατούμενες, σε απάνθρωπες συνθήκες και σε χώρους που κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται λιγότερες από τις μισές.
Σε σύγκριση με τη μονάδα Τρία, η Unidad 31 είναι καλοκαιρινό θέρετρο. Υπάρχουν πιο ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, σχολεία και εργαστήρια για απασχόληση και παιδική χαρά για τα παιδιά. Η μονάδα εγκαινιάστηκε το 1996 και σε αυτήν βρίσκονται φυλακισμένες διακόσιες πενήντα γυναίκες, κατά μέσο όρο, και περίπου ενενήντα με εκατό ανήλικα παιδιά, μέχρι τεσσάρων ετών, που αναγκαστικά βρίσκονται εκεί μαζί με τις μητέρες τους. Στην Αργεντινή, αυτό το καθεστώς ισχύει σε όλες τις γυναικείες φυλακές, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά, αρκετά από την ημέρα που γεννιούνται, να βρίσκονται πίσω από τα κάγκελα των κελιών. Η Unidad 31, αποτελεί προορισμό επιβράβευσης για τις γυναίκες φυλακισμένες με καλή διαγωγή. Αλλά και φυλακή για όσες περιμένουν παιδί, με αποτέλεσμα αρκετές φυλακισμένες να επιζητούν να μείνουν έγκυες στις περιπτώσεις εκείνες που τους δίνεται η ευκαιρία, στην διάρκεια των επισκεπτηρίων ή των επαφών τους με τους άνδρες φυλακισμένους. Η φυλακή είναι γνωστή στην αργκό των φυλακών σαν Λεονέρα, δηλαδή φωλιά του λιονταριού.
Οι περισσότερες γυναίκες στην Unidad 31, πάνω από το 60%, είναι καταδικασμένες με βάση το νόμο για τη διακίνηση ναρκωτικών. Σχεδόν όλες έχουν συλληφθεί στο γειτονικό αεροδρόμιο, στην προσπάθεια τους να βγάλουν έξω από τη χώρα κυρίως κοκαΐνη, με προορισμό την Ευρώπη η τη Βόρεια Αμερική. Αρκετές είναι από άλλες λατινοαμερικάνικες χώρες και μερικές από την Ανατολική Ευρώπη. Τα λεγόμενα μουλάρια αναλαμβάνουν να μεταφέρουν την κοκαΐνη στο στομάχι ή σε απόκρυφα σημεία του σώματος και όχι λίγες φορές συλλαμβάνονται, με την υπόδειξη των ανθρώπων του κυκλώματος που τις μίσθωσε. Σε αυτές τις περιπτώσεις παίζουν, εν αγνοία τους, τους προπομπούς των κανονικών μουλαριών και η σύλληψή τους σκοπεύει στον αποπροσανατολισμό των αστυνομικών και τη διευκόλυνση της εξαγωγής της μεγάλης ποσότητας. Οι πιο πολλές είναι ανύπαντρες μητέρες, άνεργες και φτωχές, δηλαδή μια πολύ ευάλωτη ομάδα για τους μεγαλέμπορους ναρκωτικών. Κανονικά μουλάρια η μουλάρια παραπλάνησης, όταν συλληφθούν πηγαίνουν κατευθείαν στην φυλακή της Εζέιζα, στην οποία θα ξεκινήσουν μια καινούρια δύσκολη ζωή.
Στην Αργεντινή η οικονομική χρεοκοπία που οδήγησε στην εξέγερση του 2001 και η μετέπειτα σκληρή οικονομική κατάσταση για τη λαϊκή πλειοψηφία εκτίναξαν στα ύψη τους δείκτες εγκληματικότητας. Οι φυλακισμένοι τριπλασιάστηκαν αυτά τα δέκα χρόνια, με αποτέλεσμα η αναλογία με τον πληθυσμό να φτάσει στα ψηλότερα επίπεδα σε όλη την Λατινική Αμερική. Στις φυλακές που ήταν ανέτοιμες να υποδεχθούν τόσους ανθρώπους και στις οποίες τα κρατικά κονδύλια δίνονται με το σταγονόμετρο, οι συνθήκες έχουν αρχίσει να συγκρίνονται δίκαια με τα διαβόητα κολαστήρια της Βραζιλίας. Και το Νοέμβρη του 2007, η Αργεντινή απέκτησε το δικό της Καραντίρου, όταν σε μια εξέγερση σε φυλακή της επαρχίας Santiago del Estero, 1.150 χιλιόμετρα βόρεια της πρωτεύουσας, κάηκαν ζωντανοί 29 φυλακισμένοι. Σε μια ανεπίσημη κατάταξη μάλιστα, η φυλακή στη Μεντόζα θεωρείται πως είναι η ένατη πιο βάρβαρη φυλακή στον κόσμο, με χίλιους κρατούμενους σε κελιά για εξακόσιους.